Ευρωεκλογές: Με ποια κριτήρια διαμορφώνεται η ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας;
Το ερώτημα τίθεται εκ των πραγμάτων, από την όλως παράδοξη στάση της χώρας μας σε δύο μείζονα θέματα: Την Ενιαία Αγορά πρώτο, το ευρωομόλογο για την πολεμική βιομηχανία και την άμυνα, δεύτερο.
Το πρώτο θέμα είναι ο κατακερματισμός της ενιαίας εσωτερικής αγοράς –του κορυφαίου επιτεύγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την πανδημία και μετά, τα πιο ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη ενισχύουν τις εθνικές επιχειρήσεις τους σε βάρος των επιχειρήσεων των πιο αδύναμων χωρών, δίνοντάς τους κρατικές ενισχύσεις που παραβιάζουν τις αρχές της Ενιαίας Αγοράς και στρεβλώνουν τους κανόνες ανταγωνισμού. Κάνοντας -με έναν πολύ δικό τους τρόπο…- την κρίση ευκαιρία, επιδοτούν τις επιχειρήσεις τους για να διευρύνουν τα μερίδιά τους, να εκτοπίζουν τους ανταγωνιστές τους των φτωχότερων χωρών και, ίσως, σε επόμενη φάση, κάποιους εξ αυτών να τους εξαγοράσουν –ώστε να έχουμε και ωραίες «ξένες επενδύσεις».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, οι οικονομικοί υπουργοί 11 κρατών της Ε.Ε. (Δανίας, Φινλανδίας, Ιρλανδίας, Πολωνίας, Σουηδίας, Ολλανδίας, Ουγγαρίας, Λετονίας, Τσεχίας, Σλοβακίας και Βελγίου), συνέταξαν μια κοινή επιστολή στην οποία καταγγέλλουν τις πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού και υπονόμευσης της Ενιαίας Αγοράς και, στις 10 Φεβρουαρίου, την ταχυδρόμησαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η ουσία της: Ένα έκτακτο, προσωρινό μέτρο (οι ενισχύσεις για την πανδημία και, μετά, για την ενεργειακή κρίση) αξιοποιείται για να στηριχτούν προνομιακά οι επιχειρήσεις των ισχυρών χωρών, παραβιάζονται οι κανόνες, πρέπει να τεθεί φραγμός σε αυτές τις πρακτικές, να σταματήσει η κούρσα κρατικών ενισχύσεων στην οποία ηγείται –ποιος άλλος;- η Γερμανία.
Το παράδοξο: Παρότι η Ελλάδα και οι ελληνικές επιχειρήσεις πλήττονται από αυτόν τον αθέμιτο ανταγωνισμό, στην κοινή επιστολή των 11 δεν υπήρχε ελληνική υπογραφή. Η ελληνική κυβέρνηση απέφυγε να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση.
Το δεύτερο θέμα είναι η έκδοση ευρωομολόγου για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας και της πολεμικής βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέθηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής των 27. Μάλιστα, ο Έλληνας πρωθυπουργός λίγο πριν την έναρξη της συνόδου, στις 20 Μαρτίου, είχε δημόσια υποστηρίξει την έκδοση ενός τέτοιου ευρωομολόγου. Το οποίο, αφενός θα ενίσχυε την πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης (ίσως θα ήταν μια τελευταία ελπίδα για την ελληνική…), αλλά θα άνοιγε και τον δρόμο για την αντικατάσταση των εθνικών ενισχύσεων από ευρωπαϊκές, κι έτσι θα συνέτεινε στην αποκατάσταση της Ενιαίας Αγοράς –όπως παρατήρησε και ανέλυσε ο εξαίρετος γνώστης των ευρωπαϊκών θεμάτων, Αλέκος Κρητικός. Ποιος διαφώνησε με το ευρωομόλογο, είναι γνωστό. Η Γερμανία πάλι, και κάποιοι από τους «φειδωλούς». Και τί έγινε;
Το δεύτερο παράδοξο: Παρά τις δημόσιες δηλώσεις της, τελικά η ελληνική κυβέρνηση απέφυγε αιδημόνως να υπογράψει την πρόταση υπέρ του ευρωομολόγου. Όπως φαίνεται σε έγγραφο που αποκάλυψε το Politico, την πρόταση της Γαλλίας συνυπέγραψαν μόνο η Εσθονία, η Λιθουανία, η Λετονία, η Ρουμανία και η Πορτογαλία. Από εκείνους που δεν υπέγραψαν την πρόταση, άλλοι είπαν ότι δεν τη γνώριζαν. Άλλοι δήλωσαν διαφωνίες σε λεπτομέρειές της. Άλλοι επικαλέστηκαν γραφειοκρατικά εμπόδια. Κι άλλοι, λίγοι, παραδέχτηκαν ότι δεν υπέγραψαν γιατί δεν θέλουν να αντιταχθούν στο Βερολίνο. Σε ποια κατηγορία είναι η Ελλάδα; Ζητήσαμε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μια εξήγηση. Επιφυλάχτηκε να μας απαντήσει. Τελικά, απάντησε δια της σιωπής του.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, είναι εύλογα: Με ποια κριτήρια, άραγε, διαμορφώνεται η ελληνική ευρωπαϊκή στρατηγική; Υπάρχουν κάποιοι εθνικοί λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα εμφανίζεται παρακολούθημα του Βερολίνου; Κερδίζει κάτι η χώρα μας όταν δείχνει να έχει πάρει διαζύγιο από το Παρίσι, να ταυτίζεται με τον καγκελάριο Σολτς σε στρατηγικά θέματα, όπως κρατικές ενισχύσεις και ευρωομόλογο για την άμυνα, και να αποστασιοποιείται από τον ευρωπαϊκό Νότο, αντί να θέλει να πρωταγωνιστήσει σε αυτόν; Μήπως διακινδυνεύουμε μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας κυνηγώντας κάποια πρόσκαιρα οφέλη; Χρειάζεται κάποια απάντηση. Ίσως και να ξανασκεφτούμε κατά πού βαδίζουμε μέσα στην Ευρώπη. Είναι μια ευκαιρία οι ευρωεκλογές.
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα της Ηρακλειώτισσας Ρένας Κυριακού. Ερμηνεία από την Έφη Αγραφιώτη και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
Κείμενο:΄Εφη Αγραφιώτη
25 Φεβρουαρίου του 1917 γεννήθηκε η εμβληματική αυτή προσωπικότητα τη Μουσικής, πιανίστα και συνθέτρια υψηλού κύρους. Ίσως δείτε κάπου σαν έτος γέννησης το 1918, μάλλον ισχύει το 1917.
Την αγνόησαν και μάλλον συνεχίζουν να την αγνοούν γενιές Ελλήνων, αλλά το κλίμα βελτιώνεται. Είμαι βέβαιη ότι θα παραμείνει αιώνια η μνήμη της και το παράδειγμά της, η ζωή και η στόχευση της «στο ποιοτικότερο και όχι στο πιο προβεβλημένο».
Η Κυριακού ανήκε στους λαμπρότερους εκπροσώπους του πιάνου παγκοσμίως. Το αν οι τιμές που της αποδόθηκαν δεν είχαν σχεδόν ποτέ αφετηρία την Ελλάδα, αυτό δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε. Δεν την αφορούσε πάντως, έτσι έδειχνε. Η εντυπωσιακή λαμπρή σταδιοδρομία της (ρεσιτάλ, εκπομπές, δίσκοι, συμπράξεις με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου) συνδυάστηκε συνειδητά με την προσωπική της αυστηρότητα στο σχεδιασμό και τον τρόπο της ζωής της.
Μεγάλης εμβέλειας πιανίστρια και αξιόλογη, αν και (πολύ αδίκως) άγνωστη συνθέτρια μουσικής, η Ρένα Κυριακού γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Η ηρακλειώτισα μητέρα της κατείχε βασικές γνώσεις πιάνου, τόσες όσες διδάχτηκε στο σχολείο και ο πατέρας της, Δημήτριος Κυριακός, υπήρξε επιτυχημένος αρχιτέκτονας και ερασιτέχνης βιολονίστας από την Αθήνα. Το Ηράκλειο αλήθεια τον θυμάται; Εκτιμά σήμερα το ότι τα περισσότερα από τα πολύ όμορφα κτίρια του είναι αρχιτεκτονικές δημιουργίες του Δημητρίου Κυριακού.
Το ιδιαίτερο ταλέντο της μικρής Ρένας με τα εντυπωσιακά μάτια, τα συγκλίνοντα αυστηρά φρύδια και το ψηλό κρανίο, όπως έγραψε αργότερα δημοσιογράφος στο Ελεύθερο Βήμα, αποδίδοντας στη φυσιογνωμιστική σημειολογία την υψηλή της ευφυΐα, φάνηκε ήδη όταν ήταν νήπιο. Η μητέρα της, σύμφωνα με μαρτυρία του Παύλου Νιρβάνα, διηγούνταν το εξής παράδοξο: Κάθε φορά που, μωρό ακόμα, η Ρένα άκουγε στην πλατεία του Ηρακλείου μουσική, έκλαιγε και πάθαινε τέτοια ταραχή που ο παιδίατρος είχε συστήσει να μην πηγαίνουν το παιδί στην πλατεία! Όταν η Ρένα ήταν περίπου δύο ετών, οι γονείς της ήρθαν στην Αθήνα και εγκαταστάθηκαν σε ένα σπίτι κοντά στο Χαρτοποιείο Παλαιού Φαλήρου. Ένα χρόνο αργότερα, μετά τη νύχτα της Ανάστασης, η οικογένεια αντίκριζε την εξής απρόσμενη εικόνα: Γυρνώντας στο σπίτι, η μικρή θα σκαρφαλώσει στο κάθισμα του πιάνου και θα σκαρώσει τις Καμπάνες, την πρώτη σύνθεσή της!
Η Κυριακού έπαιξε δικές της συνθέσεις στο κοινό για πρώτη φορά σε ηλικία πέντε ετών, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του κοινού και των κριτικών. Ο Θεόδωρος Συνοδινός, το Μάη του 1922 στο περιοδικό Μουσική Επιθεώρησις, εντυπωσιασμένος γράφει για το “μουσικόν αυτό φαινόμενον του οποίου αι συνθέσεις είχαν περιγραφικόν χαρακτήρα με τίτλους όπως: ‘Πυρκαγιά’, ‘Πόλεμος’, ‘Χορός Αγρίων’. Παραθέτουμε απόσπασμα: “Δανείζομαι την φράσιν με την οποίαν ο Σούμαν εις την αρχήν του κριτικού του σταδίου επαρουσίασε τον Σοπέν, δια να σας παρουσιάσω μίαν μουσικήν μεγαλοφυΐαν. Αποκαλυφθείτε κύριοι, σας παρουσιάζω ένα μουσικόν θαύμα! Τη Ρένα Κυριακού!.Aλλά τι είναι τέλος πάντων αυτό το κοριτσάκι που επρόφθασεν εις ηλικίαν πέντε ετών να δημιουργήσει παρελθόν και παρόν και να προοιωνίζεται ένδοξον μέλλον; Λοιπόν, η Ρένα είναι μουσουργός… Κι όμως η Ρένα ούτε φοβερό, ούτε υπερφυσικό κατά την εξωτερικήν εμφάνισιν παιδί είναι. Απεναντίας, είναι ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, στο πρόσωπο του οποίου είναι ξεχυμένη μια μελαχρινή γλυκάδα, για την οποία η Ρένα θα έχει κάθε δικαίωμα βραδύτερον να επαναλάβει τους λόγους του Σολομώντος: Ξέρεις γιατί είμαι μελαχρινή; Γιατί ο ήλιος εσταμάτησεν να θαυμάσει την ομορφιά μου και με εμαύρισεν… Η ιστορία της μουσικής δεν αναφέρει κανένα φαινόμενο κοριτσιού που εις ηλικίαν τριών ετών, χωρίς να γνωρίζει τους τόνους της μουσικής, χωρίς ουδέποτε κανείς να το διδάξει τι εστί μουσική, χωρίς κανείς να σκεφτεί να τοποθετήσει τα μικρά του δακτυλάκια εις τα κόκαλα του πιάνου, χωρίς ποτέ να διανοηθεί κανείς να του αποκαλύψει τα μυστήρια του ρυθμού, του μέτρου, του τονισμού, της αρμονίας, των μετατροπιών, να καθίσει μίαν ωραίαν πρωίαν προ του πιάνου και να αρχίσει να συνθέτει. Τι είναι τα έργα της Ρένας; Έργα τέχνης!”.
Πεπεισμένη η οικογένεια –την οποία απασχολούσε πολύ η σπάνια και τόσο δύσκολη περίπτωση του παιδιού τους– ότι θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να προαχθεί και να ανθίσει η ιδιαίτερη φύση της, αποφασίζει το 1925 (μετά από παρότρυνση της οικογένειας του Νικόλαου και της Ελένης Πολίτη) να ταξιδέψει –αρχικά– στο Παρίσι, όπου η μικρή παίζει το Σάββατο 7 Μαρτίου 1925 στη Salle Victor Hugo τα δικά της κομμάτια Αναμνήσεις της Κρήτης, Σονάτα σε τρία μέρη και l’ Isle enchantée, παρουσία διακεκριμένων μουσικών και καθηγητών του Conservatoire, προσκεκλημένη του Συνδέσμου Ελλήνων Φοιτητών Παρισίων. Στο πρόγραμμα που διασώζεται στο σχετικό φάκελο προγραμμάτων της Ρένας Κυριακού στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου, αναφέρονται και άλλα ονόματα Eλλήνων που σπούδαζαν εκεί και εμφανίστηκαν το ίδιο βράδυ: Σπεράντζα Καλό, Κλειώ Γεωργά, Ελένη Χαλκούση. Προσωπική μαρτυρία του δασκάλου μου Χαράλαμπου Κρητικού την οποία πολύ αργότερα η Ρένα Κυριακού μού επιβεβαίωσε, αναφέρει ότι ουδέποτε η αίθουσα Ουγκό φιλοξένησε τόσο κόσμο, που ξεπερνούσε τα όρια των καθιστών και των ορθών και που σε ενθουσιασμό θύμιζε άλλες, όχι μουσικές, συναθροίσεις!
Το καλοκαίρι του 1928 έρχεται στην Ελλάδα για ξεκούραση. Παίζει αμέριμνη στον κήπο κρεμασμένη στην κούνια της και δε χορταίνει. Με ευχαρίστηση όμως παίζει και στο πιάνο τις νέες συνθέσεις της, όταν της ζητηθεί. Η Ραψωδία εξελίσσεται εντυπωσιακά, με μελωδική πρωτοτυπία, κερδίζοντας τις εντυπώσεις ανάμεσα στις συνθέσεις της: “Tώρα διάβασέ μας ό,τι θέλεις”, της λέει η μητέρα της. “Και η μικρή παίρνει μια σονάτα του Μπετόβεν και παίζει άψε σβήσε, με σεβασμόν προς κάθε λεπτομέρεια του κειμένου. Το παίξιμό της δεν έχει τίποτε το παιδιάστικο. Η καλλιτεχνική της οντότης προβάλλει επιβλητική”. Από απόκομμα της εφημερίδας Παναιγυπτία (11ης Αυγούστου 1928) διαβάζουμε κείμενο που σκιαγραφεί τη προσωπικότητα της Ρένας Κυριακού, γραμμένο από τον Βλ. Φρέρη: “Η Ρένα είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Είναι κάποιος μεγάλος συνθέτης ξαναγεννημένος. Θέλω να πιστεύω ο Βάγκνερ, γιατί και η μουσική της Ρένας είναι τόσο θορυβώδικη και γεμάτη με ανθρώπινη πάλη. Το πιστεύω τούτο κι ας εναντιώνεται στις πεποιθήσεις μου για τη ζωή και το θάνατο. Ε, κι αν ήταν δυνατό, να την ακούγατε να παίζει στο πιάνο δικές της και ξένες συνθέσεις! Πού είναι ο Παπανούτσος; Πόσο θα ήθελα να τη γνώριζε προτού γράψει την Τριλογία του! Υπερφυσικά πράγματα, μεγάλα, μυστηριώδικα! Είναι μια δυνατή ιδιοφυΐα”.
Ενώ όλα δείχνουν ότι η Ρένα Κυριακού ενσωματώνεται στο αυστριακό εκπαιδευτικό σύστημα και ο δρόμος της μουσικής δημιουργίας ανοίγει διάπλατος, η οικογένεια παίρνει την απόφαση να φύγει για το Παρίσι, προκειμένου να αναζητηθεί μια όσο γίνεται ιδανική μέθοδος σπουδών, που να ανταποκρίνεται στα όσα ήθελε και στα όσα χρειαζόταν η εντυπωσιακή μικρούλα. Φαίνεται μάλιστα, όπως η ίδια άφηνε να εννοηθεί, ότι δεν της ταίριαζε πολύ η άκαμπτη μουσική γραμμή των Βιεννέζων δασκάλων. Η Κυριακού άρχισε αμέσως μετά την εγκατάστασή της στο Παρίσι να μελετά πιάνο με τον Isidor Philipp, προτού εισαχθεί επισήμως στο Ωδείο. Η πρώτη της γνωριμία με τους φιλόμουσους γίνεται με ρεσιτάλ της στα τέλη Ιουνίου 1930. Παίζει δικά της έργα, όπως τη Ραψωδία, τη Μπαλάντα, το Ταγκό, το Μοναστήρι, τη Σονάτα της. Από του σημείου αυτού, σύμφωνα με την εκμυστήρευση της Κυριακού, η οικογένεια αντιμετωπίζει το δίλημμα να στρέψει αποκλειστικά ή όχι το χαρισματικό παιδί στο πιάνο, όπως συμβουλεύουν κάποιοι, ή στη σύνθεση, που –μάλλον περισσότερο– απασχολούσε τοτε την ίδια. Οι κριτικές αναφορές στις συνθέσεις της είναι κατά το πλείστον θετικές. “Οι συνθέσεις της έχουν νεωτεριστικό χαρακτήρα, είναι έργα εύηχα και ηχητικά γραμμένα σε ύφος ιμπρεσιονιστικό. Σε αυτά κυριαρχεί η επίδραση του Ντεμπυσσύ και της νέας σχολής των Γάλλων συνθετών. Η δεσποινίς Κυριακού δεν εμβαθύνει ψυχολογικά στα μουσικά συναισθήματα, αλλά με ηχητικά μέσα τα διερμηνεύει καθαρώς περιγραφικά. Οι συνθέσεις της δεσποινίδος Κυριακού είναι οι καλύτερες από όσες έχουμε ακούσει από την ελληνική καλλιτεχνική μουσική”.
Στην εφημερίδα Πολίτικα ο καθηγητής Μιλόγεβιτς, του πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, επικεντρώνει το εκτεταμένο κείμενό του στις συνθέσεις της Ρένας Κυριακού. “Μας είναι πιο φιλική και καλλιτεχνικά προσιτή όταν εκτελεί τα κομμάτια της”, γράφει. “Υπάρχει σε αυτά ζύμη για να αναπτυχθούν ισχυροί ηχητικοί συνδυασμοί. Τα νιάτα ξεπηδούν από αυτά. Μια νεότητα που ούτε ξέρει πώς αλλά ούτε θέλει να συγκρατηθεί”. Τη Κυριακή 19 Δεκεμβρίου του 1943 η Ρένα Κυριακού θα παίξει, επιτέλους, στις πρωινές συναυλίες της ΚΟΑ στο Παλλάς, το πρώτο κοντσέρτο της με την Κρατική Ορχήστρα και διευθυντή τον Θόδωρο Βαβαγιάννη, πιστό μαθητή και μιμητή του Δημήτρη Μητρόπουλου. Ο τύπος προαναγγέλλει με χαρά την πρόταση ενός ελληνικού κοντσέρτου και μάλιστα γυναίκας δημιουργού, αν και μερικοί κριτικοί υπενθυμίζουν στο κοινό τη γνώμη τους “περί της ήσσονος σημασίας της συνθετικής της απόδοσης έναντι της πιανιστικής της ικανότητας”. Το Κοντσέρτο της Κυριακού, έργο μεγάλων αξιώσεων όπως αναφέρει η Πρωία της 21ης Δεκεμβρίου, ακούγεται ανάμεσα στις συνθέσεις Concerto Grosso No17 σε σολ ελάσσονα του Χέντελ, Εισαγωγή Ροζαμούνδη του Σούμπερτ, Νυχτερινά του Ντεμπυσσύ και Χαρωπό Εμβατήριο του Σαμπριέ. Είναι το πρώτο κοντσέρτο της ίδιας αλλά και το πρώτο Ελληνίδας συνθέτριας. “Έτσι δικαιολογείται η απόφαση της καλλιτεχνικής επιτροπής να το παρουσιάσει στο κοινό, γιατί βεβαίως υπάρχουν ενδιαφέροντα σημεία στο πρώτο και τρίτο μέρος του, αλλά το δεύτερο μέρος είναι το μόνο που θα υπέγραφε ένας πραγματικά μεγάλος έμπειρος συνθέτης. Χαρακτηριστικός ρυθμός, ωραία μελωδία, σωστή χρήση οργάνων, υπέροχα soli στο κλαρίνο και το κόρνο συντελούν στη μετάδοση της μεγάλης συγκίνησης. Όλο το έργο το χαρακτηρίζει η γνωστή σκοτεινιά που παρατηρεί ο ερευνητής σε όλη της εργογραφία της τόσο νέας ακόμα, Ρένας Κυριακού”.
Σύζυγος του νεαρού νομικού Κωνσταντίνου Χοϊδά που σπουδάζει στο Κέιμπριτζ, η Ρένα Κυριακού ζει αυτή τη πρώτη φάση της ολοκλήρωσης της προσωπικότητάς της με το σύντροφό της και την επαγγελματική καλλιτεχνική της απογείωση να προχωρούν παραλλήλως. Η παραμονή της εκεί όπου στεγάζεται η ιδιωτική της ζωή προσωρινά, οδηγεί και σε μια ευτυχή συγκυρία: στη βιβλιοθήκη του King’s College θα ανακαλύψει η Κυριακού το σύνολο των Sonatas του Αντόνιο Σολέρ –ενός μαθητή του Σκαρλάτι πολύ λίγο γνωστού στο ευρύ κοινό– που από το 1780 δεν είχαν παιχτεί παρά δύο ή τρεις φορές στο σύνολό τους. Η μέχρι τότε δειλή παλαιότερη επαφή της με μερικές από τις σονάτες του, της προσφέρει την απαιτούμενη βασική γνώση για να επιδοθεί σε μια εις βάθος τώρα μελέτη των έργων αυτών, που συνοδεύεται από σοβαρή μελέτη ιστορικών και αισθητικών βιβλίων για τη μουσική του δέκατου όγδοου αιώνα.
Από τις σοβαρότερες προσπάθειες της Κυριακού είναι η μελέτη των απάντων του Μέντελσον, συνθέτη υποτιμημένου εκείνη την εποχή πανευρωπαϊκά. Είναι γεγονός ότι η συχνή παρουσίαση στο κοινό της πιανιστικής εργογραφίας του ξεχασμένου Μέντελσον καθώς και η δισκογράφηση, υπό τη Vox, των έργων του από την ίδια, έδωσε πολλές αφορμές για να ασχοληθεί επισταμένως ο Τύπος με την πιανιστική αξία της. Στην ίδια εταιρεία είχε δισκογραφήσει προηγουμένως το δίσκο με τις σονάτες του Αντόνιο Σολέρ. Η ηχογράφηση συμπεριλαμβάνεται στη σειρά Εγκυκλοπαίδεια Μουσικής Δωματίου, η οποία κυκλοφόρησε στην παγκόσμια αγορά. Τα περιοδικά μουσικής εξαίρουν τις ηχογραφήσεις της. Η Μοντ, η Φιγκαρό και το αμερικανικό Χάι Φιντέλιτι πλέκουν εγκώμια. Στη Βιέννη αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες οι μουσικοί μιλούν για “εξαιρετικής σημασίας δισκογραφικά γεγονότα”.
Η πρώτη συμμετοχή της στην κριτική επιτροπή του διεθνούς διαγωνισμού της Γενεύης πλάι στον Νικίτα Μαγκάλοφ και το συνθέτη και πιανίστα Φρανσουά Πιερ Μαρεσκόττι, χαρακτηρίζει τη δραστηριότητά της για το έτος 1964.
Καταθέτω την ακόλουθη ανάμνησή μου: Την πρώτη κιόλας φορά που συναντήθηκα με τον Νικίτα Μαγκάλοφ στα παρασκήνια του Βικτόρια Xoλ της Γενεύης, στο άκουσμα της ελληνικής μου καταγωγής αντέδρασε λέγοντας: Α…η πατρίδα της αγαπημένης μου Ρένας Κυριακού! Υπέροχη μουσικός, σπουδαία Eλληνίδα! Στη συνέχεια, συχνά αναφερόταν στο αλάνθαστο κριτήριο της και στη μοναδική της συνέπεια, ιδιότητες που τη χαρακτήριζαν –κατά γενική ομολογία– πάντοτε.
Ο χρόνος περνά, η καριέρα σιγά σιγά ολοκληρώνεται και η Κυριακού κατοικεί ήρεμα, διακριτικά, μακριά από την επαγγελματική μουσική ζωή τα τελευταία χρόνια της ζωής της, προτιμώντας τώρα πια την καθημερινή συναναστροφή με τους γείτονες και τους επαγγελματίες της ήσυχης γειτονιάς. Οι δικοί της αγαπημένοι άνθρωποι λιγοστοί, οι επισκέψεις επιλεκτικές, λίγες. Έδινε την εντύπωση ότι δεν ήθελε “επικοινωνίες”, διάλεγε αυστηρά και ζούσε πολύ απλά. Πέθανε το 1994 ταλαιπωρημένη, καταβεβλημένη, μετά από μια επίπονη καλλιτεχνική προσπάθεια επτά δεκαετιών, μιας ολόκληρης ζωής, που της έδωσε πολλά αλλά και της στέρησε άλλα τόσα.
ΥΓ. Ας μου επιτραπεί να παραπέμψω κάθε ενδιαφερόμενο στο βιβλίο μου Η μουσική δεν είναι γένους θηλυκού, των εκδόσεων Δρόμων. Το τρίτο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη Ρένα Κυριακού.
Τουρισμός: Χιλιάδες Τούρκοι τουρίστες αναμένονται στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου – Σε λειτουργία το σύστημα της visa express
Στη Λέσβο έφθασαν ήδη τρία δρομολόγια περί τα 600 άτομα από τα οποία περίπου το 10% εξέδωσε visa express στο λιμάνι της Μυτιλήνης
Κύματα Τούρκων επισκεπτών στα νησιά του βορείου Αιγαίου από χθες Σαββάτο 6 Απριλίου. Πολλές εκατοντάδες Τούρκοι πολίτες κυρίως από τις μεγάλες παράλιες πόλεις και την Κωνσταντινούπολη έρχονται στα νησιά για τη μουσουλμανική γιορτή του Σεκέρ Μπαϊράμ που φέτος γιορτάζεται από τις 6 ως τις 14 Απριλίου.
Οι ροές αναμένεται να αυξηθούν τις επόμενες μέρες ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει το ότι συμπίπτουν με την εφαρμογή της διαδικασίας έκδοσης visa express για τους επισκέπτες από την Τουρκία. Όπως είναι γνωστόν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αμέσως μετά την τελευταία συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, ανακοίνωσε την έναρξη της πιλοτικής διαδικασίας έκδοσης visa express διάρκειας επτά ημερών για Τούρκους πολίτες – επισκέπτες σε 10 νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Και συγκεκριμένα στα νησιά Λέσβος, Χίος, Σάμος, Κως,Ρόδος, Σύμη, Καστελόριζο, Λήμνος, Κάλυμνος και Λέρος. Η δυνατότητα έκδοσης visa express στα νησιά θα υπάρχει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ενώ η εφαρμογή του προγράμματος ξεκινά ξεχωριστά σε κάθε νησί που είναι έτοιμο το σύστημα έκδοσης για να υποδεχτεί τους επισκέπτες.
Κι ενώ το σύστημα τυπικά ξεκίνησε να λειτουργεί από την 1η Απριλίου, σήμερα δοκιμάστηκε σε συνθήκες πίεσης. Στη Λέσβο έφθασαν με τρία δρομολόγια περί τα 600 άτομα από τα οποία περίπου το 10% εξέδωσε visa express στο λιμάνι της Μυτιλήνης.
«Ένα πρόβλημα παρουσιάστηκε στο πανελλαδικό σύστημα συνδεσιμότητας με το υπουργείο Εξωτερικών και με την παρέμβαση του Περιφερειακού Αστυνομικού Διευθυντή Μιχαήλ Σεβδυτανίδη και του προϊσταμένου υπηρεσίας διαβατηρίων Σαράντου Φραγκογιάννη, που τους ευχαριστούμε πολύ, δόθηκε λύση και οι 60 επισκέπτες είχαν περάσει τον έλεγχο σε μιάμιση ώρα χωρίς να δημιουργηθούν μεγάλες καθυστερήσεις», είπε μιλώντας στο σταθμό Αιγαίου της ΕΡΤ, ο πρόεδρος της Ένωσης Τουριστικών Πρακτόρων Λέσβου Παναγιώτης Χατζηκυριάκος.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι οι αφίξεις Τούρκων επισκεπτών στη Λέσβο θα κορυφωθούν μέχρι το τέλος της εβδομάδας που ξεκινά αύριο. Συνολικά αναμένονται περισσότεροι από 5.000 επισκέπτες ενώ υπολογίζεται ότι θα εκδοθούν στο λιμάνι της Μυτιλήνης περισσότερες από 500 visa express. Μόνο την ερχόμενη Πέμπτη αναμένονται από το Αϊβαλί περισσότεροι από 2.000 άτομα. Ενώ μεθαύριο Τρίτη θα φτάσει στη Μυτιλήνη το πρώτο δρομολόγιο από τη Σμύρνη με το δεύτερο την Παρασκευή να φέρνει 900 επισκέπτες.
Ανάλογη με αυτή στη Μυτιλήνη ήταν η ροή Τούρκων επισκεπτών σήμερα στα λιμάνια της Χίου από τον Τσεσμέ και της Σάμου από το Κουσάντασι.
Η εμμονή με την ένδειξη «χαμηλά λιπαρά» μας καταδιώκει από τη δεκαετία του 1980. Και ενώ ναι μεν μπορεί να ξεκίνησε καλοπροαίρετα, οι σημερινοί επαγγελματίες υγείας, προειδοποιούν πως τα προϊόντα που τη φέρουν, δεν μας κάνουν απαραίτητα καλό.
Αν και η πεποίθηση ότι η μικρότερη πρόσληψη λιπαρών μειώνει και την πρόσληψη θερμίδων και επομένως, προωθεί την απώλεια βάρους ισχύει έως έναν βαθμό, δεν είναι όλα τα είδη των λιπαρών το ίδιο και το αυτό.
Μερικά λιπαρά, όπως τα ωμέγα-3 και τα μονοακόρεστα λιπαρά, έχουν τεράστια οφέλη για την υγεία, όπως η μείωση της φλεγμονής και η προαγωγή της υγείας της καρδιάς. Με άλλα λόγια, κάποια λιπαρά αποτελούν απαραίτητο μακροθρεπτικό συστατικό για την ανθρώπινη ζωή.
Kαι τότε, γιατί ορισμένοι κατασκευαστές τροφίμων συνεχίζουν να φτιάχνουν εκδόσεις των προϊόντων τους με χαμηλά λιπαρά;
Διότι για μερικούς ανθρώπους, που χρειαζόμαστε μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά για ιατρικούς λόγους, αυτό μπορεί να είναι ένα όφελος. Αλλά για όλους τους υπόλοιπους, τα τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά δεν είναι απαραιτήτως ανθυγιεινά. Αυτό σημαίνει ότι για μερικά τρόφιμα, η light εκδοχή τους είναι πιο κακή από την πλήρη.
Τρόφιμα χαμηλών λιπαρών που μας «βλάπτουν»
1. Το παγωτό με χαμηλά λιπαρά
Η αφαίρεση των λιπαρών από το παγωτό και άλλες δροσερές λιχουδιές δεν αφαιρεί μόνο γεύση αλλά συνήθως, είναι και συνώνυμη των βλαβερών πρόσθετων σακχάρων, προκειμένου να «νοστιμίσει» το προϊόν.
Αντίθετα, όταν παρασκευάζεται με πλήρες γάλα, το παγωτό περιέχει όλο το ασβέστιο και την πρωτεΐνη, που χρειάζεται το σώμα μας για να παραμένει υγιές και δραστήριο.
Εκτός αυτού, έρευνες δείχνουν ότι η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων στην εκδοχή με τα περισσότερα λιπαρά, δεν συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο αύξησης βάρους, καρδιακών παθήσεων ή διαβήτη τύπου 2.
2. Το φυστικοβούτυρο με χαμηλά λιπαρά
Δεν πρέπει να φοβόμαστε το λίπος στο φυστικοβούτυρο. Σύμφωνα με το Χάρβαρντ, το πλήρες φυστικοβούτυρο έχει την ίδια αναλογία κορεσμένων προς ακόρεστα λιπαρά με το ελαιόλαδο, ένα από τα πιο υγιεινά τρόφιμα για την καρδιά. Ίσως για αυτό πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που τρώνε τακτικά φυστικοβούτυρο διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και διαβήτη τύπου 2.
3. Η μαγιονέζα light
Η παραδοσιακή μαγιονέζα χρωστά τα λιπαρά της στους κρόκους αυγών, οι οποίοι περιέχουν περίπου 5 γραμμάρια λίπους ο καθένας. Οι μαγιονέζες με χαμηλά λιπαρά, προκειμένου να μην χάσουν την απαλή υφή και τη γεύση που της εξασφαλίζουν οι κρόκοι, περιέχουν πρόσθετα όπως το σογιέλαιο ή το κορν φλάουρ. Δηλαδή προϊόντα υπερεπεξεργασμένα, που σε αντίθεση με τα αυγά, δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα.
4. Οι ενεργειακές μπάρες με χαμηλά λιπαρά
Οι ενεργειακές μπάρες χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά ελλοχεύει ο κίνδυνος να είναι εξαιρετικά επεξεργασμένες και γεμάτες ανθυγιεινά συστατικά, όπως τεχνητά αρώματα, χρώματα, σιρόπια και έλαια.
5. Μπισκότα με χαμηλά λιπαρά
Τα μπισκότα με χαμηλά λιπαρά, συνήθως έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, η οποία μας παχαίνει περισσότερο από τα λιπαρά. Οπότε, αν πρόκειται να φάμε ένα μπισκότο, καλύτερα να απολαύσουμε την αυθεντική εκδοχή.
6. Η μαργαρίνη
Και πάλι σύμφωνα με το Χάρβαρντ, «δεν υπήρξε ποτέ καμία σοβαρή απόδειξη ότι η χρήση μαργαρίνης αντί για βούτυρο μειώνει τις πιθανότητες να πάθουμε καρδιακή προσβολή ή να αναπτύξουμε καρδιακή νόσο».
Γιατί ενώ μερικές μαργαρίνες έχουν χαμηλότερη περιεκτικότητα σε λιπαρά από το κλασικό βούτυρο και τα δύο είναι υψηλά σε θερμίδες, επομένως αμφότερα θα πρέπει να καταναλώνονται με φειδώ.
Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος: Δήμος Κηπουρός /Ταξιδιωτικές εντυπώσεις
Εγκαίνια έκθεσης: Τετάρτη 10 Απριλίου 17:30-22:30 Διάρκεια έκθεσης: 10 Απριλίου έως 3 Μαΐου 2024
Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει για τρίτη φορά, σε ατομικό επίπεδο, τον Δήμο Κηπουρό με τη νέα του έκθεση που τιτλοφορείται «Ταξιδιωτικές εντυπώσεις». Τα εγκαίνια της έκθεσης θα λάβουν χώρα την Τετάρτη 10 Απριλίου 17:30-22:30 και η έκθεση θα διαρκέσει έως την M. Παρασκευή 3 Μαΐου 2024 ενώ το κείμενο τεκμηρίωσης της έκθεσης υπογράφει ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος.
Ο ανερχόμενος ζωγράφος Δήμος Κηπουρός, που συνεργάζεται αποκλειστικά, τα τελευταία 12 χρόνια, με την αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει τη νέα του θεματική δουλειά εμπνευσμένη, αυτή τη φορά κυρίως από τα πρόσφατα ταξίδια του στην Ευρώπη, αλλά και από σκηνές της καθημερινότητας.
Κάτω από τον ευρύ τίτλο «Ταξιδιωτικές εντυπώσεις» ο Δήμος Κηπουρός μας καλεί μέσα από απλές και οικείες εικόνες να «ταξιδέψουμε» και να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.
Με συνταξιδιώτισσα και βασική πρωταγωνίστρια τη σύντροφό του, σε πολλά από τα έργα της τρέχουσας έκθεσης του, μας δίνεται η αίσθηση ότι περιπλανιόμαστε μαζί τους στους δρόμους και στα καταπράσινα πάρκα των Ευρωπαϊκών πόλεων, σε μεγάλα μουσεία όπως το Prado και το Λούβρο αλλά και σε σκηνές που μπορεί να αντικρύσει κάποιος σε μία μεγάλη πόλη όπως μία διαδήλωση.
Όσοι γνωρίζουν τον καλλιτέχνη και τον παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια σίγουρα θα δουν μια αλλαγή στον τρόπο που ζωγραφίζει καθώς όπως αναφέρει ο ίδιος «Το παραπάνω βήμα που πιστεύω ότι έκανα σε σχέση με προηγούμενες δουλειές μου είναι η προσπάθεια να κινηθώ πέρα από τη φωτογραφική αναπαράσταση».
Στο κείμενο τεκμηρίωσης που υπάρχει στον έντυπο κατάλογο της έκθεσης, ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος αναφέρει για την έκθεση: «Η ποιητική του ταξιδιού βρίσκεται στο επίκεντρο της νέας ζωγραφικής δουλειάς του Δήμου Κηπουρού. Αντλώντας έμπνευση από το βιβλίο Χειμερινές σημειώσεις πάνω σε καλοκαιρινές εντυπώσεις (1863) του Fyodor Dostoevsky, μεταφέρει στον καμβά τις εντυπώσεις του από τέσσερα ταξίδια που πραγματοποίησε σε ευρωπαϊκές πόλεις την τελευταία διετία: Ρώμη (Απρίλιος 2022), Μαδρίτη και Τολέδο (Σεπτέμβριος 2022), Παρίσι (Απρίλιος 2023), Λονδίνο (Αύγουστος 2023). Με συνταξιδιώτισσα τη σύντροφό του, η οποία πρωταγωνιστεί σε πολλούς πίνακες της σειράς αυτής, ο Κηπουρός δημιουργεί ένα προσωπικό ημερολόγιο με το οποίο καταγράφει τις ταξιδιωτικές τους εμπειρίες. Όπως λέει ο ίδιος, η ζωγραφική ήταν ένας τρόπος να ξαναδεί τις αναμνηστικές φωτογραφίες που τράβηξε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών, ώστε να ξαναβιώσει τις χαρούμενες στιγμές που έζησε με τη σύζυγό του. Με άλλα λόγια, η ζωγραφική λειτουργεί εδώ ως εργαλείο μνημόνευσης, ως αφηγηματική αναπαράσταση της καθημερινής βιωμένης εμπειρίας αλλά και ως μέσο για την ανασύστασή της.
Ο Κηπουρός καταγράφει τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις χωρίς ίχνος νοσταλγίας και συναισθηματισμού. Το συναίσθημα υπάρχει –η αναπόληση μιας ευχάριστης στιγμής, η συγκίνηση της θέασης ενός εμβληματικού έργου τέχνης σε ένα περιώνυμο μουσείο, η απόλαυση ενός ωραίου γεύματος σε ένα κλασικό εστιατόριο– αλλά δεν επιβάλλεται. Ο ζωγράφος υιοθετεί την αναγκαία αποστασιοποίηση που του επιτρέπει να μελετήσει την πραγματικότητα –ό,τι έζησε– και από τη σκοπιά ενός ουδέτερου παρατηρητή. Από την άλλη, όμως, η οικειότητα με τα αναπαριστώμενα πρόσωπα είναι προαπαιτούμενο για τον ίδιο: «Θέλω οι φιγούρες που ζωγραφίζω να έχουν αισθήματα, να αναπολούν, να σκέφτονται, να ονειροπολούν, να ταξιδεύουν (με τον νου). Στη ζωγραφική μου με ενδιαφέρει η καθημερινή ζωή και ο άνθρωπος στις διάφορες εκφάνσεις του».
Σύντομο Βιογραφικό:
Ο Δήμος Κηπουρός γεννήθηκε στην Ορεστιάδα, το 1987. Σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με καθηγητή τον Γιάννη Καστρίτση (2006 – 2011). Με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στις Καλές Τέχνες στο Chelsea College of Arts (2014 – 2015). Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε δύο ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και σε διεθνείς art fair. Το 2023 συμμετείχε στη Summer Exhibition στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών στο Λονδίνο. Συνεργάζεται με την αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος στην Αθήνα. Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα, Αγγλία, Σουηδία και Ιταλία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Χορηγοί επικοινωνίας είναι οι Art22, www.artpointview.gr
Χορηγός οίνου είναι το Materia prima.
Φιλικά προσκείμενος στη Μόσχα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Σλοβακίας, Πέτερ Πελεγκρίνι
O Πέτερ Πελεγκρίνι εξελέγη πρόεδρος της Σλοβακίας, επικρατώντας του φιλοδυτικού διπλωμάτη Ιβάν Κόρτσοκ στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Με καταμετρημένο το 99,8% των ψήφων, ο Πελεγκρίνι εξασφάλιζε 53,20% έναντι 46,8% του Κόρτσοκ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύει η Στατιστική Υπηρεσία της Σλοβακίας. Οι πολιτικοί αναλυτές περίμεναν μια πιο αμφίρροπη αναμέτρηση. Η συμμετοχή στον δεύτερο γύρο κυμάνθηκε στο 61,2% και ήταν αυξημένη σε σύγκριση με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.
«Είναι μεγάλη ικανοποίηση», είπε ο Πελεγκρίνι απευθυνόμενους σε ψηφοφόρους του. «Θέλω να είμαι ένας πρόεδρος που θα υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα της Σλοβακίας», σημείωσε. Παράλληλα, διαβεβαίωσε ότι σκοπεύει να κάνει τα πάντα ώστε «η Σλοβακία να παραμείνει στην πλευρά της ειρήνης και όχι στην πλευρά του πολέμου».
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έριξε βαριά τη σκιά της στην προεκλογική εκστρατεία, ιδίως αφότου ο λαϊκιστής πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο – επί σειρά ετών σύμμαχος του Πελεγκρίνι – αμφισβήτησε την κυριαρχία του Κιέβου και ζήτησε συνθηκολόγηση με τη Μόσχα.
Ο Πελεγκρίνι είχε διατελέσει υπουργός σε κυβερνήσεις του Φίτσο. Τον διαδέχθηκε μάλιστα στην πρωθυπουργία μετά την κατάρρευση της κυβέρνησής του το 2018 – στον απόηχο της δολοφονίας του δημοσιογράφου Γιαν Κούτσιακ και της μνηστής του, οι οποίοι πυροβολήθηκαν έξω από το σπίτι τους. Η διπλή δολοφονία είχε πυροδοτήσει κύμα διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα, υποχρεώνοντας τον Φίτσο να παραιτηθεί.
Στο τελευταίο άρθρο του Κούτσιακ, το οποίο δημοσιεύτηκε μετά θάνατον, ο δημοσιογράφος αποκάλυπτε διασυνδέσεις μεταξύ της ιταλικής μαφίας και της κυβέρνησης Φίτσο.
Στον δρόμο του ‘Ορμπαν;
Η τριτοκοματική κυβέρνηση της Σλοβακίας – αποτελούμενη από το Smer-SD του Ρόμπερτ Φίτσο, το Hlas-SD του Πέτερ Πελεγκρίνι και το ακροδεξιό SNS – έχει διακόψει τη στρατιωτική βοήθεια προς τη γειτονική Ουκρανία.
«Εάν κερδίσει ο Πελεγκρίνι, η Σλοβακία είναι πιθανό να ακολουθήσει τον δρόμο του Ορμπάν», προειδοποιούσε ο αναλυτής Τομάς Κοζιάκ, αναφερόμενος στον φιλορώσο πρωθυπουργό της Ουγγαρίας.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ιβάν Κόρτσοκ αναγνώρισε την εκλογική ήττα και συνεχάρη τον αντίπαλό του. «Θα ήθελα να συγχαρώ τον νικητή των εκλογών», είπε ο Κόρτσοκ, εκφράζοντας την ελπίδα ότι ο Πελεγκρίνι «δεν θα ακολουθεί εντολές», αναφερόμενος στη σχέση του με τον επικεφαλής της κυβέρνησης Ρόμπερτ Φίτσο. Δεν παρέλειψε επίσης να επικρίνει τον αντίπαλό του, ο οποίος κατά την προεκλογική εκστρατεία τον παρουσίαζε ως «πολεμοχαρή» υποψήφιο επειδή είχε ταχθεί αποφασιστικά στο πλευρό της Ουκρανίας. «Αποδείχθηκε ότι μπορεί κάποιος να γίνει πρόεδρος της Σλοβακικής Δημοκρατίας διαδίδοντας το μίσος», είπε ο Κόρτσοκ.
Μολονότι έχει κυρίως εθιμοτυπικό ρόλο, ο πρόεδρος της Σλοβακίας επικυρώνει τις διεθνείς συνθήκες, διορίζει δικαστές και είναι επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Ο αρχηγός του κράτους, το οποίο έχει πληθυσμό 5,4 εκατομμυρίων και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, έχει δικαίωμα βέτο σε νομοσχέδια που εγκρίνει το κοινοβούλιο.
Ο Πέτερ Πελεγκρίνι θα αναλάβει την προεδρία της Σλοβακίας στις 15 Ιουνίου, διαδεχόμενος την Ζουζάνα Τσαπούτοβα που επέλεξε να μη διεκδικήσει δεύτερη θητεία.
Γυναικεία περιοδικά τον είχαν αναδείξει πρόσφατα ως τον «πιο σέξι πολιτικό στη Σλοβακία». Κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για την προεδρία, ο 49χρονος Πελεγκρίνι είχε δηλώσει πως ζει μόνος. «Αν εκλεγώ πρόεδρος, δεν θα με συνοδεύει πρώτη κυρία ούτε οποιοσδήποτε άλλος», είχε σημειώσει. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και μιλάει τρεις ξένες γλώσσες: ρωσικά, αγγλικά και γερμανικά.
Γιάννης Κακουλίδης: Εκδήλωση στη μνήμη του από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος
Στον κινηματογράφο ΑΝΔΟΡΑ η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος πρόβαλε το ντοκιμαντέρ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ, παραγωγής της, σε σενάριο Ανδρεάνας Σαπρίκη και σκηνοθεσία Ηλία Φλωράκη και Αδαμάντιου Πετρίτση προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του εκλιπόντος σεναριογράφου/στιχουργού/διαφημιστή, ιδρυτικού μέλους της Ε.Σ.Ε..
Προ της προβολής αναφέρθηκαν στον Γιάννη Κακουλίδη και το έργο του ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, η αδελφή του Κατερίνα Κακουλίδη και ο Πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος Αλέξανδρος Κακαβάς
Παρέστησαν οι δυο του κόρες Εύη και Δήμητρα μετά των τέκνων τους, οι αδελφές του Νόρα και Κατερίνα μετά των συζύγων τους, ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, ο Πρόεδρος της Ε.Σ.Ε. Αλέξανδρος Κακαβάς, ο Αντιπρόεδρος της Ε.Σ.Ε. Κώστας Παπαπέτρος, η Γενική Γραμματέας της Ε.Σ.Ε. Τζένη Κοσμίδου, το μέλος Δ.Σ. Γιάννης Βολιώτης, οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος Ανδρεάνα Σαπρίκη, Ηλίας Φλωράκης και Αδαμάντιος Πετρίτσης, τα μέλη της Ε.Σ.Ε. Θάνος Τσάμπρας, Αλέξανδρος Κωστόπουλος, Νίκος Σκουλάς, Νίκος Γιαννίκας, τα μέλη της Λέσχης Τέχνης και Πολιτισμού της Ε.Σ.Ε. Κατερίνα Καράμπελα και Έλενα Σπανού, ο Βασίλης Κεσίσογλου, η Ειρήνη Σουγανίδου, η Μαρίνα Κουρουνιώτη, η Αθηνά Μακρίδου, ο Μάριος Κοντέλλης, ο Τζανέτος Κομνηνέας, η Ελένη Τσαγκαράκη, κ.ά.
Η TheoremaArtGallery με έδρα τις Βρυξέλες συμμετέχει στην LuxembourgArtFair 2024 στο Λουξεμβούργο, (booth 21), από τις 18 έως και τις 21 Απριλίου 2024, στο LuxExpo The Box, rue Carlo Hemmer, South Entrance (opposite Auchan), L-1347 Luxembourg-Kirchberg.
Στην διεθνή αυτή διοργάνωση Τέχνης που λαμβάνει χώρα στο κέντρο της Ευρώπης, προβάλουμε ένα κομμάτι της σύγχρονης Eλληνικής Τέχνης μέσω των δημιουργιών της Χρύσας Βέργη, της Μαρίας Γιαννακάκη, του Βασίλη Καρακατσάνη, του Χρήστου Κεχαγιόγλου, του Σπύρου Λύτρα, και του Πέτρου Ματζάκου.
Ibrahim Koroma of the Mental Watch Advocacy Network, a local civil society organisation, warns kush users of the dangers of the drug in a slum neighbourhood in Western Freetown, Sierra Leone. "The kush situation is deadly" said Koroma. "Young people are losing their lives, especially in these poor communities".
Κush: Το νέο παράνομο ναρκωτικό της Σιέρα Λεόνε.Παράγεται από ανθρώπινα οστά
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης βρίσκεται η Σιέρα Λεόνε εξαιτίας ενός ψυχοδραστικού ναρκωτικού που παρασκευάζεται από ανθρώπινα οστά. Η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα είναι παρανοϊκή καθώς παρατηρείται απότομη αύξηση του ναρκωτικού kush. Οι αστυνομικοί έχουν φτάσει στο σημείο να φυλάνε τα νεκροταφεία στην πρωτεύουσα Φρίταουν, για να εμποδίσουν τους νεαρούς άνδρες οι οποίοι σκάβουν σκελετούς για να πάρουν τα οστά και να φτιάξουν το ναρκωτικό.
Το Kush είναι ένα ναρκωτικό που παρασκευάζεται από διάφορες ουσίες, όπως τοξικά χημικά, βότανα, κάνναβη, απολυμαντικό, αλλά ένα από τα κύρια συστατικά του είναι τα αλεσμένα ανθρώπινα οστά, καθώς περιέχουν ίχνη θείου, τα οποία ενισχύουν την επίδραση του ναρκωτικού.
Σε πανεθνικό μήνυμα χθες ο πρόεδρος της Σιέρα Λεόνε Bio δήλωσε: «Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή απειλή λόγω των καταστροφικών επιπτώσεων των ναρκωτικών και της κατάχρησης ουσιών, ιδίως του καταστροφικού συνθετικού ναρκωτικού kush».
Αν και δεν υπάρχει επίσημος αριθμός θανάτων που να συνδέεται με την κατάχρηση του Kush, ένας γιατρός από το Freetown δήλωσε στο BBC ότι «τους τελευταίους μήνες εκατοντάδες νεαροί άνδρες πέθαναν από οργανική ανεπάρκεια που προκλήθηκε από το ναρκωτικό».
Μεταξύ του 2020 και του 2023 οι εισαγωγές στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Σιέρα Λεόνε με ασθένειες που συνδέονται με το Kush αυξήθηκαν κατά σχεδόν 4000%, με τη συντριπτική πλειοψηφία να είναι νεαροί άνδρες ηλικίας 18-25 ετών. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Σιέρα Λεόνε πριν από περίπου έξι χρόνια και προκαλεί υπνηλία που μπορεί να αποσπάσει τους χρήστες από την πραγματικότητα για αρκετές ώρες. Συνήθως κοστίζει μόνο 20 πένες ανά τσιγαριλίκι, αν και οι αναφορές δείχνουν ότι πολλοί ξοδεύουν έως και 8 λίρες την ημέρα για το ναρκωτικό, ποσό που είναι τεράστιο αν αναλογιστεί κανείς ότι το μέσο εισόδημα είναι μόλις 400 λίρες το χρόνο.
Στην εφημερίδα Πολίτικα ο καθηγητής Μιλόγεβιτς, του πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, επικεντρώνει το εκτεταμένο κείμενό του στις συνθέσεις της Ρένας Κυριακού. “Μας είναι πιο φιλική και καλλιτεχνικά προσιτή όταν εκτελεί τα κομμάτια της”, γράφει. “Υπάρχει σε αυτά ζύμη για να αναπτυχθούν ισχυροί ηχητικοί συνδυασμοί. Τα νιάτα ξεπηδούν από αυτά. Μια νεότητα που ούτε ξέρει πώς αλλά ούτε θέλει να συγκρατηθεί”. Τη Κυριακή 19 Δεκεμβρίου του 1943 η Ρένα Κυριακού θα παίξει, επιτέλους, στις πρωινές συναυλίες της ΚΟΑ στο Παλλάς, το πρώτο κοντσέρτο της με την Κρατική Ορχήστρα και διευθυντή τον Θόδωρο Βαβαγιάννη, πιστό μαθητή και μιμητή του Δημήτρη Μητρόπουλου. Ο τύπος προαναγγέλλει με χαρά την πρόταση ενός ελληνικού κοντσέρτου και μάλιστα γυναίκας δημιουργού, αν και μερικοί κριτικοί υπενθυμίζουν στο κοινό τη γνώμη τους “περί της ήσσονος σημασίας της συνθετικής της απόδοσης έναντι της πιανιστικής της ικανότητας”. Το Κοντσέρτο της Κυριακού, έργο μεγάλων αξιώσεων όπως αναφέρει η Πρωία της 21ης Δεκεμβρίου, ακούγεται ανάμεσα στις συνθέσεις Concerto Grosso No17 σε σολ ελάσσονα του Χέντελ, Εισαγωγή Ροζαμούνδη του Σούμπερτ, Νυχτερινά του Ντεμπυσσύ και Χαρωπό Εμβατήριο του Σαμπριέ. Είναι το πρώτο κοντσέρτο της ίδιας αλλά και το πρώτο Ελληνίδας συνθέτριας. “Έτσι δικαιολογείται η απόφαση της καλλιτεχνικής επιτροπής να το παρουσιάσει στο κοινό, γιατί βεβαίως υπάρχουν ενδιαφέροντα σημεία στο πρώτο και τρίτο μέρος του, αλλά το δεύτερο μέρος είναι το μόνο που θα υπέγραφε ένας πραγματικά μεγάλος έμπειρος συνθέτης. Χαρακτηριστικός ρυθμός, ωραία μελωδία, σωστή χρήση οργάνων, υπέροχα soli στο κλαρίνο και το κόρνο συντελούν στη μετάδοση της μεγάλης συγκίνησης. Όλο το έργο το χαρακτηρίζει η γνωστή σκοτεινιά που παρατηρεί ο ερευνητής σε όλη της εργογραφία της τόσο νέας ακόμα, Ρένας Κυριακού”.
