Herstmonceux Castle – στο ανατολικό Σάσεξ της Αγγλίας.
Χρονολογείται από το 1441 και είναι κτισμένο με τούβλα και με κτίστες από τη Φλάνδρα Στην Αγγλία του 15ου αιώνα, το τούβλο ήταν κάτι ασυνήθιστο και μάλλον εθεωρείτο είδος πολυτελείας.
Ο πύργος για ένα διάστημα χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη ιδιωτική κατοικία στην Αγγλία. `Εζησε μεγαλεία, άλλαξε πολλές φορές χέρια, διάφοροι δούκες και δούκισες προσμέτρησαν εκεί τη ζωή τους, καταγράφηκαν ίντριγκες και πολιτικές διαμάχες πάντα σε σχέση με το Παλάτι, ανακαινίστηκε αρκετές φορές, οι κήποι του ήταν και παραμένουν εντυπωσιακοί….
Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου ο πύργος χρησιμοποιήθηκε από την ασφαλιστική εταιρεία Hearts of Oak για την αποθήκευση αρχείων, αλλά υπέστη ζημιές από γερμανικά πολεμικά αεροσκάφη. Μετά τον πόλεμο με απόφαση της κυβέρνησης έγινε η βάση του αστεροσκοπείου Γκρίνουιτς.
Το 1994 μετατράπηκε σε διεθνές κέντρο μελέτης υπό την αιγίδα του Queen’s University (Καναδάς). Συχνά πραγματοποιούνται μεγάλα συνέδρια και παρουσιάσεις αρχαιολογικού ενδιαφέροντος από επιστήμονες και καθηγητές του Καίμπριτζ και άλλων πανεπιστημίων.
Της Ελένης Καλογερίνη
( «Του Κώστα και του Παλαμά μου, που γράφει για τον κόσμο, και που δε γράφει πια στους φίλους. Ψυχάρης». Αφιέρωση του Ψυχάρη στο εσώφυλλο βιβλίου του Ερνέστ Ρενάν και προσωπικά αντικείμενα του Παλαμά. Από το Ίδρυμα Κ. Π.)
Την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα ενημερώσει σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης για τους σχεδιασμούς και τις προσδοκίες της ελληνικής διπλωματίας από την επικείμενη επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας (ΑΣΣ) της 7ης Δεκεμβρίου. Χθες ο κ. Γεραπετρίτης ενημέρωσε αρχηγούς και εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών κομμάτων για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Σε γενικές γραμμές οι επαφές της ερχόμενης Πέμπτης αναμένονται από την Αθήνα με χαμηλές προσδοκίες ως προς τα δύσκολα ελληνοτουρκικά θέματα, αλλά ταυτόχρονα με την ελπίδα ότι η φάση ύφεσης της έντασης στο πεδίο που μετρά ήδη δέκα μήνες (με αρχή τους καταστροφικούς σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου στη νοτιοανατολική Τουρκία) μπορεί να επιμηκυνθεί περαιτέρω, καθώς ανάλογη διάθεση φαίνεται να υπάρχει και στην άλλη πλευρά. Ως προς το ουσιαστικό σκέλος, το γεγονός ότι η Αγκυρα δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό τις βασικές θέσεις της είναι ενδεικτικό των δυσκολιών που υπάρχουν. Ωστόσο, ακόμη και στο σκέλος της θετικής ατζέντας η πρόοδος είναι πολύ αργή. Η ολιγόωρη στάση του κ. Ερντογάν στην Αθήνα αντικατοπτρίζει και το περιεχόμενο του ΑΣΣ. Οι υπουργοί θα συναντηθούν την ώρα που θα βρίσκεται σε εξέλιξη η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του κ. Ερντογάν, προκειμένου να τηρηθεί το πολύ στενό χρονοδιάγραμμα.
Χθες, στις επαφές που είχε ο κ. Γεραπετρίτης με τους αρχηγούς των κομμάτων και τους εκπροσώπους τους η ατμόσφαιρα ήταν θετική και, σύμφωνα με πληροφορίες, αναπαρήχθησαν οι εκτιμήσεις περί περιορισμένων προσδοκιών στα ουσιαστικά ζητήματα κατά το επικείμενο ΑΣΣ. Συγκεκριμένα, ο κ. Γεραπετρίτης υποδέχθηκε στη Βασιλίσσης Σοφίας τους Στέφανο Κασσελάκη (ΣΥΡΙΖΑ), Δημήτρη Μάντζο (ΠΑΣΟΚ), Γιώργο Μαρίνο (ΚΚΕ), Κυριάκο Βελόπουλο (Ελληνική Λύση), Δημήτρη Νατσιό (Νίκη), Ζωή Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) και Βασίλη Στίγκα (Σπαρτιάτες).
Από τον κ. Κασσελάκη, ο οποίος συνοδευόταν από την αρμόδια τομεάρχη Ρένα Δούρου και τον διπλωματικό σύμβουλό του Βαγγέλη Καλπαδάκη, τονίστηκε η σταθερή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον διάλογο με την Τουρκία στη βάση του διεθνούς δικαίου, με σκοπό τη μείωση της έντασης, την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και τη συνεργασία σε σειρά τομέων. Ο κ. Κασσελάκης σημείωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές:
• Πρώτον, ο διάλογος να αποκλείει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, την κυριαρχία της χώρας και οποιαδήποτε συζήτηση περί συνεκμετάλλευσης ή απεμπόλησης του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια.
• Δεύτερον, να έχει σαφή προοπτική την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
• Τρίτον, να καθορίσει με σαφήνεια τους όρους υπό τους οποίους θα προχωρήσουν οι διερευνητικές επαφές.
• Τέταρτον, να αξιοποιήσει τις συμμαχίες μας ώστε η Τουρκία να πιεστεί και να δεσμευτεί μακροπρόθεσμα στον ελληνοτουρκικό και ευρωτουρκικό διάλογο.
Ο κ. Μάντζος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ζήτησε να πληροφορηθεί ποιες είναι οι προσδοκίες για τα επόμενα βήματα. Επίσης, σημείωσε ότι σε περίπτωση που υπάρξουν εξελίξεις επί το ουσιαστικότερον, αν δηλαδή εισέλθουν οι συζητήσεις στα δύσκολα θέματα, θα πρέπει να συγκληθεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών.
Από την πλευρά του ΚΚΕ, μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών ο κ. Μαρίνος δήλωσε ότι «στόχος είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να προωθηθεί η συνεκμετάλλευση – συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, προς όφελος μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, και να ισχυροποιηθεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ».
«Για πρώτη φορά από όταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2022, φαίνεται πιθανό να κερδίσει», προειδοποιεί ο Economist. Κι αυτό, καθώς κατάφερε να ενισχύσει περαιτέρω τη θέση του στην εξουσία, εξασφάλισε πρόσβαση σε πολεμικό υλικό άλλων χωρών, έστρεψε τις χώρες του Νότου κατά των ΗΠΑ και πέτυχε να υπονομεύσει την πεποίθηση στη Δύση ότι η Ουκρανία μπορεί να εξέλθει από τον πόλεμο ως μια ακμάζουσα ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Η Δύση θα μπορούσε να συγκεντρώσει υπέρτερες δυνάμεις και να επικρατήσει αλλά αυτό δεν συνέβη κυρίως με ευθύνη της Ευρώπης, την οποία ο Economist κατηγορεί για έλλειψη στρατηγικής ματιάς. Ο δε Πούτιν καταφέρνει να επικρατήσει επειδή ο πόλεμος εξελίχθηκε σε αγώνα αντοχής κι όχι κατάκτησης εδαφών.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι εξελίξεις στο πεδίο του πολέμου δεν παίζουν ρόλο. Αν η Ουκρανία υποχωρήσει, το ηθικό στο Κίεβο θα πέσει και θα δυναμώσουν οι φωνές στην Ευρώπη περί σπατάλης όπλων και χρημάτων.
Οι κυβερνήσεις στη Δύση επιμένουν ότι η στήριξή τους προς την Ουκρανία παραμένει ακλόνητη, ωστόσο οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν διαφορετική εικόνα. Ο Μπάιντεν δυσκολεύεται ήδη να πείσει το Κογκρέσο για πρόσθετη βοήθεια και στο βάθος είναι οι εκλογές: Αν ο Ντόναλντ Τραμπ εκλεγεί Πρόεδρος η αμερικανική στήριξη πιθανόν να εκλείψει απότομα.
Η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμάζεται για αυτό το ενδεχόμενο, προειδοποιεί ο Economist. Αντί γι’ αυτό, επιτρέπει στον Όρμπαν να εκβιάζει με τα κονδύλια για την Ουκρανία και προσπαθεί να διαχειριστεί τα απόνερα της δημοσιονομικής κρίσης που προκάλεσε το Συνταγματικό Δικαστήριο στη Γερμανία. Κανονικά μέχρι το τέλος του έτους πρέπει να ξεκινήσει η διεύρυνση της ΕΕ, με την Ουκρανία μεταξύ των προς ένταξη μελών . Όμως πολλοί πιστεύουν ότι η διαδικασία εκουσίως θα παραταθεί, καθώς η διεύρυνση πλήττει συμφέροντα. Πρόσφατα η Τζόρτζια Μελόνι καταγράφηκε ακουσίως να ομολογεί ότι «οι Ευρωπαίοι έχουν κουραστεί» με την Ουκρανία.
Όμως, απλά να κάθονται και να ελπίζουν ότι το καθεστώς Πούτιν κάποια στιγμή θα καταρρεύσει, δεν βγάζει νόημα. Θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία για χρόνια και αν το καταφέρει, θα απειλεί με πόλεμο, καθώς έτσι μπορεί να δικαιολογεί την καταπίεση και τις κακουχίες του ίδιου του λαού του.
Γι’ αυτό πρέπει η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τον Πούτιν ως τη βασική απειλή στην ασφάλειά της. Η Ρωσία θα επανεξοπλιστεί. Θα έχει μεγαλύτερη εμπειρία από το πεδίο της μάχης. Η οργάνωση της Ευρωπαϊκής άμυνας θα πρέπει να σχεδιαστεί ώστε ο Πούτιν να μην πιστέψει ότι έχει έναν αδύναμο αντίπαλο δίπλα του. Ειδικά εάν ο Τραμπ δείξει να αμφιταλαντεύεται για το αν θα εμπλακεί σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης κατά χώρας του ΝΑΤΟ.
Ο καλύτερος τρόπος για να αποθαρρυνθεί ο Πούτιν είναι η Ευρώπη να αποδείξει τη δέσμευσή της σε μια δυτικόστροφη, δημοκρατική Ουκρανία. Η παροχή όπλων έχει σημασία, και με τα δυτικά οπλοστάσια να εξαντλούνται χρειάζεται τόνωση το παραγωγικό δυναμικό των Δυτικών.
Σημαντικές είναι και οι πολιτικές πρωτοβουλίες. Ο Πούτιν θα επιχειρήσει να υπονομεύσει τη μετατροπή της Ουκρανίας σε δυτική δημοκρατία. Σε απάντηση η Ευρώπη θα πρέπει να ενισχύσει τις προσπάθειές της που θα διασφαλίζουν την πρόοδο της Ουκρανίας, πόρους και ένταξη της στην ΕΕ. Και το άρθρο καταλήγει: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του εγχειρήματος – πολλοί μάλιστα δείχνουν να το αποφεύγουν. Αυτό είναι χαζομάρα. Πρέπει να θυμηθούν τα λόγια του Τρότσκι: «μπορεί να μην τους ενδιαφέρει ο πόλεμος, αλλά τον ‘’ενδιαφέρουν’’ εκείνοι».
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο- και δεν είναι φυσικά εκείνο για το οποίο έγραφε ο Μαρξ το 1848. Πλανιέται σαν ίσκιος μάλλον, σαν μελλοντική απειλή, για την οποία κανείς δεν μιλά πολύ μα όλων την συμπεριφορά επηρεάζει.
Παράδειγμα, η παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα που ξεκίνησε χθες στα Εμιράτα του πετρελαίου, με κακούς οιωνούς- έστω και αν, στην αφετηρία της, έδωσε ένα πρώτο καλό νέο, την δημιουργία ενός ταμείου διεθνούς αλληλεγγύης για τις φυσικές καταστροφές. Η διάσκεψη έρχεται στο τέλος μιας χρονιάς, που έσπασε αλλεπάλληλα ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών και μας έφερε άμεσα αντιμέτωπους με τις συνέπειες της κλιματικής απορρύθμισης. Η έκθεση του ΟΗΕ, πριν λίγες ημέρες, επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας. Βαδίζουμε ολοταχώς προς μια αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 3 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής και μάλιστα πολύ νωρίτερα από ότι περιμέναμε. Ακόμη κι αν όλες οι χώρες τηρήσουν πλήρως τα εθνικά προγράμματα μείωσης εκπομπών, ο πλανήτης θα βρίσκεται σε τροχιά προς μια αύξηση θερμοκρασίας 2,9 βαθμών πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Και μια νέα, κλιματική ανισότητα απειλεί να τινάξει στον αέρα την ισορροπία του κόσμου. Ενώ το 10% των υψηλότερων εισοδημάτων είναι υπεύθυνο για το 50% των εκπομπών και το 50% των χαμηλότερων εισοδημάτων για το 12% των εκπομπών, η κατανομή των συνεπειών της κλιματικής κρίσης ανάμεσα στις πλουσιότερες και τις φτωχότερες περιοχές του πλανήτη είναι αντίστροφη.
Τι εμποδίζει τον κόσμο μας, λοιπόν, να οργανώσει μια αντίδραση αντίστοιχη της απειλής; Προφανώς η δύναμη της αδράνειας και τα συμφέροντα των ισχυρών λόμπι των ορυκτών καυσίμων. Η απροθυμία των κερδισμένων της κλιματικής ανισότητας να μοιραστούν το βάρος που τους αναλογεί για την ενεργειακή μετάβαση, ανακουφίζοντας τις χώρες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Η πολιτική πίεση που δυναμώνει και την αισθάνονται οι ηγεσίες πολλών ανεπτυγμένων χωρών, και στην Ευρώπη, για ανάσχεση του ρυθμού της πράσινης μετάβασης, ιδίως από τις γενιές που έζησαν τις δεκαετίες της ευημερίας και εγωιστικά αρνούνται να πληρώσουν για ένα μέλλον που νιώθουν ότι δεν τους αφορά, αφού δεν θα το ζήσουν. Μα είναι και κάτι ακόμη. Είναι ένα αίσθημα δυσπιστίας, μια επιφύλαξη απέναντι στις δεσμεύσεις που αναλογούν στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου, που είναι και η χώρα με το ισχυρότερο ενεργειακό αποτύπωμα.
Αν, σε ένα χρόνο από τώρα, ο Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζεται να διαβεί την πόρτα όχι της φυλακής μα του Λευκού Οίκου, τι θα απομείνει από τα όποια αποτελέσματα φέρει η σημερινή παγκόσμια διαπραγμάτευση; Όλοι θυμούνται ότι ο Τραμπ εξελέγη την πρώτη φορά με μια πλατφόρμα αμφισβήτησης των επιστημονικών δεδομένων για την κλιματική αλλαγή. Είχε υποσχεθεί να απαλλάξει την Αμερική από τα «δεσμά» της συμφωνίας των Παρισίων. Και σε μεγάλο βαθμό το έκανε. Μια μελέτη έχει υπολογίσει ότι τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνησή του, επιβραδύνοντας ή αναστρέφοντας την πράσινη μετάβαση, είχαν ως αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να προσθέσουν στην ατμόσφαιρα, ως το 2035, 1,8 έξτρα τόνους CO2, επιπλέον των αναμενόμενων. Δεν είναι παράλογο να πιστέψει κανείς (να πιστέψουν προπάντων οι συνομιλητές της Ουάσιγκτον στην διεθνή σκηνή) ότι μια δεύτερη θητεία θα σημάνει το τέλος κάθε συλλογικής διαπραγμάτευσης για το κλίμα και την απελευθέρωση ενός κλιματικού Αρμαγεδδώνα.
Το ενδεχόμενο της επιστροφής του Τραμπ είναι το φάντασμα που πλανιέται πάνω από τον κόσμο και επηρεάζει ήδη τις τύχες του. Επηρεάζει την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία, όπου τα πράγματα θα είχαν ίσως εξελιχθεί διαφορετικά αν ο Πούτιν δεν γνώριζε πως μ’ ένα παιχνίδι υπομονής μπορεί να αντέξει ως τον ερχόμενο Νοέμβριο, οπότε μπορεί το μέτωπο της Δύσης να σπάσει. Όλοι σημείωσαν εκείνη την δήλωση Τραμπ πως αν εκλεγεί, «θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε 24 ώρες».
Επηρεάζει, επίσης, τις εξελίξεις γύρω από τον άλλο πόλεμο των ημερών, στην Γάζα. Η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να φέρει όλες τις πλευρές στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για μια λύση δύο κρατών στην Παλαιστίνη, σκοντάφτει στην επίγνωση όλων των ενδιαφερομένων πως η Αμερική σ ένα χρόνο μπορεί να είναι μια εντελώς διαφορετική χώρα. Πολύ περισσότερο η Τεχεράνη, χωρίς κάποια εμπλοκή της οποίας καμιά ειρήνευση δεν θα είναι σταθερή, δύσκολα θα κάνει κάποιο βήμα όσο το σενάριο Τραμπ έχει έστω και μικρή πιθανότητα να επαληθευτεί. Κανείς δεν έχει ξεχάσει ότι η ανατροπή της συμφωνίας με το Ιράν για τα πυρηνικά, που είχε επιτύχει η κυβέρνηση Ομπάμα, ήταν μια βασική υπόσχεση της καμπάνιας Τραμπ το 2016. Υπόσχεση που τηρήθηκε.
Κάτι ανάλογο ισχύει και στα μέτωπα του Ειρηνικού. Αλλά και στο μέτωπο της μάχης για την Δημοκρατία. Οι εχθροί της οποίας, οι αυταρχικοί ηγέτες των ανελεύθερων δημοκρατιών ή οι λαϊκιστές της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς τοποθετούνται ήδη στο πολιτικό χρηματιστήριο με την προσδοκία να εισπράξουν μέρισμα από μια άνοδο Τραμπ. Αναρωτιέμαι πως να ζυγίζει αυτό το ενδεχόμενο ο Ερντογάν, για παράδειγμα.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, φυσικά, από σήμερα την έκβαση των Αμερικανικών εκλογών σε ένα χρόνο ή να υπολογίσει με ακρίβεια τις πιθανότητες μιας νίκης Τραμπ. Μα όλοι εκτιμούν ότι αν ο Τραμπ, στην πρώτη του θητεία, περιστοιχισμένος από παραδοσιακούς Ρεπουμπλικάνους διαφορετικών πεποιθήσεων από τις δικές του, που τον συγκρατούσαν και τον δέσμευαν, προκάλεσε τόσες ζημιές στον κόσμο, μια ενδεχόμενη δεύτερη θητεία όπου ο Τραμπ δεσμώτης θα είναι πια ένας Τραμπ λυόμενος, περιστοιχισμένος από πιστούς και υπάκουους, υποταγμένους στην ατζέντα του, θα είναι σεισμική.
Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, εμείς οι απ’ έξω, πέρα από το να προσευχόμαστε για την φώτιση του αμερικανικού εκλογικού σώματος; Να βιαστούμε, προφανώς. Να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε στα σοβαρά τις αιτίες που θρέφουν το φαινόμενο του τραμπικού «πλούτο-λαϊκισμού» και στις δικές μας κοινωνίες. Να αναστήσουμε, κάπως, την κοιμισμένη ευρωπαϊκή ιδέα. Να αρχίσουμε, για παράδειγμα, να παίρνουμε πιο σοβαρά τις ευρωεκλογές, ως κάτι περισσότερο από μια μεγάλη πολιτική δημοσκόπηση εσωτερικού ενδιαφέροντος.
Είναι η δεύτερη πράξη της όπερας του Βέρντι «La Traviata». Η Violetta και ο Alfredo, μια πόρνη και ένας πλούσιος νεαρός, έχουν ερωτευτεί παράφορα. Αλλά ο πατέρας του απαιτεί να τον εγκαταλείψει, για να σώσει τις προοπτικές γάμου της αδερφής του Αλφρέντο.
Για τη Violetta, είναι μια αφόρητη θυσία, αλλά θα το κάνει. «Dite alla giovine», τραγουδάει με σπασμένη φωνή και καρδιά: Πες στην κόρη σου ότι θα εγκαταλείψω το μοναδικό καλό πράγμα που έχω στη ζωή μου, για χάρη της.
Τραγουδώντας αυτό το απόσπασμα στις 28 Μαΐου 1955, στη Σκάλα στο Μιλάνο, η σοπράνο Μαρία Κάλλας φτάνοντας στον στίχο για το πόσο «bella e pura» είναι η αδερφή του Αλφρέντο – πόσο όμορφη και αγνή – έβαλε την πιο μικρή ανάσα πριν από το «pura». Είναι μια ελάχιστα αισθητή σιωπή, αλλά περικλείει μια μαύρη τρύπα παραίτησης. Η παύση των δευτερολέπτων της Κάλλας υποδηλώνει οδυνηρά ότι η Βιολέτα ξέρει ότι αν ήταν και αυτή αγνή, η ευτυχία της δεν θα ήταν αναλώσιμη.
Μικρές λεπτομέρειες όπως αυτή, είναι ο τρόπος με τον οποίο η Κάλλας έδωσε στα κορυφαία μελοδράματα της όπερας μια εκπληκτική αίσθηση της πραγματικότητας και στους χαρακτήρες της, το ψυχολογικό βάθος και τη χροιά πραγματικών ανθρώπων. Μικρές λεπτομέρειες όπως αυτή, αποτυπωμένες σε εκατοντάδες ηχογραφήσεις, είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτή η πιο μυθική τραγουδίστρια, αντιστέκεται πεισματικά στο να παρασυρθεί εντελώς στον μύθο. Η δραματική της τέχνη και η δραματική ζωή της, συχνά αλληλένδετες, την έχουν κάνει έναν διαρκή πολιτιστικό λίθο: μια δροσερή λαμπερή ματιά στις διαφημίσεις της Apple, έμπνευση για έργα εκείνο της Marina Abramovic (κακό) και της Monica Bellucci (χειρότερο ), μια ταινία που έρχεται με πρωταγωνίστρια την Angelina Jolie (θα δούμε), ακόμη και μια περιοδεία με ολόγραμμα.
Η Κάλλας είναι η όπερα
Στις παραστάσεις της, δεν υπήρχε ποτέ η αίσθηση της όπερας ως απλής διασκέδασης, μιας βραδιάς με όμορφη μουσική. Εκείνη έπαιρνε κάθε νότα στα σοβαρά. Ήταν εξευγενισμένη εκεί που άλλοι ήταν χυδαίοι. Με την δυναμική εκφραστική φωνή και τη μαγνητική της παρουσία, η όπερα είχε πραγματικά σημασία.
Η Κάλλας είναι η ίδια όπερα— όχι λόγω της φωνής ή της υποκριτικής της, αλλά επειδή, με έναν συνδυασμό γεννημένης διαίσθησης και προσεκτικά αποκτημένης δεξιότητας, φαντάστηκε και ανακατασκεύασε έναν εξαφανισμένο κόσμο.
Aπό την Ελλάδα στα θέατρα του κόσμου
Γεννημένη στη Νέα Υόρκη από Έλληνες μετανάστες, μεγάλωσε ακούγοντας στο ραδιόφωνο μεταδώσεις από την Metropolitan Opera και στα 13 της, επέστρεψε με τη μητέρα της στην Ελλάδα. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, τραγουδούσε το «Habanera» της Carmen και το «Casta diva» της Norma ως φοιτήτρια του Ωδείου στην Αθήνα.
Δεν είχε πραγματική μαθητεία. Δεν υπήρχαν υποστηρικτικά μέρη, δεν υπήρχαν προγράμματα για νέους καλλιτέχνες. Μέχρι τα 20 της χρόνια, τραγουδούσε μερικούς από τους πιο απαιτητικούς ρόλους στο παγκόσμιο ρεπερτόριο. Στα 30 της, τα τραγουδούσε σε όλο τον κόσμο.
Η φωνή της διατηρήθηκε σε κορυφαία επίπεδα, σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του 1950. Μέχρι τα 40 της, ουσιαστικά είχε τελειώσει.
Σύντομη — και απίστευτα πυκνή και ταραχώδης. Ποιος ξέρει τη ρίζα της ανησυχίας της Κάλλας, της παράφορης δέσμευσής της, της αγριότητας της, των αντιπαλοτήτων της; Υπήρχε ξεκάθαρα μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση αναξιότητας που μπορούσες να την εντοπίσεις στα δύσκολα παιδικά της χρόνια, με μια μητέρα που προτιμούσε ανοιχτά την πιο όμορφη αδερφή της. Αυθύπαρκτη, μισώντας τον εαυτό της, αυτοκαταστροφική, η Κάλλας χρειαζόταν απεγνωσμένα τη σκηνή, κι όμως πάντα χρειαζόταν να την πιέζουν.
Η απώλεια περίπου πενήντα κιλών στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και η μεταμόρφωση της σε μια από τις πιο κομψές γυναίκες του 20ου αιώνα, την έκαναν σταρ. Συμπεριφορές, όπως η αποχώρηση της στη μέση της “Norma” στη Ρώμη το 1958, την έκαναν πρώτη είδηση. Η καριέρα της άρχισε να σβήνει όταν άφησε τον σύζυγό της για τον μεγιστάνα της ναυτιλίας Αριστοτέλη Ωνάση. Όταν τελικά ο Ωνάσης παντρεύτηκε την Τζάκι Κένεντι, η Κάλλας ήταν μόνη, χωρίς ούτε το επάγγελμα που της είχε δώσει σκοπό ούτε τον άντρα που το είχε αντικαταστήσει. Ζώντας ως επί το πλείστον σε απομόνωση, αν και πάντα έτρεφε ελπίδες επιστροφής στη σκηνή, έγινε για πολλούς ένα είδος αγίου ή μάρτυρα, μια ενσάρκωση των απελπιστικά ερωτευμένων, τρομερά εγκαταλειμμένων χαρακτήρων που είχε υποδυθεί.
Τα στερεότυπα και η αλήθεια
Ο Francesco Siciliani, ένας ιμπρεσάριος που αρραβωνιάστηκε την Κάλλας στα τέλη της δεκαετίας του 1940, είχε δίκιο όταν είπε: «Μέρη της φωνής ήταν όμορφα, άλλα άδεια». Ωστόσο παρά τα ελαττώματα, ο ήχος της ήταν τόσο άμεσα αναγνωρίσιμος, τέλειο όχημα για ακραία συναισθήματα. Αλλά ένα από τα πιο ολέθρια στερεότυπα για την Κάλλας είναι ότι ήταν μια ηθοποιός που μετά βίας μπορούσε να τραγουδήσει, που τα κατάφερε μόνο με το χάρισμα.
Τα αρχεία το διαψεύδουν. Ακούστε το τρυφερό της «O mio babbino caro». Ακούστε το λεπτό αλλά επιβλητικό της «D’amor sull’ali rosee». Ήταν πάντα τραγουδίστρια του μπελ κάντο στην καρδιά.
«Υπάρχει ζωή μετά την Κάλλας;»
Εξήντα χρόνια αφότου η Κάλλας τραγούδησε τη «Μήδεια», ο πρωταγωνιστής μιας νέας παραγωγής στο Met το 2021 είπε ότι η κληρονομιά της Κάλλας παραμένει ο «ελέφαντας στο δωμάτιο». Η όπερα εξακολουθεί να θέτει το ερώτημα που θυμήθηκε ο συγγραφέας Ίθαν Μόρντεν να του είχε τεθεί από έναν φίλο του το 1969: «Υπάρχει ζωή μετά την Κάλλας;»
Απίστευτα μακρινή, αλλά απίστευτα παρούσα: Στα εκατό χρόνια της, η Κάλλας εξακολουθεί να κατέχει μια θέση στην όπερα, κάτι σαν τον ήλιο.
Σε ηλικία 89 ετών έφυγε από τη ζωή ο βραβευμένος συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός.
Πρόκειται για έναν από τους 10 πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς, σύμφωνα με τα δεδομένα της UNESCO.
Ποιος ήταν ο Βασίλης Βασιλικός
Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1934 στη συνοικία των Ποταμουδίων Καβάλας. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Θάσο. Πατέρας του ήταν ο δικηγόρος Νικόλαος Βασιλικός, που πολιτεύθηκε και εξελέγη βουλευτής Καβάλας το 1936 και μητέρα του η Καίτη Βασιλικού. Ο Βασίλης Βασιλικός έχει και μια αδελφή, την Έλζα Βασιλικού, πρώην πρωταθλήτρια του πινγκ πονγκ. Αποφοίτησε από το Λύκειο Καρυωτάκη στην Καβάλα, τη Σχολή Βαλαγιάννη (Θεσσαλονίκη) και το Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια. Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ (Drama School – SRT) στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ (ΗΠΑ).
Από το 1967 μέχρι το 1994 έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Νέα Υόρκη τα πρώτα 7 χρόνια εξόριστος από τη χούντα), με ένα τριετές διάλειμμα (1981-1984), κατά το οποίο ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή γενικού διευθυντή της Ε.Ρ.Τ. επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr.) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), δημοσιογράφος και συγγραφέας. Συνεργάστηκε με τον Νίκο Κούνδουρο στο σενάριο της ταινίας «Μικρές Αφροδίτες». Διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO (1996-2004).
Πολιτική σταδιοδρομία
Ο Βασίλης Βασιλικός τοποθετήθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της εκλογικής συνεργασίας Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά στις βουλευτικές εκλογές του 2015, καθώς και στις βουλευτικές εκλογές του 2019, αυτή τη φορά όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, με τον οποίο εξελέγη. Ήταν βουλευτής Επικρατείας από τις 7 Ιουλίου 2019 μέχρι τις 21 Μαΐου 2023.
Από τα έργα του γνωστότερα είναι τα εξής: Η Μυθολογία της Αμερικής, Το ψαροντούφεκο, Θύματα ειρήνης, Οι φωτογραφίες, Ζ, Ο Ιατροδικαστής, Ο Θάνατος του Αμερικάνου κ.ά. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες ανά τον κόσμο, καθώς και στη γραφή Μπράιγ.
Το μυθιστόρημά του «Ζ» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά.
Ήταν αντιπρόεδρος του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
Ήταν παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου, με την οποία απέκτησε μια κόρη.
iefimerida.gr
Τα ρεβίθια αποτελούσαν βασικό συστατικό της κουζίνας της Αρχαίας Ελλάδας, κομβικό «κλειδί» για μία ισορροπημένη διατροφή.
Πατρίδα τους είναι η Μεσοποταμία όπου καλλιεργήθηκαν περίπου 7.500 χιλιάδες χρόνια πριν.
Πάμε να δούμε πως μας… προστατεύουν τα ρεβίθια.
Πρώτα απ’ όλα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του διαβήτη μιας και είναι πλούσια πηγή φυτικών ινών. Η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία μάλιστα συνιστά την κατανάλωσή τους για το «χαμήλωμα» των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Επίσης, όπως έχει διαπιστωθεί επιστημονικά η μακροχρόνια κατανάλωση οσπρίων μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της χοληστερόλης LDL και στη ρύθμιση του σωματικού βάρους. Τα ρεβίθια έχουν ωμέγα 3 λιπαρά οξέα με αποτέλεσμα τη μείωση και των τριγλυκεριδίων και της πίεσης του αίματος.
Τα ρεβίθια ακόμη περιέχουν σίδηρο και ασβέστιο που ενισχύουν την υγεία των οστών παίζοντας θετικό ρόλο στη διατροφή των ατόμων που θέλουν να αποτρέψουν την οστεοπόρωση.
Είναι μια οικονομική εναλλακτική της πρωτεΐνης κρέατος, καθώς διαθέτουν φυτική πρωτεΐνη, φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες και μέταλλα ευεργετικά για τον οργανισμό.
Τα ρεβίθια είναι «μεταλλικά» καθώς είναι πηγή πλούσια σε σίδηρο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο και χαλκό που συντελούν στην ανάπτυξη των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για την άμυνα του οργανισμού εναντίον τοξινών ή ξένων εισβολέων που απειλούν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Τέλος συμβάλλουν την υγεία του εντέρου και διευκολύνουν την χώνεψη.
Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 17:00-22:00
Διάρκεια έκθεσης: 1 έως 30 Δεκεμβρίου 2023
Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει για το μήνα Δεκέμβριο μια εξαιρετική ομαδική έκθεση ζωγραφικής και γλυπτικής με τίτλο «Κοινή Αφετηρία». Τα εγκαίνια της έκθεσης θα λάβουν χώρα την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 17:00-22:00, με διάρκεια έως τις 30 Δεκεμβρίου. Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν η Ηλέκτρα Δουμά-Χαλκούση και ο Ελωίζος Θεμιστοκλέους.
Πρόκειται για μια έκθεση που έχει ως στόχο να αναδείξει τη σχέση μαθητή-καθηγητή και πως αυτή μπορεί να εμπνεύσει τους καλλιτέχνες σε δημιουργικό επίπεδο και να καθορίσει την μετέπειτα καλλιτεχνική τους πορεία. Σε αυτή την ξεχωριστή έκθεση συναντώνται δέκα διαφορετικοί μεταξύ τους καλλιτέχνες, έχοντας ως κοινή αφετηρία το εργαστήριο σχεδίου και ζωγραφικής της Πάτρας «Θεμιστοκλέους», εκεί που όλοι πραγματοποίησαν τα πρώτα τους βήματα στο χώρο της τέχνης, και μας παρουσιάζουν μια ευρεία γκάμα έργων. Ο καθένας προσδίδει τη δική του προσωπική πινελιά και όλοι μαζί δημιουργούν έναν άκρως ενδιαφέροντα καλλιτεχνικό διάλογο με τον δάσκαλο τους Ελωίζο Θεμιστοκλέους, προσκαλώντας ταυτόχρονα το κοινό που θα επισκεφθεί την έκθεση να συμμετάσχει.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι: Κωνσταντίνος Δαρείος, Θάνος Δημογιαννόπουλος, Άγγελος Θεμιστοκλέους, Ελωίζος Θεμιστοκλέους, Ανδριάνα Μαλτέζου, Αλέξανδρος Μπακατσέλος, Αγγελική Πολίτη, Θεοδώρα Τσοπόκη, Αλέξης Φούντζουλας και τιμητικά ο Χαράλαμπος Θεμιστοκλέους, ιδρυτής του εργαστηρίου από το 1983.
Ο ένας εκ των δύο επιμελητών της έκθεσης Ελωίζος Θεμιστοκλέους μεταξύ άλλων αναφέρει: «Στην ομαδική έκθεση «Κοινή Αφετηρία», η τέχνη γίνεται πείραμα, διάλογος, και πηγή έμπνευσης. Είναι μια ευκαιρία για να εξερευνήσουμε τον κόσμο της δημιουργικότητας μέσα από τα μάτια τόσο των δασκάλων όσο και των μαθητών. Είναι μια υπενθύμιση ότι η τέχνη είναι πάνω απ’ όλα ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία και την αυτοεκφραστικότητα, και η διαδρομή αυτή είναι ακόμα πιο σημαντική όταν γίνεται μαζί με εκείνους που μας καθοδηγούν και μας εμπνέουν.
Στην έκθεση επιλέξαμε μερικούς αξιόλογους καλλιτέχνες που έχουν βρει το δικό τους δρόμο και φιλοδοξούμε να επαναλάβουμε το εγχείρημα τα επόμενα χρόνια. Καθώς κάθε καλλιτέχνης έχει το δικό του ύφος διαμορφώνεται μία ποικιλία στην εικαστική έκφραση, συναντώντας έργα από την αφηρημένη γεωμετρία μέχρι το ρεαλισμό και από τη γλυπτική έως την ψηφιακή τέχνη.»
«Μέσα από τυχαίες συναντήσεις στο χώρο του εργαστηρίου γεννιούνται τα πιο όμορφα ταξίδια.»
Εννέα συν ένας καλλιτέχνες παρουσιάζουν τα έργα τους σε μια ξεχωριστή έκθεση που αναδεικνύει τη σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητών. Σε αυτή την ομαδική έκθεση όλοι μας έχουμε ως κοινή αφετηρία την πορεία μας στο εργαστήριο σχεδίου και ζωγραφικής «Θεμιστοκλέους». Το εργαστήριο του πατέρα μου Χαράλαμπου Θεμιστοκλέους, Κύπριου γλύπτη και ζωγράφου με σημαντική συμβολή στα Ελληνικά εικαστικά δρώμενα, λειτουργεί από το 1983, ενώ τα τελευταία χρόνια τα ηνία έχω αναλάβει προσωπικά εγώ.
Αυτό που παρατηρώ για πάνω από 15 χρόνια διδασκαλίας, είναι πως η επιρροή του πρώτου δασκάλου είναι εξίσου σημαντική όσο και οι επιρροές που θα λάβει ο καλλιτέχνης από τους καθηγητές και μέντορες που θα βρεθούν στο δρόμο του.
Στην ομαδική έκθεση «Κοινή Αφετηρία», η τέχνη γίνεται πείραμα, διάλογος, και πηγή έμπνευσης. Είναι μια ευκαιρία για να εξερευνήσουμε τον κόσμο της δημιουργικότητας μέσα από τα μάτια τόσο των δασκάλων όσο και των μαθητών. Είναι μια υπενθύμιση ότι η τέχνη είναι πάνω απ’ όλα ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία και την αυτοεκφραστικότητα, και η διαδρομή αυτή είναι ακόμα πιο σημαντική όταν γίνεται μαζί με εκείνους που μας καθοδηγούν και μας εμπνέουν.
Στην έκθεση επιλέξαμε από κοινού με την Ηλέκτρα Δουμά – Χαλκούση μερικούς αξιόλογους καλλιτέχνες που έχουν βρει το δικό τους δρόμο και φιλοδοξούμε να επαναλάβουμε το εγχείρημα τα επόμενα χρόνια. Καθώς κάθε καλλιτέχνης έχει το δικό του ύφος διαμορφώνεται μία ποικιλία στην εικαστική έκφραση, συναντώντας έργα από την αφηρημένη γεωμετρία μέχρι το ρεαλισμό και από τη γλυπτική έως την ψηφιακή τέχνη.
Το εργαστήριο σχεδίου και ζωγραφικής «Θεμιστοκλέους» με δύο χώρους σε Πάτρα και Αίγιο, φέτος συμπληρώνει 40 χρόνια απρόσκοπτης λειτουργίας και μετρά πολυάριθμες επιτυχίες για την εισαγωγή φοιτητών σε Σχολές Καλών Τεχνών και Σχολές Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα.
Ελωίζος Θεμιστοκλέους
Ζωγράφος-Γλύπτης
Ο Κωνσταντίνος Δαρείος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1985. Από μικρή ηλικία ανακάλυψε την αγάπη του για τη ζωγραφική παρακολουθώντας μαθήματα σε διάφορα εργαστήρια, καθ’όλη τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων. Το Σεπτέμβριο του 2003 τελειώνοντας τη μέση εκπαίδευση ξεκίνησε μαθήματα στο εργαστήριο σχεδίου-ζωγραφικής Θεμιστοκλέους με αποτέλεσμα την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2005. Μαθήτευσε αρχικά στο εργαστήριο του Χρόνη Μπότσογλου ενώ από το 2006 έως το τέλος των σπουδών του στο εργαστήριο του Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη. Το 2006 δίδαξε για πρώτη φορά στο εργαστήριο Φαραμακίδου, όπου ανέλαβε το τμήμα για κατατακτήριες εξετάσεις στο τμήμα της αρχιτεκτονικής. Από το 2007 έως το 2010 παρέδιδε μαθήματα δημιουργικής απασχόλησης στο 25ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών. Από το 2009 λαμβάνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ενώ το 2013 έκανε την πρώτη ατομική του έκθεση στην γκαλερί Περί τεχνών. Έχει υπάρξει αποκλειστικός συνεργάτης graphic designer, web designer και σύμβουλος δημιουργικού τμήματος στην εταιρεία Make my web και CMD. Από το 2014 έως σήμερα ζει και εργάζεται στη Σπάρτη όπου διατηρεί το δικό του εργαστήριο σχεδίου Δαρείος Κ. για προετοιμασία στις εισαγωγικές εξετάσεις σε σχολές Αρχιτεκτονικής και Καλών Τεχνών.
Ο Θάνος Δημογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1989. Ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες με ιδιαίτερη έμφαση στη ζωγραφική και τα κόμικς από πολύ μικρός. Έκανε προετοιμασία στο εργαστήρι σχεδίου Θεμιστοκλέους στην Πάτρα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας (2009-2014) με κύρια κατεύθυνση την ζωγραφική με καθηγητή τον Γιάννη Καστρίτση και δεύτερη κατεύθυνση ψηφιακές τέχνες με καθηγητή τον Βασίλειο Μπούζα. Στην πορεία έκανε το μεταπτυχιακό του στις οπτικοακουστικές τέχνες, στη Σχολή των Οπτικοακουστικών Τεχνών του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα (2015-2017) με καθηγητές τους Θωμά Βαλλιανάτο, Σπύρο Βερύκιο και Κωνσταντίνο Τηλιγάδη. Έχει συμμετάσχει σε 9 ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Πάτρα και Φλώρινα καθώς έχει δημοσιεύσει δουλείες του σε διάφορα fanzines. Έχει εργαστεί ως δάσκαλος εικαστικών, ως μοντέρ ταινιών και ως storyboard artist, graphic designer και animator σε διαφημιστικές εταιρείες. Παράλληλα ασχολείται με τη μουσική και το video art. Το ύφος του είναι επηρεασμένο από το κίνημα του εξπρεσιονισμού, την Beat γενιά, την Post – Punk και τα ανεξάρτητα κόμικς. Ζει και εργάζεται στην Κοπεγχάγη, Δανία.
Ο Άγγελος Θεμιστοκλέους γεννήθηκε στην Πάτρα το 1989. Είναι Ελληνοκύπριος πολυδιάστατος καλλιτέχνης, συγγραφέας, ποιητής και χαράκτης. Διδάχθηκε σχέδιο, χρώμα και σύνθεση από τον πατέρα του Χαράλαμπο Θεμιστοκλέους στο εργαστήρι σχεδίου-ζωγραφικής Θεμιστοκλέους. Σπούδασε ζωγραφική στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2008) με καθηγητές τους Γεώργιο Γκολφινό, Γεώργιο Δίβαρη και Λάμπρο Ψυρράκη. Έκτοτε, έχει διδάξει ακαδημαϊκό σχέδιο για χρόνια στο εργαστήριο σχεδίου-ζωγραφικής Θεμιστοκλέους. Την περίοδο (2016-2017) εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα ως καθηγητής καλλιτεχνικών ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το σχεδιασμό κατασκευής μασκότ, στην Πάτρα. Από το 2014 συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις ενώ το 2015 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Αγγέλων Βήμα. Μετακόμισε στη Κοπεγχάγη, Δανία τον Νοέμβριο του 2022 όπου ζει και εργάζεται έως σήμερα.
Ο Ελωίζος Θεμιστοκλέους γεννήθηκε στην Πάτρα το 1980. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του, Χαράλαμπο Θεμιστοκλέους, γλύπτη και ζωγράφο με σημαντική συμβολή στα ελληνικά εικαστικά δρώμενα, ο οποίος επηρέασε καθοριστικά την καλλιτεχνική του ματιά. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Γίωργο Τσακίρη. Αποφοίτησε το 2007. Όντας φοιτητής, ανέπτυξε διδακτικό έργο στα εργαστήρια σχεδίου-ζωγραφικής Θεμιστοκλέους με μακρόχρονη πορεία. Τα τελευταία 10 χρόνια διευθύνει τα δύο εργαστήρια που διατηρεί σε Πάτρα και Αίγιο με σημαντικές επιτυχίες εισαγωγής μαθητών του σε σχολές Αρχιτεκτονικής και Καλών Τεχνών σε ετήσια βάση. Έχει στο ενεργητικό του 7 ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα.
Ο Χαράλαμπος Θεμιστοκλέους γεννήθηκε το 1950, στη Μόρφου, Κύπρο, ενώ απεβίωσε το 2012 στην Πάτρα. Το 1969 ήρθε στην Αθήνα, Ελλάδα για σπουδές. Αρχικά γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή την οποία σύντομα άφησε για να εγγραφεί στη Γεωπονική όπου και άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα. Παράλληλα όμως ξεκίνησε να λαμβάνει μαθήματα ελεύθερου σχεδίου στο εργαστήριο του Βρασίδα. Το 1970 εισήχθη στο προκαταρκτικό έτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών (ΑΣΚΤ) με καθηγητή τον Νίκο Νικολάου ενώ το 1971 ξεκίνησε να φοιτά κανονικά στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ Κύπρου. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στο εργαστήριο του Γιάννη Παππά με βοηθό τον Θεόδωρο Παπαγιάννη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διακρήθηκε με τέσσερις επαίνους: Έπαινος Γυμνού, Έπαινος Προτομής (δυο χρονιές), Έπαινος Σχεδίου Εκ Φυσικού Μεγέθους. Το 1975 αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ. Το 1983 ξεκινάει το εργαστήριο σχεδίου και ζωγραφικής Θεμιστοκλέους στην Πάτρα. Είχε στο ενεργητικό του περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές
Η Ανδριάνα Μαλτέζου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πάτρα. Σπούδασε αργυροχρυσοχοΐα στο ΙΕΚ ΜΟΚΟΥΜΕ στη Θεσσαλονίκη όπου και αποφοίτησε το 2003. Μετέπειτα σπούδασε στο τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Γιώργο Διβάρη και αποφοίτησε το 2011. Από το 2012 έως σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει στο ενεργητικό της πολλές ομαδικές εκθέσεις. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα.
Ο Αλέξανδρος Μπακατσέλος γεννήθηκε στην Πάτρα. Από μικρή ηλικία εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για την ζωγραφική και το σχέδιο γεγονός που τον οδήγησε να πάρει τα πρώτα του μαθήματα από τον ζωγράφο και γλύπτη Χαράλαμπο Θεμιστοκλέους. Φοίτησε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., στο 5ο εργαστήριο ζωγραφικής με καθηγητή τον Γιώργο Γκολφίνο και παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής με καθηγητή τον Ξενή Σαχίνη (2007 – 2013). Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, καθώς και καλλιτεχνικές δράσεις που αφορούν την street art. Έχει γνώση προγραμμάτων ψηφιακής επεξεργασίας εικόνας και 3d modeling. Από το 2022 φοιτεί στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου με αντικείμενο τη Σχεδίαση Ψηφιακών Πολιτιστικών Προϊόντων.
Η Αγγελική Πολίτη γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 2023 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Τμήμα Εικαστικών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., με κατεύθυνση τη Ζωγραφική και καθηγητές τον Γ. Τσακίρη και Β. Βασιλακάκη. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και εικαστικά δρώμενα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, ενώ το 2021 είχε επιλεγεί και στο πρόγραμμα Inspire του Momus- Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης. Ασχολείται επίσης και με τη σκηνογραφία, έχοντας δουλέψει ως Σκηνογράφος και Ενδυματολόγος σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους, οι δύο από τις οποίες βραβεύτηκαν και στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το 2021 και 2022.
Η Θεοδώρα Τσοπόκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Σχολή της Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών (2006 – 2011) και μέχρι το 2018 εργάστηκε ως δικηγόρος. Από το 2015 έως το 2018 φοίτησε στην Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας με δάσκαλο τον Πέτρο Λαμπρινάκο ενώ το 2018 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο εργαστήριο σχεδίου ζωγραφικής Θεμιστοκλέους. Το 2019 ξεκίνησε τις σπουδές της στο Εργαστήριο Χαρακτικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., με καθηγητές τον Μανώλη Γιανναδάκη και τον Γιάννη Μπελιμπασάκη. Τα έργα της περιλαμβάνουν κυρίως τις τεχνικές της οξυγραφίας και της φωτοχάραξης, ενώ παράλληλα ασχολείται και με την γλυπτική παρακολουθώντας μαθήματα του Εργαστηρίου Γλυπτικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών.
Ο Αλέξης Φούντζουλας γεννήθηκε στην Πάτρα, το 1989. Το 2008 μαθήτευσε στο εργαστήριο σχεδίου και ζωγραφικής Θεμιστοκλέους και έναν χρόνο αργότερα εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην πόλη της Φλώρινας. Με καθηγητή τον Γιάννη Καστρίτση και κατεύθυνση την ζωγραφική αποφοίτησε το 2014 και επέστρεψε στην Πάτρα. Την περίοδο 2021-23 επισκέφθηκε τον τόπο των Πρεσπών προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Εικαστικές τέχνες και τοπίο: προσεγγίσεις του φυσικού και αστικού χώρου» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, ενώ το 2018 παρουσίασε την πρώτη του ατομική στο νησί των Τριζονίων. Από το 2017 εργάζεται ως δάσκαλος εικαστικών και εκτός της ζωγραφικής ασχολείται με την μουσική και την συγγραφή
Ξεφυλλίστε το βιβλίο της έκθεσης εδώ!
