Οι επιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν στην εκεχειρία Ισραήλ με Χαμάς – Τα επόμενα βήματα του Τραμπ.
ΟΝτόναλντ Τραμπ σόκαρε τον κόσμο προτείνοντας οι ΗΠΑ να «καταλάβουν» και να «αποκτήσουν» τη Γάζα, επανεγκαθιστώντας τον πληθυσμό της. Ο Αμερικανός πρόεδρος επανέλαβε αργότερα στοιχεία της πρότασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λέγοντας ότι η Γάζα θα «παραδιδόταν» στις ΗΠΑ από το Ισραήλ σύμφωνα με το σχέδιό του. Ο Λευκός Οίκος κινήθηκε για να διευκρινίσει ότι ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων θα ήταν προσωρινός, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο το περιέγραψε ως μια «προσωρινή» ρύθμιση.
H πρόταση συνέχισε να προκαλεί καταδίκες, μεταξύ άλλων από όλη τη Μέση Ανατολή, στενούς συμμάχους των ΗΠΑ και τα Ηνωμένα Έθνη – και ορισμένοι αναλυτές εξέφρασαν φόβους ότι τα σχόλια του Τραμπ θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν τη συνεχιζόμενη εκεχειρία μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, εν τω μεταξύ, δήλωσε ότι στην ιδέα «αξίζει να δώσουμε προσοχή».
Έρχεται εν μέσω συνεχιζόμενων ερωτημάτων σχετικά με το μετασυγκρουσιακό μέλλον της Γάζας, όπου ο ΟΗΕ εκτιμά ότι περίπου τα δύο τρίτα των κτιρίων έχουν καταστραφεί ή υποστεί ζημιές μετά από 15 μήνες μαχών.
Η ασαφής πρόταση του Τραμπ θα μπορούσε να σηματοδοτήσει τη μεγαλύτερη αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή εδώ και δεκαετίες, ανατρέποντας την ευρεία διεθνή συναίνεση για την ανάγκη ύπαρξης ενός παλαιστινιακού κράτους – που θα περιλαμβάνει τη Γάζα και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη – παράλληλα με το Ισραήλ.
Το BBC σε ανάλυσή του επισημαίνει τους λόγους πίσω από την κίνηση Τραμπ, καταγράφει τις αντιδράσεις που υπάρχουν και αναφέρεται στα επόμενα βήματα στο σχέδιο που παρουσίασε ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Γιατί το είπε αυτό τώρα ο Ντόναλντ Τραμπ;
Αν ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δίκιο σε ένα πράγμα, αυτό είναι ότι δεκαετίες διπλωματίας των ΗΠΑ για το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους απέτυχαν να δώσουν λύση στη σύγκρουση.
Προτάσεις ειρήνης και πρόεδροι ήρθαν και έφυγαν, αλλά τα προβλήματα φούντωσαν. Η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023 και ο πόλεμος στη Γάζα που προκάλεσε ήταν τα φρικτά αποτελέσματα.
Ο Τραμπ έβγαλε τα εκατομμύριά του ως κατασκευαστής ακινήτων και, με αυτό το καπέλο, έκανε μια απολύτως έγκυρη παρατήρηση: αν η Γάζα πρόκειται να ανοικοδομηθεί, από την αρχή σε ορισμένα σημεία, δεν έχει νόημα εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι να βρίσκουν καταφύγιο στα ερείπια.
Το έργο της ανοικοδόμησης της Γάζας θα είναι μνημειώδες. Πρέπει να απομακρυνθούν μη εκραγμένα πυρομαχικά και βουνά από συντρίμμια. Πρέπει να επισκευαστούν οι γραμμές νερού και ρεύματος. Σχολεία, νοσοκομεία και καταστήματα πρέπει να ανοικοδομηθούν.
Ο απεσταλμένος του Τραμπ για τη Μέση Ανατολή Steve Witkoff δήλωσε ότι αυτό μπορεί να πάρει χρόνια – και ενώ αυτό θα γίνεται, οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να πάνε κάπου.
Ωστόσο, αντί να διερευνήσει τρόπους να τους κρατήσει κοντά στην πατρίδα τους, σχεδόν σίγουρα σε καταυλισμούς στο κεντρικό και νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, ο Τραμπ λέει ότι πρέπει να τους ενθαρρύνει να φύγουν – μόνιμα.
Ο Τραμπ πιστεύει ότι κατά την απουσία τους, μια ειδυλλιακή, αμερικανικής ιδιοκτησίας «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» θα αναγεννηθεί από τις στάχτες, παρέχοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας, ευκαιρίες για επενδύσεις και, τελικά, ένα μέρος για να ζήσουν «οι άνθρωποι του κόσμου»
Γιατί τα σχόλια του Τραμπ είναι τόσο αμφιλεγόμενα;
Ακόμη και για έναν πρόεδρο που πέρασε μεγάλο μέρος της πρώτης θητείας του ανατρέποντας την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή -συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ και της αναγνώρισης της ισραηλινής κυριαρχίας στα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν- αυτή ήταν μια εκπληκτική πρόταση.
Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα, κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν σκέφτηκε ποτέ ότι η επίλυση της ισραηλινό-παλαιστινιακής σύγκρουσης θα περιλάμβανε την κατάληψη ενός κομματιού παλαιστινιακού εδάφους και την εκδίωξη του πληθυσμού του. Για να είμαστε σαφείς, το να γίνει αυτό με τη βία θα αποτελούσε σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ορισμένοι Παλαιστίνιοι θα επέλεγαν πιθανότατα να εγκαταλείψουν τη Γάζα και να ξαναχτίσουν τη ζωή τους αλλού. Από τον Οκτώβριο του 2023, το έχουν ήδη κάνει 150.000.
Αλλά άλλοι δεν μπορούν ή δεν θα μπορέσουν, είτε επειδή δεν έχουν τα οικονομικά μέσα για να το κάνουν είτε επειδή η προσήλωσή τους στη Γάζα – μέρος της γης που αποκαλούν Παλαιστίνη – είναι απλά πολύ ισχυρή.
Πολλοί κάτοικοι της Γάζας είναι απόγονοι ανθρώπων που έφυγαν ή εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους το 1948 κατά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ – μια περίοδο που οι Παλαιστίνιοι αποκαλούν Νάκμπα, η αραβική λέξη για την καταστροφή. Για τους Παλαιστίνιους που ονειρεύονται ένα δικό τους κράτος, παράλληλα με το Ισραήλ, η απώλεια ενός μέρους του θα μοιάζει με ακρωτηριασμό.
Η Γάζα είναι φυσικά διαχωρισμένη από τη Δυτική Όχθη από το 1948. Οι προηγούμενοι γύροι διαπραγματεύσεων, καθώς και το «Όραμα για την Ειρήνη» του Τραμπ για το 2020, περιλάμβαναν σχέδια για σήραγγες ή σιδηροδρόμους που θα μπορούσαν να συνδέσουν τις δύο αυτές περιοχές. Τώρα ο Τραμπ ουσιαστικά λέει στους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τη Γάζα μια για πάντα.
Ενώ δεν φαίνεται να υποστηρίζει την αναγκαστική απέλαση αμάχων – κάτι που είναι αντίθετο με το διεθνές δίκαιο – ο Τραμπ ενθαρρύνει σαφώς τους Παλαιστίνιους να φύγουν. Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι έχουν ήδη κατηγορήσει το Ισραήλ ότι εμποδίζει την προμήθεια δεκάδων χιλιάδων τροχόσπιτων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους κατοίκους της Γάζας να παραμείνουν σε λιγότερο κατεστραμμένα μέρη της επικράτειας, ενώ η ανοικοδόμηση πραγματοποιείται αλλού.
Οι αραβικές χώρες που ο Τραμπ λέει ότι θα πρέπει να δεχθούν έως και 1,8 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Γάζα, κυρίως η Αίγυπτος και η Ιορδανία, έχουν εκφράσει την οργή τους. Και οι δύο έχουν αρκετά δικά τους προβλήματα χωρίς αυτό το πρόσθετο βάρος.
Ποιο είναι το σημερινό καθεστώς της Γάζας;
Η Γάζα κατεχόταν από την Αίγυπτο για 19 χρόνια πριν καταληφθεί από το Ισραήλ στον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967. Εξακολουθεί να θεωρείται κατεχόμενη από το Ισραήλ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το οποίο το Ισραήλ αμφισβητεί. Ισχυρίζεται ότι η κατοχή έληξε το 2005, όταν διέλυσε μονομερώς τους εβραϊκούς οικισμούς και απέσυρε τον στρατό του. Περίπου τα τρία τέταρτα των μελών του ΟΗΕ αναγνωρίζουν τη Γάζα ως μέρος του κυρίαρχου κράτους της Παλαιστίνης, αν και οι ΗΠΑ δεν το κάνουν.
Αποκομμένη από τον έξω κόσμο με φράχτες και έναν ισραηλινό θαλάσσιο αποκλεισμό, δεν αισθάνθηκε ποτέ σαν ένα πραγματικά ανεξάρτητο μέρος. Τίποτα και κανένας δεν κινείται μέσα ή έξω χωρίς την άδεια του Ισραήλ, και ένα διεθνές αεροδρόμιο – που άνοιξε εν μέσω μεγάλων φανφάρων το 1998 – καταστράφηκε από το Ισραήλ το 2001 κατά τη διάρκεια της δεύτερης παλαιστινιακής εξέγερσης.
Το Ισραήλ και η Αίγυπτος επέβαλαν αποκλεισμό της Γάζας, επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας, αφού η Χαμάς κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές το 2006 και εκδίωξε τους αντιπάλους της από την περιοχή μετά από έντονες μάχες τον επόμενο χρόνο. Πολύ πριν από τον τελευταίο πόλεμο, οι Παλαιστίνιοι είχαν καταλήξει να θεωρούν τη Γάζα ως ανοιχτή φυλακή.
Θα μπορούσε ο Τραμπ να καταλάβει τη Γάζα αν το ήθελε;
Είναι αυτονόητο ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία νομική διεκδίκηση στην περιοχή και δεν είναι καθόλου σαφές πώς ο Τραμπ σκοπεύει να επιβάλει την αμερικανική κυριαρχία. Όπως και με τους θρασύτατους ισχυρισμούς του για τον αμερικανικό έλεγχο της Γροιλανδίας ή της Διώρυγας του Παναμά, δεν είναι ακόμη σαφές αν ο Τραμπ το εννοεί πραγματικά ή αν τα σχόλια αποτελούν ένα άνοιγμα, μια παράξενη διαπραγματευτική θέση ενόψει μιας σειράς σκληρών διαπραγματεύσεων για το μέλλον της Γάζας. Έχουν συζητηθεί διάφορα σχέδια για τη μεταπολεμική διακυβέρνηση της Γάζας.
Τον Δεκέμβριο, οι δύο κύριες παλαιστινιακές παρατάξεις, η Χαμάς και η Φατάχ, συμφώνησαν να σχηματίσουν μια κοινή επιτροπή για την εποπτεία της διοίκησής της – μια συμφωνία που μέχρι στιγμής δεν έχει καταλήξει σε τίποτα. Κατά καιρούς, οι συζητήσεις έχουν επικεντρωθεί στη δημιουργία μιας διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης, η οποία ενδεχομένως να αποτελείται από στρατεύματα αραβικών χωρών.
Τον περασμένο μήνα, το Reuters ανέφερε ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συζήτησαν το σχηματισμό προσωρινής διοίκησης στη Γάζα μέχρι να αναμορφωθεί η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ), η οποία έχει ήδη τον έλεγχο σε τμήματα της Δυτικής Όχθης, και να είναι έτοιμη να αναλάβει. Ωστόσο, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει προηγουμένως επιμείνει δημοσίως ότι η ΠΑ δεν θα έχει κανένα ρόλο να διαδραματίσει στη διοίκηση της μεταπολεμικής Γάζας.
Υπό μια περιορισμένη έννοια, οι αμερικανικές μπότες βρίσκονται ήδη στο έδαφος. Μια αμερικανική εταιρεία ασφαλείας έχει προσλάβει περίπου 100 πρώην ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ για να επανδρώσουν ένα ζωτικής σημασίας σημείο ελέγχου νότια της πόλης της Γάζας και να ελέγχουν τα οχήματα των Παλαιστινίων που επιστρέφουν στο βορρά για όπλα. Αιγυπτιακό προσωπικό ασφαλείας έχει επίσης εμφανιστεί στο ίδιο σημείο ελέγχου.
Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα πρώτα, δειλά σημάδια μιας διευρυμένης διεθνούς -και πιθανώς υπό την ηγεσία των ΗΠΑ- παρουσίας στη Γάζα. Αλλά αυτό δεν αποτελεί σχεδόν καμία κατάληψη από τις ΗΠΑ, κάτι που θα απαιτούσε μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή – το είδος του πράγματος που ο Τραμπ έχει πει εδώ και καιρό στους ψηφοφόρους του ότι θέλει να αποφύγει.
Μπορεί να υπάρξουν επιπτώσεις στην εκεχειρία Ισραήλ – Χαμάς;
Οι διαπραγματεύσεις για τη δεύτερη φάση της εκεχειρίας μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς που διαρκεί δύο εβδομάδες έχουν μόλις αρχίσει, αλλά είναι δύσκολο να δούμε πώς οι δηλώσεις-βόμβα του Τραμπ θα βοηθήσουν στην προώθησή τους.
- Οι αντιδράσεις: Αν η Χαμάς αισθάνεται ότι το τελικό προϊόν όλης αυτής της διαδικασίας είναι μια ερημωμένη Γάζα – χωρίς όχι μόνο τη Χαμάς, αλλά και όλους τους Παλαιστίνιους – μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει τίποτα για να συζητήσουμε και να κρατήσει τους υπόλοιπους ομήρους που πήρε στις 7 Οκτωβρίου 2023. Οι επικριτές του Νετανιάχου τον έχουν κατηγορήσει ότι αναζητά δικαιολογίες για να τινάξει στον αέρα τις διαπραγματεύσεις και να συνεχίσει τον πόλεμο. Είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι, με αυτά τα σχόλια, ο Τραμπ είναι πρόθυμος συνεργός.
- Οι υποστηρικτές: Από την άλλη πλευρά, οι δεξιοί υποστηρικτές του ισραηλινού πρωθυπουργού εξέφρασαν ικανοποίηση για το αμερικανικό σχέδιο εξαγοράς, μειώνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο παραιτήσεων του υπουργικού συμβουλίου και κάνοντας το άμεσο πολιτικό μέλλον του Νετανιάχου να φαίνεται περισσότερο εξασφαλισμένο. Υπό αυτή την έννοια, ο Τραμπ έδωσε στον Νετανιάχου ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσει την εκεχειρία.
Τι είπε ο Ντόναλντ Τραμπ για τη Δυτική Όχθη;
Όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί με το γεγονός ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναγνωρίσουν την ισραηλινή κυριαρχία στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, ο Τραμπ είπε ότι δεν έχει ακόμη λάβει θέση, αλλά ότι θα έχει να κάνει μια ανακοίνωση σε τέσσερις εβδομάδες.
- Γιατί προκάλεσε την αντίδραση των Παλαιστίνιων: Το σχόλιο αυτό προκάλεσε συναγερμό στους Παλαιστίνιους, για τους οποίους μια τέτοια ανακοίνωση θα θεωρούνταν χωρίς αμφισβήτηση ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο της λύσης των δύο κρατών. Η αναγνώριση της νομιμότητας των ισραηλινών οικισμών στη Δυτική Όχθη θα ήταν μια κίνηση με τεράστιες συνέπειες. Το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου τους θεωρεί παράνομους βάσει του διεθνούς δικαίου, αν και το Ισραήλ το αμφισβητεί.
- Τι είχε προηγηθεί: Κατά τη διάρκεια προηγούμενων γύρων ειρηνευτικών συνομιλιών, οι διαπραγματευτές αναγνώρισαν ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να διατηρήσει μεγάλα μπλοκ εποικισμών ως μέρος μιας τελικής συμφωνίας, πιθανώς με αντάλλαγμα μικρά κομμάτια ισραηλινού εδάφους.
- Τι προβλέπει η Συμφωνία του Αβράαμ: Το 2020, ο Τραμπ μεσολάβησε για τη Συμφωνία του Αβραάμ, η οποία εξασφάλισε την ιστορική εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και δύο αραβικών κρατών, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) και του Μπαχρέιν. Τα ΗΑΕ υπέγραψαν αυτή τη συμφωνία με την προϋπόθεση ότι το Ισραήλ δεν θα προσαρτούσε τμήματα της Δυτικής Όχθης – μια συμφωνία που μπορεί τώρα να κινδυνεύει.
ΠΗΓΗ: BBC
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος παρουσιάζει την έκθεση: Βάσος Καπάνταης. Σχέδια και Γλυπτά.
12 Φεβρουαρίου 2025 στις 7, στο Αίθριο του 4ου ορόφου της ΕΒΕ – ΚΠΙΣΝ
Την έκθεση θα εγκαινιάσει ο υπουργός Παιδείας κ. Κυριάκος Πιερρακάκης
Ο Βάσος Καπάνταης γεννήθηκε το 1924 στη Μυτιλήνη, από Μικρασιάτες γονείς, και πέθανε στη Νέα Σμύρνη το 1990. Την περίοδο 1942-1947 σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητές τους Κώστα Δημητριάδη και Μιχάλη Τόμπρο. Σπούδασε, επίσης, Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν συστηματικά με τις εφαρμοσμένες τέχνες ήδη από τη δεκαετία του 1950, δουλεύοντας στην παραγωγή κεραμικών αντικειμένων και αντιγράφων αρχαίας τέχνης. Η κύρια ωστόσο ενασχόλησή του ήταν η γλυπτική και μάλιστα στη δημόσια λειτουργία της: τόσο στη μνημειακή κλίμακα (ηρώα, ανδριάντες, μνημεία) όσο και στο πεδίο της μικρογλυπτικής (έδωσε σπουδαίο έργο στο πεδίο των μεταλλίων, με διεθνή μάλιστα παρουσία).
Η γλυπτική δημιουργία του Καπάνταη εντάσσεται οργανικά στο πλαίσιο της ελληνικής μεταπολεμικής γλυπτικής. Ο καλλιτέχνης, μολονότι εκκίνησε από τύπους της αρχαϊκής πλαστικής, σταδιακά αφομοίωσε τάσεις του Μοντερνισμού και ειδικότερα την αφαίρεση, στρεφόμενος σε ολοένα και πιο αφαιρετικές, πιο εξπρεσιονιστικές φόρμες. Δεν φιλοτέχνησε όμως ποτέ ανεικονικά έργα, αφού άξονας του γλυπτικού του έργου στάθηκε σχεδόν αποκλειστικά η ανθρώπινη μορφή.
Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη μεγάλη αναδρομική έκθεση του Βάσου Καπάνταη που επιμελήθηκε ο Γιώργος Χατζημιχάλης στο Μουσείο Μπενάκη (2007), η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει την έκθεση Βάσος Καπάνταης. Σχέδια και γλυπτά. Στην έκθεση παρουσιάζονται κατά κύριο λόγο σχέδια του γλύπτη, σε συσχετισμό με γλυπτικά του έργα (κυρίως μικρής κλίμακας). Η πλειονότητα των εκτιθέμενων σχεδίων παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό και στοχεύει στην κατανόηση του ιδιαίτερου διαλόγου μεταξύ του προσχεδίου στο χαρτί και του τελικού, τρισδιάστατου γλυπτού.
Ο μεγάλος αριθμός σχεδίων και τα γλυπτά που εκτίθενται στο Αίθριο του 4ου ορόφου της ΕΒΕ αποκαλύπτουν τη σύνθετη, ποικίλη και πλούσια σε πηγές και ερεθίσματα τέχνη του Καπάνταη, το άνοιγμά του σε θέματα και ενότητες που δεν προορίζονταν πάντοτε για δημόσια θέα, μα καθόρισαν συνολικά το έργο του, ζωγραφικό και γλυπτικό. Χάρη στην έκθεση το κοινό θα διαμορφώσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του Καπάνταη ως δημιουργού σύνθετου, με το έργο του να απλώνεται εξίσου στη δημόσια και στην ιδιωτική σφαίρα.
Επιμέλεια έκθεσης: Σπύρος Μοσχονάς, ιστορικός τέχνης.
Την έκθεση συνοδεύει αναλυτικός Κατάλογος, σε επιμέλεια του Σταύρου Ζουμπουλάκη, Προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της ΕΒΕ.
Με την ευκαιρία της έκθεσης, η οικογένεια του γλύπτη δώρισε ικανό αριθμό σχεδίων καθώς και ένα γλυπτό του στην ΕΒΕ.
INFO
Είσοδος ελεύθερη
Δευτέρα έως Κυριακή 09:30-20:00
Διάρκεια έκθεσης: 12.02-31.05.2025
Αίθριο 4ου ορόφου ΕΒΕ, ΚΠΙΣΝ
Πριν από λίγες ημέρες στο βιβλιοπωλείο Επί Λέξει, η Δρ. Ψυχολογίας και συγγραφέας Εύα Στάμου παρουσίασε το καινούργιο της μυθιστόρημα με τον τίτλο “Σωματογραφία”, εκδόσεις Αρμός, σε εξώφυλλο, Γιώργου Κόρδη
«Στιγμιότυπα από την ερωτική σχέση δύο γυναικών δοσμένα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και ύφος εξομολογητικό από μια νεαρή γυναίκα σε αναζήτηση της ταυτότητάς της. Δύσκολες οικογενειακές σχέσεις, παράτολμες κινήσεις, εθισμοί κι ένας αστερισμός εφήμερων γνωριμιών συνθέτουν τον καμβά της περιπέτειας όπου οι ήρωες δοκιμάζουν τα όριά τους. Ένα αφήγημα για τα πάθη του σώματος και τις ανάγκες της ψυχής.» 
Με τον τίτλο “Ανατέμνοντας ψυχή, σώμα και συμπεριφορές”, ο ‘Αγγελος Χαριάτης γράφει στο Fractalart.gr:
Το βιβλίο αναντίρρητα εικονοποιεί δύο από τα βασικά υλικά της πλοκής και του θέματος. Ο κεντρικός αφηγηματικός άξονας εδράζεται στον έρωτα δύο γυναικών. Και το δεύτερο στοιχείο: Η ματιά της συγγραφέως μέσω της κεντρικής πρωτοπρόσωπης αφηγήτριας, εστιάζει στα σώματα. Σώματα ανδρικά, σώματα γυναικεία. Σώματα ανδρόγυνα. Σώματα νεανικά ή γερασμένα. Ψηλά, κοντά, λιπόσαρκα, ευμεγέθη, πρόσωπα τσακισμένα και πρόσωπα βαμμένα. Δέρμα και μαλλιά, πόδια, γάμπες και στήθη καλοσχηματισμένα. Όλα ή σχεδόν όλα καταγράφονται στο ημερολόγιο που τηρεί η νεαρή κοπέλα, το οποίο λειτουργεί ως το προσωπικό της εξομολογητήριο.
Το κείμενο είναι μια προσωπική εξομολόγηση της κεντρικής αφηγήτριας. Μια μαρτυρία των έργων και των ημερών του παρελθόντος. Η κεντρική ηρωίδα, έχοντας ως αφετηρία το παρόν, τις μέρες που διανύουμε, επιχειρεί μια ιστορική αναδρομή. Μια κατάδυση στα άδυτα της ψυχής και των συναισθημάτων της, είκοσι χρόνια πίσω.
Εκεί όπου ανθίζει για πρώτη φορά ο αντισυμβατικός, για την τότε εποχή και κοινωνία (όχι πως έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα στις μέρες μας), έρωτας δύο κοριτσιών. Η αφηγήτρια προτιμά να μείνει ανώνυμη. Αυτή η ανωνυμία έχει διττή σημασία. Από τη μία δεν πρέπει να απασχολήσει τον αναγνώστη το όνομα, αλλά η ιστορία της, από την άλλη η ανωνυμία προσφέρει μια κάποια ασφάλεια. Επίσης, προσθέτοντας ένα επιπλέον στοιχείο: Το να είσαι ανώνυμος/η μέσα στο πλήθος, σαν τα ανθρωπάκια του Γαΐτη, είναι επώδυνο, οδυνηρό, αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κοινωνίας που γίνεται μάζα, όχλος, χωρίς να δίνει σημασία στο πρόσωπο. Και αυτή η αγωνία εμποτίζει όλο το κείμενο. Άλλωστε αυτή η κλειστοφοβική διάθεση των ηρώων, παρά την επίπλαστη κοινωνικοποίηση τους, είναι από τα κεντρικά κλειδιά της αφήγησης. Δημιουργώντας ένα καφκικό περιβάλλον. Νομίζω πως και η αναφορά της ερωμένης ως Μ. υποδηλώνει αυτό το έντονο καφκικό στοιχείο.
Είκοσι χρόνια πριν, με τη νεότητα να καλπάζει σαν πρίγκιπας του παραμυθιού πάνω σε άσπρο καθαρόαιμο άλογο, όλα είναι διαφορετικά. Δύο οι κεντρικοί τόποι. Τα Εξάρχεια και το Κολωνάκι. Μπαρ και δρόμοι, διαμερίσματα. Βόλτες και συναντήσεις. Πρόσωπα που λειτουργούν ως σιαμαία την ίδια στιγμή που συγκρούονται σαν ετερώνυμα μεταλλικά σφαιρίδια. Κορίτσια που αγαπούν κορίτσια, κορίτσια που θέλουν να γίνουν αγόρια. Αγόρια που αγαπούν αγόρια, αγόρια που θέλουν να γίνουν κορίτσια. Έρωτες της μιας βραδιάς, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, μεγάλες προσδοκίες, ανασφαλείς προσωπικότητες, ασφυκτικά οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα.
Η διαδρομή της ανώνυμης αφηγήτριας μέσα από τη σχέση της με τη Μ. Η σχέση της με τον αποστασιοποιημένο άγνωστο αδελφό της, τον παραιτημένο από όλα πατέρα της και τη σχεδόν παρανοϊκή μητέρα. Από την πρώτη συνάντηση μέχρι την τελευταία.
Η γραφή της Εύας Στάμου έχει ρυθμό, οι διάλογοι είναι λιγοστοί μιας και η αφήγηση εστιάζει κυρίως στην εσωτερική κατάσταση και πάλη των πρώτων, δεύτερων και τρίτων ηρώων. Λιγοστές και οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές, κατά πώς πρέπει στη ροή της πλοκής. Άλλωστε σε ένα τέτοιο κείμενο που επί της ουσίας ανατέμνει ψυχή, σώματα και συμπεριφορές, θα ήταν αταίριαστες στο ύφος.
Πολλά τα θέματα που θίγονται: Οικογενειακές σχέσεις, εξάρτηση στον καπνό, αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες, μοναξιά, ομοφυλοφιλικός και ετεροφυλικός έρωτας, έμφυλη βία, εκφοβισμός, σεξουαλική και κοινωνική ταυτότητα, πατριαρχία, ψυχικές νόσοι, κοινωνική παραίτηση, ατομική ενδοσκόπηση και συνειδητοποίηση.
Έχει γραφτεί για την Εύα Στάμου:
«Κάθε ιστορία τής Εύας Στάμου ξετυλίγει ένα δίχτυ από εσωτερικές αναζητήσεις, προσωπικούς ανταγωνισμούς, εμμονικές προσπάθειες, και συντροφικές προδοσίες που συνθέτουν ένα ψυχολογικά ακριβές αφήγημα των σύγχρονων σχέσεων. Από το λιμάνι της Λέρου ως τα προάστια της Κοπεγχάγης, κι από το ΜΙΤ της Βοστόνης, ως τον σταθμό του ΗΣΑΠ στην Κηφισιά, οι αφηγήσεις τής Εύας Στάμου μάς αποκαλύπτουν όψεις του ανθρώπινου ψυχισμού που ταράζουν αναγνωστικές βεβαιότητες. Ιστορίες σφιχτής πλοκής, με καλοδουλεμένες αφηγηματικές τεχνικές, με σύντομες, κοφτές σα μαχαίρι προτάσεις και φράσεις που δίνουν ένα δυναμικό ρυθμό, με εναλλαγές πλάγιου και άμεσου λόγου που δεν αφήνουν κενά και που δείχνουν τη μαστοριά της συγγραφέως. Ως πεζογράφος και χαρισματική είναι και επιπλέον διαθέτει κάτι που δεν το βρίσκουμε εύκολα σε νεότερους συγγραφείς: εντυπωσιακό υπόβαθρο στοχασμού».
AΛΕΞΗΣ ΖΗΡΑΣ
«Με τρόπο κρυστάλλινο, υποδόριο, που μιλά με νεύματα, ψίθυρους και σιωπές. Η Στάμου μέσα από διαφορετικές ερωτικές συναντήσεις φωτίζει κάθε μας αυτοκαταστροφική επαναληπτικότητα, ακτινογραφεί κάθε κρυφή πληγή. Με ό,τι έχουμε γράφουμε κι ερωτευόμαστε με ό,τι είμαστε. Σαν συγγραφέας, η Εύα Στάμου έχει κάνει θαύματα».
ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
«Η Στάμου γράφει σα να κατοικεί στο εσωτερικό του θέματος και όταν βγαίνει έξω αρχίζει η δική της δουλειά. Έτσι, οι ήρωές της γίνονται φύλλο και φτερό. Κάθε λεπτομέρεια κρύβει και αποκαλύπτει συνάμα μια σημαντική πτυχή στον λαβύρινθο των σχέσεων, ένα «σωματικό» μυθιστόρημα, το οποίο μας διηγείται τις σύγχρονες σχέσεις στην πολυπλοκότητά τους, στις ιδιομορφίες τους, στις άπειρες εκδοχές τους».
ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ
«Η Στάμου παρατηρεί διεισδυτικά τις ηρωίδες της και φέρνει στην επιφάνεια τυραννικές αγωνίες μέσα από τις συγκρούσεις που αναφύονται στο ερωτικό πεδίο. Μέσα από την προσήλωση στο πάσχον σώμα ανιχνεύει μείζονες τρόμους της ψυχής. Ο φόβος αντιμάχεται τη διακαή επιθυμία ελευθερίας, η φιλαρέσκεια αποσιωπά και την ίδια στιγμή αναζωπυρώνει τις ανεπάρκειες, ενώ ο ψυχαναγκασμός αποτρέπει τα λυτρωτικά ξεσπάσματα».
ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ
Η Εύα Στάμου είναι Δρ Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπεύτρια. Δίδαξε Ψυχιατρική Ηθική στο Πανεπιστήμιο του Manchester κι εργάστηκε στην Ψυχιατρική Κλινική του York. Το έργο της περιλαμβάνει τα μυθιστορήματα: Ελιγμοί (2004). Ντεκαφεϊνέ (2005). Εθισμός (2011). Την συλλογή διηγημάτων: Μεσημβρινές συνευρέσεις (2009). Την μονογραφία: Ageing and Female Identity in Midlife (Scholars’ Press, 2013). Και το δοκίμιο: «Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας» (2014). Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ βιβλίου και λογοτεχνικά κείμενά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα δανικά, και τα λιθουανικά. «Ο Χάρτης» ανέβηκε ως θεατρικό το 2011. Αρθρογραφεί στην Athens Voice, την Bookpress, το Protagon κι έχει συμμετάσχει σε εκπομπές του Mega, του Attica TV και του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Περισσότερες πληροφορίες για την συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων της που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός.
To Art Project Space παρουσιάζει τη δουλειά του Σπύρου Μαντζαβίνου “Ζωογραφιές και μυθογραφίες”
Επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Γιώργου Μυλωνά.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου στις 7-10 μ.μ
Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί στην παρούσα έκθεση, τη ζωγραφική και τη χαρακτική για να μας συνδέσει, μέσω των μύθων, με γενιές ανθρώπων ανά τους αιώνες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Επηρεασμένος από τη μυθολογία και τα ελληνικά παραμύθια συνθέτει έργα με σκούρο, σκοτεινό φόντο που αποπνέει μια διονυσιακή μαγεία και φιγούρες αποδοσμένες εξπρεσιονιστικά παραμορφωμένες. Για τον Σπύρο Μαντζαβίνο οι όροι παραμύθι και μύθος είναι ταυτόσημοι, με μηνύματα βαθιά κρυμμένα που ταξιδεύουν μέσα στον χρόνο. Στην έκθεση αυτή λοιπόν “παγώνει” στον καμβά του όλους αυτούς τους μύθους-παραμύθια και μας προσκαλεί σε ένα κυνήγι εξερεύνησής και αποκρυπτογράφησης των ιστοριών αυτών και στη βαθύτερη ερμηνεία τους. Όπως άλλωστε αναφέρει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης: “γνωρίζω πως η δημιουργία μοιάζει με καλλιέργεια καρπών σε καρπερό χωράφι που ζει πολύ πριν από σένα. Και αν δεν σπείρεις στο χωράφι της παράδοσης του τόπου σου –αν δεν αφήσεις τον τόπο σου να μιλήσει μέσα από σένα- τίποτα σπουδαίο ποτέ δεν θα βλαστήσει”.
Ο Ιστορικός Τέχνης Γιώργος Μυλωνάς αναφέρει για την έκθεση: «Η γραφή και η ζωγραφική του συγχωνεύονται σε μια πράξη αδιάκοπης δημιουργίας, όπου το νόημα γεννιέται όχι από το αντικείμενο, αλλά από την ίδια τη ροή της γραμμής. Σάτυροι και Νύμφες, Ρηγάδες και Ντάμες, μυθολογικά και μειξογενή όντα, ο ίδιος ως Πάνας, συνθέτουν μια μυθολογία προσωπική. Τα πλάσματα αυτά αποκαλύπτονται σε σκηνές ερωτικές, συμβολίζοντας τον αισθησιασμό και τη ζωτική ενέργεια. Θιασώτης μιας διονυσιακής μεταφυσικής, ο Σπύρος Μαντζαβίνος σαρκώνει τους ήρωές του, με την παιδικότητα των νεοελληνικών παραμυθιών και την αρχαιοελληνική αντίληψη του χρόνου στο πλέξιμο παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος.» και συνεχίζει λέγοντας «Η μυθολογία πρόσφερε στον Σπύρο Μαντζαβίνο έναν διαχρονικό καμβά πάνω στον οποίο μπορούσε να ταξιδέψει τα θεμελιώδη ερωτήματα του ανθρώπου. Αυτό του δίνει μια διάσταση που τον συνεπαίρνει: κάθε μύθος απαιτεί από τον αναγνώστη του ιδιαίτερη προσοχή κι επιμονή, ώστε να αποκαλύψει έστω κάποια από τα πολλά μηνύματα που στέλνει. Και -ποιος ξέρει;- μπορεί και η ανάγνωσή μας να είναι ένα μήνυμα κατατεθειμένο μέσα στο όχημα που διασχίζει τους αιώνες μεταφέροντας μια γνησιότητα απίστευτη: τη διάρκεια του ανθρώπινου, ακόμη και στην αντάρα και τον σεισμό.»
Ο Σπύρος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλη του 1995.
Αποφοίτησε από την DSA- Γερμανική Σχολή Αθηνών και κατόπιν στο Tubingen της Γερμανίας σπούδασε Ιστορία & Αρχαία Ελληνικά.
Ερχόμενος στην Ελλάδα, σπούδασε Σκηνοθεσία στην Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Σταυράκου.
Το 2017, ως ο νεότερος συγγραφέας πήρε μέρος με ένα του διήγημα μαζί με 14 σπουδαίους συγγραφείς (Χωμενίδης, Χρόνης, Νιάρχος, Σκαμπαρδώνης, Κοροβίνης, Καραγάτση, Ελευθερίου, Αγγελής κλπ) στο βιβλίο:
“ΤΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΖΕΣΤΑΜΑ” , εκδόσεις Καστανιώτη.
Το 2018 εξέδωσε την συλλογή διηγημάτων:
“ΜΝΗΣΤΗΡΟΦΟΝΙΑ και άλλες ιστορίες “, εκδόσεις Καστανιώτη,
η οποία προτάθηκε για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα από το περιοδικό ΚΛΕΨΥΔΡΑ.
Δούλεψε στο Θέατρο κοντά στην Σοφία Φιλιππίδου .
Έχει παραδώσει κύκλους σεμιναρίων με θέμα την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία και την Αττική Τραγωδία.
Σκηνοθέτησε την ταινία” ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ”
η οποία απέσπασε 3 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2023.
Το Βραβείο από το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη,το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών και το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Νεότητας.
Το 2025 θα κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο του :
“ΠΟΔΟΛΑΤΡΕΣ” , εκδόσεις Πατάκη , ενώ αυτόν το καιρό εικονογραφεί παιδικές ιστορίες από τις εκδόσεις της
Info: Art Project Space | 5-28/2 | Ώρες λειτουργίας: Τρ. 5-9 μ.μ., Πεμ., Παρ. 12-8 μ.μ., Σαβ. 11 π.μ. – 3 μ.μ. και κατόπιν ραντεβού | Είσοδος ελεύθερη
Ο Κώστας Αξελός και η οδός του αινίγματος στο αίνιγμα
Ο Κώστας Αξελός (26 Ιουνίου 1924 – 4 Φεβρουαρίου 2010) ήταν σύγχρονος Έλληνας στοχαστής, φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 19 γλώσσες[10].
Το Μάρτιο του 1992 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου[11]. Στις 14 Απριλίου 2000, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στις 5 Μαρτίου 2009, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
«Δευκαλίων: Η Ελπίδα της Τέχνης»/ Στήριξη στη Θεσσαλία
Εγκαίνια, 31 Ιανουαρίου και ώρα 19.30
Διάρκεια έως τις 15 Φεβρουαρίου 2025
37 Circles Αλωπεκής 47, Κολωνάκι
Η έκθεση, με τίτλο «Δευκαλίων: Η Ελπίδα της Τέχνης», αντλεί έμπνευση από τον ελληνικό μύθο του Δευκαλίωνα, που συμβολίζει την αναγέννηση και την ελπίδα. Τα έργα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, με Θεσσαλική καταγωγή, αφηγούνται ιστορίες ανθεκτικότητας και δύναμης, αντανακλώντας το πνεύμα μιας κοινότητας που προσπαθεί να ανακάμψει από την καταστροφή.
Μια Συνεργασία που Ενώνει Καλλιτέχνες και Κοινότητες
Το 47 Circles συνεργάζεται σε αυτή την έκθεση με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Humanity Greece, αφιερωμένη στη στήριξη κοινοτήτων σε κρίση. Την παραγωγή και επιμέλεια της έκθεσης την έχει αναλάβει η Prime DvLp, υπό τον Λάζαρο (Άκη) Γούτο σε συνεργασία με τον επιχειρηματία Βασίλη Σιαφαρίκα, που είναι και ο ιδιοκτήτης του χώρου 47 Circles, έχοντας ως σκοπό την ανάδειξη της σημασίας της τέχνης ως μέσο ευαισθητοποίησης και κοινωνικής προσφοράς.
Στήριξη Της Θεσσαλίας Μέσα από την Τέχνη
Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των έργων θα διατεθεί στη Humanity Greece, υποστηρίζοντας τις οικογένειες της Θεσσαλίας που επλήγησαν από τις πλημμύρες. Τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για την παροχή βασικών αγαθών, όπως τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, προσφέροντας ανακούφιση και ελπίδα στους πληγέντες.
Καλλιτέχνες που Συμμετέχουν:
Στέργιος Στάμος
Κάλλη Καστώρη
Μαρία Ζησοπούλου
Δήμητρα Εξάρχου
ECLÉDE
Στην έκθεση θα υπάρχουν και έργα του διεθνούς φήμης καλλιτέχνη Philip Tsiaras, του οποίου η μητέρα καταγόταν από την περιοχή της Ελασσόνας, του νομού Λάρισας.
Συμπληρωματική Φωτογραφική Έκθεση
Παράλληλα με τα εικαστικά έργα, ο γνωστός φωτογράφος NikZik (Νίκος Ζήκος) παρουσιάζει μια σειρά φωτογραφιών που καταγράφουν με ευαισθησία τις ανθρώπινες εμπειρίες των πληγέντων στη Θεσσαλία. Μέσα από τον φακό του, αναδεικνύεται η δύναμη και η ανθεκτικότητα των πρωταγωνιστών της περιοχής.
Μέσα από την επίσκεψη στο 47 Circles, το κοινό γίνεται μέρος μιας σπουδαίας αποστολής. Η τέχνη αποκτά ουσιαστικό ρόλο—θεραπεύει, συνδέει και ανυψώνει, αφήνοντας ένα διαχρονικό μήνυμα ανθεκτικότητας και ελπίδας.
«Η Περιπέτεια της Τέχνης» Στο Σπίτι της Κύπρου
Το Σπίτι της Κύπρου με τη στήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 19:00 (Ξενοφώντος 2Α, Σύνταγμα) παρουσιάζει το βιβλίο «Η Περιπέτεια της Τέχνης» και εγκαινιάζει την εικαστική έκθεση «Το Ταξίδι» του Κώστα Σπυρόπουλου.
Για το βιβλίο, «Η Περιπέτεια της Τέχνης» του Κώστα Σπυρόπουλου θα μιλήσουν, η Πρόεδρος Δ.Σ. και Γ.Δ. του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Ξένια Καλδάρα, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Χρήστος Μπούρας, η Επίτιμη Γ.Δ. Αρχαιοτήτων & Πολιτιστικής Κληρονομιάς Υπ. Πολιτισμού, Πολυξένη Αδάμ Βελένη και η Ιστορικός Τέχνης, Αννίτα Πατσουράκη.
Διάρκεια έκθεσης: 4 – 14 Φεβρουαρίου 2025
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα και Τετάρτη: 10:00 – 18:00
Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 10:00 – 15:00
«Το ταξίδι έχει μια μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δίνει σε κάθε πράγμα γοητεία και φέρνει σε κοινή θέα τα θαύματα που βρίσκονται στις κρύπτες του κόσμου, στις έλικες του εγκεφάλου, στους κόλπους της φύσης, στα μυστικά κελάρια του Θεού. Στο ταξίδι νιώθουμε ότι υπακούομε στην ακατανίκητη δύναμη που μας κάνει να ξεφεύγουμε από τον εαυτό μας και να μεταμορφωνόμαστε σε κάτι άλλο πλασμένο από έρωτα και όνειρα όπως συμβαίνει όταν δημιουργούμε ένα νέο έργο τέχνης. Γιατί κατά την δημιουργία ο καλλιτέχνης βρίσκεται έξω από τον εαυτό του και μέσα στο έργο και τα οράματά του. Το ταξίδι είναι ένα σύνολο οραμάτων ένα σύνολο ανεξήγητων ακόμη παραστάσεων. Το ταξίδι είναι ότι είναι η δημιουργία για τον καλλιτέχνη. Η δημιουργική γραφή του Σπυρόπουλου είναι αναθεωρητική. Χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες αποτύπωσης πραγμάτων και ιδεών, στην προσπάθεια ερμηνείας του νέου περιβάλλοντος όπως αυτό διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια. Θέτει ερωτήματα και δίνει απαντήσεις, σχετικά με την κοινωνική συνύπαρξη και αποδοχή, την ισότητα των φύλων, την κοινωνική διαπάλη των τάξεων όπως αυτές καθορίζονται με οικονομικά, θρησκευτικά και άλλα κριτήρια. Ο καλλιτέχνης ανήκει στην ομάδα εκείνη των δημιουργών που θέλουν και μπορούν να βλέπουν τον κόσμο όπως δεν έχουν διδαχθεί να τον βλέπουν, που είναι ανατρεπτικοί, πρωτόπειροι εραστές του ονείρου. Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ταυτότητας φύλου, ηλικίας και φιλοσοφικής θεώρησης, γιατί σ’ αυτόν τον εικαστικό αγώνα μπορεί να υπάρξει όφελος ακόμα και από την ήττα .Γιατί κάνουμε τέχνη για να μην πεθάνουμε από την καθημερινότητα».
«Δεν υπάρχει φόρμουλα για την επιτυχία, εκτός ίσως από την αποδοχή, άνευ όρων, της ζωής και ό,τι αυτή φέρνει».
Αρθούρος Ρουμπινστάιν
Ο Αρθούρος Ρουμπινστάιν γεννήθηκε στο Λοτζ του βασιλείου της Πολωνίας (τμήμα της Ρωσικής αυτοκρατορίας, τα χρόνια της διαμονής του) στις 28 Ιανουαρίου, 1887, από εβραϊκή οικογένεια. Ήταν ο νεότερος από τα επτά παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας διατηρούσε βιοτεχνία υφασμάτων.
«Οι άνθρωποι ζητούν προϋποθέσεις για την ευτυχία… Εγώ αγαπάω τη ζωή χωρίς προϋποθέσεις».
Σπούδασε πιάνο με τον Α. Μπουζίτσκι στη Βαρσοβία, με τον Γ. Μπαρτ στο Βερολίνο, μετά με τον Ι. Πεντερέφσκι στο Μορζ της Ελβετίας. Αρχισε τη σταδιοδρομία του το 1898 στο Βερολίνο.
Πήρε βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό πιανιστών και συνθετών στην Πετρούπολη (1910). Εκανε καλλιτεχνικές περιοδείες σε διάφορες χώρες του κόσμου, μεταξύ αυτών στη Ρωσία, στη Σοβιετική Ενωση. Από το 1939 έζησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και από το 1954 μέχρι το θάνατό του έζησε στη Γαλλία.
Το παίξιμο του Ρουμπινστάιν διακρινόταν για το ρομαντικό χαρακτήρα του – ποιητικά, εκφραστικά και, ταυτόχρονα, με δεξιοτεχνία και κομψότητα.
Το ρεπερτόριό του περιλάμβανε έργα των Σοπέν, Σούμαν, Λιστ, Μπραμς, Σιμανόφσκι και συνθετών του 20ού αιώνα. Ο Ρουμπινστάιν θεωρείται από πολλούς σημερινούς πιανίστες ως πρότυπο ερμηνείας και ιδιοφυούς σύνθεσης της απαράμιλλης τεχνικής με την αισθαντικότητα.
Πέθανε στο σπίτι του στην Γενεύη κατά τη διάρκεια του ύπνου του στις 20 Δεκεμβρίου, 1982, σε ηλικία 95 ετών και το σώμα του αποτεφρώθηκε.
Οι εκδόσεις ΑΜΜΟΣ φέρνουν στην Ελλάδα δύο βιβλία με ξεχωριστή εικονογράφηση:
Η μυστική ζωή των δέντρων
Γάτος μεγάλος – Γάτος μικρός
Τα δέντρα μιλούν στα παιδιά για τη σημασία της συνεργασίας και της αλληλεγγύης για την ανάπτυξή τους, ενώ ο μεγάλος γάτος εξηγεί στον μικρό, πώς τα μικρά βήματα θα τον βοηθήσουν να μεγαλώσει σιγά σιγά.
Η μυστική ζωή των δέντρων
Οι Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ παρουσιάζουν το βιβλίο «Η μυστική ζωή των δέντρων».
Ένα βιβλίο που μεταφράζει τη μυστική ζωή των δέντρων, στη γλώσσα των ανθρώπων. Με χιούμορ και φαντασία, τα δέντρα, αποκαλύπτουν τα απίθανα μυστικά τους: πώς μιλάνε μεταξύ τους (ναι, καλά διαβάσατε!), πώς συνεργάζονται μέσω του μαγικού “δεντροδικτύου” και πώς μοιράζονται πόρους για να αναπτυχθούν, και να ευημερήσουν. Και τα παιδιά; Τα παιδιά θα μάθουν να ζουν όπως τα δέντρα: δυνατά, χαρούμενα και αλληλέγγυα. Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο της φύσης, με πλούσια και ζωντανή εικονογράφηση, που θα ενθουσιάσει κάθε παιδί! Άραγε, πόσα μυστικά κρύβουν ακόμα τα δέντρα;
Γάτος μεγάλος – Γάτος μικρός
Ο Μεγάλος Γάτος κάνει πάντοτε πράγματα μεγάλα. Ο Μικρός Γάτος, πάλι, τα καταφέρνει καλύτερα με τα μικρά. Μόνο που αυτή τη φορά, ο Μικρός Γάτος είναι αυτός που μπλέκει σε μεγάλους μπελάδες. Και πώς λύνονται οι μεγάλοι μπελάδες, από έναν Μικρό Γάτο; Μήπως με άλματα μικρά, μικρούλικα, μικρούτσικα;
Οι Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ, παρουσιάζουν το βιβλίο «Γάτος μεγάλος Γάτος μικρός», με ιδιαίτερη, λιτή εικονογράφηση, για να μάθουν τα παιδιά τις αντιθέσεις, ιδιαίτερα μεταξύ «μεγάλου» και «μικρού» (ενήλικα και παιδιού) και να κατανοήσουν ότι το να μεγαλώνεις, συνεπάγεται ότι μαθαίνεις κάποια πράγματα που δεν γνώριζες, καλλιεργείς νέες δεξιότητες και γίνεσαι σταδιακά ανεξάρτητος. (3+ ετών)
Ψηφιδωτά Παιχνίδια
Η ΑΜΜΟΣ συνεχίζει την ελληνική παράδοση της χειροτεχνίας, με Ψηφιδωτά Παιχνίδια για παιδιά, από 8 ετών. Το MOSAICBOX περιλαμβάνει φυσικές πέτρες υψηλής ποιότητας για κάθε ψηφιδωτό. Είναι ειδικά σχεδιασμένο για να υποστηρίζει την ανάπτυξη των δημιουργικών δεξιοτήτων, της συγκέντρωσης και της φαντασίας του παιδιού.
Κάθε BOX περιέχει όλα όσα χρειάζεται για να φτιάξει το παιδί, τη δική του, μοναδική δημιουργία, έτοιμη σε κορνίζα, για να μπορεί να την κρεμάσει στο δωμάτιό του.
Newer Posts