Δημοσίευση by BBC Three.
Για να ακούσετε το μουσικό κομμάτι πατήστε τη λέξη δημοσίευση
“>
«Χρειάζεται περισσότερο θάρρος για να αποκαλύψεις ανασφάλειες από ότι να τις κρύψεις, περισσότερη δύναμη για να συνδεθείς με ανθρώπους από το να τους κυριαρχήσεις, περισσότερη ανδρεία για να τηρήσεις τις αρχές σου από το να πράττεις τυφλά. Η ανθεκτικότητα είναι στην ψυχή και το πνεύμα, όχι στους μυς και το ανώριμο μυαλό.» – Alex Karras
Η ζωή δεν είναι εύκολη.
Η σκληρή δουλειά κάνει τους ανθρώπους τυχερούς – είναι η ουσία που κάνει τα όνειρα πραγματικότητα. Έτσι, ξεκίνα κάθε πρωί έτοιμος να τρέξεις μακρύτερα από ότι έτρεξες χθες και να παλέψεις σκληρότερα.
Θα αποτύχεις μερικές φορές.
Όσο πιο γρήγορα το δεχτείς αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσεις να λάμψεις. Ποτέ δεν θα είσαι 100% σίγουρος ότι θα δουλέψει, αλλά μπορείς πάντα να είσαι 100% σίγουρος ότι το να μην κάνεις τίποτα δεν θα δουλέψει. Έτσι, βγες έξω και κάνε κάτι! Είτε τα καταφέρεις, είτε πάρεις ένα ζωτικό μάθημα, θα είσαι νικητής.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζεις.
Η μέρα που θα σταματήσεις να μαθαίνεις, είναι η μέρα που θα σταματήσεις να ζεις. Αγκάλιασε τις νέες πληροφορίες, σκέψου τες και χρησιμοποίησε τες για να προχωρήσεις.
Μπορεί να μην υπάρχει αύριο.
Όχι για όλους. Αυτή τη στιγμή, κάποιος στην Γη προγραμματίζει κάτι για αύριο χωρίς να συνειδητοποιεί ότι πρόκειται να πεθάνει σήμερα. Αυτό είναι λυπητερό, αλλά είναι αλήθεια. Έτσι, ξόδεψε τον χρόνο σου σοφά σήμερα και εκτίμησε το.
Υπάρχουν πολλά που δεν μπορείς να ελέγξεις.
Το να χαραμίζεις τον χρόνο σου, το ταλέντο σου και την συναισθηματική σου ενέργεια σε πράγματα που είναι πέρα από τον έλεγχο σου είναι η συνταγή για την απογοήτευση, τη δυστυχία και τη στασιμότητα. Επένδυσε την ενέργεια σου σε πράγματα που μπορείς να ελέγξεις.
Οι πληροφορίες δεν είναι η αληθινή γνώση.
Η γνώση έρχεται από την εμπειρία. Μπορείς να συζητήσεις μια εργασία εκατό φορές, αλλά αυτές οι συζητήσεις θα σου δώσουν μόνο μια φιλοσοφική κατανόηση. Πρέπει να βιώσεις την εργασία από πρώτο χέρι για να την μάθεις πραγματικά.
Δεν μπορείς να είσαι επιτυχής χωρίς την παροχή αξίας.
Μην σπαταλάς τον χρόνο σου να προσπαθείς να είσαι επιτυχημένος, σπατάλησε τον χρόνο σου δημιουργώντας αξία. Όταν είσαι πολύτιμος για τον κόσμο γύρω σου, θα είσαι επιτυχημένος.
Κάποιος άλλος θα έχει πάντα περισσότερα από εσένα.
Είτε είναι χρήματα, φίλοι ή συλλογή από φασόλια, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει περισσότερα από εσένα. Αλλά θυμήσου, δεν έχει σημασία πόσα πολλά έχεις, αλλά το πόσο παθιασμένος είσαι με την συλλογή τους. Είναι το ταξίδι που έχει σημασία.
Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν.
Όπως είπε και η Maria Robinson κάποτε, «Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια καινούργια αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει σήμερα και να κάνει ένα καινούργιο τέλος.» Δεν μπορείς να αλλάξεις ότι έγινε, αλλά μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που αντιδράς σε αυτό.
Το μόνο πρόσωπο που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο είσαι εσύ.
Η ρίζα της ευτυχίας προέρχεται από την σχέση σου με τον εαυτό σου. Σίγουρα εξωτερικοί φορείς μπορεί να έχουν φευγαλέες επιπτώσεις στην διάθεση σου, αλλά μακροπρόθεσμα τίποτα δεν έχει περισσότερη σημασία από το πώς αισθάνεσαι για το ποιος είσαι εσωτερικά.
Δεν θα παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις.
Όπως είπε και ο Mick Jagger κάποτε, «Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις, αλλά αν προσπαθήσεις μερικές φορές μπορεί να βρεις αυτό που χρειάζεσαι.» Κοίταξε τριγύρω σου. Εκτίμησε τα πράγματα που έχεις αυτή τη στιγμή. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι τόσο τυχεροί.
Στην ζωή, παίρνεις ότι βάζεις.
Αν θέλεις αγάπη, δώσε αγάπη. Αν θέλεις φίλους, γίνε φιλικός. Αν θέλεις χρήματα, παρείχε αξία. Αλήθεια, είναι τόσο απλό.
Οι καλοί φίλοι έρχονται και φεύγουν.
Οι περισσότεροι από τους σχολικούς σου φίλους, δεν θα είναι μέρος των φοιτητικών σου χρόνων. Οι περισσότεροι φίλοι από τα φοιτητικά σου χρόνια, δεν θα είναι μέρος της επαγγελματικής σου ζωής. Οι περισσότεροι από τους φίλους της επαγγελματικής σου ζωής δεν θα είναι εκεί όταν η σύζυγος σου φέρνει στον κόσμο το δεύτερο σας παιδί. Αλλά κάποιοι φίλοι θα μείνουν. Και είναι αυτοί οι φίλοι – αυτοί που μένουν στον χρόνο – είναι που έχουν σημασία.
Κάνοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, εμποδίζει τον εαυτό σου να αναπτυχθεί.
Αν συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις, θα συνεχίσεις να παίρνεις αυτό που παίρνεις. Η ανάπτυξη συμβαίνει όταν αλλάζεις πράγματα – όταν δοκιμάζεις νέα πράγματα – όταν επεκτείνεσαι πέρα από την ζώνη της άνεσης σου.
Ποτέ δεν θα νιώσεις 100% έτοιμος για κάτι νέο.
Κανείς ποτέ δεν νιώθει 100% έτοιμος όταν εμφανίζεται μια ευκαιρία. Επειδή οι πιο σπουδαίες ευκαιρίες στην ζωή μας αναγκάζουν να προχωρήσουμε πέρα από την ζώνη άνεσης μας, που σημαίνει ότι δεν θα αισθάνεσαι τελείως άνετα ή έτοιμος για αυτό.
Και θυμήσου, το να προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος είναι χάσιμο του προσώπου που είσαι. Η δύναμη προέρχεται από το να είσαι άνετος μέσα στο ίδιο σου το σώμα.
Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Τζέιμς Μποντ με τίτλο Spectre εμφανίστηκαν κάποιοι πρώιμοι ηλεκτρονικοί κατάσκοποι (χάκερ) οι οποίοι όπως έγινε γνωστό έκλεψαν το σενάριο της ταινίας, καθώς κατάφεραν να διεισδύσουν στους υπολογιστές του στούντιο της Sony Pictures.
Όπως πληροφορήθηκαν οι παραγωγοί των ταινιών του Τζέιμς Μποντ οι χάκερ κατάφεραν στις 24 Νοεμβρίου να απενεργοποιήσουν το δίκτυο υπολογιστών της Sony και να κλέψουν μεταξύ άλλου υλικού και μια εκδοχή του σεναρίου της ταινίας σε μια από τις πιο σοβαρές κυβερνοεπιθέσεις κατά εταιρείας στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών.
« Η Eon Productions ανησυχεί ότι οι αυτοί που θα προμηθευτούν το σενάριο από τους χάκερ μπορεί να επιδιώξουν τη δημοσίευση του περιεχομένου» ανέφερε σε ανακοίνωσή της η εταιρεία παραγωγής προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι το σενάριο προστατεύεται από τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας που ισχύουν στη Μεγάλη Βρετανία, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Ένας εκπρόσωπος της Sony, πάντως διευκρίνισε πως η είδηση ότι το στούντιο της εταιρείας σταμάτησε όλες τις παραγωγές μεταξύ των οποίων και αυτή του Spectre μετά την κυβερνοεπίθεση είναι αναληθής «Οι παραγωγές μας τρέχουν κανονικά » ανέφερε στο Reuters, ο Ρόμπερτ Λάουσον.
Η νέα συνέχεια των ταινιών του Τζέιμς Μποντ με τίτλο Spectre και πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Κρέγκ ως 007 αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αίθουσες στις 6 Νοεμβρίου του 2015.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν μόλις αυτό το μήνα αφότου η παραγωγός Μπάρμπαρα Μπρόκολι και ο σκηνοθέτης Σαμ Μέντες αποκάλυψαν τον τίτλο, το καστ των ηθοποιών και το νέο αυτοκίνητο της ταινίας, αλλά δεν είπαν παρά μόλις λίγες πληροφορίες για την πλοκή.
Οι ταινίες του Τζέιμς Μποντ είναι από τις πιο προσοδοφόρες δουλειές της Sony Pictures καθώς η τελευταία παραγωγή του 007 με τίτλο “Skyfall” έφερε στα ταμεία ποσό 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων περισσότερα χρήματα δηλαδή από κάθε άλλη ταινία του κινηματογραφικού πράκτορα.
Οδηγίες που προκαλούν σοκ παραθέτει το εγχειρίδιο των Τζιχαντιστών που είδε το φως της δημοσιότητας. Βιασμοί γυναικών, αλλά και μικρών κοριτσιών, ξυλοδαρμούς για συμμόρφωση και πειθαρχία, είναι μερικές από τις οδηγίες που καταγράφονται στο εν λόγω εγχειρίδιο.
«Οι Μουσουλμάνοι έχουν δικαίωμα να κρατούν μια γυναίκα αιχμάλωτη γιατί είναι άπιστη. Είναι επίσης επιτρεπτό να κάνουμε σεξ με αιχμάλωτη» αναφέρουν, μεταξύ άλλων, οι Τζιχαντιστές, επικαλούμενοι… πάντα τον Αλάχ. Παράλληλα, τονίζεται: «Είναι θεμιτό να έχεις σεξουαλική επαφή με αιχμάλωτη που δεν έχει μπει στην εφηβεία, αν είναι κατάλληλη. Αν δεν είναι κατάλληλη, μπορείτε να την απολαύσετε, χωρίς σεξουαλική επαφή».
«Επιτρέπεται να αγοράσετε, να πουλήσετε ή να δωρίσετε αιχμάλωτες και σκλάβες, διότι είναι απλώς ιδιοκτησία, που μπορεί να διατεθεί, εφόσον δεν προκαλεί οποιαδήποτε βλάβη ή ζημιά» λέει επίσης το εγχειρίδιο.
Προβλέπονται μάλιστα και οι ξυλοδαρμοί, όχι όμως… στο πρόσωπο: «Επιτρέπεται να χτυπάς αιχμάλωτη ως μέθοδος πειθαρχίας, αλλά απαγορεύεται ο ξυλοδαρμός που έχει σκοπό την ικανοποίηση του αφέντη. Επιπλέον, απαγορεύεται να τη χτυπήσει στο πρόσωπο»
Μια δεκαπενταετία μετά τον θάνατο του Νίκου Μπακόλα κυκλοφορεί σε καινούργια έκδοση από τον Κέδρο το σημαντικότερο μυθιστόρημά του: η «Μεγάλη πλατεία», που δημοσιεύτηκε το 1987, είχε εξαιρετική απήχηση στο αναγνωστικό κοινό και συζητήθηκε επανειλημμένα από συγγραφείς και κριτικούς.
Όπως κι αν κοιτάξουμε την πεζογραφία του Μπακόλα, όχι μόνο τη «Μεγάλη πλατεία», αλλά και τα βιβλία που δημοσιεύτηκαν πριν και μετά από αυτήν, θα υπάρξει η ίδια διαπίστωση:
Ο συγγραφέας, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, βουτάει με το κεφάλι στα νερά της Ιστορίας, καλύπτοντας τουλάχιστον ογδόντα χρόνια του 20ου αιώνα, σ’ ένα γεωγραφικό τοπίο το οποίο έχει ως προνομιακά σημεία αναφοράς την πόλη της Θεσσαλονίκης και την περιφέρεια της Μακεδονίας, χωρίς να πρέπει ως εκ τούτου να αποκλειστεί από την επικράτειά του η υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα ή και, περιστασιακά, η Αθήνα.
Η Ιστορία είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής της «Μεγάλης πλατείας». Στη σκηνή θα ανέβουν καταρχάς τα μείζονα γεγονότα: οι μνήμες του ελληνικού μικρασιατικού κόσμου, ο Μάης του 1936, ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή, οι διώξεις του εβραϊκού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο Εμφύλιος.
Ισότιμη, όμως, θέση στο βιβλίο θα διεκδικήσουν και τα μικρά, αφανή συμβάντα, με τους μυθοπλαστικούς της ήρωες, τον Φώτη, τον Χρίστο, την Αγγέλα, τον Γιάννη, τον Χριστόφορο, τον Άγγελο και την Αντιγόνη, να τρέχουν πίσω από τις συνεχείς αναστατώσεις.
Και να πώς ξέρει να δουλεύει με τα υλικά της τέχνης του ο καλός μυθιστοριογράφος: τα γεγονότα μπορεί να δείχνουν σπουδαία, αλλά τα πρόσωπα της «Μεγάλης πλατείας» είναι σαν να μετέχουν τελείως από σπόντα στον καιρό τους.
Όσα διαδραματίζονται στην πόλη και στον τόπο τους, δεν τα αφορούν παρά μόνο κατά το μέτρο της στιγμιαίας εμπλοκής τους στα δρώμενα. Ο Μπακόλας θα αποτυπώσει την εποχή και το κλίμα της σε συνειδήσεις που κατανοούν την Ιστορία μόνο μέσα από το καθημερινό τους βίωμα. Οι ήρωες δεν θα ζωντανέψουν ιδεολογίες και δεν θα επωμιστούν ορατά κοινωνικά βάρη.
Το συλλογικό θα εισβάλει στη ζωή τους λιγότερο σαν μια κοντινή, χειροπιαστή κατάσταση και περισσότερο σαν ένας μακρινός (ενδεχομένως και παραμορφωμένος) θόρυβος.
Παρόλα αυτά, έστω έκκεντρα, έστω υπό γωνίαν, η πολιτική και η Ιστορία δεν θα αποχωρήσουν από τον στίβο της «Μεγάλης πλατείας». Όλες οι συλλογικότητες, μαζί με τις γενιές τους, είναι εδώ: οι μάνες της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι νεαροί του Μεσοπολέμου και οι έφηβοι της Κατοχής και του Εμφυλίου (ανάμεσά τους κι ο Μπακόλας).
Όσο για τις ταξικές ιδιαιτερότητες και τις ομαδικές νοοτροπίες, θα αποδοθούν κάπως αχνά, χωρίς ιδιαίτερη έμφαση, αρκεί ο συγγραφέας να έχει εξασφαλίσει ένα ρεαλιστικό πλαίσιο για την ανάπτυξη του μύθου του.
Ο Μπακόλας θα έχει με αυτή την ευκαιρία τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει στη «Μεγάλη πλατεία» και την ιδιοφυή τεχνική του: τον πρωθύστερο, μακροπερίοδο και σκοπίμως ανολοκλήρωτο λόγο του, που θα συστεγάσει στις εικόνες του τις πιο διαφορετικές πραγματικότητες, παραχωρώντας εκ παραλλήλου απεριόριστη ελευθερία στη λειτουργία της πρόσφατης ή της απώτατης μνήμης.
Η «Μεγάλη πλατεία» είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς αρχή, μέση και τέλος: ένα μυθιστόρημα κυκλικό, προσανατολισμένο με πάθος στα πάθη της πόλης του – μια πόλη που μοιάζει με τεράστια, περιστρεφόμενη σκηνή στο θέατρο του κόσμου. Γράφοντας, εκτός των άλλων, και ένα μυθιστόρημα πόλης, ο Μπακόλας θα επιτρέψει στη μυθοποιημένη πόλη της Θεσσαλονίκης να δεξιωθεί και το μεσαιωνικό παρελθόν της.
Η πορεία προς τα πίσω θα φτάσει μέχρι την επανάσταση των Ζηλωτών κατά τον 14ο αιώνα. Και η βυζαντινή ιστορία των Ζηλωτών θα τρέξει παράλληλα με την προπολεμική και τη μεταπολεμική ιστορία της Θεσσαλονίκης σε ένα χρονικό τόξο όπου οι άνθρωποι θα πρέπει να πολεμήσουν πεισματικά και χωρίς εκ των προτέρων εγγυήσεις με τη δύσκολη μοίρα τους.
H αρχαιολογική σκαπάνη για άλλη μία φορά μας «επιτρέπει» να θαυμάσουμε το ωραίο και το σπάνιο.
Οι εργασίες για την κατασκευή οδικών τμημάτων στην περιοχή του Πλαταμώνα, κοντά στην Κατερίνη στάθηκαν αφορμή για την αποκάλυψη ενός ακόμη σπουδαίου αρχαιολογικού χώρου στην Ελλάδα.υγκεκριμένα, στα έργα που γίνονται στο πλαίσιο των κατασκευαστικών εργασιών του τμήματος Μαλιακός – Κλειδί Ημαθίας της νέας εθνικής οδού ΠΑΘΕ, η σωστική ανασκαφική έρευνα που διενεργεί η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας, έφερε στο φως στη θέση «Ρέμα Ξυδιάς» (περιοχή Πηγή Αρτέμιδος) νεκροταφείο και οικισμό της Ύστερης Εποχής Χαλκού (μέσα 2ης χιλιετίας π.Χ.)
Σύμφωνα με ανακοίνωση της αρχαιολόγου Σοφίας Κουλίδου, η θέση χρησιμοποιήθηκε κατ’ αρχήν ως νεκροταφείο με μέχρι στιγμής 19 αποκαλυμμένους κιβωτιόσχημους τάφους.Αρκετοί περιείχαν πλούσια κτερίσματα, όπως αγγεία (χειροποίητα και τροχήλατα μυκηναϊκού ρυθμού), χάλκινους κρίκους, οστέινες χάντρες, πήλινα «σφονδύλια» ή βαρύδια, χάλκινα μαχαίρια, έναν σφραγιδόλιθο κ.α.
Κάποιοι από τους τάφους είχαν ιδιαίτερα μικρό μέγεθος και προφανώς περιείχαν παιδικούς ενταφιασμούς.
Μετά την ταφική χρήση και ίσως παράλληλα με αυτήν κατασκευάστηκαν στην ίδια θέση αρχιτεκτονήματα τα οποία φέρνει τώρα στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη.
Πρόκειται για δύο αψιδωτά κτήρια και μνημειακούς τοίχους (ίσως περιβόλους) που πιθανόν οριοθετούν τον οικιστικό χώρο.
Ο πρώτος αψιδωτός χώρος σώζεται στο επίπεδο των λίθινων θεμελίων του και έχει μήκος περίπου 10μ.
Η ανωδομή του θα ήταν κατασκευασμένη από πλιθιά, ίχνη των οποίων διατηρήθηκαν στο στρώμα καταστροφής του.
Κατά τη διάρκεια της χρήσης του το αψιδωτό επεκτάθηκε με την προσθήκη κτηρίου ορθογώνιας κάτοψης με μεσοτοιχία.
Στο εσωτερικό εντοπίστηκαν οι πασσαλότρυπες των πασσάλων που στήριζαν τη στέγη, ίχνη από πήλινες χρηστικές κατασκευές, πληθώρα αγγείων, χειροποίητων αλλά και μυκηναϊκού ρυθμού, καθώς και λίθινα και πήλινα τέχνεργα.
Εξωτερικά τους εντοπίστηκαν δύο πιθάρια που σώθηκαν τοποθετημένα στη θέση τους.
Δεύτερο αψιδωτό κτήριο εντοπίστηκε δίπλα στο πρώτο και παράλληλα προς αυτό.
Σώζεται επίσης στο επίπεδο των λίθινων θεμελίων του, ενώ συνεχίζεται η αρχαιολογική διερεύνησή του.
Σε απόσταση λίγων μέτρων νότια των κτηρίων αποκαλύφθηκαν δύο μνημειακοί τοίχοι-περίβολοι με αδιευκρίνιστη μέχρι στιγμής χρήση οι οποίοι σχετίζονται με πληθώρα καλής ποιότητας τροχήλατης μυκηναϊκού ρυθμού κεραμικής και τμημάτων πιθαριών.
Όπως τονίζει η κ. Κουλίδου, ο αψιδωτός τύπος κτηρίου (ενδεχομένως οικία) έχει καταγωγή από την Μέση Εποχή του Χαλκού (αρχή 2ης χιλιετίας π.Χ.) και δεν έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στην περιοχή του μακεδονικού Ολύμπου.
Το παράδειγμα του ρέματος Ξυδιά αποτελεί πιθανώς τοπική επιβίωση του τύπου στην Ύστερη Εποχή Χαλκού, όταν στους γνωστούς οικισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας κυριαρχεί πλέον ο ορθογώνιος μακρόστενος τύπος κτηρίου («μέγαρο»).
Τα αψιδωτά κτήρια του ρέματος Ξυδιά αποτελούν ξεχωριστό δείγμα οικιστικής αρχιτεκτονικής σε μία περιοχή, όπου σπανίζουν τα οικιστικά κατάλοιπα της Ύστερης Εποχής Χαλκού (1600-1050π.Χ.).
Επιπλέον, σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο συσχετισμός τους με πληθώρα κεραμικής μυκηναϊκού τύπου και ρυθμού επιβεβαιώνει για μία ακόμη φορά την ένταξη της περιοχής στον θεσσαλικό-ευβοϊκό πολιτιστικό κύκλο.
Με την αποκάλυψη αυτή εμπλουτίζονται και συμπληρώνονται οι πληροφορίες για την ζωή και τον θάνατο κατά την Ύστερη Εποχή Χαλκού στην περιοχή, οι οποίες είχαν πρόσφατα αποκτηθεί από τις ανασκαφές κυρίως νεκροταφείων στο πλαίσιο των μεγάλων εθνικών έργων της σιδηροδρομικής γραμμής και του αυτοκινητόδρομου.
Τα νέα ευρήματα αποτελούν μία σπουδαία ευκαιρία για την μελέτη των κοινωνικών δομών σε μία χρονολογική περίοδο (αρχή της Ύστερης Εποχής Χαλκού/μέσα 2ης χιλιετίας π.Χ.).
Τότε, σύμφωνα με την αρχαιολόγο, η οικιστική αρχιτεκτονική αρχίζει να αντικατοπτρίζει τον σταδιακό σχηματισμό μίας κοινωνικής ιεραρχίας –σε αντιπαραβολή με την μεσοελλαδική περίοδο που δεν διαφαίνεται η ύπαρξη σαφών κοινωνικών διαφοροποιήσεων.
Στην περίπτωση μάλιστα που τα αψιδωτά κτήρια συνδέονται λειτουργικά με τους παρακείμενους κιβωτιόσχημους τάφους, είναι δυνατόν να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα για τις ταφικές πρακτικές των μέσων της 2ης χιλιετίας π.Χ.
Όπως αναφέρει η ανασκαφική ομάδα, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας έχει συμπράξει με το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων που είναι ο κύριος του έργου, με την Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε., καθώς και με την Κοινοπραξία Μαλιακός-Κλειδί).
Έτσι, το πρώτο αψιδωτό μαζί με το πρόσκτισμά του θα μεταφερθούν και θα αναδειχθούν στο αρχαιολογικό Πάρκο Λειβήθρων.
Στον ίδιο χώρο θα παρουσιαστούν όλες οι αρχαιότητες που αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο της κατασκευής της νέας εθνικής οδού ΠΑΘΕ (τμήμα Μαλιακός-Κλειδί) προσφέροντας στον επισκέπτη του πάρκου την πληρέστερη δυνατή πληροφόρηση για τον αρχαίο πολιτισμό της περιοχής του Μακεδονικού Ολύμπου.
Μία ευκαιρία, λοιπόν, να αντικρίσουμε την μαγεία και την ομορφιά της τέχνης μπροστά στα μάτια μας…
On December 6 Thomas L. Friedman published a column with the title How ISIS drives Muslims from Islam in the New York Times. I totally agree with this. It’s only strange that the New York Times refused my piece with exactly the same message two weeks ago. Maybe Friedman was inspired by my (of course much less well written) piece? Anyway, you cannot read it in the New York Times, but here:
Poised opposite Cairo university stands a grand statue of a traditional peasant woman (often used to depict Egypt) lifting her veil while standing next to a couchant Sphinx. The statue known as “Egypt’s Renaissance” was created in the 1920ies by the famous Egyptian sculptor Mahmoud Mokhtar and symbolizes hopes of modernity after a long history of colonization.
Today ninety years later again women start to take off their veil. Just like in the early twenties this change is not yet noticeable in the streets of the more popular neighborhoods of Cairo, but in the more affluent parts of the city it already is. In a like manner, a lot of young veiled women are following a new trend: showing some hair. Like their Iranian counterparts, wearing the headscarf this way reflects a protest against the very purpose of the veil: covering a lady’s hair.
This ‘secularizing’ trend seems to contradict with the daily news we get from the Arab world. Today all eyes are focused on the Islamic State. After the horrors of the Taliban in Afghanistan and Al Qaeda worldwide, the world is shocked to see an extreme and barbaric version of Islamist rule through a reign of terror in Syria and Iraq. The Islamic State is becoming an Arab World phenomenon as groups in Algeria, Egypt and Yemen pledged allegiance to the new Caliphate. There seem to be no limits to growing extremism in the Muslim World.
Therefore, the question is, are more people becoming extremists or are extremists becoming more extreme? To answer this question we have to refer back to history. With the humiliating defeat of the Arabs in the 1967 War against Israel, most non-Islamist ideologies died. Egypt’s President Gamal Abdel Nasser’s pan-Arabism, socialism and secularism died on the battlefield, as well as the liberalism of his predecessors. The Arab world fell into an identity crisis, opening the way for the only remaining ideology: Islamism or conservative political Islam.
Saudi Arabia used this momentum and its newly gained petrodollars after the oil crisis in 1973 to spread Salafism or Islam without modernity. The Muslim Brotherhood too regained ground. It was founded in 1928, four years after Turkey’s Atatürk abolished the Caliphate. Its main goal was (and continues to be) reinstalling this Caliphate. This could only be achieved by getting rid of the Western-backed Arab dictators.
The Arab revolutions of 2011 were a golden opportunity for the Islamists. Knowing that the young revolutionaries were too unorganized and idealistic, Islamists took the power. The entire Arab World looked to Egypt, where for the first time, the Muslim Brotherhood had the leverage to execute their plan and organize an Islamist society. They miserably failed.
The psychological effect on the Arab World cannot be underestimated. With the exception of Ennahda in Tunisia that moderated its course, but still lost the elections, it turned many Islamists in other Arab Awakening countries more extreme. The failure of the Muslim Brotherhood in Egypt convinced them that democracy and Islamism are not the way forward. The Arab World fell into a new identity crisis.
The Islamic State offered one answer to this crisis by going further, reinstalling the Caliphate and abolishing this other European decision, the national borders of the Middle East. It is an appealing project to disillusioned Islamists and adventurers trying to escape from their own personal identity crisis. But after all, the numbers of foreign fighters and supporters are rather small.
Much more important is what is happening to the silent majority in the Arab World. And here the opposite trend slowly starts becoming clear. Fewer taxi drivers place a copy of the Koran visibly in their car. More women are taking off their veil. The young revolutionary generation is also attending prayers at the mosque less often. Most of them only denounce the political Islam preached at many mosques. Others go further and flirt with atheism. The Egyptian government doesn’t like this trend and in Alexandria even a special police taskforce has been created to arrest atheists.
As there are no credible surveys on these trends and the reasons behind it, we can for the time being, fall back on personal stories that might be representative. One such story is about a conservative family in the city of Port Said, Egypt. Two sisters in their thirties, Marwa (36) and Heba (31), discovered just after the fall of President Mohamed Morsi that the books with which they grew up reading are books printed and distributed by the Muslim Brotherhood. Shocked to learn this, they started to rethink all the ideas that they formed and question the very basis of their religion. “Only after Morsi fell, I discovered that Hassan Al Banna (the founder of the Muslim Brotherhood,) wrote the foreword of the book ‘Living along the Sunni Lines’. I grew up with this book. Now I begin to doubt about everything,” Marwa said. Their veils started to become ‘trendy’, then to disappear last week.
The story of Marwa and Heba is just one of many. It demonstrates what is happening on the ground in the Arab World. The young revolutionary generation feels betrayed by the Islamists and is turning its back on them and often even religion itself. Where power and religion are one and the same, youngsters seem to reject both. This was already the case in Iran and it is happening now in the Arab World. As the current generation consists of fifty percent of the Arab population, this trend is probably the real revolution that is silently transforming the Arab World.
The group of extremists in the Islamic State is small in comparison. More importantly, most Muslim Arabs revolt against their claim to represent the real Islam. As a result, their terror as again shown in the video of the killing of Peter Kassig, it will only have one effect: it will speed up the trend of decline of Islamism in the Arab World.
You can follow @koertdebeuf on Twitter.
EuObserver
Ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατηρεί κι από τα οποία εντυπωσιάζεται ο επισκέπτης των περισσότερων αναπτυγμένων δυτικών κρατών, είναι το σφιχτό δέσιμο και τις μοναδικές σχέσεις αλληλεπιδράσεις που υπάρχουν μεταξύ όλων των μορφών Τέχνης και της κοινωνίας και των μελών της.
Μουσεία όλων των ειδών ανοιχτά και γεμάτα με πλήθος διαδραστικών δραστηριοτήτων. Θέατρα που αναπτύσσονται συνεχώς και αλληλεπιδρούν με τις τοπικές κοινότητες. Μουσικές σκηνές, γκαλερί, πολιτιστικές ομάδες, βρίσκονται σε δημιουργικό οργασμό προσελκύοντας τα πλέον δυναμικά στρώματα της κοινωνίας -τη νεολαία και τη μεσαία τάξη-, απευθυνόμενα ταυτόχρονα όμως προς όλους.
Στα καθ’ ημάς, είναι γεγονός ότι στα χρόνια της σφοδρής κρίσης, έχουν ξεπηδήσει σε κάθε γωνιά της χώρας κρίσιμες ανάσες πολιτισμού, οι οποίες προσφέρουν αχτίδες ελπίδας και διεξόδους αναγκαίες. Αποτελούν όμως σχεδόν αποκλειστικά πρωτοβουλίες ιδιωτικές, οι οποίες στηρίζονται στη βάση του εθελοντισμού και της ομαδικότητας των μελών τους.
Ποια είναι η προσφορά του περιώνυμου Υπουργείου Πολιτισμού σε όλα αυτά; Ποια είναι η πολιτική Πολιτισμού που εφαρμόζεται και ποιες είναι οι κατευθύνσεις που ακολουθεί; Ως συνήθως και σε αυτό το πεδίο, το ελληνικό κράτος και οι αντίστοιχοι θεσμοί, βαδίζουν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μια ματιά στους κουτόφραγκους της Δύσης, δεν θα έκανε κακό στους γεννήτορες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
newsplus
Το τραγούδι «The First Time Ever I Saw Your Face» είναι ένα λαϊκό κομμάτι γραμμένο το 1957 από τον συνθέτη και πολιτικά ενεργό καλλιτέχνη Ewan MacColl για την Peggy Seeger, που αργότερα έγινε γυναίκα του. Εκείνη την εποχή ήταν εραστές παρόλο που ο MacColl ήταν παντρεμένος με κάποια άλλη γυναίκα. Η Seeger τραγουδούσε το συγκεκριμένο τραγούδι την εποχή που υπήρξε τραγουδιστικό δίδυμο με τον MacColl σε διάφορα κλαμπς της Βρετανίας. Κατά τη διάρκεια του 1960, ηχογραφήθηκε και από άλλους τραγουδιστές και έγινε μεγάλη διεθνής επιτυχία από την Roberta Flack το 1972, κερδίζοντας το βραβείο Grammy για τον καλύτερο δίσκο και τραγούδι της χρονιάς. Ήταν στο νούμερο ένα της κατάταξης του Billboard ως τραγούδι της χρονιάς το 1972. Αχώριστο ζευγάρι Ο Ewan MacColl και η Peggy Seeger έζησαν μαζί 24 ώρες την ημέρα για τρεις δεκαετίες. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Neill (1959), τον Calum (1963) και την Kitty (1972). Από το 1979 ο Ewan αντιμετώπιζε λογω άγχους προβλήματα καρδιάς. Τελικά η καρδιά του τον πρόδωσε. Πέθανε στο νοσοκομείο στις 22 Οκτωβρίου, 1989….
Η Ρομπέρτα Φλακ αποδίδει το τραγούδι
https://www.youtube.com/watch?v=Id_UYLPSn6U