Tag:

ΗΠΑ

Μουζέλης Νίκος – Ισχυρή Ευρώπη, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα

by bot 29/12/2014

Με τη δημιουργία της ευρωζώνης και τη μετέπειτα παγκόσμια οικονομική κρίση, μια σειρά από σοβαρά ρήγματα εμφανίστηκαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τα αποτελέσματα της κρίσης ενέτειναν τον εθνικισμό των κρατών-μελών, έναν εθνικισμό που πήρε την πιο ακραία μορφή του με την άνοδο της ευρωφοβικής και ξενοφοβικής Ακρας Δεξιάς. Επιπλέον, η αγανάκτηση εναντίον της «γραφειοκρατίας των Βρυξελλών», του δημοκρατικού ευρωπαϊκού ελλείμματος καθώς και η γκωλικής προέλευσης αντίθεση της Γαλλίας στην πολιτική ενοποίηση υπήρχαν μεν και πριν από την κρίση, αλλά εντάθηκαν ακόμη περισσότερο όταν οι οδυνηρές επιπτώσεις της κρίσης εισέβαλαν στην καθημερινότητα των πολιτών.

Το δύσκολο παρόν

Πολλές από τις παραπάνω αδυναμίες αποδόθηκαν, σωστά κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο στην παγκόσμια κρίση αλλά και στη δομή της ευρωζώνης. Η Γερμανία, ως κυρίαρχη οικονομική δύναμη, αποφάσισε να καταπολεμήσει την ύφεση επιβάλλοντας λιτότητα στην ευρωζώνη, κυρίως στις λιγότερο ανταγωνιστικές, υπερχρεωμένες χώρες του Νότου. Αυτό οδήγησε στην ένταση της ύφεσης, στην εκτόξευση της ανεργίας και των ανισοτήτων καθώς και στην περιθωριοποίηση/φτωχοποίηση μιας σημαντικής μερίδας του πληθυσμού. Η παραπάνω στρατηγική όχι μόνο διέλυσε τον κοινωνικό ιστό της ΟΝΕ αλλά την κατέστησε τον αδύναμο κρίκο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Ομως η γερμανίδα καγκελάριος εξακολουθεί τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, παρ’ όλο που αυτού του είδους η ιδεολογική τύφλωση αρχίζει να έχει επιπτώσεις στην ίδια τη γερμανική οικονομία.

Σε αυτό το δυσμενές πλαίσιο, γενικεύοντας κάπως, η αντίθεση μεταξύ Βορρά και Νότου, μεταξύ του πιο ανταγωνιστικού κέντρου και των λιγότερο ανταγωνιστικών οικονομιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, εντάθηκε. Οσο για την ιδέα της αλληλεγγύης, αυτή εξαφανίστηκε. Οι γερμανοί φορολογούμενοι άρχισαν να διαμαρτύρονται για τη βοήθεια που δίνεται στον Νότο, ιδίως στην Ελλάδα, η οποία όντως κατέχει τα πρωτεία της υπερχρέωσης και της κακοδιαχείρισης. Γιατί, αναρωτιούνται οι γερμανοί πολίτες, να δίνουμε ένα μέρος του πλούτου μας στους «άσωτους» Νοτιοευρωπαίους; Σε αυτή τη λογικοφανή επιχειρηματολογία δεν λαμβάνεται υπόψη η αντίθετη «άνιση συναλλαγή» μεταξύ ευρωζωνικού κέντρου και περιφέρειας. Λόγω της χαμηλής ανταγωνιστικότητας, υπάρχει μια συνεχής μεταφορά πόρων από τον Νότο στον Βορρά. Μέσω αυτής της μεταφοράς η Γερμανία κερδίζει περισσότερα απ’ ό,τι χάνει δίνοντας βοήθεια στην περιφέρεια. Νομίζω πως στο πλαίσιο του κοινού νομίσματος αυτή η δομική ανισορροπία είναι η κυριότερη αδυναμία της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει η ΟΝΕ χωρίς μια ριζοσπαστική αλλαγή της βασικής δομής της, χωρίς σοβαρούς αναδιανεμητικούς μηχανισμούς μεταξύ κέντρου και περιφέρειας. Αυτό βέβαια προϋποθέτει μια νέα πολιτική που να βασίζεται στην αλληλεγγύη και όχι στην κυριαρχία του οικονομικά ισχυρότερου. Προϋποθέτει όχι μόνο την τραπεζική ενοποίηση αλλά και την πολιτική και κυρίως την κοινωνική ενοποίηση της Ευρώπης. Μόνο έτσι μπορεί η τελευταία να καταστεί σοβαρός παίκτης στην παγκόσμια οικονομική και γεωπολιτική αρένα.

Υπάρχει μέλλον;

Υπάρχει δυνατότητα μιας Ευρώπης ενωμένης και αλληλέγγυας; Είναι δύσκολο αλλά δυνατό. Η Γερμανία ως κυρίαρχη δύναμη μπορεί να παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο. Γιατί μπορεί οι γερμανοί ψηφοφόροι να το αγνοούν, αλλά οι γερμανικές ελίτ ξέρουν πολύ καλά πως μια πιθανή διάλυση της ΟΝΕ θα υποσκάψει τα μακρόχρονα συμφέροντα της χώρας τους. Με την άνοδο των αναδυόμενων οικονομιών η Γερμανία, αργά ή γρήγορα, θα καταστεί παίκτης τρίτης κατηγορίας στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας. Για τη στιγμή, η κυρία Μέρκελ το καταλαβαίνει αυτό, αλλά επιμένει σε κάτι αδύνατο. Θέλει να προχωρήσει την ενοποίηση αλλά συγχρόνως να κρατήσει τον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της ευρωζώνης. Αν τελικά διαλέξει το δεύτερο, και η χώρα της και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα κερδίσουν περισσότερη αυτονομία, όπως λανθασμένα υποστηρίζουν. Το αντίθετο. Θα παίζουν, όλο και περισσότερο, δευτερεύοντα ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Από τους G2 στους G3

Τα παραπάνω μάς οδηγούν στον πιθανό ρόλο της ΕΕ στην παγκόσμια οικονομία. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση πως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης η παγκόσμια οικονομία, τουλάχιστον ιδεοτυπικά, αποτελείται από τρεις τύπους καπιταλισμού:

– τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, όπου οι ΗΠΑ παραμένουν κυρίαρχες,

– τον ανερχόμενο αυταρχικό καπιταλισμό, όπου ο κύριος παίκτης είναι ο κινεζικός κολοσσός,

– τον πιο αδύνατο ημισοσιαλδημοκρατικό/ «σοσιοφιλελεύθερο» ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Αυτό το μοντέλο έχει μια μακρά ιστορία φιλολαϊκών, κοινωνικών επιτευγμάτων (κυρίως στη «χρυσή εποχή» της Σοσιαλδημοκρατίας, 1945-1975). Αν η Ευρώπη προχωρήσει σε μια αλληλέγγυα ενοποίηση, αν δηλαδή περάσει από τη νεοφιλελεύθερη σε μια νεοσοσιαλδημοκρατική οργάνωση, θα καταστεί ο τρίτος ισχυρός παίκτης στον παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό χώρο. Θα περάσουμε δηλαδή από τους G2 στους G3. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η Ευρώπη σίγουρα θα συμβάλει καθοριστικά σε έναν πιο δημοκρατικό, ανθρώπινο κόσμο.

Τέλος, λέγεται συχνά πως μετά την άνοδο της Ασίας η Δύση έχει αρχίσει να χάνει την πρωτοκαθεδρία της. Αν όμως η Ευρώπη ενωθεί και οι ΗΠΑ συνεχίσουν την τεχνολογική πρωτοπορία τους, δεν θα δούμε μια παγκόσμια ασιατική ηγεμονία. Στα χρόνια που έρχονται θα δούμε μια δυαρχία ή, σε περίπτωση μιας ευρωπαϊκής ενοποίησης, μια τριαρχία: ΗΠΑ, Κίνα, Ευρώπη. Οι τρεις καπιταλιστικές υπερδυνάμεις θα συνεχίσουν βέβαια να έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα. Οπως όμως όλες οι χώρες λόγω της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης αλληλοσυνδέονται ακόμη πιο στενά, τα κοινά συμφέροντα των G3 θα ισχυροποιηθούν. Συμφέροντα όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας (θρησκευτικής και κοσμικής), των διάφορων εγκληματικών παγκόσμιων δικτύων (ναρκωτικά, εμπορία ανθρώπων κτλ.), της τεραστίων διαστάσεων οικολογικής καταστροφής. Πάνω απ’ όλα όμως θα έχουν το κοινό συμφέρον διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομίας κατά τρόπο που οι επόμενες οικονομικές κρίσεις να είναι λιγότερο καταστροφικές. Θα έχουν, με άλλα λόγια, το κοινό συμφέρον να αμβλύνουν την τωρινή παγκόσμια δικτατορία των αγορών.

Ο κ. Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στη London School of Economics.

Πηγή, Το Βήμα

29/12/2014

«Ξεπαγώνουν» οι μισθοί σε ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Βρετανία

by bot 19/12/2014

RICH MILLER – SIMON KENNEDY / BLOOMBERG – Ο Χαρουχίκο Κουρόντα πρόκειται να λάβει αύξηση μισθού 34,7 εκατομμυρίων γιεν ή 235.000 ευρώ. Είναι η πρώτη αύξηση μισθού που αποφασίζεται για τον πρόεδρο της Τράπεζας της Ιαπωνίας στο διάστημα των τελευταίων εννέα ετών. Ο κ. Κουρόντα, όμως, έχει έναν ακόμη λόγο για να είναι χαρούμενος μαζί με τους ομολόγους του στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, ακόμη και τη Γερμανία. Σε πολλά κράτη παρατηρείται ενίσχυση των μισθών που, αν και ανεπαίσθητη, δημιουργεί περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον έπειτα από την πτώση τους στο διάστημα των τελευταίων δύο δεκαετιών. Η εξέλιξη ενθαρρύνει προβλέψεις για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, πέρα από την ώθηση που έχει δοθεί από την πτώση των τιμών του πετρελαίου, οδηγώντας έτσι σε επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης.

Η αύξηση των μισθών συνεπάγεται επέκταση της κατανάλωσης, ενθαρρύνοντας την άνοδο των τιμών σε φυσιολογικά επίπεδα ώστε οι επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε επενδύσεις.

Στην Ιαπωνία, μια μεγάλη οικονομία που πασχίζει να απαλλαχθεί από τον αποπληθωρισμό εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, οι βασικοί μισθοί αυξήθηκαν κατά 0,4% τον Οκτώβριο σε σχέση με ένα χρόνο πριν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιας. Ερευνα της Ομοσπονδίας Επιχειρηματιών στην Ιαπωνία έδειξε πως οι μεγάλες εταιρείες θα ανακοινώσουν αυτόν τον χειμώνα αύξηση των μπόνους κατά 5,8%, αντανακλώντας τη μεγαλύτερη άνοδο από το 2008, έπειτα από ενίσχυση της τάξεως του 7,2% αυτό το καλοκαίρι.

Στις ΗΠΑ, οι μισθοί ενισχύθηκαν κατά 0,8% στη διάρκεια του τρίτου τριμήνου, μια άνοδο που δεν έχει επαναληφθεί από το πρώτο τρίμηνο του 2007. Η πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), Τζάνετ Γέλεν, έχει εκφράσει κατ’ επανάληψη την επιθυμία της να υπάρξει αύξηση των μισθών κατά 3% με 4%, ποσοστό που θεωρεί ότι συμβαδίζει με τον στόχο της Fed για πληθωρισμό 2%.

Τον περασμένο μήνα, ο Μαρκ Κάρνεϊ, διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, είπε πως εμφανίζονται οι πρώτες ενδείξεις μιας πολυαναμενόμενης ενίσχυσης των μισθών. Προέβλεψε, επίσης, περαιτέρω ενίσχυση των πραγματικών μισθών από την υποχώρηση των τιμών στα τρόφιμα και στην ενέργεια. Ο μέσος όρος αποδοχών στη Βρετανία, συμπεριλαμβανομένων των μπόνους, αναρριχήθηκε ταχύτερα από τον πληθωρισμό το διάστημα του τρίτου τριμήνου συγκριτικά με κάθε άλλη φορά κατά την τελευταία πενταετία. Αρκετά θετικό είναι το γεγονός ότι ο ελάχιστος μισθός εμφάνισε άνοδο 3% τον Οκτώβριο, στις 6,5 στερλίνες (8,18 ευρώ) ανά ώρα.

Παράλληλα, η γερμανική κυβέρνηση θέτει σε εφαρμογή ελάχιστο μισθό 8,5 ευρώ ανά ώρα από τον Ιανουάριο. Η νέα νομοθεσία, εκτιμά η Morgan Stanley, ότι θα οδηγήσει σε αύξηση των μισθών κατά 3,5% μέσα στο 2015. Μια τέτοια άνοδος, ενδεχομένως, να είναι ευπρόσδεκτη ακόμη και από την Bundesbank, τη γερμανική κεντρική τράπεζα που αντιμετωπίζει με μεγάλη επιφυλακτικότητα κάθε άνοδο τιμών και μισθών, φοβούμενη μην τυχόν επιστρέψει η οικονομία στην εποχή του υπερπληθωρισμού εν μέσω του Μεσοπολέμου. «Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Γερμανοί απολαμβάνουν μια κατάσταση πλήρους απασχόλησης, οι μισθοί ενισχύονται με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς», παρατηρεί ο επικεφαλής της Berenberg Bank, μιας από τις παλαιότερες τράπεζες στη Γερμανία, προσθέτοντας πως «οι Γερμανοί απολαμβάνουν, επιτέλους, τους καρπούς μιας πολυετούς περιόδου με πολύ συντηρητικούς μισθούς».

19/12/2014

Τέλος σε μισό αιώνα Ψυχρού Πολέμου

by bot 18/12/2014

Επισημαίνοντας ότι ήρθε η ώρα «να σπάσουμε τα δεσμά του παρελθόντος», ο Ομπάμα ανακοίνωσε χτες το άνοιγμα ενός «νέου κεφαλαίου» στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Αβάνα, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει σχέδια για άνοιγμα αμερικανικής πρεσβείας στην Αβάνα, ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο να ταξιδέψει ο Αμερικανός πρόεδρος στην Κούβα, αν «υπάρξει η ευκαιρία».

Επίσης, όπως τόνισε ο Ομπάμα, θα καταστεί ευκολότερο για τους Αμερικανούς να ταξιδεύουν στην Κούβα, όμως επισήμανε ότι η Αβάνα θα πρέπει να προωθήσει οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να βελτιώσει τις επιδόσεις της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είπε ακόμα ότι θα συζητήσει με μέλη του Κογκρέσου την άρση του εμπάργκο σε βάρος της Κούβας, ενώ η χώρα θα βγει από τον κατάλογο των χωρών που στηρίζουν την τρομοκρατία.

Στην ιστορική του ομιλία επισήμανε ότι η «απομόνωση της Κούβας δεν λειτούργησε» και κηρύσσοντας μια «νέα προσέγγιση», είπε στα Ισπανικά: «Todos somos Americanos» (όλοι είμαστε Αμερικανοί), προσθέτοντας: «Σήμερα η Αμερική αποφασίζει να κόψει τα δεσμά του παρελθόντος. Για τους Κουβανούς, για τους Αμερικανούς, για το ημισφαίριο και για τον κόσμο».

Την ίδια ώρα και ο Κουβανός πρόεδρος Ραούλ Κάστρο απευθυνόταν στον κουβανικό λαό, επιβεβαιώνοντας την εξομάλυνση των σχέσεων της χώρας με τις ΗΠΑ. «Συμφωνήσαμε να αποκαταστήσουμε τις διπλωματικές σχέσεις» οι οποίες διακόπηκαν πριν από περίπου μισό αιώνα, είπε ο Κάστρο και πρόσθεσε ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν επιλυθεί τα βασικά ζητήματα. Ο οικονομικός και εμπορικός αποκλεισμός προκαλεί οικονομική ζημιά στη χώρα και πρέπει να σταματήσει».

Η συνομιλία
Κάστρο και Ομπάμα είχαν την Τρίτη ιστορική τηλεφωνική επικοινωνία για περισσότερο από 45 λεπτά -την πρώτη απευθείας επικοινωνία μεταξύ Αμερικανού και Κουβανού προέδρου από τον Ιανουάριο του 1961, όποτε οι σχέσεις των δύο χωρών «μπήκαν στον πάγο»- και μίλησαν για όλες τις αλλαγές που σχεδίασαν οι συνεργάτες τους.

Ο Μπ. Ομπάμα στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου τη στιγμή της συνομιλίας με τον Ραούλ Κάστρο.

Οι ραγδαίες εξελίξεις έρχονται λίγες ώρες μετά την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να ανταλλάξει τρεις Κουβανούς κατασκόπους με τον Αμερικανό πολίτη Αλαν Γκρος (βρίσκεται ήδη στις ΗΠΑ) που είχε συλληφθεί το 2009 και είχε καταδικαστεί σε 15 χρόνια φυλακή με την κατηγορία της κατασκοπείας, αλλά και με έναν πράκτορα της CIA που ήταν κρατούμενος επί 20 χρόνια σε κουβανικές φυλακές. Οι τρεις Κουβανοί, οι Γεράρδο Χερνάντεζ, Ραμόν Λαμπανίνο και Αντόνιο Γκερέρο, είχαν επίσης καταδικαστεί για κατασκοπεία και ήταν σε φυλακή στις ΗΠΑ πάνω από 15 χρόνια.

Οι μυστικές συνομιλίες για την αποκατάσταση των σχέσεων των δύο χωρών ξεκίνησαν πέρσι τον Ιούνιο στον Καναδά. Η τελευταία συνάντηση έγινε τον Νοέμβριο στο Βατικανό, με τον Πάπα Φραγκίσκο να παίζει αποφασιστικό ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας.

Ο Τζον Κέρι υποδέχεται τον Αλαν Γκρος που απελευθερώθηκε από την Κούβα.

Ο Ποντίφικας, εξάλλου, είχε στείλει επιστολή τόσο στον Ομπάμα όσο και στον Κάστρο, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος είχε συζητήσει για το θέμα μαζί του κατά τη συνάντησή τους στο Βατικανό τον Μάρτιο. Για τον λόγο αυτό, ο Ομπάμα ευχαρίστησε τον Πάπα γιατί βοήθησε «να σπάσει ο πάγος». Το Βατικανό αλλά και τον Καναδά ευχαρίστησε και ο Ραούλ Κάστρο για τη βοήθειά τους στην επίτευξη της συμφωνίας με τις ΗΠΑ.

Αυτοί ωστόσο που δεν είναι ευχαριστημένοι είναι αρκετοί γερουσιαστές, όχι μόνο ρεπουμπλικάνοι αλλά και δημοκρατικοί. Ο κουβανικής καταγωγής και δημοκρατικός Ρόμπερτ Μενέντες, πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, δήλωσε πως οι ενέργειες του Ομπάμα «θα πυροδοτήσουν ακόμα μεγαλύτερη επιθετικότητα προς το κίνημα της αντιπολίτευσης στην Κούβα και θα σκληρύνουν τη δικτατορική στάση της κυβέρνησης».

Ραούλ Κάστρο

Αλλά και ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής της Φλόριντα Μάρκο Ρούμπιο (ανερχόμενο αστέρι του κόμματος) επέκρινε την απόφαση κρίνοντας ότι ο Λευκός Οίκος «έχει παραχωρήσει τα πάντα αλλά κέρδισε λίγα» και πως «πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια του Ομπάμα να κατευνάσει κράτη-παρίες με κάθε κόστος».

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1961 ΚΑΙ ΤΟΥ 1962
Ο Κόλπος των Χοίρων και η κρίση των πυραύλων

Ο Φιντέλ Κάστρο στη δημόσια δίκη των εξόριστων Κουβανών που πραγματοποίησαν την αποτυχημένη απόβαση στον Κόλπο των χοίρων με τη βοήθεια των ΗΠΑ

Ο Φιντέλ Κάστρο ανέλαβε την εξουσία τον Φεβρουάριο του 1959 κι ενώ αρχικά η κυβέρνηση του Αϊζενχάουερ καλωσόρισε την πτώση του Μπατίστα, η κρατικοποίηση εταιρειών που ανήκαν σε Βορειοαμερικανούς (με εκτιμημένη αξία 1 δισ. δολάρια ΗΠΑ) και η εκδίωξη πολλών συντηρητικών με ισχυρούς φίλους στις ΗΠΑ δημιούργησαν εχθρότητα και οι Κουβανοί εξόριστοι έγιναν γρήγορα μια ισχυρή ομάδα λόμπι στις ΗΠΑ, ισχύ την οποία διατηρούν μέχρι σήμερα.

Ετσι, οι ΗΠΑ έγιναν πολύ εχθρικές ιδίως μετά τον Μάρτιο του 1960, όταν η Κούβα υπέγραψε τις πρώτες συμφωνίες βοήθειας με τη Σοβιετική Ενωση. Οι ΗΠΑ θεώρησαν ανεπίτρεπτη την επιρροή των Σοβιετικών στην αμερικανική ήπειρο και εγκρίθηκαν σχέδια για απομάκρυνση του Κάστρο από την εξουσία.

Επιβλήθηκε εμπάργκο και η κυβέρνηση Κένεντι εξουσιοδότησε σχέδια για εισβολή στην Κούβα από εξορίστους που είχαν ως βάση τη Φλόριντα με ταυτόχρονο εσωτερικό ξεσηκωμό εναντίον του Κάστρο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων τον Απρίλιο του 1961 περίπου 1.500 Κουβανών εξορίστων. Ηλπιζαν ότι θα γίνουν δεκτοί με ενθουσιασμό από τους κατοίκους του νησιού, στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τον Φιντέλ Κάστρο. Αλλωστε, η εκτίμηση της CIA ήταν ότι η απόβαση στην Κούβα θα ήταν το πρώτο βήμα για το τέλος του Φιντέλ.

Αποτυχημένη απόβαση
Τα πράγματα δεν πήγαν σύμφωνα με τις προβλέψεις. Από τις μάχες σκοτώθηκαν 114 Κουβανοί εξόριστοι, ενώ οι υπόλοιποι 1.189 συνελήφθησαν και κάθισαν στο εδώλιο. Ορισμένοι καταδικάστηκαν σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και εκτελέστηκαν. Η επόμενη πράξη του δράματος παίχτηκε τον Οκτώβριο του 1962, όταν ο Τζον Κένεντι πληροφορούνταν την εγκατάσταση σοβιετικών βαλλιστικών πυραύλων στην Κούβα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν με τον ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας και η κρίση, που απείλησε να οδηγήσει τον κόσμο στον πυρηνικό όλεθρο, αποσοβήθηκε όταν ο σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ δέχτηκε να αποσυρθούν οι πύραυλοι από το νησί, με αντάλλαγμα τη δέσμευση Κένεντι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ουδέποτε θα εισέβαλαν στην Κούβα.

Οι όροι του εμπάργκο, ωστόσο, ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο με ειδικούς νόμους που υιοθέτησε το Κογκρέσο, με δηλωμένο σκοπό την άσκηση πιέσεων στην κουβανική κυβέρνηση. Εκτοτε οι σχέσεις των δύο χωρών παρέμειναν εχθρικότατες, με τις ΗΠΑ να μην κρύβουν την πρόθεσή τους να εξαφανίσουν από τον χάρτη τον Κάστρο, εναντίον του οποίου φέρεται να έχουν σχεδιαστεί από τη CIA περίπου… 638 απόπειρες δολοφονίας, όλες αποτυχημένες.

Εθνος, Χρυσούλα Κατσαρού

18/12/2014

Ομπάμα: Νέο κεφάλαιο στις σχέσεις ΗΠΑ – Κούβας σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο

by bot 17/12/2014

Για ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις ΗΠΑ και Κούβας έκανε λόγο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, σε δηλώσεις του από τον Λευκό Οίκο.

Ο κ. Ομπάμα ανακοίνωσε την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων με την Δημοκρατία της Κούβας για τη δημιουργία πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αβάνα, καθώς και την χαλάρωση των οικονομικών κυρώσεων κατά της νήσου της Καραϊβικής.

Ο Αμερικανός πρόεδρος εξήγησε ότι η«σκληρή» πολιτική απέναντι στην Κούβα επί πολλές δεκαετίες δεν είχε τις αναμενόμενες επιπτώσεις. «Η απομόνωση της Κούβας δεν λειτούργησε, χρειάζεται μια νέα », τόνισε χαρακτηριστικά.

«Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τον κουβανικό λαό συνεργαζόμενοι με την κουβανική κυβέρνηση», υπογράμμισε.

Ο κ. Ομπάμα σημείωσε ότι με τη νέα πολιτική θα καταστεί ευκολότερο για τους Αμερικανούς να ταξιδεύουν στην Κούβα. Επισήμανε όμως ότι η Αβάνα θα πρέπει να προωθήσει οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να βελτιώσει τις επιδόσεις της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Συζήτηση για άρση του εμπάργκο

Είπε επίσης ότι θα συζητήσει με μέλη του Κογκρέσου την άρση του εμπάργκο σε βάρος της Κούβας

Ανακοίνωσε ακόμη την απόφαση του να αφαιρεθεί η Κούβα από τον κατάλογο των χωρών που αποτελούν σπόνσορες της τρομοκρατίας.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ανέφερε επίσης ότι μίλησε προσωπικά με τον πρόεδρο της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, την Τρίτη, για το ζήτημα της απελευθέρωσης του Αμερικανού, κατηγορούμενου για κατασκοπεία και φυλακισμένου μέχρι πριν λίγες ώρες στην Κούβα, Άλαν Γκρος.

Ο κ. Ομπάμα ευχαρίστησε ακόμη την κυβέρνηση του Καναδά, τον πάπα Φραγκίσκο και ομάδα δημοκρατικών και ρεπουμπλικανών Αμερικανών βουλευτών και γερουσιαστών για τη συμβολή τους στον μέχρι σήμερα διάλογο με την Κούβα.

Ρ. Κάστρο: Συνάπτουμε εκ νέου διπλωματικές σχέσεις

Σε παράλληλη δήλωσή του από την Αβάνα, την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο επιβεβαιώσε την κοινή απόφαση για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών.

Πρόσθεσε ακόμη ότι η Κούβα θα αποφυλακίσει και θα στείλει στις ΗΠΑ άνδρα κουβανικής καταγωγής ο οποίος διενεργούσε κατασκοπεία υπέρ της Ουάσιγκτον.

Συγχαρητήρια για την απόφαση των δύο χωρών να ομαλοποιήσουν τη σχέση τους, για πρώτη φορά μετά το 1961, απηύθυναν τόσο ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν όσο και ο πάπας Φραγκίσκος.

Μπένερ: Ακόμη μία απερίσκεπτη υποχώρηση σε δικτάτορες

Ο πρόεδρος της Βουλής των ΗΠΑ και ανώτερο στέλεχος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας μετά τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Μπένερ, εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός για τις ανακοινώσεις του κ. Ομπάμα.

«Πρόκειται για μία ακόμη από τις πολλές απερίσκεπτες υποχωρήσεις του κ. Ομπάμα σε δικτάτορες ανά τον πλανήτη», δήλωσε ο κ. Μπένερ.

Ο πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής ανέφερε ότι καμία αλλαγή δεν μπορεί να υπάρξει στην πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κούβας μέχρι ο λαός της «να μπορεί να απολαύσει ελευθερία».

17/12/2014

Απάνθρωπα βασανιστήρια κρατουμένων από τη CIA αποκαλύπτει έκθεση της Γερουσίας

by bot 10/12/2014

Κόλαφος για την CIA και τις μεθόδους ανάκρισης που ακολουθούσε κατά υπόπτων για τρομοκρατία τα χρόνια μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ αποτελεί η έκθεση της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας.

Εικονικοί πνιγμοί, απειλές βιασμών, ηλεκτρικά τρυπάνια, στέρηση ύπνου, ήταν μόνο μερικές από τις απάνθρωπες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι πράκτορες της CIA κατά τη διάρκεια ανακρίσεων υπόπτων για τρομοκρατία στην περίοδο 2001- 2009, σύμφωνα με την έκθεση.
Όπως αναφέρει η έκθεση, η τεχνική του εικονικού πνιγμού προκαλούσε προβλήματα σε τέτοιο βαθμό που οδηγούσε σε σπασμούς και εμετό. Ένας από τους κρατούμενους, ο Αμπού Ζουμπαιντάχ, για παράδειγμα, έφτασε σε ένα σημείο που δεν ανταποκρινόταν, έβγαζε φούσκες από το στόμα του. Τα στοιχεία της CIA περιγράφουν τον εικονικό πνιγμό του Χαλίντ Σαίχ Μοχάμεντ ως μια σειρά ενεργειών που πλησίαζαν στον πραγματικό πνιγμό του.
Την ίδια ώρα, η έλλειψη ύπνου μπορούσε να αγγίξει ακόμα και τις 180 ώρες, ενώ οι ύποπτοι ήταν υποχρεωμένοι να στέκονται όρθιοι με τα χέρια τους πολλές φορές, πάνω από το κεφάλι τους. Όπως επισημαίνεται, τουλάχιστον πέντε από αυτούς είχαν παραισθήσεις και παρ΄όλα αυτά, σε δύο περιπτώσεις οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών έδωσαν εντολή να συνεχιστεί η στέρηση ύπνου.
Τουλάχιστον πέντε από τους κρατούμενους υποβλήθηκαν σε αναγκαστική σίτιση, ενώ άλλοι αναγκάζονταν να υποστούν μπάνια με παγωμένο νερό.
Μάλιστα, οι πράκτορες φέρονται να τους είχαν ενημερώσει ότι δε θα απελευθερώνονταν ποτέ για να μην αποκαλύψουν τα βασανιστήρια στα οποία τους υπέβαλαν. Τους τρομοκρατούσαν λέγοντας πως θα έβγαιναν από το κελί μόνο σε φέρετρο, ενώ σε άλλη περίπτωση, οι πράκτορες απειλούσαν πως θα βίαζαν τη μητέρα ενός υπόπτου ή θα της έκοβαν το λαιμό.

10/12/2014

Έρχεται καλοκαίρι για την αμερικανική οικονομία

by bot 10/12/2014

Οι τιμές του πετρελαίου σημειώνουν διακυμάνσεις εδώ και μήνες και ιστορικά, όποτε υποχωρεί η τιμή του μαύρου χρυσού, το αμερικανικό ΑΕΠ, συνήθως σημειώνει άνοδο.

Σύμφωνα με το διάγραμμα του Martin Enlund από τη Nordea Markets, η αμερικανική οικονομία θα έχει πολύ καλή απόδοση το δεύτερο τρίμηνο του 2015 και όπως αναφέρεται και στο δημοφιλές τηλεοπτικό TV show “Game of Thrones, “το καλοκαίρι έρχεται”.

Από μακροοικονομική πλευρά, οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς ενέργειας, όπως η Ιαπωνία, η Κίνα και η Ινδία, επωφελούνται από τις χαμηλότερες τιμές, αφού ξοδεύουν λιγότερα για την αγορά πετρελαίου.

“Η Κίνα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου και με βάση τα στοιχεία του 2013, για κάθε 1 δολάριο πτώση στην τιμή του βαρελιού, κερδίζει ετησίως 2,1 δισ.”, αναφέρει ο Economist.

Ο Robert Buckland της Citi, σημειώνει ότι “η μείωση στις τιμές του πετρελαίου, σε σχέση με την άνοδο του μέσου μισθού καθώς και τα στοιχεία από την αγορά εργασίας, είναι πιθανό να ενισχύσουν την καταναλωτική ισχύ των Ιαπώνων”.

Σχετικά με την Ινδία, “η μείωση στις τιμές του πετρελαίου, θα βοηθήσει την ινδική κυβέρνηση να μειώσει τις πληθωριστικές πιέσεις στα τρόφιμα και άλλα αγαθά”, γράφει ο Jeff Benjamin.

Σε γενικές γραμμές η χαμηλότερη τιμή στο πετρέλαιο ευνοεί τους εισαγωγείς.

Ακόμα και οι ΗΠΑ, που σταθερά γίνονται η μεγαλύτερη εξαγωγός χώρα σε πετρέλαιο, βλέπει καθαρό κέρδος από την πτώση των τιμών, καθώς αυτό είναι μία μεγάλη νίκη για τους καταναλωτές που τώρα μπορούν να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα σε περισσότερα αγαθά.

“… το κέδρος είναι ότι οι χαμηλότερες τιμές στο πετρέλαιο, είναι όφελος και για για τους καταναλωτές, καθώς και για πολλές αμερικανικές εταιρείες”, αναφέρει η Liz Ann Sonders του ο Charles Schwab.

Πρόσφατα το Brookings Institute παρατήρησε ότι η μείωση στις τιμές των καυσίμων και ειδικά της βενζίνης, αντιπροσωπεύει φορολογική περικοπή 500 δολαρίων για κάθε νοικοκυριό.

Το παρακάτω διάγραμμα από το M&G investments δείχνει χαρακτηριστικά σε πως πρόσφατες αυξήσεις στην τιμή του πετρελαίου είχαν αρνητική επίπτωση στο αμερικανικό ΑΕΠ.

http://www.newmoney.gr/article/77350/erhetai-kalokairi-gia-tin-amerikaniki-oikonomia-deite-ti-ginetai-otan-peftei-petrelaio

10/12/2014

Αρθρογράφοι

Κώστας Νιζάμης – ISIS: To χρονικό μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που απέκτησε κράτος

by bot 09/12/2014

Κατά τον τελευταίο χρόνο ένα νέο ακρωνύμιο εμφανίστηκε στα δελτία ειδήσεων και γρήγορα συνδέθηκε με εικόνες πολέμου, τρόμου και βαρβαρότητας. Το ακρωνύμιο αυτό είναι το ISIS (Islamic State of Iraq and Syria) και αποτελεί το όνομα μιας ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης που δρα στο Ιράκ και τη Συρία.

Για να ανιχνεύσουμε την πορεία της γέννησης του ISIS θα πρέπει να μεταφερθούμε περίπου έντεκα χρόνια πίσω στον χρόνο και στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003. Την επικράτηση των ΗΠΑ σε ένα σύντομο πόλεμο ακολούθησαν βεβιασμένες και λανθασμένες πολιτικές, ιδίως από τον πρώτο Αμερικανό κατοχικό διοικητή Πώλ Μπρέμερ, ο οποίος διέλυσε τον Ιρακινό στρατό και απέλυσε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους που σχετιζόταν με το κόμμα Μπάαθ, διαλύοντας έτσι και τη δημόσια διοίκηση. Αναπόφευκτα ανέκυψε ένα κενό εξουσίας ενώ αναδύθηκαν παμπάλαιες φυλετικές και θρησκευτικές διαιρετικές τομές της Ιρακινής κοινωνίας, με κυρίαρχη βέβαια αυτή των Σουνιτών – Σιΐτών. Ως αποτέλεσμα ξέσπασε ένα αιματηρό κίνημα αντίστασης ιδίως στις σουνιτικές περιοχές ενάντια στην αμερικανική κατοχή. Μέσα σε αυτό το κλίμα ιδρύθηκε το 2004 από τον σαλαφιστή Ιορδανό Abu Mus’ab al-Zarqawi, η οργάνωση Jama’at al-Tawhid wal-Jihad.Ο Al-Zarqawi σύντομα ενέταξε την οργάνωσή του στο ευρύτερο δίκτυο της Al Qaeda και την μετονόμασε σε Tanzim Al Qaeda fi Bilad al-Rafidayn (Οργάνωση Al Qaeda της χώρας των δύο ποταμών). Η οργάνωση γρήγορα έγινε γνωστή ως Al Qaeda στο Ιράκ. Πολύ σύντομα όμως, η Al Qaeda στο Ιράκ συγκρούστηκε με τη μητρική Al Qaeda όσον αφορά στην εξαιρετικά βίαιη δράση της, η οποία στοχοποιούσε αδιάκριτα σουνίτες και σιΐτες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στο Ιράκ. Στην καρδιά της σύγκρουσης βρισκόταν η πεποίθηση του Al-Zarqawi , ότι πρώτα και κύρια θα έπρεπε να εξαπολυθεί ιερός πόλεμος (jihad) εναντίον των σιΐτών διότι σύμφωνα με αυτόν κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο για να επιτευχθεί μια ριζική αλλαγή στο Ιράκ. Ο Ayman al Zawaahiri, ο τωρινός ηγέτης της Al Qaeda και ένα από τους κύριους ιδεολογικούς καθοδηγητές της, κατηγόρησε τον Al-Zarqawi ότι με αυτή τη τακτική αποξενώνει μεγάλο ποσοστό των Ιρακινών και συνεπώς αποδυναμώνει την οργάνωση. Πράγματι η Al Qaeda στο Ιράκ προς στιγμήν αποδυναμώθηκε και για να αυξήσει το κύρος της αλλά και να διαχωρίσει τη θέση της, υιοθέτησε το όνομα Islamic State of Iraq (ISI).
Το 2006 οι Αμερικανοί έχοντας αναγνωρίσει το πρόβλημα των τρομοκρατικών επιθέσεων, αύξησαν τις δυνάμεις τους στο Ιράκ (το λεγόμενο surge), επικρατώντας στρατιωτικά έναντι των τρομοκρατικών οργανώσεων, ενώ παράλληλα ακολουθώντας μια έξυπνη στρατηγική προσεταιρισμού των σουνιτικών φυλών στο δυτικό Ιράκ, αποστέρησαν τους τρομοκράτες από σημαντικά ερείσματα στο τοπικό πληθυσμό. Ο Al-Zarqawi σκοτώθηκε και για μια στιγμή φάνηκε ότι τα χειρότερα είχαν περάσει και ότι το Ιράκ μπορούσε με αξιώσεις να ανακάμψει ως σταθερό και ασφαλές κράτος. Ωστόσο με την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων η κυβέρνηση του σιΐτη Αλ Μαλίκι υλοποίησε μια βαθιά σεκταριστική πολιτική, όχι μόνο περιθωριοποιώντας τον σουνιτικό πληθυσμό αλλά και αποκλείοντάς τον από κάθε πολιτικό αξίωμα. Η πολιτική αυτή, αναζωογόνησε τις ακραίες σουνιτικές οργανώσεις και τις ανάγκασε να συνεργαστούν, μια συνεργασία η οποία εντάθηκε με την έκρηξη του συριακού εμφυλίου το 2011.

Την ηγεσία της ISI μετά και τον θάνατο των δύο διαδόχων του Al-Zarqawi, των Abu Hamza al-Muhajir και Abu Omar al-Baghdadi, οι οποίοι σκοτώθηκαν το 2010, ανέλαβε ο Abu Bakr al-Baghdadi. Υπό την ηγεσία του, το ISI συμμάχησε με την Συριακή σαλαφιστική οργάνωση Jabhat al-Nusra το 2011 και έλαβε μέρος στον εμφύλιο της Συρίας, ξεπερνώντας τα ιρακινά σύνορα. Ωστόσο η ISI, παρότι πολέμησε ενάντια στο καθεστώς του Άσσαντ, πολύ γρήγορα στράφηκε εναντίον των άλλων οργανώσεων και κινήθηκε αργά και σταθερά για την κατάκτηση συριακών εδαφών με στρατηγική σημασία όπως οι επαρχίες Αl-Reqqa και Dayrel-Zour στις οποίες βρισκόταν μερικές από τις κυριότερες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μόλις απέκτησε μια σταθερή βάση στην Συρία ανακοίνωσε την συγχώνευσή της με την οργάνωση Jabhat al-Nusra υπό την ονομασία Al Qaeda in Iraq and al-Sham (ISIS). Ωστόσο αυτή η συνεργασία δεν κράτησε πολύ καθώς, το ISIS ενάντια στις κατευθύνσεις της μητρικής Al Qaeda έθεσε υπό τον έλεγχό του μεγάλες περιοχές στρατηγικής αξίας και στο Ιράκ, όπως οι επαρχίες al-Anbar και Ninawa. Μετά από αυτό, η μητρική Al-Qaeda υποστήριξε το μέτωπο Αλ Νούσρα και αποκήρυξε το ISIS το οποίο πλέον επιχειρεί μόνο του.

Το ISIS από τις αρχές του καλοκαιριού κατέχει την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, την Μοσούλη και σήμερα ελέγχει περίπου το ένα τρίτο της Ιρακινής και περίπου αντίστοιχη έκταση της Συριακής επικράτειας. Τα εδάφη του, εκτείνονται από τα περίχωρα της Βαγδάτης έως αυτά του Χαλεπίου. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ο πληθυσμός αυτής της εκτεταμένης επικράτειας ανέρχεται στα πέντε με έξι εκατομμύρια, παρέχοντας άφθονο ανθρώπινο δυναμικό στο ISIS. Εντός αυτού του χώρου βρίσκονται αρκετές μεγάλες πόλεις, όπως η Μοσούλη, η Φαλούτζα και η Συριακή πόλη Αλ Ράκκα, η «πρωτεύουσα» του ISIS. Το ISIS ελέγχει ικανοποιητικά όλη αυτή τη τεράστια περιοχή, παρά το μικρό αριθμό μαχητών του, χάρις στις συμμαχίες που έχει συνάψει με τις ντόπιες σουνιτικές φυλές που το υποστηρίζουν. Επίσης, στις περιοχές αυτές έχει ξεκινήσει να δημιουργεί μια υποτυπώδη έστω, διοικητική υποδομή καθώς και να παρέχει κοινωφελείς υπηρεσίες αντικαθιστώντας τις καταρρέουσες Συριακές και Ιρακινές κυβερνητικές υπηρεσίες. Μεταξύ άλλων το ISIS έχει δημιουργήσει, δικαστικές, αστυνομικές και διοικητικές υποδομές. Χρησιμοποιεί αυτές τις υποδομές τόσο για να παρέχει βασικές υπηρεσίες σε πληθυσμούς που επί χρόνια βρίσκονται στο επίκεντρο αιματηρών συγκρούσεων χωρίς καμία κρατική υποστήριξη και μέριμνα, όσο και για να επιβάλλει τη σαλαφιστική ιδεολογία σε αυτούς ακριβώς τους πληθυσμούς.

Όσον αφορά την κυρίαρχη ιδεολογία στις τάξεις του, το ISIS είναι μια σαλαφιστική οργάνωση. Ο σαλαφισμός αποτελεί ένα ακραίο πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα εντός του σουνιτικού Ισλάμ, που υποστηρίζει ότι πρέπει ο μουσουλμανικός κόσμος να επιστρέψει στην χρυσή εποχή του πρώιμου Ισλάμ, δηλαδή στην κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά την εποχή του προφήτη Μωάμεθ και των πρώτων χαλιφών – διαδόχων του. Η επάνοδος αυτή θεωρείται ότι είναι δυνατή μόνο με ιερό πόλεμο (τζιχάντ) εναντίον τόσο των εξωτερικών όσο και των εσωτερικών εχθρών του Ισλάμ.
Ο τωρινός ηγέτης, Abu Bakr al-Baghdadi σύμφωνα με πληροφορίες εκπαιδεύθηκε από τον Al-Zarqawi και ασπάστηκε τις ιδέες του όσον αφορά τους Σιΐτες αλλά και τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να ιδρυθεί το νέο χαλιφάτο. Η φήμη του ως ατρόμητου μαχητή και ικανού στρατιωτικού ηγέτη, η υψηλή ακαδημαϊκή του κατάρτιση (είναι κάτοχος διδακτορικού από το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης με θέμα την Ισλαμική νομολογία), αλλά και η φημολογούμενη καταγωγή του από την φυλή του Προφήτη την Quraysh, τον κατέστησαν δημοφιλή σε μια νέα γενιά σαλαφιστών οι οποίοι ήταν δυσαρεστημένοι από τρόπο που διεξάγει τον ιερό πόλεμο η μητρική Al Qaeda.

Μόλις το ISIS εδραίωσε τον έλεγχό του, σε μεγάλο μέρος της συριακής και ιρακινής επικράτειας, ανακοίνωσε την ίδρυση του χαλιφάτου, μετονομάστηκε σε Ισλαμικό Κράτος (Islamic State – IS) και διακήρυξε ότι ο Al-Baghdadi είναι ο χαλίφης Ibrahim.Παρότι το χαλιφάτο δημιουργήθηκε στις εκτάσεις που τώρα κατέχουν τα αραβικά κράτη που ιδρύθηκαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο με την συνθήκη Sykes-Picot, δεν θα σταματήσει εκεί. Το όραμα του ISIS εκτείνεται σε όλα τα εδάφη που ιστορικά κάποια στιγμή κυβερνήθηκαν από το Ισλάμ, μεταξύ αυτών είναι όχι μόνο τα Βαλκάνια, αλλά και η Βόρεια Αφρική και η Ισπανία. Η ανακοίνωση προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις στον Ισλαμικό κόσμο, είναι όμως προφανές ότι δημιούργησε ένα σχίσμα στις ισλαμικές σαλαφιστικές οργανώσεις, ιδίως στις σχετιζόμενες με την Al Qaeda. Το ISIS σταδιακά αναδεικνύεται ως η κυρίαρχη οργάνωση με ομάδες όπως η Ansar al-Shari’a, η Al Qaeda στο Μαγκρέμπ υπό την ηγεσία του Abu Abdullah Othman al-Assimi, η Συριακή οργάνωση Army of the Companions of the Prophet και η Αιγυπτιακή οργάνωση Ansar Bayt al-Maqdis, να ανακοινώνουν την υποστήριξή τους στον Ηγέτη των Πιστών (Emiral-Mu’minin), Χαλίφη Ιμπραήμ.

Το ISIS αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι διαθέτει περίπου 25.000 μαχητές στην Συρία και το Ιράκ και ο αριθμός αυτός μάλλον μεγαλώνει. Ένα ανησυχητικό χαρακτηριστικό είναι ότι μεγάλο μέρος αυτών προέρχεται από χώρες της Ευρώπης και κυρίως από τη Γαλλία και τη Βρετανία. Μέσω της Τουρκίας φτάνουν στην Συρία, όπου εκπαιδεύονται στρατιωτικά, κατηχούνται στη σαλαφιστική ιδεολογία, συμμετέχουν σε σκληρές μάχες και προβαίνουν σε ακραίες και απάνθρωπες πράξεις, όπως οι αποκεφαλισμοί και οι ομαδικές εκτελέσεις αιχμαλώτων. Πολλοί από αυτούς επαναπατρίζονται και εκτιμάται ότι στο μέλλον θα αποτελέσουν μια διαρκή απειλή στην ασφάλεια της Ευρώπης. Οι πρώτες τρομοκρατικές ενέργειες με δράστες μαχητές του ISIS στην Ευρώπη είναι ήδη γεγονός, παραδείγματος χάριν η επίθεση στο Εβραϊκό Μουσείο στην Βρυξέλλες , η οποία εκτελέστηκε από Γάλλο υπήκοο που είχε πολεμήσει στο πλευρό της ISIS στη Συρία.
Το ISIS κατέχει βαρύ και άφθονο στρατιωτικό υλικό προερχόμενο κυρίως από την λεηλασία των αποθηκών του Συριακού και Ιρακινού στρατού αλλά και από λάφυρα που ο Ιρακινός στρατός εγκατέλειψε κατά την άτακτη φυγή του εμπρός στις δυνάμεις του ISIS στις αρχές του καλοκαιριού. Κατέχει διαφόρους τύπους όλμων καθώς και αντιαεροπορικούς και αντιαρματικούς πυραύλους. Επίσης κατέχει βαρέα όπλα πεζικού, άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Ακόμα, υπάρχουν αναφορές ότι σε διάφορες περιπτώσεις χρησιμοποίησε χημικά όπλα όπως αέριο μουστάρδας κυρίως εναντίον των κουρδικών δυνάμεων που υπερασπίζονται την πόλη Κομπάνι στην επαρχία Αιν Αλ Αράμπ στην Συρία αλλά και εναντίον μονάδων του Ιρακινού στρατού. Το ISIS πέρα από την αρχική χρηματοδότησή του από διάφορα σουνιτικά κράτη της περιοχής, διαθέτει πλέον άφθονους πόρους τόσο από την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών που έχουν περιέλθει στην κατοχή του, όσο και από διάφορες εγκληματικού τύπου δραστηριότητες όπως εκβιασμοί, λύτρα για την απελευθέρωση ομήρων, αρχαιοκαπηλεία , trafficking κλπ.

Παρότι αρχικά οι ΗΠΑ δεν έδωσαν μεγάλη σημασία και θεωρούσαν το ISIS ως μια ακόμα ψηφίδα στο ετερόκλητο μωσαϊκό των ισλαμιστικών οργανώσεων της Μέσης Ανατολής, η στάση τους άλλαξε όταν ανακηρύχθηκε το Ισλαμικό Χαλιφάτο και αναδείχθηκε το πρόβλημα της μεγάλης προσέλευσης δυτικών μαχητών προς το ISIS. Επίσης, οι βάρβαρες πράξεις των αποκεφαλισμών εξαγρίωσαν τη δυτική κοινή γνώμη κάνοντας πιο εύκολη της αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής επί του θέματος.Έτσι, η αμερικανική πολιτική από την υποτίμηση του ISIS πέρασε στην παρουσίασή του ως μια σημαντική περιφερειακή και διεθνή απειλή και στη δαιμονοποίησή του. Αρχικά, οι ΗΠΑ προέβησαν σε αεροπορικές επιδρομές για να βοηθήσουν τόσο τον Ιρακινό στρατό αλλά και όλες τις άλλες ντόπιες ένοπλες ομάδες να αντισταθούν στον ISIS και για να ανακόψουν την προέλασή του. Παράλληλα, απεστάλη ένας μικρός αριθμός στρατιωτικών συμβούλων και ανθρωπιστική βοήθεια σε μέρη και μειονότητες που είχαν στοχοποιηθεί από το ISIS. Ωστόσο γρήγορα έγινε κατανοητό ότι το ISIS διέθετε την δύναμη και την οργανωτική επάρκεια για να αντιμετωπίσει σχετικά ανώδυνα αυτού του είδους τις επιθέσεις.
Για τον λόγο αυτό οι ΗΠΑ διαμόρφωσαν μια πιο συνεκτική στρατηγική της οποίας ο αντικειμενικός σκοπός ήταν αρχικά η υποβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του ISIS και κατόπιν η πλήρης εξουδετέρωσή του, διαμέσου μιας πιο οργανωμένης και εκτεταμένης αεροπορικής επιχείρησης μαζικών βομβαρδισμών, αποστερώντας του την ικανότητα του να χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις του, με την προσβολή κυρίως των πετρελαιοπηγών που είχε υπό τον έλεγχό του και με τη δημιουργία ενός διεθνούς συνασπισμού αποτελούμενου τόσο από δυτικές όσο και από αραβικές χώρες. Προς το παρόν όμως, η μόνη απτή απόδειξη της ύπαρξης ενός συνασπισμού αποτελούν οι αεροπορικές προσβολές που διεξάγονται από τις δυτικές χώρες (κυρίως την Γαλλία και την Βρετανία ) και σε μικρότερο βαθμό από κάποιες αραβικές (την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ιορδανία και το Μπαχρέϊν). Το αδύνατο σημείο αυτής τη στρατηγικής είναι η έλλειψη χερσαίων δυνάμεων και η ανομοιογένεια της συμμαχίας εναντίον του ISIS που απαρτίζεται από χώρες με διαφορετικά συμφέροντα και στοχεύσεις στην περιοχή. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η Τουρκία που αν και θεωρητικά είναι μέλος της συμμαχίας, κατηγορείται από πολλές πλευρές ότι μυστικά ενισχύει το ISIS, ενώ εδώ και μήνες διεξάγει ένα σκληρό ανατολίτικο παζάρι, απέχοντας από κάθε ουσιαστική ενέργεια εναντίον του και ζητώντας να εξαργυρώσει την όποια συμμετοχή της στην συμμαχία με τη δορυφοροποίηση της Συρίας , και την αποδυνάμωση των Σύριων Κούρδων.

Μερικές από τις επιπτώσεις της επιτυχίας του ISIS δεν περιορίζονται τοπικά αλλά έχουν ευρύτερο περιφερειακό και παγκόσμιο χαρακτήρα. Καταρχάς φαίνεται ότι το ISIS, επιταχύνει τη διαδικασία διάλυσης του Ιράκ, οξύνοντας και φέροντας βίαια στην επιφάνεια εθνοτικές και θρησκευτικές διαιρέσεις και αντιπαλότητες αιώνων. Μπορεί πια κανείς να ισχυριστεί ότι το Ιράκ ολοένα και περισσότερα αδυνατεί να λειτουργήσει ως ενιαίο κράτος και στη θέση του μπορούμε να διακρίνουμε τρείς ημιανεξάρτητες προς το παρόν οντότητες, μια σουνιτική που ελέγχεται από το ISIS στο βορειοδυτικό Ιράκ, μια Κουρδική στο βόρειο και μια σιΐτικη στο κεντρικό και το νότιο τμήμα της χώρας. Τα όρια μεταξύ τους είναι ακόμα απροσδιόριστα και κάθε οντότητα επιθυμεί να διευρύνει τη δική της εδαφική ζώνη επιρροής. Στη Συρία επίσης το ISIS αυξάνει τη δύναμή του και επιταχύνει τη διαδικασία διάλυσης της χώρας. Το ISIS ασφάλισε την κυριαρχία του στις βόρειες και ανατολικές επαρχίες της χώρας και έχει νικήσει στο πεδίο της μάχης και αποδυναμώσει όλες τις αντίπαλες ένοπλες οργανώσεις της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων και των δυνάμεων της Συριακής κυβέρνησης. Ωστόσο, η Συριακή κυβέρνηση εξακολουθεί να κατέχει τη Δαμασκό και άλλες στρατηγικές επαρχίες στο βορειοδυτικό κομμάτι της χώρας, ενώ οι άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις κατέχουν και ελέγχουν περιοχές στο νότο της χώρας συμπεριλαμβανομένων και των υψιπέδων του Γκολάν.

Το ISIS έχει επιτύχει ότι δεν κατάφερε η Al Qaeda, να μετατραπεί από μια τρομοκρατική οργάνωση σε ισλαμικό κράτος και έχει αρχίσει αργά αλλά σταθερά να αποτελεί το νέο παράδειγμα τρομοκρατικής οργάνωσης στον ισλαμικό κόσμο. Σε συνδυασμό με την έλξη που ασκεί η σαλαφιστική – τζιχαντιστική ρητορεία στις μεγάλες αραβικές μάζες, οι οποίες θεωρούν ότι η οπισθοδρόμηση σε πρακτικές του πρωίμου Ισλάμ αποτελούν τη λύση για την υπανάπτυξη και την καθυστέρηση του αραβικού κόσμου, αποτελεί ένα επικίνδυνο συνδυασμό που απειλεί να ανατρέψει πλήρως τα δεδομένα και να ξανασχεδιάσει τον χάρτη της Μέσης Ανατολής.

09/12/2014

ΗΠΑ: Νέο περιστατικό πυροβολισμού άοπλου μαύρου από λευκό αστυνομικό

by bot 09/12/2014

Το νέο περιστατικό σημειώνεται ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το κύμα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ για τους θανάτους άοπλων μαύρων από λευκούς αστυνομικούς

Εκκληση για αυτοσυγκράτηση απηύθυνε τη Δευτέρα ο Τζέρι Ντέμινγκς, σερίφης της κομητείας Οραντζ της Φλόριντα, μετά τον πυροβολισμό ενός μαύρου άοπλου άνδρα από λευκό αστυνομικό. Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν στις αρχές ότι ο 28χρονος, ο οποίος νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, είχε τα χέρια του ψηλά όταν χτυπήθηκε από τα πυρά του αστυνομικού.

«Ζητώ από όλους να μην βγάλουν βιαστικά συμπεράσματα και να επιτρέψουν την ολοκλήρωση των ερευνών», δήλωσε ο Ντέμινγκς κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο Ορλάντο.

Ο ίδιος ανέφερε ότι κάποιες από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που ήταν παρόντες όταν συνέβη το περιστατικό έρχονται σε σύγκρουση με τα όσα δήλωσε ο αστυνομικός.

Σύμφωνα με αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, αυτόπτες μάρτυρες που βρίσκονταν στο συγκρότημα διαμερισμάτων όπου έλαβε χώρα το περιστατικό κατέθεσαν ότι οι δύο άνδρες που εμπλέκονται στην υπόθεση είχαν τα χέρια τους ψηλά όταν ο αστυνομικός άνοιξε πυρ.

Αφού εντόπισε ένα κλεμμένο αυτοκίνητο σε συγκρότημα διαμερισμάτων λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, ο αστυνομικός Ρόμπερτ ΜακΚάρθι πυροβόλησε τρεις φορές με αποτέλεσμα μία από τις σφαίρες να χτυπήσει τον Κέντρικ Μπαρτί.

Ανησυχία για τις αντιδράσεις

Ο Ντέμινγκς δήλωσε ότι ο Μπαρτί δεν υπάκουσε στις εντολές του αστυνομικού και «κινούνταν ύποπτα» κάνοντας τον ΜακΚάρθι να φοβηθεί για την ασφάλειά του.

Ο Μπαρτί υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και η κατάσταση της υγείας του παραμένει σταθερή αλλά κρίσιμη, δήλωσε ο σερίφης. Ενας δεύτερος άνδρας συνελήφθη.

Ο Ντέμινγκς δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ότι προσπάθησε τα λόγια του να είναι όσο το δυνατό πιο «διαφανή» εξαιτίας των όσων συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στις ΗΠΑ.

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Ανησυχώ για το πώς μπορεί να αντιδράσει το κοινό».

Ο Μπαρτί έχει ιστορικό συλλήψεων για τουλάχιστον 45 κατηγορίες από το 1999, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρείχε στη δημοσιότητα ο σερίφης.

Μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιούνται τις τελευταίες ημέρες στις ΗΠΑ μετά τις αποφάσεις δικαστηρίων να μην ασκήσουν διώξεις κατά λευκών αστυνομικών, οι οποίοι φέρεται πως ευθύνονται για τον θάνατο δύο μαύρων άοπλων ανδρών στη Νέα Υόρκη και το Φέργκιουσον του Μιζούρι.

ΤΑ ΝΕΑ

09/12/2014

«Βασανιστήρια» από τη CIA φωτογραφίζει η έκθεση για τις ανακριτικές μεθόδους

by bot 09/12/2014

Για «ενισχυμένες ανακριτικές μεθόδους» που συνιστούν «βασανιστήρια» θα κληθεί να λογοδοτήσει η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) εν αναμονή της δημοσιοποίησης της πολυαναμενόμενης έκθεσης της αρμόδιας επιτροπής της αμερικανικής Γερουσίας για τις τεχνικής της υπηρεσίας μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Συνολικά η έκθεση αποτελείται από 6.000 σελίδες, αλλά θα δοθεί στη δημοσιότητα μόνο μια περίληψη 480 σελίδων. Η έκθεση δημοσιοποιείται παρά τις έντονες αντιδράσεις του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το οποίο προειδοποιεί για βίαιες αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο. Ως εκ τούτου τα μέτρα ασφαλείας έχουν αναβαθμιστεί σε πρεσβείες, στρατιωτικές βάσεις και διπλωματικές αποστολές των Ηνωμένων Πολιτειών ανά τον κόσμο. Οι αμφιλεγόμενες μέθοδοι ανάκρισης της CIA χρησιμοποιήθηκαν κυρίως σε υπόπτους για διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα τα χρόνια που ακολούθησαν μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την έκθεση το κρυφό πρόγραμμα της CIA προέβλεπε ανακρίσεις υπόπτων με τις μεθόδους του εικονικού πνιγμού ή της στέρησης ύπνου.

«Ο πρόεδρος πιστεύει ότι είναι σημαντικό να δημοσιοποιηθεί, ώστε ο κόσμος στις ΗΠΑ και στις υπόλοιπες χώρες να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη», δήλωσε ο Τζος Έρνεστ, εκπρόσωπος του Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε τέλος στο πρόγραμμα της CIA μόλις ανέλαβε την προεδρία τον Ιανουάριο του 2009. Ο εκπρόσωπος του Ομπάμα, ανέφερε ακόμη πως η δημοσιοποίηση της έκθεσης ήταν απαραίτητη για να διασφαλιστεί ότι «κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ».
«Ο πρόεδρος πιστεύει ότι είναι σημαντικό να δημοσιοποιηθεί, ώστε ο κόσμος στις ΗΠΑ και στις υπόλοιπες χώρες να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη», δήλωσε ο Τζος Ερνεστ, εκπρόσωπος του Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε τέλος στο πρόγραμμα της CIA μόλις ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2009. Ο εκπρόσωπος του Ομπάμα, ανέφερε ακόμη πως η δημοσιοποίηση της έκθεσης ήταν απαραίτητη για να διασφαλιστεί ότι «κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ».

Η εμπιστευτική έκθεση εγκρίθηκε από την επιτροπή Πληροφοριών της Γερουσίας τον Δεκέμβριο του 2012 και τα μέλη της ψήφισαν τον Απρίλιο υπέρ της δημοσιοποίησης μιας περίληψης. Ωστόσο, η διαδικασία συνεχίστηκε επί οκτώ μήνες, καθώς οι γερουσιαστές και ο Λευκός Οίκος διαφωνούσαν σχετικά με τον όγκο των πληροφοριών που πρέπει να λογοκριθεί, όπως κωδικές ονομασίες πρακτόρων της CIA ή χώρες που συνεργάστηκαν με το μυστικό πρόγραμμα.

Οι Ρεπουμπλικανοί θεωρούν την έκθεση μεροληπτική καθώς στοχοποιεί την κυβέρνηση Μπους. Ο πρώην αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι υπεραμύνθηκε με σθένος αυτών των μεθόδων ανάκρισης, λέγοντας ότι ήταν «απολύτως δικαιολογημένες».

Athens Voice

09/12/2014

Με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής τιμήθηκε ο Παύλος Αλιβιζάτος

by bot 05/12/2014

Με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής τιμήθηκε από την ελληνική Πολιτεία για την προσφορά του στην επιστήμη ο πρωτοπόρος της νανοτεχνολογίας, ομογενής καθηγητής Παύλος Αλιβιζάτος, σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην ελληνική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον.

Την τιμητική διάκριση, εκ μέρους του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, απένειμε ο πρεσβευτής της Ελλάδας στις ΗΠΑ, Χρίστος Παναγόπουλος, ο οποίος εξήρε το έργο και την προσφορά του Ελληνοαμερικανού καθηγητή, του «πατέρα της νανοτεχνολογίας», όπως ονομάστηκε από διεθνείς επιστημονικούς κύκλους.

«Είναι μεγάλη τιμή για μένα να λαμβάνω αυτό το βραβείο από την πατρίδα μου, την Ελλάδα. Σπούδασα στην Ελλάδα και τα χρόνια που πέρασα εκεί άλλαξαν τη ζωή μου για πάντα» δήλωσε ο κ. Αλιβιζάτος και πρόσθεσε: «Θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη σε όλους τους Έλληνες για την επιρροή που άσκησαν πάνω μου όταν ήμουν νέος, η οποία με βοήθησε αργότερα στη ζωή μου να προχωρήσω σε επιστημονικά επιτεύγματα. Θέλω ακόμη να πω στους πολίτες της Ελλάδας πως όλοι ελπίζουμε να διατηρήσουν την αισιοδοξία τους για το μέλλον και να δημιουργήσουν κάτι ιδιαίτερο στη χώρα».

Ο κ. Αλιβιζάτος συσχέτισε ακόμη την επιστήμη του με την Αρχαία Ελλάδα, σημειώνοντας ότι «όπως όλα τα σπουδαία πράγματα, έτσι και η νανοτεχνολογία βρίσκει τις απαρχές της στη σκέψη του Δημόκριτου, ο οποίος διατύπωσε μια πρώιμη ατομική θεωρία».

Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και από το 2009, διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ, ο κ. Αλιβιζάτος ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Χημείας το 2013. Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1959 και σε ηλικία δέκα ετών μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου φοίτησε στο γυμνάσιο και έμαθε καλύτερα ελληνικά και μελέτησε τον ελληνικό πολιτισμό. Στη συνέχεια, επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου σπούδασε και έκανε μια λαμπρή καριέρα. Θεωρείται αυθεντία σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα της νανοτεχνολογίας και γενικότερα της χημείας. Είναι κάτοχος αρκετών επιστημονικών διακρίσεων και βραβείων. Επίσης, είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και αρκετών επιστημονικών φορέων.

Πηγή, Ημερησία

05/12/2014

Newer Posts

Older Posts