άστεγος

Θεωρείται σταρ της κονσόλας, παίζει στα μεγαλύτερα κλαμπ του κόσμου, αμείβεται με μυθικά ποσά, οι μουσικές επιλογές του μπαίνουν στα λονδρέζικα charts και φέτος συμμετέχει στα βραβεία Grammy. Η εποχή που ο Ελληνας DJ ζούσε στους δρόμους του Αμστερνταμ ως άστεγος φαντάζει μακρινή – αν και για τον ίδιο αξέχαστη.

Το περιοδικό «DJ Mag» και τα βρετανικά Μέσα τον αποκαλούν «θεό της μουσικής», ενώ το βρετανικό ΜΤV του έχει αποδώσει τον τίτλο «σταρ του πικάπ» μετά από μια live εμφάνισή του, την οποία παρακολούθησαν τηλεοπτικά 14 εκατομμύρια τηλεθεατές. Οι πιθανότητες να μην έχουν ακούσει ή χορέψει Vierro αυτοί που αγαπούν τη μουσική είναι ελάχιστες. Με ταξιδιάρικες μελωδίες που ξεχειλίζουν ενέργεια, ο Ελληνας DJ, o οποίος εδώ και χρόνια διαμένει μόνιμα στο Αμστερνταμ, συγκαταλέγεται πια στους ταλαντούχους new comers της διεθνούς μουσικής σκηνής. Ο ίδιος δεν διστάζει να δηλώσει: «Δημιουργώ μουσική η οποία απευθύνεται στα συναισθήματα, και στις εμφανίσεις μου φροντίζω να επιλέγω κομμάτια τα οποία ξεσηκώνουν χωρίς να ανήκουν σε συγκεκριμένη κατηγορία. Είναι απλά χορευτική μουσική». Ο Vierro, κατά κόσμον Πάνος Βέρρος, έχει αγάπη για τη μουσική η οποία μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο μια και οι πρώτες επιρροές του προήλθαν από γκρουπ όπως οι Depeche Mode, Innercity και Genesis. Η εντυπωσιακή του καριέρα ως DJ ξεκίνησε σε διεθνές επίπεδο το 1997, με τη μετακόμισή του από την Αθήνα στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας και στο «Club Paradiso» όπου για τρία χρόνια ανέβαινε στα ντεκ μία φορά την εβδομάδα.

Το album «Vierro Inside me», ταξιδεύει στα Grammy

Πολύ σύντομα το ταλέντο του αναγνωρίστηκε σε όλη τη χώρα και βρέθηκε να κλείνει εμφανίσεις  στα καλύτερα φεστιβάλ και κλαμπ της χώρας, όπως τα «Dance Valley», «Roxy» και «Dans Salon».

Με την εξάπλωση της φήμης του, το ολλανδικό μουσικό κανάλι TMF τον κάλεσε να εμφανιστεί για δύο ώρες ζωντανά στο τηλεοπτικό πρόγραμμα «The DJs».

Η μαεστρία του στην κονσόλα, αλλά και η ικανότητά του να παρασέρνει στους ρυθμούς του το μουσικό κοινό οπουδήποτε κι αν εμφανίζεται τον κατέταξαν στην πρώτη θέση της προτίμησης του κόσμου, ανακηρύσσοντάς τον καλύτερο  DJ της χρονιάς. Οπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης μάς λέει, «είναι μεγάλη τιμή να ξεχωρίζεις σε μια χώρα η οποία έχει  ακούσματα από πολλούς ταλαντούχους DJ».

Μετά από αυτή τη διάκριση, η μία εμφάνιση διαδεχόταν την άλλη στα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής -όπως τα «Club WMF» στο Βερολίνο, «Cyber Theatre» στις Βρυξέλλες, «Locomia» στην Πορτογαλία, «TLV» στο Τελ Αβίβ, «Haoman 17» στην Ιερουσαλήμ- καθώς την ίδια χρονική περίοδο υπογράφει συμβόλαιο με τη μεγαλύτερη και σπουδαιότερη δισκογραφική εταιρεία της Ολλανδίας, την Combined Forces. Στις αρχές του 1999 κυκλοφόρησε το πρώτο του βινίλιο με τίτλο «Natural High» το οποίο βρέθηκε στο Top 20 των ολλανδικών dance charts για περίπου 2 μήνες. Ο DJ Vierro έγινε ένα δημοφιλές πρόσωπο στη χώρα της τουλίπας.

Ο jet setter της κονσόλας και η ζωή στους δρόμους

Η προσωπική ιστορία και διαδρομή του Vierro θα μπορούσε χωρίς αμφιβολία να γίνει best seller. Γεννημένος στις λαϊκές γειτονιές του Κορυδαλλού, το σκάει συχνά από το σχολείο προκειμένου να επιστρέψει σπίτι και να ακούσει μουσική. Στην  Α’ Λυκείου, ο εργολάβος πατέρας του παίρνει την απόφαση να μετοικήσουν οικογενειακώς στην Κω με αποτέλεσμα ο Vierro να βρεθεί σε ένα εντελώς ξένο γι’ αυτόν νησί, χωρίς φίλους.

Σήμερα ο ίδιος θυμάται: «Τα ντόπια παιδιά με αποκαλούσαν πρωτευουσιάνο και δεν ήθελαν να με κάνουν παρέα. Το γεγονός ότι κλείστηκα στον εαυτό μου με έκανε να στραφώ περισσότερο στη μουσική, στην οποία και βρήκα τη μεγάλη μου διέξοδο. Εγινα DJ από αγάπη στη μουσική, αλλά και από την ανάγκη μου να βρω τον δικό μου τρόπο διαφυγής».

Σε ηλικία 15 ετών παίζει σε κάποιο κλαμπ του νησιού ενώ πριν καν τελειώσει το λύκειο έχει ήδη πάρει το χρίσμα του επαγγελματία DJ. O πατέρας του αντιδρά με την επαγγελματική του επιλογή κι έτσι ο νεαρός Πάνος θα μαζέψει τα πράγματά του και θα μετοικήσει στην Ολλανδία.

Tον πρώτο καιρό τα πράγματα είναι δύσκολα και παρότι δεν βρίσκει δουλειά, του φαίνεται αδιανόητο να επιστρέψει ηττημένος στην Ελλάδα. «Με τον πατέρα μου αργήσαμε πολύ να τα βρούμε. Μας πήρε ουσιαστικά πολύ χρόνο να συμφιλιωθούμε και να βρούμε κώδικες επικοινωνίας. Υπήρχε μέσα μου η πίκρα ότι με ξερίζωσε από το φυσικό μου περιβάλλον για να με πάει κάπου αλλού. Αυτό μου διαμόρφωσε μια ιδιαίτερη ψυχολογία: έγινα ευάλωτος και κάποιες φορές μοναχικός. Η φυγή μου στο εξωτερικό κάποια χρόνια αργότερα ήταν για να σταθώ στα πόδια μου και να ενδυναμώσω την ψυχή μου. Ανοιγα τα φτερά μου μόνος μου». Για τρεις μήνες ζει ως άστεγος έξω από κάποιον σταθμό του τρένου στο Αμστερνταμ. «Ηταν μια ζωή δύσκολη… Εβλεπα πόδια να περνούν κι εγώ παρέμενα σε μια γωνιά πονεμένος και πεινασμένος. Θυμάμαι τα Χριστούγεννα όπου ο κόσμος περνούσε από μπροστά μου χαρούμενος χωρίς να μου δίνει καθόλου σημασία. Μια μέρα πεινούσα τόσο πολύ που πλησίασα έναν πλανόδιο ψήστη για να μου δώσει να βάλω κάτι στο στόμα μου. Θυμάμαι τη σκληρότητα με την οποία με αντιμετώπισε: “Με συγχωρείς αλλά δεν μπορώ να σου δώσω τίποτα. Τράβα αλλού”, μου είπε χαρακτηριστικά. Ευτυχώς για μένα με είχε λυπηθεί κάποιος υπάλληλος ο οποίος εργαζόταν στον ελληνικό ΕΟΤ της πόλης και μου άνοιγε το γραφείο για να κάνω μπάνιο, να πιω καφέ και πού και πού να γλυκάνω την πίκρα μου με λίγη σοκολάτα».

«Αν δεν είναι εμπειρία ζωής να κοιμάσαι για τρεις μήνες στον δρόμο, τότε τι είναι; Tα πράγματα είχαν έρθει δύσκολα, αλλά μου ήταν αδιανόητο να επιστρέψω στην κλειστή κοινωνία της Κω άπραγος, αποτυχημένος και με το κεφάλι κάτω. Δεν θα το έκανα με τίποτα. Πήγα με σκοπό να επιτύχω, ήθελα να επιτύχω. Εκτοτε αντιμετωπίζω τους άστεγους με απόλυτη κατανόηση. Οταν έχεις περάσει και ο ίδιος το στάδιο αυτό γνωρίζεις ότι πρόκειται για μια στάση ζωής που κρύβει περηφάνια. Οι άνθρωποι που κοιμούνται στα παγκάκια έχουν καλά κρυμμένη στην ψυχή τους τη δική τους φιλοσοφία ζωής. Αναγνωρίζω εύκολα τους κώδικες γιατί τους έχω ζήσει. Οποτε συναντήσω άστεγο τον ζεσταίνω με το σακάκι μου, με το χαμόγελό μου και με μια ανοιχτή αγκαλιά».

«Να κοιμάσαι στο δρόμο…»

Λίγο καιρό αργότερα ο Vierro θα αρχίσει να κερδίζει τα προς το ζην καθαρίζοντας τουαλέτες σε γραφεία και δημόσιους χώρους. Τα απογεύματα τα περνά σε κάποιο δισκοπωλείο απολαμβάνοντας τα νέα ακούσματα. Την ημέρα που θα γνωριστεί με κάποιους μουσικούς παραγωγούς η τύχη του θα αλλάξει. «Βρέθηκα να παίζω μουσική σε κλαμπ κι από κει άρχισαν όλα γιατί οι επιλογές μου άρεσαν κι ο κόσμος έδειξε να το διασκεδάζει». Στη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του, ένα ατύχημα με μηχανή στους δρόμους της πόλης θα τον αναγκάσει να μείνει εκτός χώρου για μεγάλο χρονικό διάστημα: «Ηταν το δεύτερο μεγάλο χτύπημα της ζωής μου. Εσπασα τον αυχένα, τα χέρια και τα πόδια μου και έμεινα καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι περίπου τρία χρόνια. Μετά έκανα προσπάθειες αποκατάστασης αφού λόγω χτυπήματος στο κεφάλι αδυνατούσα να φορέσω ακουστικά για πάνω από πέντε λεπτά. Ομως, δεν σιχτιρίζω, ούτε μεμψιμοιρώ. Πιστεύω πως ό,τι μας συμβαίνει στη ζωή γίνεται για κάποιον λόγο, για να μας διδάξει κάτι».

Οταν ο Vierro θα ανέβει ξανά στα ντεκ, η επαγγελματική επιτυχία θα τον συναντήσει για άλλη μία φορά. H συλλογή του με τον τίτλο «Vierro Substance» πουλά περισσότερα από 300.000 αντίτυπα στη Μεγάλη Βρετανία και 1,5 εκατομμύριο σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Επίσης προχωρά στην πρώτη του προσωπική δουλειά γράφοντας τη μουσική για το κομμάτι «Ι am danger» που ερμηνεύει ο Τζακ ΜακΜάνους και το οποίο κατατέθηκε ως υποψήφιο κομμάτι για τα βραβεία Grammy στην κατηγορία Βest Dance Recording. Eπίσης, με το άλμπουμ «Vierro Inside Me» διεκδικεί και πάλι μια θέση στον κόσμο των Grammy, στην κατηγορία Best Dance Electronic Album. «Και μόνο το ότι η δουλειά μου σχετίστηκε με αυτά τα βραβεία αποτελεί για εμένα μεγάλη τιμή», αποκαλύπτει ο Ελληνας DJ, o οποίος έχει ράψει ήδη σμόκιν για την τελετή απονομής των βραβείων στο Λος Αντζελες στις 8 Φεβρουαρίου του 2015, τη μεγαλύτερη μουσική γιορτή παγκοσμίως.

«Σέβομαι τον κόσμο

Η επαγγελματική επιτυχία του χάρισε μια άνετη ζωή. Ο DJ Vierro σήμερα ζει άνετα, αλλά απέχει από show off και  περιττές πολυτέλειες. Κατοικεί σε ένα μοντέρνο διαμέρισμα στο Αμστερνταμ και όταν ταξιδεύει διαμένει σε σουίτες υπέροχων ξενοδοχείων. Οσο για το επαγγελματικό του dress code; «Μου αρέσει να σέβομαι τον κόσμο που έχει έρθει να με ακούσει και συνήθως όπου παίζω εμφανίζομαι με σακάκι. Ο μόνος λόγος για να απαρνηθώ το σακάκι είναι όταν επιλέγω μουσική σε κλαμπ περιοχών που είναι ζεστά. Τότε ξεχνώ πουκάμισα και σακάκια για ένα T-shirt και ένα πουκάμισο».

«Η επαγγελματική μου διαδρομή μού έχει χαρίσει ένα υπέροχο ταξίδι. Συστήθηκα σε ενδιαφέροντες ανθρώπους και ήρθα σε επαφή με σταρ τους οποίους είδα και γνώρισα στην πιο ανθρώπινη εκδοχή τους. Οταν γνωριστήκαμε με τον Μπόνο είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω στη μουσική. Κάναμε μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική κουβέντα.

Οσο για την Τζένιφερ Λόπεζ, όταν την είδα από κοντά αντιλήφθηκα πόσο διαφορετικοί είναι όλοι αυτοί σε σχέση με την εικόνα που βγαίνει προς τα έξω. Δεν μπορώ να πω αν ήταν καλύτερη ή χειρότερη από αυτό που προβάλλουν τα μέσα. Το σίγουρο είναι ότι στα μάτια μου φάνηκε πολύ πιο γήινη».

Αυτή την εποχή ο Vierro βρίσκεται σε μια άκρως δημιουργική περίοδο, καθώς μαζί με τον συνεργάτη του Geert Huinink φτιάχνει το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ και ετοιμάζεται για το πρώτο του παγκόσμιο τουρ, το οποίο αναμένεται να αρχίσει τον Φεβρουάριο του 2015, συμπεριλαμβάνοντας 24 χώρες σε μια χρονική περίοδο τριών μηνών. Είτε η δουλειά του κερδίσει ένα Grammy είτε όχι, ο ίδιος θα βρίσκεται στην τελετή απονομής αφού συγκαταλέγεται στους ελάχιστους Ελληνες που είναι μέλη της επιτροπής και ψηφίζουν για τα εν λόγω βραβεία.