Ο ρόλος της Ρωσίας στις Ενεργειακές Εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο
Του ειδικού μας συνεργάτη
Το σταμάτημα του γεωτρύπανου της ιταλικής εταιρίας ENI, πριν αυτό φτάσει στον στόχο της προγραμματισμένης γεώτρησης στο οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, από τα τουρκικά πολεμικά πλοία, αποτέλεσε καταρχάς, μια σκληρή υπενθύμιση, τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα (δευτερευόντως και για την Ιταλία), στο που έγκειται σε τελική ανάλυση, η πραγματική ισχύ στις σχέσεις μεταξύ κρατών. Ο Μαο Τσε Τούνγκ το είπε εξαιρετικά «Η ισχύς φυτρώνει στην κάνη του όπλου».
Σε δεύτερη φάση αποτέλεσε μια εξίσου σκληρή υπενθύμιση, ότι αιώνιες φιλίες μεταξύ κρατών δεν υπάρχουν, υπάρχουν αιώνια συμφέροντα και όπου τα συμφέροντα αυτά συγκρούονται, ακόμα και παραδοσιακοί σύμμαχοι αλλάζουν πολύ εύκολα πλευρά.
Το τελευταίο φαίνεται να συμβαίνει με τη Ρωσία και τα ενεργειακά της συμφέροντα, σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού και έχουν λεπτομερέστατα πολλές φορές αναλυθεί. Ωστόσο, αυτό που δεν έχει κατανοηθεί και αναλυθεί είναι το πώς επηρεάζεται η Ρωσία από τις ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πέραν της ανακάλυψης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία, θα χάσει ένα μερίδιο αγοράς στην Ευρώπη, φαίνεται ότι κυοφορείται και ένα σχέδιο κατασκευής αγωγούς μεταφοράς αυτού του αερίου, παρακάμπτοντας τον νέο σύμμαχο της Ρωσίας στην περιοχή, την Τουρκία.
Αυτό, σημαίνει πρώτα και κύρια ότι η Ρωσία θα χάσει ένα σημαντικό μοχλό πίεσης προς τα ευρωπαϊκά κράτη, παρόμοιο με αυτόν που χρησιμοποίησε σε διαφορετικές περιπτώσεις, αυξομειώνοντας κατά βούληση την παροχή αερίου.
Δεύτερον, η Ρωσία έχει ήδη προβεί σε μια μεγάλη επένδυση, τον αγωγό Turk stream, και είναι φυσικό να μην θέλει να δει να υλοποιείται ένα ανταγωνιστικό πρόγραμμα στην περιοχή. Εφόσον δεν μπορεί να ελέγξει τα κοιτάσματα, η δεύτερη καλύτερη λύση θα είναι να τα ελέγξει, προσφέροντάς τα στην Ευρώπη, διαμέσου αγωγών που θα διέρχονται από την Τουρκία και στους οποίους πιθανόν να έχει λόγο.
Μια τέτοια λύση, θα της έδινε λόγο όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ο έλεγχος της ροής από αυτήν, θα αφορούσε βεβαίως και τις χώρες παραγωγούς.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνέστησε στην Τουρκία συγκεκριμένα να απέχει από οποιαδήποτε πράξη βίας εναντίον της Κύπρου, η Ρωσία με ανακοίνωσή του υπουργείου εξωτερικών καλεί γενικά τα εμπλεκόμενα μέρη να απέχουν από κινήσεις που μπορεί να αυξήσουν την ένταση στην περιοχή. Συμπερασματικά, η Τουρκία, φαίνεται ότι στην περιρρέουσα διεθνή σκηνή έχει εξασφαλίσει, τόσο την ανοχή των δυτικών δυνάμεων και ιδιαιτέρως των ΗΠΑ, που προσπαθούν όσο είναι δυνατόν να την κρατήσουν προσκολλημένη στην δύση, αλλά και όπως φαίνετε και την ανοχή της Ρωσίας, στις αντίθετες με το διεθνές δίκαιο ενέργειές της, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας