Στην εποχή του πληθωρισμού
Γράφει ο Αντώνης Τριφύλλης
Στο “πράσινο” νησί με ανακούφιση είδαν τους τουρίστες και όσους έχουν μόνιμη ή δευτερεύουσα κατοικία και μπόρεσαν να έρθουν στην Ελλάδα. Πολλά από τα διαθέσιμα καταλύματα έχουν “κλείσει” από τουρίστες. Βέβαια η ανησυχία για το αν θα έρθουν υπάρχει ιδιαίτερα με τις εξελίξεις στο μέτωπο της διάδοσης του στελέχους “δέλτα”. Βλέπουν για παράδειγμα τον νέο προσωρινό εγκλεισμό που επιβάλλεται στο Ισραήλ, που αποτελεί μια σημαντική αγορά για το νησί.
Μαζί με την χαλάρωση πάντως άρχισε να κινείται και πάλι η οικοδομή. Οι παραγγελίες για οικοδομικά υλικά θα μπορούσαν να καλύψουν μέρος από τις απώλειες του κλάδου. Όμως διαπίστωσαν ότι οι υπήρχε διπλό πρόβλημα. Από τη μια δεν βρίσκουν κάποια υλικά, από την άλλη οι τιμές είχαν εκτοξευτεί.
Όπως μου διηγήθηκε τοπικός έμπορος που ασχολείται και με την κατασκευή πισίνων, το ειδικό τελικό χρώμα που καθιστά τις πισίνες αδιάβροχες, δεν υπήρχε στην αγορά. Πρόκειται για ένα υλικό που αποτελεί πολύ μικρή δαπάνη, αλλά χωρίς αυτό η δουλειά δεν γίνεται σωστά. Μιλώντας με το εισαγωγέα της βαφής και προσφέροντας τιμές πολύ μεγαλύτερες από τις συνήθεις εμπορικές, πληροφορήθηκε ότι το πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό αλλά η αδυναμία παραγωγής του στην χώρα προέλευσης. Η εμπορική αλυσίδα είχε σπάσει.
Είναι ακριβώς το ίδιο φαινόμενο που παρατηρείται σε μεγάλη έκταση στις εξαγωγικές εταιρείες της Μ. Βρετανίας, είτε πρόκειται για τρόφιμα, είτε για εξαρτήματα μηχανών κλπ.
Σε ότι αφορά την ακρίβεια για τον καταναλωτή οφείλεται σε αύξηση των τιμών σε διάφορα είδη, και έχει επίπτωση στον πληθωρισμό. Έχοντας ζήσει μια μακρά περίοδο στασιμότητας στην Ε.Ε., τα επιτόκια καταθέσεων γύρισαν σε αρνητικό πρόσημο. Στην Γερμανία όπου μεγάλο μέρος των εργαζομένων έχει προγραμματίσει να συμπληρώνει τις συντάξεις του με τους τόκους, βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Από την άλλη οι επιχειρήσεις και η εργασία ενισχύθηκαν για όσο καιρό τα επιτόκια έπλητταν άλλα κοινωνικά στρώματα.
Αιτία για τον αποπληθωρισμό ήταν η πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης-QA-.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε πρόσφατη μελέτη του για τα τρόφιμα διαπίστωσε ότι “οι διεθνείς τιμές τροφίμων (τιμές παραγωγού) είχαν αυξηθεί τον Μάιο 47,2% σε σχέση με τα χαμηλά επίπεδα του Απριλίου 2020, φθάνοντας στο υψηλότερο (πραγματικό) επίπεδο από το 2014 (και το υψηλότερο ιστορικά σε τρέχοντα δολάρια). Οι τιμές της σόγιας και του καλαμποκιού αυξήθηκαν σε ετήσια βάση 85% και 111%, αντίστοιχα”. Οι λόγοι είναι “η αύξηση των τιμών των ναύλων. Οι τιμές των ναύλων για τις μεταφορές εμπορευμάτων έχουν διπλασιασθεί έως τριπλασιασθεί το τελευταίο 12μηνο, ενώ οι αυξημένες τιμές των καυσίμων ωθούν προς τα πάνω το κόστος των οδικών μεταφορών. Η διαταραχή των εφοδιαστικών αλυσίδων λόγω της πανδημίας και η αποθεματοποίηση οδήγησαν σε αυξήσεις τιμών των τροφίμων σε πολλές χώρες”.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σαφώς προβληματισμένη δηλώνει ότι “παρακολουθεί το φαινόμενο”. Η Αμερική αντίθετα θα συνεχίσει την πολιτική χαλάρωσης whatever it takes.
Ορισμένα συμπεράσματα που εξάγονται από την αναταραχή είναι αρνητικά για τη παγκόσμια ισορροπία.
Οι μεγάλες οικονομίες δεν θα απειληθούν από τον πληθωρισμό. Αντίθετα οι αναπτυσσόμενες θα βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα.
Οι πολύ φτωχές χώρες, συνυπολογίζοντας και την ξηρασία λόγω κλιματικής αλλαγής θα βρεθούν στα πρόθυρα της λιμοκτονίας.
Οι μόνοι κερδισμένοι από αυτές τις εξελίξεις θα είναι και πάλι αυτοί που ποντάρουν στην ??οικονομία καζίνο?? και οι κάθε είδους τζιχαντιστές.
Η Ελλάδα, ασφαλής στην πολλαπλή ομπρέλα προστασίας της Ε.Ε. με την προϋπόθεση ότι θα διαχειριστεί σωστά τα χρήματα που της αναλογούν. Ωστόσο και στο μέτρο που και τα Οικονομικά καταλήγουν σε ζητήματα ασφάλειας, θα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της και στις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Η διείσδυση γείτονος χώρας, όχι μόνο στην οικονομία, στον πολιτισμό αλλά ακόμη και στην πολιτική εμβολίων οφείλει να αφυπνίσει την Ε.Ε. με καταλύτη την Ελληνική διπλωματία.
Πηγή: Τα Νέα
Ο Αντώνης Τριφύλλης είναι πρώην στέλεχος της Ε.Ε., μέλος της διαΝΕΟσις και ΕΛΙΑΜΕΠ
