Κάψε κι’ εσύ ένα δάσος, μπορείς!
Κατακάηκε η χώρα επί ΝΔ του Ράλλη (λίγο έλλειψε να αφανισθεί η Κηφισιά από τις περιβόητες…. «κουκουνάρες»), επί ΠΑΣΟΚ του Αντρέα το 1983 και το 1987, επί ΝΔ του Κώστα Καραμανλή το 2007 και… του «στρατηγού ανέμου» του γραφικού Πολύδωρα, επί ΣΥΡΙΖΑ με αποκορύφωση την εκατόμβη στο Μάτι, και την προκλητική επικοινωνιακή διαχείριση του Τσίπρα και τις «ασαφείς πληροφορίες για νεκρούς» του Τόσκα και το «ψάχνω λάθη αλλά δε βρίσκω» του ανεκδιήγητου Σκουρλέτη…
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Η Ελλάδα μπουρλοτιάζει με συνέπεια και… σεβασμό στις παραδόσεις της, με συχνότητα τρείς φορές ανά περίπου 12 χρόνια. Κλαυθμοί και οδυρμοί για τα θύματα, τις καμένες περιουσίες, την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων από τις πυρκαγιές. Προφανώς, κάτι δεν γίνεται σωστά.
Σε βάθος συστηματική και εξονυχιστική μελέτη για το φαινόμενο, δεν έχει γίνει. Η εκάστοτε αντιπολίτευση μέμφεται την εκάστοτε κυβέρνηση, εκτοξεύονται κατηγορίες για «εγκληματική αμέλεια και ολιγωρία του κράτους» ( του κράτους το οποίο παραμένει… το ίδιο παρά τις εναλλαγές κυβερνήσεων!), ακούμε αρλούμπες του τύπου «μαθαίνουμε, του χρόνου θα είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι…» και …η νεοελληνική ζωή συνεχίζεται.
Προφανώς, κάτι δεν γίνεται σωστά. Δεν παραδεχόμαστε την πραγματικότητα, δεν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, εθελοτυφλούμε, θέλουμε να φορτώσουμε τις ευθύνες στους… προηγούμενους. Και δεν είμαστε ικανοί να συμφωνήσουμε διακομματικά για τις αιτίες της καταστροφής, και ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την αντιμετώπισή της όταν νομοτελειακά θα ενσκήψει πάλι.
Κατακάηκε η χώρα επί ΝΔ του Ράλλη (λίγο έλλειψε να αφανισθεί η Κηφισιά από τις περιβόητες…. «κουκουνάρες»), επί ΠΑΣΟΚ του Αντρέα το 1983 και το 1987, επί ΝΔ του Κώστα Καραμανλή το 2007 και… του «στρατηγού ανέμου» του γραφικού Πολύδωρα, επί ΣΥΡΙΖΑ με αποκορύφωση την εκατόμβη στο Μάτι, και την προκλητική επικοινωνιακή διαχείριση του Τσίπρα και τις «ασαφείς πληροφορίες για νεκρούς» του Τόσκα και το «ψάχνω λάθη αλλά δε βρίσκω» του ανεκδιήγητου Σκουρλέτη…
Φυσικά υπάρχουν και θα υπάρχουν αστοχίες, αμέλειες, λάθη και ολιγωρίες. ‘Όπως και ανικανότητα κάποιων αρμοδίων, που Κύριος οίδε (σχήμα λόγου…) με ποιά κριτήρια επιλέγηκαν και τοποθετήθηκαν σε κρίσιμα πόστα. Και δύσκολα θα απαλλαγούμε από το σαράκι της άσκησης μικροπολιτικής στα αποκαΐδια και στις πλημμύρες.
Το μεγαλύτερο, όμως, λάθος που διαπράττουμε, κράτος και πολίτες (σ’ ολόκληρο τον κόσμο), είναι η βαθιά υπεροψία του ανθρώπου απέναντι στην φύση. Και η αποφυγή παραδοχής των εγκλημάτων μας σε βάρος της. Ακόμη και σήμερα, που όλοι μιλάμε (και τα στοιχεία αποκαλύπτουν αμείλικτα) ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος και η παρελκόμενη κλιματική αλλαγή (που την περιμέναμε το 2050, «έχουμε καιρό», αλλά μας καταπλάκωσε ήδη…) κράτη και κυβερνήσεις πέραν του ημιπαράφρονα Τράμπ και της Κίνας, αρνούνται μια παγκόσμια πολιτική σωτηρίας της ανθρωπότητας! Το «σύστημα» το μόνο που το ενδιαφέρει, είναι η αδιάκοπη… κερδοφορία ανά οικονομικό έτος! Ο πλανήτης, η φύση θα βρουν τρόπο να επιβιώσουν και να ξαναγεννηθούν, αφ’ ης και ο μεγαλύτερος εχθρός τους, το ανθρώπινο είδος θα έχει εξαφανισθεί…
Τα πεύκα, τα δάση γενικά, καίγονταν προτού εμφανισθεί ο άνθρωπος. Είναι ο τρόπος της φύσης να ανανεώνεται, «θυσιάζοντας» το «γέρικο» γα να προσφέρει ζωή στο διάδοχο νεώτερο. Ανά τις χιλιετίες,( με δραματική αποκορύφωση τα τελευταία 150 χρόνια) προστέθηκε και η επιβαρυντική, αλαζονική υπεροψία του ανθρώπου προς την φύση . Γιατί απορούμε, λοιπόν, για τα όσα υποφέρουμε; Γιατί δεν γινόμαστε πιο ταπεινοί και να προσπαθήσουμε να τα βρούμε με την φύση- αλλά και την λογική, αφού πρώτα καταφέρουμε να τα βρούμε μεταξύ μας;
Πυρκαγιές, και κάθε χρόνο καταστροφικότερες, βιώνουν κράτη με ασυγκρίτως καλύτερη οργάνωση, υποδομές, οικονομικούς πόρους. Πώς και δεν τις αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα; Διαθέτουν τρομακτικούς στόλους πυροσβεστικών εναέριων και χερσαίων μέσων, πολυάριθμο προσωπικό πυρόσβεσης, μόνιμο αλλά και εκπαιδευμένο εθελοντικό ( αλήθεια, στην Ελλάδα γιατί δεν εξετάζουμε σοβαρά τις τοπικές εθελοντικές, αλλά υποστηριζόμενες και εξοπλιζόμενες από το κράτος πυροσβεστικές δομές;) και όμως κάθε χρόνο κατακαίγονται!
Εδώ, βέβαια, στην Ελλάδα της αέναης… «ιδιαιτερότητας», τα πράγματα χρήζουν μεγαλύτερης προσπάθειας και σοβαρότητας. Η παράνομη χρήση της γης, οι εμπρησμοί δασών και λιβαδικών εκτάσεων από οικοπεδοφάγους, ζωοτρόφους, ιδιοκτήτες που δεν μπορούν να εκμεταλλευθούν τις περιουσίες τους λόγω καταγραφών και αεροφωτογραφίσεων του… προπερασμένου αιώνα που δεν ισχύουν πια, απαιτούν πολιτικές τολμηρές περιφρόνηση του πολιτικού κόστους, λογική και… ειλικρινή ενημέρωση-διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Φρέσκα, ρηξικέλευθα μυαλά, που θ’ αποφασίσουν, π.χ να εφαρμόσουν το λογικό και αυτονόητο, όπως το να σταματήσουν τα δασαρχεία… να απαγορεύουν την κοπή, το αραίωμα πεύκων μέσα σε κήπους και ιδιοκτησίες, ακόμη και σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές!