Κατόπιν της «απόσυρσης» το βράδυ της Τρίτης, προχτές, των 218 υποψηφίων βουλευτών που παραιτήθηκαν προκειμένου να διευκολύνουν τη συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων εναντίον της Ακροδεξιάς στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών την ερχόμενη Κυριακή, η εξίσωση της πιο κρίσιμης αναμέτρησης στην ιστορία της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας απλοποιείται αριθμητικά: Από τις αρχικά 300, περιορίζονται σε 95 οι εκλογικές περιφέρειες όπου ο ανταγωνισμός θα συνεχιστεί περιλαμβάνοντας τρεις και όχι μόνο τις δυο ισχυρότερες παρατάξεις συν μια επιπλέον που περιλαμβάνει τέσσερις διαφορετικής προέλευσης υποψήφιους.
Πολιτικά, ωστόσο, η αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής παραμένει αμφίρροπη, με το μπλοκ των συνεργαζόμενων με την παράταξη της Λεπέν να συγκεντρώνει ελαφρώς περισσότερες πιθανότητες κατάκτησης μιας σχετικής -και σε καμία περίπτωση απόλυτης- πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση. Πράγμα που αφήνει ανοιχτά πολλά σενάρια μετεκλογικών εξελίξεων όχι, όμως, αυτά που ευχόταν να ισχύσουν ο Πρόεδρος Μακρόν όταν αποφάσιζε να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση. Με τη σύνθεση της νέας να καθιστά ανέφικτο τον σχηματισμό μιας απόλυτης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η χώρα θα συνεχίσει να ακροβατεί θέτοντας εν αμφιβόλω την κυβερνησιμότητά της.
Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το ισοζύγιο του φόβου που διχάζει σε δυο μπλοκ τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ακροδεξιάς και της Αριστεράς, και τώρα πλέον διασπά και το τρίτο που συγκροτούσε μέχρι σήμερα την προεδρική πλειοψηφία. Ενόψει του δεύτερου γύρου η τελευταία μοιράζεται ανάμεσα σε αυτούς που φοβούνται περισσότερο την άνοδο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και στους άλλους που φοβούνται περισσότερο την άνοδο της λεπενικής Ακροδεξιάς.
Αποτέλεσμα είναι να ακυρώνεται η βασική υπόθεση εργασίας σχετικά με τον τρόπο εκλογικής συμπεριφοράς της κατεξοχήν δύναμης του δημοκρατικού Κέντρου που ήταν η παράταξη του Μακρόν. Δεν θα συμπεριφερθεί πάντως όπως συμπεριφερόταν στο παρελθόν το σύνολο των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, ακολουθώντας πειθαρχικά τη γραμμή της συσπείρωσης εναντίον της Ακροδεξιάς, ώστε να αποκλεισθεί στο δεύτερο γύρο.
Τι είναι, όμως, αυτό που χάλασε την παλιά δοκιμασμένη συνταγή του δημοκρατικού τόξου;
Είναι κυρίως το γεγονός ότι στο μπλοκ του Λαϊκού Μετώπου τον τόνο εξακολουθεί να δίνει η πιο ακραία συνιστώσα του που είναι, η Ανυπότακτη Γαλλία, ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του ιδρυτή της Ζαν-Λυκ Μελανσόν και οι προκλητικές θέσεις που κατά καιρούς έχει υιοθετήσει, με αποκορύφωμα τις θέσεις με τις οποίες πήρε το μέρος της τρομοκρατικής Χαμάς σε μια χώρα σημαδεμένη από την τρομοκρατία.
Σημειωθήτω ότι από την εποχή της υπόθεσης Ντρέυφους το δίπολο σιωνισμός v/s αντισημιτισμός εγείρει στην Γαλλία απωθημένα αλλά συχνά ισχυρότερα πάθη από εκείνα που εξάπτει η αντίθεση Δεξιά προς Αριστερά -κληρονομιά της γαλλικής επανάστασης.
Στη μέτρηση που το Ινστιτούτο Ipsos δημοσίευσε στις 27 Ιουνίου, το ενδεχόμενο ο Μελανσόν να γίνει πρωθυπουργός αξιολογείτο από το 78% των ψηφοφόρων ως μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη. Καμία άλλη πολιτική προσωπικότητα δεν έχει απορριφθεί σε τέτοιο βαθμό από την κοινή γνώμη.
Πώς, όμως, αυτός που υπήρξε ο τρίτος άνθρωπος των προεδρικών εκλογών του 2022 και παρολίγον να κάνει την έκπληξη ξεπερνώντας σε ποσοστά την Λεπέν, κατρακύλησε τόσο χαμηλά στην εκτίμηση της κοινής γνώμης, ώστε να λειτουργεί σήμερα ως φόβητρο και μάλιστα σε περίοδο συνολικής διεύρυνσης της εκλογικής επιρροής της Αριστεράς;
Πέραν της τοξικού αντισημιτισμού που αποδόθηκε στον Μελανσόν, δυο μεγαλύτερης διάρκειας και σημασίας φαινόμενα εξηγούν καλύτερα την ευνοϊκή μεταστροφή του εκλογικού σώματος προς την λεπενική Ακροδεξιά.
Το ένα ήταν η επιτυχής εφαρμογή της «στρατηγικής της γραβάτας» που αποδαιμονοποίησε την Ακροδεξιά μέσα από την υποδειγματική κοινοβουλευτική της παρουσία, την ώρα που ο Μελανσόν δαιμονοποιούσε την Ανυπότακτη Γαλλία. Την ώρα που οι βουλευτές της εντός της Εθνοσυνέλευσης ήταν περιβεβλημένοι με παλαιστινιακές σημαίες, η Μαρίν Λεπέν εκτός της Εθνοσυνέλευσης έμπαινε στην κεφαλή της μεγάλης πορείας των εβραϊκών οργανώσεων κατά του αντισημιτισμού.
Το άλλο φαινόμενο είναι σύμπτωμα βαθύτερων πολιτικών μεταλλάξεων που εμφανίστηκαν στη σύντομη προεκλογική περίοδο. Πρόκειται για το γεγονός ότι οι εκλογικές καμπάνιες δεν αναφέρονταν σε ιδέες και προγράμματα, αλλά στα πρόσωπα και στις στρατηγικές τους.
Η χθεσινοβραδινή συνέντευξη της Μαρίν Λεπέν στο μεγαλύτερο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης ήταν η επιτομή μιας τέτοιου είδους καμπάνιας. Η αποτελεσματικότητά της άλλωστε, επιβεβαιώθηκε προ ημερών όταν από μέτρηση της Odoxa προέκυψε ότι το 47% ήθελαν να εμποδίσουν την άνοδο του Νέου Λαϊκού Μετώπου έναντι ενός μόλις 41% που θέλει να εναντιωθεί στην άνοδο της λεπενικής Εθνικής Συσπείρωσης.