Το…ψωμί, ψωμάκι. Ο πόλεμος, τα σιτηρά και η…Κίνα
Η παγκόσμια βιομηχανία τροφίμων έχει αναστατωθεί. Από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία τον περασμένο μήνα, οι παγκόσμιες τιμές σιταριού έχουν ξεπεράσει την οροφή και το ηλιέλαιο γίνεται μια σπάνια …λιχουδιά.
Η διαφαινόμενη παγκόσμια επισιτιστική κρίση είναι χρόνια σε εξέλιξη. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή και τα ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας που προκαλούνται από την πανδημία είχαν ήδη προκαλέσει ελλείψεις και εκτόξευσαν τις τιμές. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει πολύ την κακή κατάσταση.
Αλλά πόσο άσχημα μπορεί να γίνουν τα πράγματα και ποιος κρατά όλα τα χαρτιά;
Ένας πόλεμος ανάμεσα σε δύο αγροτικούς γίγαντες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία καθιστά τα βασικά τρόφιμα σε όλο τον κόσμο πιο σπάνια και ακριβότερα. Μαζί, η Ουκρανία και η Ρωσία αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν αποκοπεί από την παγκόσμια αγορά. Η πληρωμή της Ρωσίας για τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων έχει καταστεί σχεδόν αδύνατη λόγω των κυρώσεων. Η Ουκρανία έχει απαγορεύσει τις εξαγωγές βασικών τροφίμων, συμπεριλαμβανομένου του σιταριού, για να διασφαλίσει ότι έχει αρκετό για να ταΐσει τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό είναι ανησυχητικό για τις δεκάδες χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος που εξαρτώνται από τη Ρωσία και την Ουκρανία για το ένα τρίτο ή ίσως και περισσότερο της προσφοράς τους σε σιτάρι.
Επιπλέον, ο παρατεινόμενος πόλεμος, που μπαίνει τώρα στον δεύτερο μήνα του, σημαίνει ότι τα αγροκτήματα μπορεί να χάσουν τις βασικές περιόδους φύτευσης και συγκομιδής αυτό το καλοκαίρι, οδηγώντας τις αλυσίδες εφοδιασμού σε μια περαιτέρω ζάλη.
Πόσο άσχημα μπορεί να γίνουν τα πράγματα; Ακόμη και σε πλούσιες χώρες, τα πράγματα δεν φαίνονται καλά. Από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, πολλοί ευρωπαίοι καταναλωτές —που έχουν ήδη φρικάρει από την οικονομική αβεβαιότητα που προκαλείται από την πανδημία— έχουν καταφύγει στη συσσώρευση τροφίμων. Τα γερμανικά παντοπωλεία, για παράδειγμα, αναγκάστηκαν να μεριμνήσουν για τις πωλήσεις μαγειρικού λαδιού λόγω πανικού. Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ο πόλεμος επιδεινώνει τον πληθωρισμό που σχετίζεται με την πανδημία, οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί με τον ταχύτερο ρυθμό τους από το 2013.
Επιπλέον, υπάρχουν αυξανόμενοι φόβοι ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορούσε να οπλίσει τις εξαγωγές τροφίμων για να προκαλέσει κακό στη Δύση. Η Μόσχα έχει ήδη εμποδίσει τα πλοία που μεταφέρουν εμπορεύματα να φύγουν από τη Μαύρη Θάλασσα και έχει δεσμευτεί να ανταποδώσει για τις οικονομικές κυρώσεις. Πράγματι, η κατάληψη του ουκρανικού λιμανιού της Οδησσού, ενός κρίσιμου εμπορικού σημείου για την πρώην Σοβιετική Ένωση, θα επέτρεπε στη Ρωσία να ελέγχει τις εμπορευματικές αποστολές τροφίμων στην περιοχή.
Εάν ο Πούτιν παίξει σκληρό μπάλα, το φαγητό θα γίνει ακόμα πιο ακριβό σε πολλά μέρη του κόσμου, ιδιαίτερα σε φτωχότερες χώρες. Αυτό έρχεται ήδη στο προσκήνιο στο Λίβανο, ο οποίος μαστίζεται από πολιτικές και οικονομικές κρίσεις και τώρα αντιμετωπίζει ακόμη πιο σοβαρές ελλείψεις τροφίμων.
Πολλές κυβερνήσεις βρίσκονται σε αδιέξοδο, καθώς το μόνο πράγμα που μπορούν να κάνουν για να διορθώσουν το πρόβλημα είναι να επιβάλουν τον καθορισμό τιμών και στις επιδοτήσεις. Αλλά αυτά τα μέτρα μπορεί να τους βλάψουν μακροπρόθεσμα, λέει ο Πήτερ Σερέτι, αναλυτής του Eurasia Group. «Για τις κυβερνήσεις, ιδιαίτερα εκείνες με περιορισμένους πόρους, οι επιδοτήσεις γίνονται επίσης ένα αυξανόμενο βάρος στα δημόσια ταμεία», λέει, προσθέτοντας ότι «οι πολιτικές συνέπειες της περικοπής τους εάν το κράτος δεν μπορεί πλέον να τις αντέξει κάποια στιγμή, μπορεί να είναι πολύ σοβαρές. ”
Η Αίγυπτος, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας σιταριού στον κόσμο – το 80% του οποίου προέρχεται από την Ουκρανία και τη Ρωσία – καθόρισε αυτήν την εβδομάδα την τιμή του μη επιδοτούμενου ψωμιού για να αποτρέψει μια κοινωνική και οικονομική κρίση. Εν τω μεταξύ, χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σερβία έχουν απαγορεύσει τις εξαγωγές σιτηρών.
Αυτή η δυναμική θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές σε όλο τον κόσμο. Στην Αίγυπτο που εξαρτάται από τις εισαγωγές, ο Πρόεδρος Abdel Fatah Al-Sisi γνωρίζει ότι η λαϊκή οργή για τις τιμές του σιταριού στη χώρα του – όπου περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού τρώνε επιδοτούμενο ψωμί – θα μπορούσε να μεταδοθεί σε μαζική εξέγερση. Μια επισιτιστική κρίση που προκλήθηκε από την ξηρασία το 2007-2008 οδήγησε σε ταραχές σε δεκάδες χώρες. Το 2008, ο πρώην αυταρχικός ηγέτης της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ διέταξε τον στρατό και την αστυνομία να ψήσουν ψωμί για να προσπαθήσουν να μειώσουν τη θερμοκρασία.
Ποιος κρατάει τα χαρτιά; Η Ρωσία φυσικά και η Δύση που προσπαθεί να τονώσει την παραγωγή για να αντισταθμίσει τις απώλειες από την Ουκρανία και τη Ρωσία. Όμως, ο πραγματικός διαμεσολαβητής θα μπορούσε να είναι η Κίνα, η οποία συσσωρεύει τα μισά σιτηρά του κόσμου. Ορισμένοι αναλυτές προειδοποιούν ότι η Κίνα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα αποθέματά της σε σιτηρά για να προσπαθήσει να κερδίσει σε όλη την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και τη Μέση Ανατολή.
«Η ανησυχία είναι ότι η Κίνα θα χρησιμοποιήσει τα αποθέματα σιτηρών της ως διπλωματικό εργαλείο. Σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας έλλειψης, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την προσφορά τους για να επιδιώξουν εύνοια επιλεκτικά», λέει ο Αντιπρόεδρος του Ομίλου Eurasia, Τζέραλντ Μπουτς. «Μπορεί τα σιτηρά να μην πάνε εκεί που τα χρειάζονται περισσότερο, αλλά εκεί που θα αποδώσουν διπλωματικά για την Κίνα».
Τα Ηνωμένα Έθνη, από την πλευρά τους, έχουν προειδοποιήσει για έναν «τυφώνα πείνας», λέγοντας ότι όσο ο πόλεμος επιμένει, τα πράγματα είναι βέβαιο ότι θα γίνουν πολύ χειρότερα.
