Ο Τσίπρας, η… «Δήμητρα» και το γιουρούσι στην εξουσία!
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Σε μια (ελληνική, ιδίως…) προεκλογική εκστρατεία εκστομίζονται πολλά παλαβά και αστεία πράγματα, που στοχεύουν στην εντυπωσιοθηρία της στιγμής και το ψάρεμα σε θολά νερά. Σύμφωνοι…
Στην τρέχουσα ημέτερη, όμως, η προκλητική σαχλαμάρα χτυπάει… ταβάνι -και έχουμε ακόμη να δούμε και τα χειρότερα. Είναι, ας πούμε, άλλο πράγμα να υπόσχεσαι και να επιχειρηματολογείς με εξόφθαλμα αδύνατες και α(δια)νόητες «δεσμεύσεις», και τελείως διαφορετικό και επικίνδυνο πολιτικάντης αρχηγός κόμματος να θέλει να σε πείσει και παρασύρει, υποστηρίζοντας τη μια στιγμή κάτι και την αμέσως επόμενη το ακριβώς αντίθετό του!
Ο κ. Τσίπρας διαλαλεί τη σιγουριά του ότι θα είναι πρώτο κόμμα και, αν τα «κουκιά» το επιτρέπουν, θα σχηματίσει «προοδευτική» κυβέρνηση συνεργασίας. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό θα γίνει με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ (αλλά ο κ. Ανδρουλάκης επιμένει ότι δεν μετέχει σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη), ενδεχομένως και… «με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις…»! Τσακαλώτος και Δραγασάκης αφήνουν να εννοηθεί ότι και δεύτερο κόμμα να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να εξασφαλίσει κυβέρνηση (αυτό που λέμε «των ηττημένων»), αφού τα προστιθέμενα ποσοστά των «προθύμων» θα ξεπερνούν αυτά της νικήτριας των εκλογών ΝΔ.
Ο Βαρουφάκης διατείνεται ότι «δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ!» και απειλεί, αν… υπαναχωρήσει, να κόψει το δεξί του «χέρι από τον ώμο!». Δεν έχει πει τίποτε συγκεκριμένο, όμως, για παροχή «ψήφου ανοχής» σε υποτιθέμενη «κυβέρνηση δευτερότριτων». Επιφυλάσσεται αιδημόνως και κουτοπόνηρα, διατηρεί για τον εαυτό του και το κόμμα του την «πούρα» ριζοσπαστική αριστεροσύνη του, και για να μας πείσει… ξαναμιλάει περήφανα για κλείσιμο των τραπεζών «αγάπες μου», για… σχέδια «Δήμητρα» με έκδοση ενδιάμεσου εθνικού νομίσματος (αυτήν τη φορά όχι στα πιεστήρια του Εθνικού Νομισματοκοπείου, αλλά σ’ αυτά των… κρατικών λαχείων!) -μιλάμε για ξεκαρδιστικές μπουφόνικες αρλούμπες!
Πάμε πάλι στον κ. Τσίπρα. Από την «αυτοδύναμη κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας» με τον ίδιο πρωθυπουργό ως νικητή (φαντασιώνεται) των εκλογών, όσο περνάνε οι μέρες και η δημοσκοπική διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ αντί να μειώνεται αυξάνει, προσεγγίζει την 22α Μαΐου πιο… διαλλακτικά, για να μην ξεθωριάσει τελείως το «όραμά» του να ξανάρθει στην εξουσία και να μην απογοητεύσει τη «σκληρή» εκλογική του πελατεία.
Τι μας είπε χθες; Αναφερόμενος στα σενάρια (λόγω Βαρουφάκη) για κλείσιμο των τραπεζών, υποστήριξε πολύ ψύχραιμα πως «δεν υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας των τραπεζών, αλλά υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας των νοικοκυριών…». Και στη συνέχεια (πάντα στο… κλίμα Βαρουφάκη), μιλώντας για κυβερνήσεις συνεργασίας, τόνισε ότι «δεν μπορεί ένα κόμμα του 3% ή του 4% να επιβάλλει τους όρους του, είναι αστείο…», πρόσθεσε όμως με σημασία πως «υπάρχουν πολλοί τρόποι να στηριχτεί μια κυβέρνηση είτε με τη συμμετοχή κάποιου σε αυτή είτε με την ανοχή του, δεν θέλω εκ των προτέρων να αποκλείσω κανέναν»! ΟΚ, το… πιάσαμε το υπονοούμενο!
Τα δίνει όλα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Λέει κάτι τη μια στιγμή, και την άλλη το αντίθετό του. Δείτε το θέμα με το ντιμπέιτ: σωστά ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη διακομματική να εξασφαλισθεί απολύτως ίσος χρόνος στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα κατά την προεκλογική περίοδο, με δεδομένο ότι οι συχνότητες ανήκουν στο κράτος. Ταυτόχρονα, επιμένει στο αίτημά του να γίνουν δύο ντιμπέιτ, ένα με συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων στη Βουλή, και ένα… δεύτερο μόνο μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Τσίπρα! Αυτό, άραγε, δεν συνιστά διαφορετική μεταχείριση των άλλων κομμάτων, παραβίαση της (ορθής) θέσης του ΣΥΡΙΖΑ για ισότιμη μεταχείριση όλων των κομμάτων;
Με όλα αυτά τα παλαβά και τα αντιφατικά, σχηματίζω την εντύπωση ότι σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που διανύουμε, η τοξικότητα, οι ιδεοληψίες, ο παράλογος φανατισμός (δεν είμαστε στο 2012-2015), η επιχείρηση επιστράτευσης του θυμικού σε βάρος της λογικής, η επιχείρηση δημιουργίας «μετώπου στρατευμένων ψηφοφόρων» δεν μπορεί παρά να πέσουν στο κενό…
Η κοινωνία και μνήμη έχει, και κρίση για το πραγματικό συμφέρον της διαθέτει…iefimerida.gr
