Θεωρείται μυθικό στοιχείο της λογοτεχνίας. Το αυθεντικό χειρόγραφο του έργου του Μαρκήσιου ντε Σάντ «120 μέρες στα Σόδομα» στα χέρια της γαλλικής κυβέρνησης, η οποία το απέκτησε έναντι του ποσού των 4.55 εκ. ευρώ με χρηματοδότη τον Εμμανουέλ Μπουσάρ – συνιδρυτή επενδυτικού fund. Ο παππούς του Μπουσάρ εργαζόταν για χρόνια στη βιβλιοθήκη Αρσενάλ όπου θα ενσωματωθεί το χειρόγραφο. H βιβλιοθήκη Αρσενάλ αποτελεί κλάδο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται ήταν παλιό οπλοστάσιο που είχε ξανακτιστεί το 1594 για κατοικία του αρχηγού του πυροβολικού.
Βιβλιοθήκη Αρσενάλ
Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ έγραψε τις 120 μέρες στα Σόδομα το 1785 και είχε χαρακτηρίσει το έργο του «την πιο βρόμικη ιστορία που έχει γραφτεί από την αρχή του κόσμου», καθώς περιέγραφε σκηνές ακραίας σεξουαλικής κακοποίησης. Πλήρωσε τα πάθη του με φυλακίσεις από την ηλικία μόλις των 23 ετών. Οι φυλακές στη Vincennes, τα κελιά της Βαστίλλης, του Bicetre και ψυχιατρικά άσυλα όπως το Charenton, έγιναν για εκείνον οι χώροι στέρησης της ελευθερίας του και συνάμα οι γόνιμες εστίες που καθόρισαν τα πλαίσια της λογοτεχνικής δημιουργίας του.
Οντας φυλακισμένος στη Βαστίλη έκρυψε το χειρόγραφο μήκους 12 μέτρων στον τοίχο του κελιού του, όπου και έμεινε όταν το 1789 εκείνος μεταφέρθηκε σε άσυλο.
Το έργο διασώθηκε και εκδόθηκε το 1904 από τον σεξολόγο Iwan Bloch, ενώ στη συνέχεια το χειρόγραφο πέρασε στα χέρια των απογόνων του Σαντ, από τους οποίους εκλάπη το 1982 και πωλήθηκε σε συλλέκτη ερωτικών αντικειμένων. Το 2014 αποκτήθηκε από ιδιωτικό ίδρυμα και το 2017 το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας το ανακήρυξε «εθνικό θησαυρό», απαγορεύοντας την εξαγωγή του εκτός γαλλικών συνόρων.
Η ηδονή, η απόλυτη σεξουαλική ικανοποίηση,τα βασανιστήρια, το ανεξέλεγκτο πάθος, η διαστροφή – σταθερές παράμετροι του έργου του – πραγματώνονται με σκοπό να ανιχνεύσει ο ντε Σαντ τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, αφανίζοντας τελικά τον Θεό και τις επιταγές του. Η λογοτεχνική παραγωγή του συνεχίζει μέχρι και σήμερα να διχάζει αναγνώστες και κριτικούς ως ένα σύνορο στην κλασική και στην σύγχρονη σκέψη, όπως χαρακτηριστικά είχε σκιαγραφήσει ο Foucault τη συγγραφική του ιδιότητα.