Conservatorio Giovanni Battista Martini
Γράφει η ‘Εφη Αγραφιώτη
Το 1802 ο Δήμος της Μπολόνια υλοποίησε την ιδέα λειτουργίας ενός μουσικού γυμνασίου που στεγάστηκε σε κτίριο δίπλα στην εκκλησία του S. Giacomo. Στο Liceo Musicale di Bologna προβλεπόταν να διδάσκεται σύνθεση, πιάνο, τραγούδι, βιολί και βιόλα, τσέλο και κόντρα μπάσο, όμποε και κόρνο από έξι καθηγητές. Ο εξοπλισμός των επτά αιθουσών για τρεις ημέρες την εβδομάδα από εννέα το πρωί έως τις δυο το μεσημέρι γρήγορα φάνηκε αδύναμος και δεν μπόρεσε ήδη την πρώτη χρονιά να ανταπεξέλθει στα αιτήματα εγγραφής των πολλών μαθητών. Το μουσικό αυτό σχολείο, ήταν από το 1804 δημιουργικός πυρήνας του γνωστού μας μέχρι σήμερα Conservatorio Giovanni Battista Martini, που παραμένει ένα από τα μουσικά ιδρύματα με δυναμική πορεία στη μουσική εκπαίδευση.
Το 1839 μια ειδική επιτροπή θέσπισε νέο κανονισμό: θα δίδασκαν πλέον δώδεκα δάσκαλοι, δεν θα φοιτούσαν όμως περισσότεροι από ενενήντα σπουδαστές και αυτοί στο μεγαλύτερο ποσοστό θα κατάγονταν από τη Μπολόνια. Εγκρίθηκε επίσης η υποχρέωση για τους καθηγητές να εγκατασταθούν και να ζουν μόνιμα στην Μπολόνια.
Για δέκα χρόνια ο Ροσσίνι ενέπνεε τη ζωή του Μουσικού αυτού σχολείου με το πάθος του.
Μεταξύ 19ου και εικοστού αιώνα, υπάρχουν τρεις δημιουργικοί διευθυντές του ωδείου οι οποίοι ήταν επίσης σοβαροί συνθέτες, παιδαγωγοί και άξιοι καλλιτέχνες. Ο τσελίστας, μαέστρος και συνθέτης Luigi Mancinelli ήταν επικεφαλής του μουσικού σχολείου μεταξύ1881 και 1886, αυτός έφυγε μετα, όταν η σταδιοδρομία του τον έφερε να διευθύνει σε μεγάλα λυρικά θέατρα και μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες όπως στο Covent Garden, την Metropolitan Opera στη Νέα Υόρκη κ.α. Τον διαδέχτηκε ο Giuseppe Martucci από το 1886 μέχρι το1902, που ήταν σπουδαίος δάσκαλος και πιανίστας. Ο Marco Enrico Bossi εργαζόταν ως διευθυντής στη Μπολόνια από το 1902 μέχρι το 1911.Ήταν παγκόσμιας αναγνώρισης οργανίστας και παιδαγωγός. Από παιδί γνώρισε το Liceo Musicale της Μπολόνια αφού εκεί μελέτησε κι αυτός μουσική, συνεχίζοντας αργότερα στο Ωδείο του Μιλάνου, όπου δάσκαλοι του ήταν ο Francesco Sangalli (πιάνο), ο Amilcare Ponchielli (σύνθεση) και ο Polibio Fumagalli (όργανο).
Το 1881, ο Bossi έγινε διευθυντής μουσικής και οργανίστας στον καθεδρικό ναό του Κόμο. Εννέα χρόνια αργότερα διορίστηκε καθηγητής οργάνου και αρμονίας στο Ωδείο της Νάπολης. Επιπλέον, διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στα ωδεία της Βενετίας (1895–1901), και της Ρώμης (1916–1923), όπου καθιέρωσε και εφάρμοσε προγράμματα για τη διδασκαλία των μουσικών οργάνων που σε μεγάλη κλίμακα χρησιμοποιούνται ακόμη στην Ιταλία.
Η αίθουσα συναυλιών του Ωδείου στη Μπολόνια φέρει από τότε μέχρι σήμερα το όνομα του.
Και ποιος ήταν ο Μαρτίνι που έδωσε το όνομα του στο Ωδείο;
Ο Giovanni Battista Martini γεννήθηκε το 1706 στη Μπολόνια, που εκείνη την εποχή ήταν μια από τις Παπικές Πολιτείες. Ο βιολιστής πατέρας του, Antonio Maria Martini, του δίδαξε τα πρώτα στοιχεία της μουσικής και του βιολιού και αργότερα έστειλε το γιο του να μελετήσει τραγούδι και τσέμπαλο με δάσκαλο τον Padre Pradieri και αντίστιξη με τον Antonio Riccieri και τον Giacomo Antonio Perti. Έχοντας λάβει την εκπαίδευσή του στα κλασικά μουσικά μαθήματα από τους ιερείς του Ρητορείου του Αγίου Φιλίππου Νέρι, στη συνέχεια μπήκε στον κύκλο νεόκοπων των Συμβατικών Φραγκισκανών στη μονή τους στο Λάγκο, και μετα τις απαραίτητες δοκιμασίες αποδέχτηκε και ορκίστηκε στους θρησκευτικούς κανόνες και έλαβε τη θρησκευτική αποδοχή του Τάγματος στις 11 Σεπτεμβρίου 1722.
Το 1725, αν και μόλις δεκαεννέα ετών, διορίστηκε δάσκαλος του παρεκκλησίου στη Βασιλική του San Francesco στη Μπολόνια, όπου οι συνθέσεις του τράβηξαν την προσοχή του κόσμου. Μετά από πρόσκληση ερασιτεχνών και επαγγελματιών φίλων άνοιξε μια σχολή σύνθεσης στην οποία εκπαιδεύτηκαν αρκετοί διάσημοι μουσικοί. Ως δάσκαλος δήλωνε με συνέπεια την προτίμησή του στις παραδόσεις της παλιάς ρωμαϊκής σχολής σύνθεσης. Ο Martini ήταν και ένθερμος συλλέκτης μουσικών βιβλίων και διέθετε μια εκτενή μουσική βιβλιοθήκη. Ο Burney το υπολόγισε σε 17.000 τόμους. Μετά τον θάνατο του Μαρτίνι, ένα μέρος του πέρασε στην Αυτοκρατορική βιβλιοθήκη της Βιέννης, το υπόλοιπο παρέμεινε στη Μπολόνια, τώρα μπορείτε να το επισκεφτείτε στο Museo Internazionale della Musica (πρώην Civico Museo Bibliografico Musicale).
Οι περισσότεροι σύγχρονοι μουσικοί μιλούν για τον Martini με θαυμασμό και ο Leopold Mozart τον συμβουλευόταν σε θέματα που αφορούσαν την πορεία του γιου του, Wolfgang Amadeus Mozart.
Ο αβάς Βόγκλερ, ωστόσο, εξέφραζε πάντα επιφυλάξεις, καταδικάζοντας τις φιλοσοφικές του αρχές ως υπερβολικές.
Το 1758 ο Martini προσκλήθηκε να διδάξει στην Accademia Filarmonica di Bologna και έμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του, τον Αύγουστο του 1874.
Μεταξύ των μαθητών του Padre Martini: ο Βέλγος André Ernest Modeste Grétry, ο Βοημός Josef Mysliveček, ο Ουκρανός Maksym Berezovsky, ο συμπατριώτης του Φραγκισκανός μοναχός Stanislao Mattei, ο οποίος τον διαδέχθηκε ως μαέστρος της χορωδίας κοριτσιών, ο νεαρός τότε Josef Mysliveček, o Christian Bach και ο διάσημος Ιταλός τσελίστας Giovanni Battista Cirri.