Ενθρόνιση

Οίκημα σε τρία επίπεδα, λιτή κατασκευή, φωτεινό, διαμπερές, το διαπερνά ο αέρας και το φως του ήλιου. Απολαυστική ήταν η αίσθηση όταν φυσούσε ήπιο μελτέμι, ο ουρανός και το συνολικό τοπίο της ξερής γης αποκτούσε τότε μια φρέσκια διαφάνεια. Ένοιωθες μια απόλυτη διαύγεια πνεύματος την οποία συμπλήρωνε ευεργετικά μιαν αίσθηση ελαφρότητας στο σώμα, ωσάν να είχε εξαλειφθεί πλήρως η βαρύτητα.

Γοητευμένος από το τοπίο είχα την εξόχως φαεινή ιδέα να ξυπνήσω ένα πρωινό πολύ νωρίς, λίγο πριν από την ώρα της ανατολής του ήλιου και να φωτογραφίσω διαδοχικά, λεπτό προς λεπτό, την μεγαλόπρεπη ανοδική πορεία του Ηλίου: από το Βασίλειο του Σκότους προς το Βασίλειο της Μητέρας Γης.

Έβλεπα ευθεία-απέναντι από το μπαλκόνι του σπιτιού προς την κατεύθυνση της Πάρου, αριστερά μου θα ακολουθούσε η ανάδυση του Ηλιακού Δίσκου μέσα από την γραμμή του ορίζοντα που οριοθετούσε το Απέραντο Γαλάζιο.

Δεν σταματούσα να φωτογραφίζω, λεπτό προς λεπτό, την Ανατολή. Παρακολουθούσα, με μιαν ανάσα, την εξέλιξη του φαινομένου από μιαν υπόνοια πρωινού φωτός μέχρι την λαμπρή ενθρόνιση του Βασιλέα Ηλίου.

Έζησα μοναχικά αυτή την γαλήνια ιερότητα των στιγμών αυτών. Ήμουν εγώ ο μόνος άνθρωπος συνειδητά παρών και στο ιερό αυτό μυστήριο αυτοβούλως προσκεκλημένος, μαζί μου ο αναδυόμενος Ήλιος, το πέλαγος και η πολιτεία των ολίγων σπιτιών παραδομένη στην αγκαλιά του Μορφέα. Ο μόνος ήχος που κατέγραψα ήταν οι χαρακτηριστικοί λαρυγγισμοί των κοκκόρων από την μεριά της Πάρου, τα μόνα ξυπνητήρια στα οποία, ευτυχώς, κανείς δεν μπορεί να παρέμβει ώστε να σταματήσουν να ηχούν.