Σοφία Πελοποννησίου-Βασιλάκου

Ακούω από παντού για αναδασώσεις. Από την άλλη μεριά ακούω πως το δάσος θα γίνει μόνο του και με καλύτερο τρόπο και πιο γρήγορα αν το αφήσουμε στην ησυχία του και απλά απαγορεύσουμε τη βοσκή.

Υπάρχει κάποιος ειδικός να μας πει τι ισχύει;

Δεν αμφιβάλλω καθόλου για τους ήρωες πυροσβέστες αλλά μήπως θα πρέπει να υπάρξουν όπως παλιά και δασοφύλακες και αγροφύλακες και γενικά και μια συνεργασία με ανθρώπους που έχουν εμπειρία σε τέτοια θέματα; Μια ομάδα δράσης σε εθνικό επίπεδο και ίσως και ανά τοπική κοινωνία;

Στις φωτιές που έγιναν ποιοι αρχαιολογικοί χώροι έπαθαν ζημιά και τι προβλέπεται;

Τι θα γίνει με τα σπίτια που χάθηκαν και τι θα γίνει και για το μέλλον. Πως θα πειστεί ο κόσμος να μη χτίζει μέσα σε δασικές περιοχές, πως θα πρέπει να έχει πάρει κάποια μέτρα και πως θα μπορούσε να ασφαλίσει την περιουσία του. Δεν θα μπορούσε να γίνει ας πούμε μια ομαδική ασφάλεια σε επίφοβες περιοχές με χαμηλά ασφάλιστρα;

Πόσοι άνθρωποι είναι ανέστιοι αυτή τη στιγμή, που βρίσκονται και τι προβλέπεται; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να βοηθήσουμε. Πως θα είμαστε σίγουροι πως η βοήθειά μας θα φτάσει στους ανθρώπους που πρέπει;

Ας μου συγχωρεθεί η αμφιβολία, αλλά θυμάμαι διάφορες ιστορίες για άλλες δωρεές που δεν έφτασαν ποτέ εκεί που υπήρχε ανάγκη. Θυμίζω τι έγινε με τις δωρεές το 2007 και σε διεθνές επίπεδο με τις δωρεές για τις καταστροφές από το τσουνάμι.

Αφήνω για το τέλος το ακανθώδες θέμα με το Τατόϊ. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί υπάρχει τέτοιο μένος για αυτό το θέμα. Γιατί δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε όπως γίνεται σε όλες τις χώρες που κάποτε υπήρξε ένα παλάτι. Γιατί δεν μπορούμε να προφυλάξουμε και να αναδείξουμε μια κοινή κληρονομιά; Ούτως ή άλλως το μέρος το επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι. Eίναι ένας μαγικός τόπος. Μπορεί να δώσει έσοδα στο κράτος και θέσεις εργασίας.

Αδυνατώ επίσης να καταλάβω γιατί δεν έχει επαρκή φύλαξη, γιατί δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα των όσων υπάρχουν, πότε θα μάθουμε αν καταστράφηκαν αντικείμενα και ποια και τι θα γίνει ώστε στο μέλλον να μην ξαναγίνει μια τέτοια καταστροφή και χαθούν όλα.

Αυτό το τι θα γίνει στο μέλλον είναι που με προβληματίζει πιο πολύ από όλα. Σε όλη τη χώρα και σε όλη τη γη.

Τι μας περιμένει, όχι μόνο στο μέλλον αλλά ας πούμε με την πρώτη βροχή.

Ποιοι θα αναλάβουν να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα.

Πόσο έτοιμοι είμαστε για τις πλημμύρες που θα ακολουθήσουν;

Τι σχέδιο υπάρχει για να μάθουμε μικροί και μεγάλοι να προστατεύουμε το μεγάλο μας σπίτι;

Σαν να χάθηκε πάντως αυτό το καλοκαίρι προτού καν αρχίσει. Και όλο αυτό το μίσος και το μένος και ο διχασμός δεν βοηθούν κανέναν και τίποτα. Δηλητηριάζουν απλά μια δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.

Σε λίγο κανείς δεν θα μπορεί πια να ανασάνει.

Αυτό θέλουμε;