Η επόμενη ημέρα του πρώτου γύρου των εκλογών

Ψηφίσαμε λοιπόν, κάποιοι χάρηκαν και κάποιοι έκλαψαν χθες το βράδυ, ας δούμε τώρα και λίγο πιο σοβαρά το εκλογικό αποτέλεσμα με την τεράστια διαφορά των 20 μονάδων ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα.
Της Ειρήνης Κακουλίδου 
Είναι θετικό ότι καταδικάσαμε τον πολιτικό λαϊκισμό και την τοξικότητα και πριμοδοτήσαμε την κυβερνητική σταθερότητα που έχει ανάγκη η χώρα. Θετικό είναι επίσης ότι η φασιστική ακροδεξιά και η ακροαριστερά των μπαχαλάκηδων παραμένουν εκτός Κοινοβουλίου και ότι έφυγαν από την πολιτική σκηνή πολλοί κομματικοί “δεινόσαυροι” αλλά και πολιτικές “φούσκες” της show business.
Υπάρχουν όμως και αρνητικά, όπως:
-Για πρώτη φορά ίσως, μετά τη μεταπολίτευση και σε ομαλές εποχές, το πολιτικό μας σύστημα δεν είναι δικομματικό, δηλαδή με μια αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρή και με τη δυνατότητα εναλλαγής στην εξουσία. Η αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή είναι κατακερματισμένη, εσωστρεφής και με μοναδική της έγνοια ποιος θα αρπάξει ψήφους από τον άλλο. Προβλέπω μάλιστα ότι η ανασύνταξη της κεντροαριστεράς θα πάρει πολύ χρόνο.
-Κάψαμε διά παντός την απλή αναλογική, η οποία όπως προκύπτει από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου εφαρμόζεται δεν είναι το “καταραμένο” φίδι αλλά μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις, προάγοντας τα πολιτικά συστήματα.
-Το 16% των ψηφοφόρων δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή και μάλιστα με ισχύον εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική.
-Η αποχή ήταν 40% που δείχνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων παραμένει βαθιά απογοητευμένο από το πολιτικό σύστημα και αποσυρμένο από τα κοινά.
-Κυρίως, δεν κάναμε ουσιαστικό πολιτικό διάλογο πάνω στα προεκλογικά προγράμματα, με αποτέλεσμα σήμερα να μη γνωρίζουμε πώς θα λυθούν σημαντικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας που σχετίζονται και με το κυβερνητικό οικονομικό μοντέλο. Πχ στεγαστικό, ακρίβεια ολιγοπωλιακές συνθήκες σε κρίσιμες αγορές, χαμηλοί μισθοί, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας κλπ. Φυσικά συμφωνώ ότι για την απουσία αυτού του διαλόγου έχει τεράστια ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο γιατί εγκλώβισε την προεκλογική περίοδο στην τοξικότητα και τα κομματικά παζάρια αλλά και για την άθλια λαϊκιστική του αντιπολίτευση.
Για να βάλω τελεία, επισημαίνω ότι πολλοί σοβαροί άνθρωποι κρούουν τον κώδωνα για την κατάσταση της οικονομίας που δεν είναι τόσο καλή όσο παρουσιάζεται από το οικονομικό επιτελείο, παρά το γεγονός ότι έχουμε περάσει σε θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς. Η επιδείνωση του ισοζυγίου πληρωμών δείχνει τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μας και τους λόγους που η όποια ανάπτυξη πετυχαίνουμε δεν διαχέεται στην ελληνική κοινωνία. Πιο σωστά, διαχέεται τεχνητά από την κυβέρνηση με επιδοματικές πολιτικές που έχουν στόχο να μην ξεπεραστούν κάποια εισοδηματικά όρια και διαταραχθούν σοβαρά οι κοινωνικές και πολιτικές ισορροπίες.
Είναι προφανές ότι κανείς δεν θέλει και δεν πρέπει να επιβιώνει με επιδόματα, αυτό που χρειάζονται οι πολίτες είναι μια οικονομία που θα δημιουργεί δίκαιες ευκαιρίες και επαρκή εισοδήματα για όλους τους ικανούς και εργατικούς ανθρώπους και κυρίως τους νέους. Σήμερα οι νέοι με προσόντα εξακολουθούν να φυλλορροούν στα εξωτερικό. Δεν είναι μόνο αυτοί που έφυγαν και δεν επιστρέφουν. Γιατί απλώς η οικονομία μας μπορεί να μειώνει ποσοστιαία την ανεργία αλλά όχι παράγοντας θέσεις υψηλής εξειδίκευσης (με εξαίρεση τον κλάδο της πληροφορικής). Την μειώνει παράγοντας θέσεις χαμηλής εξειδίκευσης κυρίως στον τουρισμό.