Μεταξύ ανταγωνιζομένων υποθέσεων, προτιμούμε αυτή με την οποία κάνουμε τις λιγότερες, δυνατές, νέες παραδοχές. Mε άλλα λόγια και υπεραπλουστεύοντας την έννοια, “Κάποιος, πορεύεται έχοντας ως κανόνα μια απλή θεωρία, ως την στιγμή όπου η απλότητα μπορεί να αντικατασταθεί από μεγαλύτερη λεπτομέρεια”. Αυτή είναι η αρχή η οποία χρησιμοποιείται ως υπόβαθρο στην οποιαδήποτε επιστημονική μοντελλοποίηση (προτυποποίηση) και διαμόρφωση θεωριών.
Η θεωρία του Κοπέρνικου (Ηλιοκεντρικό σύστημα), αν και κατά πολύ απλούστερη από το σύστημα του Κλαυδίου Πτολεμαίου (Γεωκεντρικό σύστημα), ήταν ακριβής. Η ανακάλυψη του Κέπλερ περί ελλειπτικών πλανητικών τροχιών, απλά βελτίωσε την ακρίβεια της θεωρίας του Κοπέρνικου. Όμως, η θεωρία του Κοπέρνικου ήταν, εν τοις πράγμασι, αληθής πριν αλλά και μετά την ανακάλυψη του Κέπλερ.
Σε μία πολιτεία, όμως, το Ξυράφι έχει εφαρμογή ;
Ο τελικός σκοπός της πολιτικής και της οικονομίας είναι το “ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΛΟ”. Όταν προσδιορίσουμε το τι σημαίνει ο όρος “ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΛΟ”, όλα τα υπόλοιπα μπορούν να κτιστούν γύρω από, και επάνω σε αυτή την βάση.
Ο όρος “ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΛΟ”, εμπεριέχει την έννοια “ΕΜΕΙΣ”. Είναι σοφό, ώς κοινωνία, αρχικά, να αυτοπροσδιοριστούμε.
Τι είμαστε ΕΜΕΙΣ;
Είμαστε μόνον Έλληνες ή μόνον Ευρωπαίοι;
Ή, μήπως, είμαστε Έλληνες πολίτες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ;
Έχοντες ως κανόνα την λογική και βασιζόμενοι σε πεπραχθέντα (γεγονότα), συμπεραίνουμε πως είμαστε Έλληνες πολίτες μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση.
Είμαστε ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ;
Ναι, θεωρούμαστε ΙΣΟΤΙΜΑ μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως… Και λέω θεωρούμαστε διότι ορισμένοι εκ των εταίρων μας, υποβοηθούμενοι από μερικούς εκ των συμπολιτών μας, πιστεύουν πως μπορούν να επηρεάζουν την εσωτερική πολιτική μας κατάσταση κατά το δοκούν και ανάλογα με το δικό τους συμφέρον.
Θεωρώ ως δεδομένο πως η λέξη “ΚΑΛΟ” έχει την ίδια σπουδαιότητα για όλους μας. Έχει, όμως και την ίδια σημασία ; Πως ορίζουμε το καλό ; Το ορίζουμε ως ευημερία ή ως ηθικά ορθό;
Μέσα από το πέρασμα των εποχών, σημειώνουμε μία άμβλυνση στις “γωνίες” των ιδεολογικών διαφορών μας. Ταυτόχρονα, σημειώνουμε την τάση να αφορίζουμε ό,τι δεν “κολλάει” στον “δικόν μας” τρόπο σκέψης. Εν τέλει, ο αφορισμός, αυτός, είναι που μας διαφοροποιεί από τα επί μέρους υποσύνολα και μας καθορίζει ως οντότητες ;
Θεωρώ απλό και αδιαμφισβήτητο δεδομένο το γεγονός πως όλοι όσοι διαβάζουμε αυτήν τη σημείωση θεωρούμε το γενικό καλό ως και δικό μας καλό, πως αγαπούμε αυτόν τον τόπο και θέλουμε να τον δούμε να ευημερεί.
Αυτές είναι οι απλούστερες παραδοχές τις οποίες μπορούμε να κάνουμε. Επάνω σε αυτές τις παραδοχές μπορούμε να χτίσουμε.
Όπως ο αρχιτέκτονας αρχίζει το σχέδιο ενός νέου κτίσματος με τέσσερις απλές γραμμές οι οποίες ορίζουν αδρά τα όρια του νέου κτιρίου, έτσι, πιστεύω πως και εμείς πρέπει να αρχίσουμε το κτίσιμο μιας νέας εποχής για την Ελλάδα.
Βασισμένοι στις κοινές μας ρίζες, στην αμοιβαία κατανόηση, στην αλληλεγγύη, την αγάπη για τον συνάνθρωπο μας και πάνω από όλα στην απόλυτη ανάγκη μας να εξασφαλίσουμε τα εχέγγυα ενός καλύτερου μέλλοντος για τις επόμενες γενιές.
Είναι δεδομένο πως έχουμε μία νέα κυβέρνηση, η οποία αποτελείται, ως επί το πλείστον, από νέους ανθρώπους.
Προσωπικά, είμαι διατεθειμένος να δώσω πίστωση χρόνου και χώρου σε αυτούς τους νέους ανθρώπους, για να μπορέσουν, απερίσπαστοι να εργαστούν για το κοινό καλό.
ΟΚΚΑΜ (WILLIAM of OCCAM, ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ)
*Ο Εμμανουήλ Ζαμπέτας είναι οικονομολόγος (LSE)