Η συγγραφέας Αννίτα Π.Παναρέτου κυκλοφορεί τη νουβέλα με τον τίτλο ΚΑΛΛΙΣΤΗ, το χρονικό μιας ανομβρίας, εκδόσεις Αλφειός

Από το οπισθόφυλλο

Η λογοτεχνική πορεία της Αννίτας Παναρέτου.

Το τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιανουαρίου (28-29/1), το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών διοργανώνει για πρώτη φορά τις Piano Days @Megaron, ένα εορταστικό διήμερο αφιερωμένο στο πιάνο, με συναυλίες που θα αναδείξουν την προσαρμοστικότητα αυτού του μαγικού οργάνου σε διαφορετικά είδη μουσικής, με εκπαιδευτικές δράσεις για μικρούς και μεγάλους και απρόσμενες μουσικές συναντήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο εγκαινιάζεται και η συνεργασία του Μεγάρου με το Steinway Prizewinner Concerts Network (SPCN), έναν καλλιτεχνικό φορέα παγκοσμίου κύρους, ο οποίος προβάλλει βραβευμένους σολίστ που έχουν διακριθεί σε μεγάλους διεθνείς διαγωνισμούς. Μεταξύ άλλων, θα ακούσουμε τον Jean Louis Steuerman, την Αλεξία Μουζά, τον Αχιλλέα Γουάστωρ, την Νεφέλη Μούσουρα και την Olga Davnis.

To πρόγραμμα αναλυτικά:

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023

12:00 | «Two pianos – Forty Fingers» | Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

12.00 € Ι Είσοδος ελεύθερη για παιδιά έως 12 ετών

13:00 | «Gravicembalo col piano e forte» | Εκδοτήρια Μεγάρου

Κυνήγι θησαυρού για ενήλικες και νέους 16+ ετών

5.00 €  (γενική είσοδος)

13:00 | «Nεαροί Σολίστ στα Φουαγέ» | Φουαγέ Ισογείου

Αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης

Eίσοδος ελεύθερη

17:00 | «Magic Piano» | Kάρολος Ζουγανέλης, πιάνο | Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

12.00 € Ι Είσοδος ελεύθερη για παιδιά έως 12 ετών

19:00 | «Ιστορίες για λευκά και μαύρα πλήκτρα: Ο Παύλος Τσίμας “συνομιλεί”

με την Αλεξία Μουζά» | Aίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

12.00 € Ι Είσοδος ελεύθερη για παιδιά έως 12 ετών

20:30 | «O Jean Lοuis Steuerman παίζει Bach» | Aίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

12.00 € Ι Είσοδος ελεύθερη για παιδιά έως 12 ετών

22:00 | «Big My Secret» | Nίκος Λαάρης (πιάνο) | Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

12.00 € (γενική είσοδος)

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2023

11:00 | «Όλα ξεκίνησαν από ένα πιάνο με ουρά…» | Φουαγέ Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη | Παιχνίδι μυστηρίου για παιδιά 6-10 ετών

5.00 € (γενική είσοδος)

15:00 | «Στην κοιλιά του πιάνου» | Γιάννης Καρύδας | Φουαγέ Πλατείας

Αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης

Είσοδος ελεύθερη

17:00 | «Piano Therapy» | Θανάσης Δρίτσας – Ευγενία Παπαδήμα

Aίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

Είσοδος ελεύθερη

18:30 | «Rhapsody in Blue» | Αχιλλέας Γουάστωρ – Νεφέλη Μούσουρα

Aίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

12.00 € Ι Είσοδος ελεύθερη για παιδιά έως 12 ετών

20:30 | «Wolfgang Amadeus»

Σολίστ | Olga Davnis, Φίλιππος Κλαψινάκης,

Βασίλης Βαρβαρέσος, Jean Louis Steuerman

Ορχήστρα Φιλαρμόνια Αθηνών

Γιώργος Ζιάβρας | μουσική διεύθυνση

Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

€12.00 Ι Είσοδος ελεύθερη για παιδιά έως 12 ετών

Eισιτήρια

Art Project Space: Τεχνοχώρος και Genesis παρουσιάζουν την έκθεση του Βασίλη Καρακατσάνη με τον τίτλο «100»

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος σε συνεργασία με τη γκαλερί Genesis, παρουσιάζουν από κοινού την εκατοστή έκθεση του Βασίλη Καρακατσάνη που έχει τον τίτλο «100»!

Η έκθεση θα λάβει χώρα στον πολυχώρο Art Project Space, σε επιμέλεια της Ηλέκτρας Δουμά – Χαλκούση και του Γιώργου Τζάνερη. Πρόκειται ουσιαστικά για μια έκθεση – γιορτή, προς τιμην του Βασίλη Καρακατσάνη, με σκοπό να θυμηθούμε οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι, την πορεία του στο πέρας των χρόνων και παράλληλα να  θαυμάσουμε εκ νέου την καλλιτεχνική του εξέλιξη.

Στην έκθεση αυτή θα παρουσιαστούν 50 αφίσες Giclée print, που επιλέχτηκαν από το σύνολο των ατομικών εκθέσεων που έχει πραγματοποιήσει ο καλλιτέχνης στα 42 χρόνια εικαστικής πορείας του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι αφίσες αυτές μας συστήνονται ως αυτοτελή εικαστικά έργα, καθώς ο καλλιτέχνης έχει επέμβει ζωγραφικά και έτσι είναι μοναδικές και άκρως συλλεκτικές. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρει για την έκθεση:

«Η επιθυμία μου ήταν η εκατοστή ατομική μου έκθεση, να είναι μια γιορτή. Δεν ήθελα να περάσει μέσα από τις τρέχουσες εκθέσεις μου και αυτό γιατί έπρεπε να δωρίσω στον εαυτό μου την ανάσα που χρειάζομαι μετά από σαράντα δυο χρόνια ζωγραφικής διαδρομής και εκατό ατομικών εκθέσεων. Το να χρησιμοποιήσω τις αφίσες τους σαν βάση για ζωγραφική επέμβαση, με έκανε να δω τα χρόνια που πέρασαν, τους χώρους και τους ανθρώπους που πρωταγωνίστησαν σε αυτή τη διαδρομή δίπλα μου. Δεν είναι μια προσωπική καταγραφή αλλά συλλογική, γιατί η βάση είναι οι γκαλερί και οι γκαλερίστες, ιστορικοί της τέχνης, δημοσιογράφοι και όσοι ήταν στα παρασκήνια αυτών των εκθέσεων.

Χώροι και άνθρωποι που δεν υπάρχουν πια, χώροι και άνθρωποι που συνεχίζουν, αποτελούν την ραχοκοκαλιά της εικαστικής μου παρουσίας εντός και εκτός.

Ένα προσωπικό ημερολόγιο, αναμνήσεων, αγώνων, ανασφαλειών και αμφίθυμων συναισθημάτων, για να σταθεί και στηθεί η καλλιτεχνική μου οντότητα.

Δεν είναι εύκολο να είσαι ζωγράφος. Ζήλευα τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές για το άμεσο που έχουν με το κοινό, σε αντίθεση με την εικαστική έρευνα που είναι συνυφασμένη με τα τέσσερα ντουβάρια του εργαστηρίου. Όταν αποφασίζεις να εκθέσεις την τόσο αγοραφοβική διαδικασία της δουλειάς σου, είναι από χαρούμενο έως επώδυνο.

Εκατό φορές μου συνέβη, άλλες εντονότερα και άλλες όχι τόσο, αλλά πάντα πλησιάζοντας την γκαλερί στα εγκαίνια μου και σε πόλεις τις Ελλάδας ή του εξωτερικού που δεν μου ήταν οικείοι οι δρόμοι, πήγαινα λίγο αργότερα από την ώρα έναρξης για να βεβαιωθώ τρέμοντας αν υπάρχει κόσμος ή όχι. Εύχομαι να μην χάσω αυτή την αγωνία, γιατί τότε θα έχω χάσει την οποιαδήποτε αθωότητα μπορεί να έχω ακόμη. Δεν το έδειξα ποτέ μπαίνοντας στις γκαλερί, έτσι ώστε όλοι, φίλοι ή όχι, να με θεωρούν τέρας ψυχραιμίας και αυτοπεποίθησης.

Οι ατομικές μου εκθέσεις, είναι η ταυτότητά μου, η ζωή μου ολάκερη, δεν είναι αριθμητική επιτυχία ή ρεκόρ. Θα μπορούσαν να είναι λιγότερες και κάποιες φορές ουσιαστικότερες. Εννοώ τους προηγηθέντες χαρακτηρισμούς απόλυτα, αλλά αυτές οι 100 που τις τιμώ, όπως τους έρωτες μου, με έφεραν στα 65 μου χρόνια, δίνοντας μου τους υλικούς και ηθικούς καρπούς, ώστε να είναι πλέον μη αναστρέψιμο, μονόδρομος που ξεκίνησε κάποτε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω.

Ο κόσμος με τίμησε πράγμα που με ευχαριστεί, με επιβεβαιώνει. Με αναγκάζει όμως να γίνω καλύτερος, γυρνώντας την πλάτη στο βόλεμα και στον ακκισμό της αναγνωρισιμότητας στη μικρή μας επαρχία. Δύσκολο στοίχημα, γιατί μεγαλώνοντας βαραίνω. Θα δούμε!

Για καμβά της εκατοστής μου έκθεσης χρησιμοποίησα τις αφίσες τους. «Χτίστηκαν» από την αρχή, τυπώθηκαν σε χαρτί και δούλεψα πάνω τους με συναισθηματική, χρονική και λεπταίσθητη απόδοση προσωπικών στιγμών της κάθε περιόδου. Είναι αυτόνομα έργα του ημερολογίου μου και το σύνολο τους τα καθιστά μια από της δεκαοκτώ ζωγραφικές ενότητες που με απασχόλησαν μέχρι σήμερα.

Από τα νιάτα μου, ολοκληρώνοντας μια ενότητα, με απασχολούσε η αφίσα, η πρόσκληση, ο κατάλογος και οτιδήποτε θα συμπλήρωνε την παρουσίαση της στο κοινό. Αναπόσπαστα κομμάτια της οπτικής μου, δούλευα για τη δημιουργία τους, θεωρώντας τα μέρος της έκθεσης. Την δεκαετία του ‘80 κάναμε αφίσες και με θυμάμαι πόσες φορές με το ρολό στο χέρι να δίνω σε καταστήματα για να αναρτηθούν. Μετά άλλαξε ο τρόπος επικοινωνίας, αλλά για μένα η αφίσα εξακολουθεί να είναι ένα αυτοδύναμο έργο και κρίμα που χάθηκε.

Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά ευχαριστώντας τους όσους ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια. Είναι μεγάλος ο κατάλογος και θα ήταν κουραστικό.

Θα ευχαριστήσω μόνο, την Ηλέκτρα και τον Πέτρο Δουμά της Τεχνοχώρος Art Gallery, τον Γιώργο Τζάνερη της Gallery Genesis, που με πίστεψαν, με βοήθησαν χρόνια τώρα με γενναιοδωρία, και συνεργάστηκαν ώστε να γίνει η έκθεση αυτή σαν δώρο στη γιορτή των 100 ατομικών μου εκθέσεων, στο Art Project Space.»

Μιλήσαμε με τον πρωταγωνιστή την έκθεσης, Βασίλη Καρακατσάνη και μας εξήγησε πώς προέκυψε η συνεργασία του με τις δύο γκαλερί, αν και τα περισσότερα προκύπτουν απο το πιο πάνω δικό του συναισθηματικά φορτισμένο και εξομολογητικό σημείωμα.

«Κύριε Καρακατσάνη, πληροφορήθηκα με χαρά ότι στις 3 Φεβρουαρίου θα παρουσιάσετε στον πολυχώρο Art Project Space την εκατοστή ατομική έκθεσή σας, με τον συμβολικό τίτλο «100». Ο αριθμός από μόνος του είναι εντυπωσιακός, αλλά εξίσου εντυπωσιακή είναι και η δουλειά σας. Είστε ο εικαστικός, τον οποίον δύο ανταγωνιστικές γκαλερί –Τεχνοχώρος και Genesis – αποφάσισαν να αναδείξουν από κοινού. Πρωτότυπο και εντυπωσιακό, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.Πείτε μου πώς προέκυψε η συνεργασία σας.

Η ιδέα γεννήθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο όταν ετοιμαζόμουν για την παρουσίαση της έκθεσης μου με  τίτλο ‘ΤΙΤΑΝΙΑ’ σε επιμέλεια Λουΐζας Καραπιδάκη τον Μάιο του 2022 στην Gallery Genesis. Σε μια τακτοποίηση των αρχείων μου και καταμέτρηση των ατομικών μου εκθέσεων συνειδητοποίησα ότι η ‘ΤΙΤΑΝΙΑ’ στην Genesis ήταν η 99^η.

Εκεί με ομολογουμένως έντονη συναισθηματική φόρτιση, ‘ξαναείδα’ όλη μου την εικαστική προσπάθεια των 42 χρόνων να ξετυλίγεται μπροστά μου, δηλαδή της ζωής μου.

Με μια πρωτόγνωρη και διαφορετική δυναμική αφιέρωσα πολύ χρόνο, μέρες και νύχτες στο να ξαναδιαβάσω, να δω, να περιηγηθώ,  τα πεπραγμένα.

Χάρηκα με τον ψυχαναγκασμό μου όλα αυτά τα χρόνια να κρατώ αρχείο ιδιαίτερα επιμελές, γιατί να που μου χρειάστηκε.  Κουράστηκα πολύ όμως και υπήρξαν στιγμές που επειδή  δεν είχα ένα συγκεκριμένο πλάνο τα παράταγα, θυμώνοντας με εμένα για το χάσιμο του χρόνου και την αβεβαιότητα του ποιο είναι το ζητούμενο και ποιον στο τέλος θα ενδιαφέρει.

Έτσι γεννήθηκε το ‘100’ με τις αφίσες των εκθέσεων μου που στο τέλος-τέλος ενδιέφερε εμένα. Ήθελα μια γιορτή για μένα και όλους όσους με αγαπούν.

Δεν είναι, κυρία Μασούρα, τόσο ο αριθμός που με ταρακούνησε. Είναι το ότι έφτασα 65 χρόνων χωρίς να το καταλάβω, ευτυχώς κάνοντας τα πράγματα που ήθελα στη ζωή μου, άλλες φορές με νόημα και επιτυχία και άλλες όχι.

Μοιράστηκα την επιθυμία μου με τον Γιώργο Τζάνερη, την Ηλέκτρα και τον Πέτρο Δουμά, ανθρώπους που συνεργάζομαι πολλά χρόνια, αλλά πρώτιστα αγαπώ και εκτιμώ. Ο ενθουσιασμός τους και η θετική ενέργεια που μου μετέδωσαν με έκαναν να υλοποιήσω την ιδέα αυτή. Λουΐζα Καραπιδάκη και Ίριδα Κρητικού, με παρότρυναν με την ίδια θέρμη, όταν τους το ανέφερα. Νομοτελειακά επομένως θα γινόταν.

Δύο γκαλερί ο Τεχνοχώρος και η Genesis, με την κίνηση αυτή αποδεικνύουν τον συναγωνισμό, έναντι του ανταγωνισμού, πράγμα που στην εμπορική πρακτική και οπτική του χώρου μας, απαιτεί ανθρώπους χορτάτους, γενναιόδωρους και με πραγματική αγάπη για τα θέλω των καλλιτεχνών τους. Η Ηλέκτρα, ο Γιώργος και ο Πέτρος, έχουν αυτή τη στόφα.

Όσον αφορά την εκτίμηση που οι γκαλερίστες αυτοί έχουν για μένα, την γνωρίζω και την τιμώ, μέσω των άψογων συνεργασιών μας, της αξιοπρέπειας και της φιλίας που έχουμε και θα φροντίσω να έχουμε.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Βασίλης Καρακατσάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 όπου ζει και εργάζεται.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, Θεωρία της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης & Συντήρηση Αρχιτεκτονικών Μνημείων στο Centro Europeo της Βενετίας, με υποτροφίες του ΙΚΥ, της Ισπανικής Κυβέρνησης & του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Έχει εκθέσει από το 1982 έως σήμερα, (100 ατομικές εκθέσεις) στην Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Ινδονησία, Ισημερινό, Τουρκία, Δανία, H.A.E. & Γερμανία.
Συμμετείχε σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις, Art Fairs & διεθνείς εκθέσεις.
Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα & το εξωτερικό.

Χορηγοί επικοινωνίας είναι: Art22, Art views, Axia news, www.ArtPointView.gr
Χορηγός οίνου εγκαινίων είναι: Materia Prima

Εγκαίνια έκθεσης: 3 Φεβρουαρίου 2023 18:30-22:30
Διάρκεια: 3 έως 18 Φεβρουαρίου 2023

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 17:30 – 20:30
Τετάρτη, Σάββατο 11:00-15:00
Κυριακή, Δευτέρα ανοιχτά μόνο κατόπιν ραντεβού

Συνδιοργάνωση:

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος και η Gallery Genesis, οι οποίες άνοιξαν τον Φεβρουάριο του 2010 την ίδια ημέρα(!) και «γιορτάζουν» τη συμπλήρωση των 13^ων ετών απρόσκοπτης λειτουργίας τους με την εκατοστή επετειακή έκθεση του Βασίλη Καρακατσάνη.

Φώτης Κόντογλου Ο αστρολάβος

Η Γης είναι η μητέρα μας, απ’ αυτήνα βγήκαμε και πάλε σε δαύτη θα γυρίσουμε. Όλα τα ζωντανά πλάσματα τούτη τα θρέφει, κάθε σπέρμα τούτη το βλασταίνει στη στεριά και μέσα στη θάλασσα, στα ποτάμια και στις λίμνες. Στα σπλάχνα της πάλε βαστά άλλα τόσα άψυχα, λογής λογής πετράδια, ασήμια, μαλάματα*, σίδερα, αλάτια κι άλλα πράματα μυστικά, που δεν τα ξέρει κανένας. Σαν ένα σπυρί θε να ’ναι ανάμεσα στ’ άλλα τ’ Άστρα, κι ας είναι το πιο μεγάλο πράμα που ξέρουμε.

Απορεί άνθρωπος με τι τρόπο σηκώνει τα βαριά βουνά, τις θάλασσες, τις πολιτείες, και γυρίζει μέσα στ’ απέραντο πέλαγο τ’ ουρανού, για τούτο οι παλαιοί πιστεύανε πως στέκεται δίχως να σαλέψει, θεμελιωμένη στον αιώνα. Οι πολλοί άνθρωποι δεν κάθουνται να στοχαστούνε ποτέ καλά τούτον τον κόσμο που μας τριγυρίζει κι απορώ πώς μπορούνε και ζούνε, μάλιστα λογαριάζουνε τον εαυτό τους φτυχισμένον στεκάμενοι διψασμένοι μακριά από τούτη τη χρυσή βρύση π’ αναβρύζουνε όσα γλυκά αιστήματα αναπαύουνε τον άνθρωπο και τον κάνουνε να φχαριστά το Θεό, γιατί γεννήθηκε σ’ αυτόν τον κόσμο. Όποιος δεν ήπιε από τούτο τ’ αγιασμένο νερό του Μπαλουκλή*, να μη λέγει πως είναι φτυχισμένος, ας πάει να ’χει και τα πλούτη του Κροίσου.

Την πλάση οι αρχαίοι Έλληνες τη λέγανε Κόσμο, που θα πει στολίδι, μα ιδιαίτερα Κόσμο είπανε όσα βρίσκουνται απάνου στη Γης και τη στολίζουνε σα να ’ναι το πλουμισμένο ρούχο της. Τον παλιόν καιρό οι κοπέλες κεντούσανε στα ρούχα τους ξόμπλια* που παρασταίνανε αλλού τον Ουρανό με τ’ άστρα, αλλού τη Γης με τα λουλούδια, αλλού τη Θάλασσα με τα ψάρια. Και τα πιο πολλά αγάλματα παρασταίνουνε αλληγορικά με πρόσωπα πότε τη Θάλασσα, πότε τον Ήλιο, πότε το Φεγγάρι κι άλλα.

Τα πιο μεγαλόπρεπα στολίδια της Γης είναι τα Βουνά, που πολλά από δαύτα φτάνουνε σ’ ένα ψήλος να ζαλιστεί άνθρωπος, τέσσερις χιλιάδες μπόγια και παραπάνου, θεμελιωμένα στον αιώνα. Απάν’ απάνου οι κορφές τους είναι καπλαντισμένες* μ’ ατσαλένια βράχια, φαγωμένα από τα δρολάπια* κι απ’ τ’ αστροπελέκια.

Δεν έχουμε εδώ στον τόπο μας βουνά τόσο ψηλά, όσο είναι σε άλλες χώρες, και μολαταύτα τα βουνά της Ελλάδας πολλές φορές φαντάζουνε σαν πιο μεγαλόπρεπα και πιο αψηλά παρά κείνα τα θεόρατα Ιμαλάγια της Ιντίας, επειδής τον περισσότερον καιρό ο αγέρας είναι καθαρός και κρουσταλλιασμένος και τα δείχνει καθαρά, που θαρρείς πως είναι πέτρες κειτάμενες* στον κάμπο, να τις αγγίξεις με το χέρι σου.

Ενώ τα μεγάλα Βουνά τα ζώνουνε αντάρες και σύννεφα και τα κρύβουνε ολοχρονίς από τα μαλάματα κι έχουνε πολύ μάκρος και πολλές κορφές, που δεν είναι πια βουνά μονοκόμματα, παρά ένα χάος αληθινό.

Γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος να μπορεί να νιώσει ό,τι πράμα είναι στα μέτρα του και στις δυνάμεις του, πιο πολύ παρά ό,τι είναι όξω απ’ όσο φτάνει το μάτι του κι απ’ όσο αισθάνεται η καρδιά του.

Το ίδιο είναι κι ο μέρμηγκας, τριγυρίζει γύρω από μια πέτρα και θαμάζεται* και λέει μέσα του τι θεόρατο βουνό είναι τούτο, γιατί κείνη η πέτρα είναι σε αναλογία με το μπόι του, ενώ η Γκιόνα και τ’ Άγραφα είναι γι’ αυτόν ακατανόητα, επειδής δεν ημπορεί να τα τηράξει* και να τα θαμάξει. Ένα τέτοιο πράμα γίνεται και στη Θάλασσα, μονάχα πως ο ταξιδευτής τραβώντας με το καράβι του πολλά μερόνυχτα δίχως να βρει στεριά, τα χάνει κι απορεί πού βρίσκεται τόσο νερό που λες και δεν έχει άκρια και πάτο, επειδής στη θάλασσα δεν είναι μονάχα το μάτι που τον κάνει να θαμάζει, μα κι ο καιρός που περνά ώσπου να βρει στεριά.

Έχουνε να πούνε πως οι Έλληνες τραγουδήσανε κι ιστορήσανε με πιότερο αίστημα απ’ άλλους τα φυσικά χτίσματα και δεν αφήσανε τίποτα να μην το στολίσουνε με τη φαντασία τους, είτε Βουνό, είτε Θάλασσα, Ποτάμια, Νησιά, Βρύσες, επειδής με το να ’ναι μικρή η χώρα τους κι η θάλασσά τους γιομάτη μπουγάζια* και κόρφους*, και πλουμισμένη* από πλήθος νησιά, λες κι ήτανε επιταυτού* καμωμένα όλα τα φυσικά για τον άνθρωπο κι αγαπημένα από δαύτον, κι όχι φοβερά κι απέραντα που να τον τρομάζουνε και να τον βουβαίνουνε. Και τα παραστήσανε όλα τα φυσικά με σκέδιο ανθρωπινό, τις Θάλασσες, τα Ποτάμια, τα Βουνά, τις Βρύσες, τους Ανέμους και τ’ άλλα της Γης.

Η θάλασσα η δική μας είναι μικρή γούρνα* μπροστά στον Ωκεανό, θέλω να πω για τ’ Αρχιπέλαγο* και για τη Μαύρη Θάλασσα. Μα κι η λεγόμενη Μεσόγεια Θάλασσα, που ’ναι το μεγάλο πέλαγο για τα καράβια μας, είναι κι εκείνη μια μικρή λίμνη, αν τη βάλεις κοντά στον Ωκεανό.

Για τούτο ο σοφός Πλάτωνας λέγει πως η θάλασσα που βρίσκεται μέσα από τις Κολόνες του Ηρακλέα* φαίνεται σα λιμάνι με μια στενή μπούκα* κι οι άνθρωποι που ζούνε γύρω της είναι ίδια μερμήγκια ή βαθρακοί* γύρω από ’ναν* βάλτο.

Στα σημερινά τα χρόνια οι ανθρώποι πετάνε στον ουρανό με τ’ αεροπλάνα και ταξιδεύουνε με μεγάλη γληγοράδα, ώστε να ’ρχεται η μια χώρα κοντά στην άλλη και φαίνεται η Γης ίσα μ’ ένα πορτοκάλι. Με τούτο δεν πάει να πει πως ο κόσμος μίκρυνε. Πολλά μυστήρια είναι ακόμα, πλήθος τόποι κρυμμένοι και μυστικοί.

Κι οι χώρες οι αρχαίες έχουνε πράματα που δεν ιστορηθήκανε, γιατί χιλιάδες χρόνια πατιούνται από ανθρώπους που χτίζουνε ολοένα χτίρια, φτιάνουνε καράβια κι άλλα χειροτεχνήματα, πλέκουνε ιστορίες, που κάθε άνθρωπος μερακλής και περίεργος θέλει να τα μάθει και να τα σπουδάξει. Άλλη γνώση φχάριστη κι αισθηματική για τον άνθρωπο σαν την ιστορία της Γης, λέγω να μην υπάρχει.

(το μάλαμα = το χρυσάφι): ποσότητες χρυσού * τ’ αγιασμένο νερό του Μπαλουκλή: πρόκειται για τη Ζωοδόχο Πηγή του Μπαλουκλή, που είναι χριστιανικό αγίασμα στην Κωνσταντινούπολη * ξόμπλια (το ξόμπλι): η διακόσμηση, σχέδια πάνω σε κέντημα * καπλαντισμένες (καπλαντίζω): ντυμένες, καλυμμένες, σκεπασμένες * τα δρολάπια (το δρολάπι): τα ανεμοβρόχια, οι νεροποντές * κειτάμενες (κείτομαι): πεσμένες, ξαπλωμένες

Φώτης Κόντογλου (Αϊβαλί Μικράς Ασίας 1895 – Αθήνα 1965) Ζωγράφος, με σπουδαίες επιδόσεις στην αγιογραφία, και πεζογράφος. Το πραγματικό όνομά του ήταν Φώτης Αποστολέλης. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το έργο του, γραμμένο στη δημοτική γλώσσα, προβάλλει την Ελλάδα, την Ορθοδοξία, την αγνή παράδοση της ελληνικής Ανατολής· είναι κατάφορτο από ποικίλα στοιχεία που σχετίζονται με τη διαχρονική πορεία και την ιστορία του μικρασιατικού ελληνισμού. Έργα του: Ταξίδια, Πέδρο Καζάς, Αδάμαστες ψυχές, Η πονεμένη Ρωμιοσύνη

Οι εκδόσεις Ικαρος υποδέχονται το 2023

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Γιάννης Αντιόχου: Σώμα

Στο νέο του ποιητικό βιβλίο ο Γιάννης Αντιόχου συγκεντρώνει και επανεξετάζει ποιήματα προερχόμενα από τις οκτώ ποιητικές συλλογές του· από το πρώτο του βιβλίο που εκδόθηκε το 2003 μέχρι το Αυτός, ο κάτω ουρανός, που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2020. Στο σώμα περιλαμβάνονται και αδημοσίευτα ποιήματα που γράφτηκαν αυτά τα χρόνια.

Η επίτομη αυτή έκδοση μαρτυρά το ανεπαίσθητο νήμα που ορίζει την ποιητική του πορεία τα τελευταία 20 χρόνια.

Λένα Καλλέργη: Ανήμερο

Στο τρίτο ποιητικό βιβλίο της η Λένα Καλλέργη επισκέπτεται τα πιο σκοτεινά κομμάτια της ανθρώπινης φύσης και του φυσικού κόσμου και εξερευνά τις συνδέσεις τους. Το άγριο κομμάτι της φύσης γίνεται θήραμα και θηρευτής αλλά και συνταξιδιώτης στην πορεία των ανθρώπων, σημαδεύοντας μια πληγωμένη ελευθερία και τη δυνατότητα μιας πιο αυθεντικής ζωής. Αναδύεται πότε ως μικρό κι απαρατήρητο έντομο, πότε ως πεινασμένο θηρίο στο βάθος της φωνής, και πότε ως στιβαρό δέντρο που θέτει τους δικούς του όρους. Ο αληθινός εαυτός και κόσμος ανθίζει αντιστρέφοντας τις δεδομένες εντολές, κάνει πατρίδα του την ερημιά, δημιουργεί πλάσματα από το πουθενά και επιβιώνει με ουλές που σημαίνουν πόνο μαζί με χαρά, σ’ ένα παράλληλο εσωτερικό και εξωτερικό ταξίδι.

Πάνος Στασινός: Ο Θάνατος είναι μέσα στα πράγματα

Μια ποιητική σύνθεση.

NON-FICTION

Angelos Sikelianos: The Delphic Endeavour

Άγγελος Σικελιανός: Η Δελφική Προσπάθεια

Ανθολόγηση, μετάφραση, πρόλογος: David Connolly

Πρόκειται για κείμενα από το βιβλίο του Άγγελου Σικελιανού Πεζός λόγος Β΄, που ανθολόγησε και μετέφρασε στα αγγλικά ο David Connolly. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά και στα αγγλικά σε δύο χωριστές εκδόσεις.

Τα κείμενα του ποιητή για τη «Δελφική ιδέα» συμπληρώνονται με φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του Κώστα Μπουρναζάκη. 

Μάνος Χατζιδάκις: Ο καθρέφτης και το μαχαίρι

Ο καθρέφτης και το μαχαίρι, το κλασικό βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι επανεκδίδεται με νέο σχεδιασμό διεκδικώντας νέους αναγνώστες.

Η έκδοση περιλαμβάνει τριάντα έξι κείμενα, που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες ή εκφωνήθηκαν, και φωτογραφίες συχνά σχολιασμένες από τον Μάνο Χατζιδάκι, σαν σχεδίασμα αυτοβιογραφίας. Μέσα από αυτά, αναδύεται το προφίλ ενός ανθρώπου που συνδέθηκε άμεσα με την εποχή του, τοποθετημένος στο επίκεντρο μιας πληθωρικής καλλιτεχνικής και πολιτικής δραστηριότητας. 

Μάνος Χατζιδάκις: Σχόλια στο Τρίτο

Η διαχρονική συλλογή των ιστορικών «σχολίων» του Μάνου Χατζιδάκι, που ακούστηκαν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (από τον Μάιο του 1978 έως και τον Απρίλιο του 1980) την περίοδο που ήταν διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος, επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Thomas Ogden: Αυτή η τέχνη της ψυχανάλυσης (This art of psychoanalysis)

Μετάφραση: Γρηγόρης Βασλαματζής

Γιατί το όνειρο είναι η πιο σημαντική ψυχαναλυτική δραστηριότητα του νου;

Το βιβλίο Αυτή η τέχνη της ψυχανάλυσης προσφέρει μια μοναδική οπτική στην ψυχανάλυση, αναδεικνύοντας έναν νέο τρόπο αντίληψης του ρόλου των ονείρων στην ανθρώπινη ψυχολογία.

Ο τρόπος σκέψης του Thomas Ogden βρίσκεται στην αιχμή της ψυχανάλυσης για περισσότερα από εικοσιπέντε χρόνια. Βασιζόμενος στο έργο του Sigmund Freud, της Melanie Klein, του Donald Winnicott και του Wilfred Bion, ο συγγραφέας διερευνά τη σύνδεση της ανθρώπινης ψυχοπαθολογίας με την ανικανότητα του ατόμου να ονειρευτεί τα δικά του βιώματα.

Το βιβλίο ανήκει στη Ψυχαναλυτική σειρά που διευθύνει και επιμελείται ο ψυχίατρος-παιδοψυχίατρος Αθανάσιος Αλεξανδρίδης.

ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Fabrice Caro (Γαλλία): Η πρόποση (Le discours)

Μετάφραση: Χαρά Σκιαδέλλη

Μυθιστόρημα

«Ξέρεις, η αδελφή σου θα χαιρόταν πολύ αν έκανες μια πρόποση τη μέρα της τελετής».

Κατά τη διάρκεια ενός φαινομενικά ατελείωτου οικογενειακού δείπνου, ο Αντριάν, ένας σαραντάρης σε κατάθλιψη, ακούει αυτή τη φράση από τον μέλλοντα κουνιάδο του, ενώ περιμένει απεγνωσμένα μια απάντηση στο μήνυμα που μόλις έστειλε στην κοπέλα του η οποία τον εγκατέλειψε πριν 38 ημέρες.

Η ιστορία κινείται σε δύο επίπεδα με μεγάλη θεατρικότητα, καθώς ενώ εκτυλίσσεται το δείπνο, με όλα τα χαρακτηριστικά αυτών των συνευρέσεων, ο πρωταγωνιστής κάνει παράλληλα τις δικές του σκέψεις για τον ίδιο, και για τις σχέσεις των ανθρώπων.

Μια ιστορία σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, γεμάτη αυτοσαρκασμό και απογοήτευση, αντάξια των καλύτερων ρομαντικών κωμωδιών. Ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα, όπου το καυστικό χιούμορ και οι υπαρξιακές αναζητήσεις οδηγούν τον αναγνώστη σε μια πρωτότυπη συνθήκη.

Το βιβλίο μεταφέρθηκε το 2020 στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του Laurent Tirard, με τον ομώνυμο τίτλο.

Kim Hye-jin (Νότια Κορέα): Η κόρη μου (딸에 대하여)

Μετάφραση: Αμαλία Τζιώτη

Μυθιστόρημα

Η αφηγήτρια της ιστορίας, μια χήρα που εργάζεται σε έναν οίκο ευγηρίας στη Νότια Κορέα, αναγκάζεται να μοιραστεί το μικρό της σπίτι με την τριαντάχρονη κόρη της και την κοπέλα της, τη σχέση των οποίων δεν αποδέχεται. Ανάμεσα στις τρεις γυναίκες επικρατεί μεγάλη ένταση. Παράλληλα, παρακολουθούμε την ιστορία της Τζεν, μιας ηλικιωμένης γυναίκας που πάσχει από Αλτσχάιμερ, και ο οίκος ευγηρίας αρνείται να της προσφέρει θεραπεία.

Η Kim Hye-jin γράφει ένα διαπεραστικά συγκινητικό μυθιστόρημα για την ένταση που δημιουργείται όταν συγγενείς αναγκάζονται να συγκατοικήσουν. Μέσα από τα μάτια μιας μητέρας που προσπαθεί να κατανοήσει αυτό που βιώνει, διερευνά τη σχέση μεταξύ γενεών, την ομοφοβία, την αποξένωση, τη μοναξιά αλλά και την έννοια της φροντίδας.

Sergio Ramírez (Νικαράγουα): Ο Τονγκολέλε δεν ήξερε να χορεύει (Tongolele no sabía bailar)

Μετάφραση: Μαρία Παλαιολόγου

Μυθιστόρημα

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, στη Νικαράγουα όπου πραγματοποιούνται λαϊκές εξεγέρσεις που καταστέλλονται βίαια από την κυβέρνηση με την υποστήριξη του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών. Ο επιθεωρητής Ντολόρες Μοράλες πρέπει να αντιμετωπίσει τον φοβερό τύπο με το παρατσούκλι «Τονγκολέλε», που κινεί τα νήματα στη διεφθαρμένη πολιτική της χώρας ορμώμενος από την προφητική συμβουλή της μητέρας του. Ο επιθεωρητής βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα σκοτεινό δίκτυο γεμάτο μυστικά και προδοσίες που υποστηρίζεται από τον Λόρδο Ντίξον, την κυρία Σμιθ και τους συνεταίρους τους. Στην πάντα ρευστή κατάσταση που επικρατεί στην Νικαράγουα οποιοσδήποτε αμφισβητεί την εξουσία, μπορεί να καταστραφεί ακόμη κι από ένα μικρό λάθος.

Ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2021 σύμφωνα με την εφημερίδα El País.

Colm Tóibín (Ιρλανδία): Ο μάγος (The magician)

Μετάφραση: Αθηνά Δημητριάδου

Μυθιστόρημα

O Colm Tóibín στο νέο του βιβλίο, επιχειρεί τη βιογραφία του Thomas Mann. Κι ενώ πρόκειται για την μυθιστορηματική βιογραφία του σπουδαίου συγγραφέα του Μαγικού Βουνού, παράλληλα, μπορεί να διαβαστεί σαν μια επική αφήγηση μιας οικογενειακής ιστορίας που διαδραματίζεται ανάμεσα σε δύο παγκόσμιους πολέμους, εκτείνεται στο βάθος του εικοστού αιώνα, και καθηλώνει τον αναγνώστη.

Manuel Vilas (Ισπανία): Τα φιλιά (Los besos)

Μετάφραση: Νάννα Παπανικολάου

Μυθιστόρημα

Ο Manuel Vilas, έγραψε ένα μυθιστόρημα για μια έντονη, απροσδόκητη ιστορία αγάπης: Ο Σαλβαδόρ, πενηντάρης συνταξιούχος καθηγητής, γνωρίζει την Μονσερράτ, μια ελκυστική γυναίκα γύρω στα σαράντα που διατηρεί το μοναδικό παντοπωλείο στο ορεινό χωριό κοντά στη Μαδρίτη όπου έχει μετακομίσει ο Σαλβαδόρ. Είναι Μάρτιος του 2020 και λίγο μετά την άφιξη του Σαλβαδόρ, η Ισπανία μπαίνει σε lockdown. Η συνάντησή τους, που συνδυάζεται με την ανάγνωση του Δον Κιχώτη, πυροδοτεί ένα απόλυτο, αγνό και βαθιά σαρκικό συναίσθημα, που εξυψώνεται από την αναγκαστική απομόνωση.

Ο συγγραφέας του βιβλίου Ορδέσα (2020), έγραψε ένα μυθιστόρημα για την αγάπη εν καιρώ πανδημίας.

ΕΦΗΒΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Phil Earle (Ηνωμένο Βασίλειο): Όσο λυσσομανά η θύελλα (While the storm rages)

Μετάφραση: Άγγελος Αγγελίδης

Ηλικίες: από 9 ετών

Μυθιστόρημα

Το νέο βιβλίο του Phil Earle, συγγραφέα του σπουδαίου ιστορικού μυθιστορήματος για νεαρούς αναγνώστες Όταν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας.

Τον Σεπτέμβριο του 1939 ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα του πολέμου. Ο Νώε υπόσχεται στον μπαμπά του, πριν εκείνος αναχωρήσει για τη μάχη, ότι θα φροντίσει το πολυαγαπημένο σκυλί της οικογένειας, ότι θα το κρατήσει ασφαλές. Ό,τι κι αν γίνει. Έτσι, όταν η κυβέρνηση προτρέπει τον κόσμο να κάνει ευθανασία στα κατοικίδια πριν τα βρει το χάος του πολέμου, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν να υπακούσουν, ο Νώε το σκάει μαζί με δύο φίλους του, για να σώσει το σκυλί του και όσα περισσότερα ζώα μπορεί. Ό,τι κι αν γίνει.

ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ευλαμπία Τσιρέλη: Ο Εδουάρδος και η Μεγάλη Διάσωση

Εικονογράφηση: Τριανταφυλλιά Βάσσου

Ηλικίες: από 7 ετών

Ο Εδουάρδος, η νυχτερίδα που τόσο αγάπησαν οι μικροί αναγνώστες, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια νέα πρόκληση: στην Ποντικοκοιλάδα ένας μεγάλος σεισμός εγκλωβίζει τους φίλους του μέσα στη Μεγάλη σπηλιά!

Αμέσως ξεκινά μια μεγάλη επιχείρηση διάσωσης που αναδεικνύει την αξία της συνεργασίας και της συμβίωσης μεταξύ διαφορετικών ομάδων, μέσα από τη, γεμάτη ζωντάνια, αφήγηση της Ευλαμπίας Τσιρέλη.

Η δεύτερη περιπέτεια του Εδουάρδου είναι γεγονός!

Άλκηστη Χαλικιά: Σαν διακοπές ρεύματος

Εικονογράφηση: Μάρια Μπαχά

Ηλικίες: από 7 ετών

Η Άλκηστη Χαλικιά, στο νέο της βιβλίο ξεφεύγει από τη μικρή φόρμα και μας παρουσιάζει μια ιστορία μεγάλου μήκους: Ο Άγγελος, μετακομίζει με τους γονείς του σε ένα ορεινό χωριό μακριά από την πόλη. Εκεί, ανακαλύπτει ένα σχολείο διαφορετικό, εξερευνά τη φύση και κάνει νέους φίλους. Η ζωή στο βουνό είναι κάπως σαν «διακοπές ρεύματος», συναρπαστική!

Την έκδοση εικονογραφεί η Μάρια Μπαχά, και τη συνοδεύει μουσικό CD με δώδεκα τραγούδια σε στίχους της Άλκηστης Χαλικιά, μουσική της Μέλπως Χαλκουτσάκη και του Πέτρου Σταμέλου. Φιλική συμμετοχή: Βαγγέλης Γερμανός, Φώτης Σιώτας & Εκτός τροχιάς.

Alice Hemming: Το δικό μου λουλούδι (That’s My Flower)

Εικονογράφηση: Nicola Slater

Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς

Ηλικίες: από 3 ετών

Ο Σκίουρος, που γνωρίσαμε στον Κλέφτη των φύλλων, επιστρέφει σε μια νέα ξεκαρδιστική ιστορία: κοντά στο δέντρο όπου ζει φυτρώνει ένα πανέμορφο λουλούδι. Το ΔΙΚΟ ΤΟΥ πανέμορφο λουλούδι, που θέλει να το προστατεύσει πάση θυσία!

Μαζί με τον αγαπημένο ήρωα οι μικροί αναγνώστες θα ανακαλύψουν τα σημάδια που δείχνουν τον ερχομό της Άνοιξης, τον ρόλο των μελισσών στον πολλαπλασιασμό των λουλουδιών, τη σημασία τους για τον άνθρωπο και τη συμβολή τους στην αλυσίδα της ζωής.

Oliver Jeffers: Η ζωή σου στη Γη: Ένα λεύκωμα για καινούργια ανθρωπάκια
(Your Life On Earth: A Record Book for New Humans)

Εικονογράφηση: Oliver Jeffers

Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς

Ηλικίες: από 1 έτους

Εμπνευσμένο από το παγκόσμιο μπεστ σέλερ του Oliver Jeffers, Βρισκόμαστε εδώ, αυτό το μοναδικό λεύκωμα για γονείς θα κρατήσει ζωντανή κάθε στιγμή, από την εγκυμοσύνη μέχρι τα πρώτα χρόνια του νέου μέλους της οικογένειας.

Το λεύκωμα περιλαμβάνει σελίδες όπου μπορούν να σημειωθούν γεγονότα, αξέχαστες στιγμές, οι πρώτες λέξεις, καθώς και θήκες για να τοποθετηθούν φωτογραφίες και πολύτιμα ενθύμια.

Ένα λεύκωμα αναμνήσεων με εικόνες του Oliver Jeffers!

Oliver Jeffers: Στο μεταξύ, πίσω στη Γη… (Meanwhile back on Earth)

Εικονογράφηση: Oliver Jeffers

Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς

Ηλικίες: από 3 ετών

Παρέα με τα παιδιά του, που όλο τσακώνονται στο πίσω κάθισμα, ένας πατέρας μετατρέπει μια βόλτα με το αυτοκίνητο σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στο Διάστημα και τον Χρόνο. Όσο ταξιδεύουν όλο και μακρύτερα από τη Γη, κοιτούν πίσω την ιστορία του πλανήτη μας και τις διαμάχες που έλαβαν χώρα από τότε που ξεκίνησε ο χρόνος.

Μέσα από μια θαυμαστή περιήγηση στο ηλιακό μας σύστημα, ο Oliver Jeffers προσφέρει την οπτική του σχετικά με το πώς θα έπρεπε να μοιραζόμαστε τον πλανήτη μας, το «σπίτι μας». Ένα πρωτότυπο βιβλίο, που συμπληρώνει μοναδικά τα δύο προηγούμενα βιβλία του δημιουργού Βρισκόμαστε εδώ και Εσύ κι εγώ.

Alex Latimer: Ποιος θα κλείσει τα μάτια πρώτος; (The Duck Never Blinks)

Εικονογράφηση: Alex Latimer

Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος

Ηλικίες: από 3 ετών

Θα βλεφαρίσει το Παπί; Μπορούμε να το κάνουμε κλείσει τα μάτια πρώτο; Θα δοκιμάσω να φωνάξω, να πω ένα αστείο, να κάνω μια απότομη κίνηση, έλα πάμε να δούμε μαζί αν θα τα καταφέρουμε!

Σε αυτόν τον ξεκαρδιστικό αγώνα, δια χειρός Alex Latimer νικητής είναι όποιος δεν κλείσει τα μάτια αλλά και το γέλιο που προκύπτει απ’ την παρέα με αυτό το πονηρό παπί!

Lou Peacock: Μάργκο: Μία τούρτα για τον Όσκαρ (Marvellous Margot)

Εικονογράφηση: Ingela P. Arrhenius

Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος

Ηλικίες: από 3 ετών

Έχετε γνωρίσει τη Μάργκο; Είναι χαρούμενη, εξυπηρετική και ευγενική – η καλύτερη φίλη! Σήμερα θα πάει επίσκεψη στον καλύτερό της φίλο, τον Όσκαρ, και έχει φτιάξει μια τούρτα για να φάνε οι δυο τους. Ο Όσκαρ ΛΑΤΡΕΥΕΙ τις τούρτες. Αλλά μέχρι να φτάσει στο σπίτι του και αφού βοηθήσει όλους τους φίλους της στη διαδρομή, θα μείνει, αλήθεια, τούρτα για να μοιραστεί μαζί του;

Μια ιστορία για την ενσυναίσθηση, που δείχνει ότι η καλοσύνη και το κέικ είναι πάντα η καλύτερη συνταγή για τη φιλία!

ΣΕΙΡΑ: ΒΑΖΩ ΜΠΡΟΣ!

Johnny Dyrander

Στο εργοτάξιο (Make Tracks: Building site)

Αυτοκίνητα (Make Tracks: Cars)

Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος

Ηλικίες: από 1 έτους

Μια ολοκαίνουργια σειρά βιβλίων προσχολικής ηλικίας με τέσσερις πίστες στο καθένα για να ακολουθήσουν οι λιλιπούτειοι αναγνώστες!

Στα δύο πρώτα βιβλία οι μικροί μας φίλοι θα γνωρίσουν τέσσερα είδη οχημάτων και θα οδηγήσουν το καθένα από αυτά στις διαδρομές κάθε σελίδας.

Για το μυθιστόρημα του Andrej Kurkow «Γκρίζες μέλισσες» (μτφρ. Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, εκδ. Καστανιώτη).

Του Διονύση Μαρίνου Bookpress

Στις 6 Μαρτίου 2014, με ένα ακριβές και διόλου μελοδραματικό άρθρο του στον βρετανικό Guardian, ο Αντρέι Κούρκοφ έγραφε για την επόμενη ημέρα της Ουκρανίας έπειτα από τη βίαιη «προσάρτηση» της Κριμαίας (σ.σ.: μετονομάστηκε σε Δημοκρατίας της Κριμαίας) με την επίρρωση και ενορχήστρωση των ρωσικών δυνάμεων του Πούτιν.

«Άλλο ένα πρωινό χωρίς πόλεμο. Είναι τρομαχτικό να σκέφτεσαι πως αύριο ή μεθαύριο δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να το λέμε αυτό, αλλά σήμερα το Κίεβο είναι ήρεμο», έγραφε χαρακτηριστικά σε εκείνο το, μάλλον, προφητικό άρθρο. Οκτώ χρόνια μετά, με την άγρια εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Ουκρανίας να βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Κούρκοφ επανήλθε με ένα μακροσκελές κείμενό του στον Economist, το οποίο γράφτηκε με τη μορφή ενός χρονικού πολέμου. Τούτο το κείμενο, σε αντίθεση με την προ ετών περιγραφή της τότε κατάστασης, θαρρείς πως είναι γραμμένο με την ανάσα κρατημένη κι έναν κόμπο στο λαιμό.

Ο Κούρκοφ περιγράφει το δράμα ενός λαού που ξύπνησε με τις βόμβες να σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι του και τα πτώματα να σωριάζονται στους δρόμους. Όπως και στα γεγονότα της Κριμαίας, έτσι και τώρα, ο Κούρκοφ δεν δραπέτευσε στο εξωτερικό, ενώ θα μπορούσε να το κάνει. Μπορεί να αναγκάστηκε να αφήσει το σπίτι του στο Κίεβο με προορισμό το Λβιβ, στα σύνορα με την Πολωνία, αλλά, όχι, δεν τράπηκε σε φυγή. Ζει ακόμη και σήμερα το εν εξελίξει δράμα μαζί με τους συμπατριώτες του.

Γεννημένος σε ένα χωριό της περιφέρειας του τότε Λένινγκραντ, αλλά μεγαλωμένος στο Κίεβο, ο Κούρκοφ είναι η ενσάρκωση της περίεργης σχέσης που ανέπτυξε ιστορικά η Ρωσία με την Ουκρανία. Γράφει τα βιβλία του στα ρώσικα, ενόσω ζει στην Ουκρανία. Αυτή η «ενδιάμεση περιοχή» έκφρασης, σε συνδυασμό με τη θεματολογία του που κινείται μεταξύ του ιστορικού χρόνου που ορίζεται από το τέλος της ΕΣΣΔ και την έναρξη των δύσκολων μετασοβιετικών χρόνων, μόνο εύκολη δεν ήταν γι’ αυτόν.

Για τους Ουκρανούς ο Κούρκοφ είναι ένας «ρωσόπληκτος» και για τους Ρώσους ένας ξένος που προέρχεται από την Ουκρανία.

Εν ολίγοις, για τους Ουκρανούς ο Κούρκοφ είναι ένας «ρωσόπληκτος» και για τους Ρώσους ένας ξένος που προέρχεται από την Ουκρανία. Τούτο, όμως, δεν τον έχει εμποδίσει να είναι ένας καίριος καταγράφεας μιας κατάστασης που σοβεί εδώ και πολλά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή και με τη δραστική του μυθοπλασία να μας προσφέρει έργα αιχμής.

Μπορεί να έγινε γνωστός με το μυθιστόρημά του Το ημερολόγιο του Μαϊντάν και του πολέμου, ένα χρονικό για τα γεγονότα της Κριμαίας, εντούτοις, λόγω των κρίσιμων στιγμών που βιώνει τώρα η χώρα του, οι Γκρίζες μέλισσες που κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση (από τα ρώσικα) του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη (έχει συγγράψει και ένα ευσύνοπτο επίμετρο) αναμένεται να γίνουν το μυθιστόρημα που θα εξηγήσει σε όλους εμάς τα βαθύτερα αίτια αυτού του πολέμου.

Ακονίζοντας καλά την αιχμηρή λάμα της σάτιρας, με γλώσσα πυκνή και σημασιολογικά πολυμέτωπη, αλλά και με έναν ήρωα που συγκεντρώνει πάνω του όλα τα στοιχεία του δράματος που βιώνει ένας απλός Ουκρανός πολίτης που επιθυμεί να ζήσει ειρηνικά σε έναν κόσμο ανειρήνευτο, ο Κούρκοφ γράφει ένα μυθιστόρημα των καιρών μας, ένα σημερινό, απόλυτα σύγχρονο μυθιστόρημα που όμως κουβαλάει τη δομή των σπουδαίων μυθιστορημάτων που μας έχει δώσει η ρωσόφωνη λογοτεχνία.

Ήρωας των Γκρίζων μελισσών είναι ο σαρανταεννιάχρονος συνταξιούχος Σεργκέι Σεργκέγιτς. Ο «γκρίζος», όπως τον ονομάζουν, όχι μόνο για το χρώμα των μουντών ρούχων του, αλλά και διότι ζει στην «γκρίζα περιοχή» μεταξύ της Ουκρανίας και των αυτόνομων περιοχών. Στο χωριό του δεν διεξάγονται μάχες. Οι ριπές και οι εκρήξεις έρχονται από μακριά. Πού και πού κάποια βόμβα μπορεί να σκάσει κοντά στο σπίτι του ή να ακούσει τα τζάμια του σπιτιού του να τρίζουν, αλλά δεν ζει μέσα στην κάψα του πολέμου. Ωστόσο, στο χωριό έχει μείνει μόνο αυτός και ο παλιός συμμαθητής του, και «εχθρός» του, ο Πάσκα. Δύο μοναχικοί άνθρωποι που πρέπει να μάθουν να συμβιώνουν σε έναν ερημότοπο. Οι πάντες έχουν φύγει για να βρουν ασφαλέστερο μέρος να ζήσουν. Ο Πάσκα φαίνεται να έχει βρει τρόπο να επιβιώνει και να έρχεται σε επαφή με τους αυτονομιστές, την ίδια στιγμή που ο Σεργκέγιτς ασχολείται με τις μέλισσές του. Είναι ό,τι του έχει μείνει στη ζωή. Η γυναίκα του και η κόρη του τον έχουν εγκαταλείψει και οι σχέσεις τους είναι παγερές.

Φορτώνει τα μελίσσια του, παίρνει ένα αντίσκηνο, κάποια λίγα ρούχα και προμήθειες και ανοίγεται στον μεγάλο δρόμο προς το άγνωστο.

Για τον Σεργκέγιτς, ο βόμβος των μελισσών είναι το τελευταίο ίχνος ησυχίας σε έναν κόσμο που ξυπνάει και κοιμάται με τον εκκωφαντικό θόρυβο των βομβαρδισμών. Αυτή είναι η οικογένειά του, χάρη σ’ αυτήν μπορεί να συνεχίσει μέσα σε τούτο τον παραλογισμό που τον φέρνει ολοένα και πιο κοντά στον θάνατο (τον βιώνει, τον αγγίζει, τον βλέπει με τα μάτια του), στο σκοτάδι (πραγματικό λόγω της διακοπής του ρεύματος, αλλά και το γενικότερο του πολέμου) και στην αποκτήνωση.

Θέλοντας να προστατεύσει τις μέλισσές του αποφασίζει να γίνει ένας νομάς μέσα στην ίδια του τη χώρα. Φορτώνει τα μελίσσια του, παίρνει ένα αντίσκηνο, κάποια λίγα ρούχα και προμήθειες και ανοίγεται στον μεγάλο δρόμο προς το άγνωστο. Πρόκειται για μια εσωτερική οδύσσεια ενός ανθρώπου χωρίς θαυμαστές ιδιότητες που αναζητεί ένα μέρος που θα του προσφέρει λίγες στιγμές ησυχίας. Θα γνωρίσει πολλούς σε όλο αυτό το δρομολόγιο. Ανθρώπους που θα τον δουν φιλικά και θα τον βοηθήσουν, αλλά και ανθρώπους που θα του επιτεθούν (ένας φτάνει στο σημείο να κάνει σμπαράλια τα τζάμια του φτωχικού του αυτοκινήτου) ή θα τον αντιμετωπίσουν με καχυποψία.

Θα γνωρίσει την ερωτική εγγύτητα, τη φιλία, αλλά και τον πόνο του χαμού. Θα χρειαστεί να δείξει τα χαρτιά και το διαβατήριό του σε κάμποσα φυλάκια και στρατιωτικά μπλόκα. Υπάρχουν φορές που σε απόσταση λίγων μέτρων θα αναγκαστεί να τα δείξει σε Ουκρανούς και Ρώσους στρατιώτες. Θα φτάσει έως την Κριμαία, αλλά πουθενά, με εξαίρεση κάποιες ελάχιστες ημέρες νηνεμίας, δεν θα μπορέσει να δει το όνειρο της ηρεμίας να ενσαρκώνεται.

Ο Αντρέι Κούρκοφ είναι ο επιφανέστερος συγγραφέας της σύγχρονης Ουκρανίας και ο πλέον μεταφρασμένος στο εξωτερικό. Γεννήθηκε το 1961 στο Λένινγκραντ αλλά ζει στο Κίεβο από τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε ξένες γλώσσες (μιλά 11 συνολικά, μεταξύ των οποίων και ιαπωνικά). Ο ίδιος, θαυμαστής του Νικολάι Γκόγκολ και του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, έγραφε ανέκαθεν στη μητρική του γλώσσα, τα ρωσικά. Προτού αφοσιωθεί πλήρως στη λογοτεχνία, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, δεσμοφύλακας, κάμεραμαν και σεναριογράφος. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 άρχισε να αποκτά διεθνή αναγνώριση. Σε ελληνική μετάφραση έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα μυθιστορήματά του: Οι πιγκουίνοι δεν πεθαίνουν απ’ το κρύο (2008), Ο φίλος του μακαρίτη (2011) και Ο τελευταίος έρωτας ενός Ουκρανού προέδρου (2014). Οι Γκρίζες μέλισσες κυκλοφόρησαν το 2018 και είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του.

Ολοένα και περισσότερο ο αγνός και πηγαίος ιδεαλισμός του Σεργκέγιτς θα συγκρουστεί με τη σκληρή πραγματικότητα. Είναι μια ξένη μέλισσα σε ξένη κυψέλη. Δεν ανήκει πουθενά αλλού παρά μόνο στα όνειρά του που του έρχονται κοπαδιαστά, τις ώρες που είναι μόνος του και φαντάζεται έναν άλλον κόσμο. Ακόμη κι εκεί, όμως, η πραγματικότητα του επιτίθεται με έντονο τρόπο. Κάποια στιγμή βλέπει τις μέλισσές του να έχουν γίνει γιγαντιαίες, να έχουν αποκτήσει γκριζωπό χρώμα και να βγαίνουν από τις κυψέλες τους σαν τους στρατιώτες όπως βγαίνουν από ένα στρατιωτικό όχημα μάχης.

Ο Σεργκέγιτς δεν μπορεί να βρει πουθενά λύτρωση και ησυχία. Ούτε στον τυχαίο έρωτα, ούτε σε μια πιθανή αλλά συνεχώς αναβαλλόμενη επανασύνδεση με τη γυναίκα και την κόρη του, ούτε καν στη φύση. Αναγκάζεται να επιστρέψει στη βάση του, στο χωριό του, αλλά πλέον ξέρει πως είναι μόνος. Δεν έχει να περιμένει τίποτα και από κανέναν. Αυτό όμως δεν τον σκληραγωγεί. Αντιθέτως, ενισχύει μέσα του τη φωνή που τον προστάζει να προσφέρει με την ανιδιοτέλεια του ανθρώπου που δεν περιμένει να του επιστραφεί το καλό.

Ο Κούρκοφ απλώνει την ιστορία υφαίνοντάς την με δραματικούς, αλλά και σκωπτικούς χρωματισμούς. Άλλωστε, είναι ένας συγγραφέας που έχει περιγράψει το μπερδεμένο κουβάρι της μετασοβιετικής εποχής με ένα μαύρο χιούμορ που θυμίζει τον Μπουλγκάκοφ. Δεν λείπουν και οι καφκικοί τόνοι όταν ο ήρωας αναγκάζεται να μπλεχτεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, της αστυνομίας ή του στρατού για να βγάλει άκρη ακόμη και για το πιο απλό ζήτημα.

Οι Γκρίζες μέλισσες είναι ένα μυθιστόρημα-αποτύπωμα μιας χώρας, μιας ιστορικής κατάστασης, ενός γεωπολιτικού μπερδέματος, αλλά και μιας εθνικής αναπηρίας που μεταβιβάζεται και στους πολίτες. Όλα μπατάρουν σ’ αυτόν τον κόσμο. Όλα τελούν υπό καθεστώς αλλαγής. Οι δρόμοι αλλάζουν ονόματα, οι πόλεις ερημώνουν, η χώρα βλέπει τα σύνορά της να ανοίγουν και να κλείνουν κατά το στρατιωτικό δοκούν του Πούτιν, οι άνθρωποι στέκουν άπραγοι μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό. Ο πόλεμος τους έχει κόψει από καιρό τα φτερά και ό,τι μένει είναι μια κρυφή ελπίδα πως το ανθρώπινο μελίσσι θα καταφέρει κάποια στιγμή να αποτινάξει από πάνω του τις φαιές σκιές των πολεμικών συγκρούσεων και θα αποκτήσει ξανά τα έντονα χρώματα της ζωής.

Ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης είναι έμπειρος μεταφραστής και γνώστης των ρωσικών πραγμάτων. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να μην αποδώσει στο σωστό τόνο αυτό το έξοχο μυθιστόρημα.

---

 

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Ό,τι ακολούθησε ο Σεργκέγιτς το έζησε με εκείνη την αίσθηση που έχει η ξένη μέλισσα στην ξένη κυψέλη. Ήταν ο τελευταίος στην πένθιμη πομπή, επικεφαλής της οποίας ήταν οι φίλοι και οι συγγενείς του Αχτιόμ, οι οποίοι κουβαλούσαν τον νεκρό στους ώμους. Στο νεκροταφείο, στάθηκε σε μια θέση ώστε να είναι λίγο μακριά ως ξένος παρατηρητής, αλλά και κοντά ως συγγενής του νεκρού. Άκουγε να μιλούν μόνο τατάρικα, μα ηχούσαν στ’ αυτιά του Σεργκέγιτς πιο καθαρά, γιατί είχε ήδη αρχίσει να ξεχωρίζει ορισμένες λέξεις, χωρίς παρ’ όλα αυτά, να καταλαβαίνει το νόημά τους.

Είδε τρεις άντρες να πηδούν στον τάφο, τον οποίο ο Σεργκέγιτς θεωρούσε πολύ στενό. Έπιασαν το σώμα, τυλιγμένο στο πράσινο ύφασμα. Συντονισμένα έσκυψαν τα κεφάλια τους πίσω από την άκρη του τάφου και χώθηκαν κάτω από τη γη».

The Phantom Of The Opera – Αθήνα/ 8 – 26 Φεβρουαρίου Christmas Theater

Μετά από 49 sold out παραστάσεις, που σημείωσαν ρεκόρ εισιτηρίων στην ιστορία του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και του Christmas Theater στην Αθήνα, το μιούζικαλ-υπερθέαμα του Andrew Lloyd Webber επιστρέφει στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 2023!

Το ρομαντικό και επιβλητικό έργο του Andrew Lloyd Webber με τα διάσημα κλασσικά τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή, το άρωμα σασπένς και μυστηρίου και την τρυφερή ιστορία αγάπης μεταξύ της Κριστίν και του μυστηριώδους «Φαντάσματος της Όπερας των Παρισίων» ανεβαίνει στη σκηνή του Christmas Theater και του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης με την υπογραφή κορυφαίων διεθνών συντελεστών.

Μια μεγαλειώδης παραγωγή που θα συναρπάσει και θα μαγέψει και τους πιο απαιτητικούς θεατές.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Στο έργο που διαδραματίζεται στην όπερα του Παρισιού στα μέσα του 19ου αιώνα, παρακολουθούμε τη νεαρή τραγουδίστρια Κριστίν να κερδίζει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη σε μία Λυρική Σκηνή στοιχειωμένη από την παρουσία ενός μυστηριώδους άνδρα που καλύπτει το πρόσωπό του με μάσκα και κρύβεται στα σκοτάδια των παρασκηνίων. Το «Φάντασμα» είναι ένας ιδιοφυής μουσικός και τραγουδιστής που χειραγωγεί την Κριστίν, βάζει τους δικούς του όρους για να εξασφαλίσει την επιτυχία της και κερδίζει τη συμπάθειά της – τουλάχιστον ως τη στιγμή της αναπόφευκτης προδοσίας που θα οδηγήσει και τους δύο σε ένα φλερτ με το θάνατο.

Η People Entertainment Group φέρνει το Phantom of the Οpera φέρνει στον υπερσύγχρονο χώρο του Christmas Theater τον Φεβρουάριο του 2023 και στο επιβλητικό Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2023.

Μη χάσετε την ευκαιρία να δείτε το ιστορικό ανέβασμα με τους καλύτερους ερμηνευτές στην 35άχρονη πορεία του έργου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους!

Το Φάντασμα της Όπερας, ένα πλάσμα με φωνή αγγέλου, φτιαγμένο από σκοτάδια και θρύλους ερμηνεύει ο διεθνής Rockstar Tim Howar, που κατέπληξε κοινό και κριτικούς με την ερμηνεία του στον ομότιτλο ρόλο στο West End του Λονδίνου. Στο ρόλο της νεαρής πριμαντόνας Κριστίν συναντάμε την εκπληκτική Harriet Jones και τη λαμπερή Georgia Wilkinson! Στο ρόλο του Ραούλ, ο μοναδικός Nadim Naaman που εκτός των πολλών χρόνων ερμηνείας του συγκεκριμένου ρόλου στο Λονδίνο, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις την προηγούμενη φορά στην Ελλάδα!

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΤΙΤΛΟΥΣ.

Παραγωγή: PEOPLE ENTERTAINMENT GROUP – www.people.gr

Επίσημος ιστότοπος: https://phantomgreece.com/

Πληροφορίες: www.phantomgreece.com

Για δέσμευση εισιτηρίων ΑμεΑ επικοινωνείτε με το τμήμα ticketing εταιρείας στο email tickets@people.gr και στα ταμεία του θεάτρου.

Πληροφορίες: 2168004868