Προβολεις

“Το κύμα”. Ο εικαστικός Απόστολος Χαντζαράς στη Marina Keas Gallery, Βουρκάρι, Τζιά

Με εγκαίνια στις 2 Αυγούστου και διάρκεια έως τις 18 του ίδιου μήνα, ο ζωγράφος Απόστολος Χαντζαράς εκθέτει στη γκαλερί Marina keas μια σειρά από κεραμικά και frescos,  εμπνευσμένα από τα κύματα της θάλασσας, τα κυκλαδίτικα τοπία και τους ανέμους.

Η γκαλερί της Κατερίνας Μαρούλη βρίσκεται στο Βουρκάρι της Τζιάς και η φιλόξενη γκαλερίστα θα είναι εκεί για να υποδεχτεί και να ξεναγήσει μαζί με τον ζωγράφο γνωστούς, φίλους, αλλά και περαστικούς από το νησί.

Φωτογραφια αρχείου : Από έκθεση του Χαντζαρά στο Μανχάτταν της Νέας Υόρκης.

Βιογραφικό
Ο Απόστολος Χαντζαράς γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1977. Από την παιδική του ακόμη ηλικία μαθήτευσε στο εργαστήριο Βυζαντινής Ζωγραφικής του πατέρα του Ελευθέριου Χαντζαρά. Ακολούθησαν οι σπουδές ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Χρόνη Μπότσογλου. Το 2004-2005 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Paris 8 στο Παρίσι, ενώ παρακολούθησε το εργαστήριο Φωτογραφίας και Νωπογραφίας στην ΑΣΚΤ.

Το 2008 ζωγράφισε για τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) την αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων «Ελληνικά Παραδοσιακά Προϊόντα». Το 2011 φιλοτέχνησε το εξώφυλλο του μυθιστορήματος του Μένη Κουμανταρέα: «Βιοτεχνία Υαλικών» για τη σειρά του Βήματος: «Έλληνες Πεζογράφοι»,  το εξώφυλλο του μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Κοτζιά: «Φανταστική Περιπέτεια» (εκδόσεις Κέδρος),  το 2013 το εξώφυλλο του μυθιστορήματος της Λητώς Πιτυρή: «Όλγα ή τίποτα» (Κέδρος) και το 2016 το εξώφυλλο του μυθιστορήματος του Μένη Κουμανταρέα: «Βιοτεχνία Υαλικών» (εκδόσεις Πατάκη).

Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές καθώς και σε μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως το Παιδικό Μουσείο στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ, και το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί του Πολιτιστικού Ιδρύματος Τράπεζας Πειραιώς.

Στο δικό του ζωγραφικό κόσμο χρησιμοποιεί έντονα χρώματα και αδρά περιγράμματα. Ο προσωπικός τρόπος έκφρασής του αποκαλύπτει επιρροές από το θέατρο σκιών, την αρχαία ελληνική ζωγραφική, καθώς και τη βυζαντινή εικονογραφία, τις οποίες συνδυάζει με μια πληθώρα ελληνικών συμβόλων, όπως ο ήλιος, η θάλασσα, τα νησιά, οι κολυμβητές και τα ψάρια.

Portfolio Chantzaras

Επιτροπή κρατικών βραβείων λογοτεχνικής μετάφρασης. Το σκεπτικό βράβευσης

Στη συνεδρίαση της 9^ης Ιουλίου 2021 η Επιτροπή  Απονομής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης κατέληξε στις εξής αποφάσεις:

Βραβείο μετάφρασης έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα

Η επιτροπή αποφασίζει, κατά πλειοψηφία, τη βράβευση του βιβλίου του J.-K. HUYSMANS, Ανάστροφα σε μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη, από τις εκδόσεις Στερέωμα. Από τα σημαντικότερα γαλλικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, κορυφαίο δείγμα της «λογοτεχνίας της παρακμής» (Decadent Literature) και του αισθητισμού (Aestheticism), για πρώτη φορά στη γλώσσα μας. Ο Ντεζ Εσσέντ (εστέτ) γίνεται εμβληματικός ήρωας με το Ανάστροφα (περιεκτικό και ουσιαστικό επίμετρο του Νίκου Μπακουνάκη). Πεποικιλμένο ύφος, περιγραφή λεπτών ψυχολογικών αποχρώσεων και στιγμών έκστασης, υψηλός βαθμός μεταφραστικής δυσκολίας. Η έμπειρη μεταφράστρια Ρίτα Κολαΐτη, επιμελήτρια κειμένων και πιστή στην ποιότητα κάθε λογοτεχνικής εργασίας της, εργάζεται πάνω στο πρωτότυπο με υπέρμετρη σχολαστικότητα και το αποδίδει στη γλώσσα-στόχο με υπερεπάρκεια γνώσεων και τον συνήθη πλούτο των εκφραστικών της εργαλείων.

Μειοψήφησαν οι Πέντε ώρες με τον Μάριο του  Μιγκέλ Ντελίμπες σε  μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου,  από τις Εκδόσεις Ποταμός.

Το βιβλίο Πέντε ώρες με τον Μάριο το σημαντικότερο μυθιστόρημα του Ντελίμπες   θεωρείται ένα από τα μυθιστορήματα  που εκφράζουν καλύτερα την ισπανική κοινωνία της δεκαετίας του ’50. Το έργο έγινε ευρύτερα γνωστό μέχρι τις μέρες μας, μέσω του θεάτρου και του κινηματογράφου. Πρόκειται για έναν πρωτοπρόσωπο μονόλογο της 44χρονης Κάρμεν που μόλις έχει χάσει τον άντρα της. Μέσα απ’ αυτήν  τη  φωνή ακούμε  και τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Ο ίδιος ο μεταφραστής αναφέρεται στις δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη μετάφραση αυτού του έργου: η χρονική περίοδος στην οποία εκτυλίσσεται η δράση, η φρανκική Ισπανία της  δεκαετίας του ’60, οι λεπτομερείς επιλογές του συγγραφέα ως προς το λεξιλόγιο, τις απαραίτητες  υποσημειώσεις  που παρόλα αυτά είναι περιορισμένες, προφορικότητα του κειμένου όπως και το παραληρηματικό στοιχείο που διακατέχει τον μονόλογο. Ο μεταφραστής κατάφερε να προσπεράσει αυτά τα προβλήματα με εξαιρετικό τρόπο και να αποδώσει τα στοιχεία εκείνα που κάνουν το βιβλίο μοναδικό. Η εισαγωγή του μεταφραστή στην αρχή του βιβλίου, είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική και ουσιαστική.

Βραβείο μετάφρασης έργου  ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα

Το βραβείο απονέμεται ex aequo στην Maria Caracausi  για τη μετάφραση του έργου  Ghiannis Ritsos, Bianche macule sopra il bianco και στην Paola Maria Minucci για τη μετάφραση του έργου Konstandinos P. Kavafis, Tutte le poesie .

Ghiannis Ritsos, Bianche macule sopra il bianco, trad. Maria Caracausi, Ed. Le Torri del Vento, 2019, Palermo.

Η νεοελληνίστρια Maria Caracausi, πριν από λίγα χρόνια, κατά τη διάρκεια αρχειακής έρευνας, εντόπισε ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου μη δημοσιευθέντα και άγνωστα, που αποτελούσαν μέρος της συλλογής Άσπρες κηλίδες πάνω στο άσπρο (Bianche macule sopra il bianco). Η Caracausi με εξαιρετική μεταφραστική δεινότητα απέδωσε στην ιταλική γλώσσα  την ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου Άσπρες κηλίδες πάνω στο άσπρο (Bianche macule sopra il bianco). Στην πλούσια προσφορά της Μ. Caracausi στη γνωριμία του ιταλικού κοινού με τη νεοελληνική λογοτεχνία πρέπει να προσμετρηθεί όχι μόνο το πλούσιο (ποιοτικά και ποσοτικά) μεταφραστικό της έργο, αλλά και η συμβολή της στο εκδοτικό μέρος, ως διευθύντρια εκδοτικών σειρών ελληνικής λογοτεχνίας στους εκδοτικούς οίκους Le Torri del Vento και  Palermo University Press.

Konstandinos P. Kavafis, Tutte le poesie, trad. Paola Maria Minucci, Donzelli Poesia, 2019, Roma.             Σημαντικότατη πολυετής εργασία που είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση, για πρώτη φορά, στην ιταλική γλώσσα των Απάντων του Αλεξανδρινού (τα 154 αναγνωρισμένα ποιήματα, ακόμη 74 ποιήματα, τα περισσότερα ανέκδοτα στην ιταλική, και τα 27 ποιήματα, τα αποκηρυγμένα από τον ίδιο τον Αλεξανδρινό). Εμβληματικό έργο πολλαπλών εκπαιδευτικών χρήσεων.

Βραβείο απόδοσης έργου της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στα Νέα Ελληνικά

Το βραβείο απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Σταμάτη Ευ. Μπουσέ για τη μετάφραση του έργου του Λουκιανού Ρητόρων Διδάσκαλος.

Λουκιανού, Ρητόρων Διδάσκαλος, μεταφραστής: Σταμάτης Ευ. Μπουσές, εκδόσεις Gutenberg. Η λογοτεχνικότητα της μετάφρασης είναι αντάξια του πρωτοτύπου, αφού ο μεταφραστής συναγωνίζεται τον ρήτορα σε γλωσσικές ακροβασίες και μεγαλοπεριόδες προτάσεις που μεταφέρουν σε εμάς κάτι από το πνεύμα της Μέσης και Αττικής Κωμωδίας, που προφανώς ήταν πρότυπο του Λουκιανού σε αυτή του τη σάτιρα.

Μειοψήφησε η άποψη τριών μελών της Επιτροπής να μην απονεμηθεί φέτος το συγκεκριμένο βραβείο, καθώς έκριναν ότι κανένα από τα έργα που συμπεριλαμβάνονται στην βραχεία λίστα δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα κριτήρια βράβευσης σε αυτόν τον τομέα.

 Ο Πρόεδρος                                                     

Παύλος Καλλιγάς

Ο Αντιπρόεδρος

Ιωάννης Τσόλκας

Τα Μέλη                                                             

Βασίλειος Σαμπατακάκης,

Μόσχος Μορφακίδης-Φυλακτός

Δημήτρης Φίλιας

Κωνσταντίνος Μπούρας,

Κωνσταντίνος Καλφόπουλος,

Ανάργυρος (Ερρίκος) Σοφράς,

Ευρυβιάδης Σοφός

——————

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ    

ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 2020 (εκδόσεις 2019)

 ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ

 Η Επιτροπή Απονομής Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου 2020  (εκδόσεις 2019) ανακοινώνει το σκεπτικό βράβευσης των βιβλίων που διακρίθηκαν, ανά κατηγορία:

Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου

Το βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου απονέμεται κατά πλειοψηφία στο βιβλίο του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη  με τίτλο: Ο Ισιντόρ και το φεγγάρι, εκδόσεις  Πατάκη 2019.

Το βιβλίο του Γιώργου Παναγιωτάκη – κάπου ανάμεσα στα παραμύθια της Ανατολής και στις παιδικότροπες, σχεδόν μαγικές, αφηγήσεις ενός καταξιωμένου συγγραφέα – πλάθεται παράλληλα με το μεγάλο όνειρο του μαθητευόμενου μάγου Ισιντόρ: να γίνει ο φύλακας του φεγγαριού, έστω για μια νύχτα!  Η επιθυμία του αυτή θα τον εμπλέξει σε περιπέτειες, αφού συναντά την επίμονη άρνηση του μεγάλου μάγου Λιβόρνο που εμπιστεύεται για τη δουλειά αυτή περισσότερο την Μπέλα, μια άλλη μαθητευόμενη. Σύντομα, ωστόσο, ο μικρός ήρωας θα ανακαλύψει ότι «η μαγεία κρύβεται στις λέξεις» που έχουν τη δύναμη να οικειοποιούνται το άπιαστο και να πραγματώνουν τα όνειρα, όσο απίθανα και αν φαίνονται. Αυτές θα τον βοηθήσουν να συνειδητοποιήσει την αξία της φιλίας και των αγώνων που πρέπει να δίνουμε, καθώς και να αντιληφθεί τις δυνατότητες της φαντασίας και το υλικό των ονείρων, τα οποία μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που αντικρίζουμε τον κόσμο αλλά και τον ίδιο τον κόσμο, να τον κάνουν πιο δίκαιο και σίγουρα πιο φωτεινό.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του βιβλίου έρχονται να συναντήσουν τα κριτήρια που έχουν τεθεί, γενικά, για τα βιβλία αυτής της κατηγορίας: μια πρωτότυπη, εύληπτη θεματική που υποστηρίζεται από ενδιαφέρουσα πλοκή και ευφυείς αφηγηματικούς τρόπους, οι οποίοι εμπλέκουν αληθοφανείς χαρακτήρες και συμπαρασύρουν συνεχώς τους αναγνώστες στους μαγικούς κόσμους της μυθοπλασίας. Μεταξύ ρεαλιστικής πρόθεσης και φανταστικής διαχείρισής της, με τη λεκτική τροπικότητα σαφώς να υπερισχύει, το βιβλίο αξιοποιεί ευρηματικά τα υλικά και τα μοτίβα των παλιών παραμυθιών, επαναφέροντάς τα σε μια σύγχρονη μυθοπλασία και ανανεώνοντας τη δυναμική τους.

Το άλλο λογοτεχνικό βιβλίο για παιδιά που ξεχώρισε, αλλά μειοψήφησε, είναι το βιβλίο του Φίλιππου Φωτιάδη με τίτλο: Μπαμπά, μπορούμε να πάρουμε σκύλο αντί για μυρμήγκι;, εκδόσεις Μάρτης, 2019. Πέρα από το ιδεολογικό υπόβαθρο για τη ζωοφιλία, το οποίο δεν περιορίζεται στα “κλασικά” πρότυπα, το βιβλίο πραγματεύεται με ανατρεπτικό χιούμορ και ιδιαίτερη εικονογράφηση την επιθυμία ενός παιδιού να αποκτήσει ένα  κατοικίδιο ζωάκι.

Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου

Το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου απονέμεται κατά πλειοψηφία στην  εικονογράφο Χρύσω Χαραλάμπους  και στον συγγραφέα Δημήτρη Μπασλάμ για το έργο με τίτλο Το πουλόβερ, εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, 2019.

Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία που έχει στον πυρήνα της μια απλή ιδέα,  και, ταυτόχρονα, μια μεγάλη αλήθεια, που αφηγηματικά αποτυπώνεται τόσο μέσω του λόγου όσο και της εικονογράφησης.

Η ιστορία, με λόγο λιτό, χωρίς φλυαρίες, μιλάει για τους φόβους, την αναβλητικότητα, τις ανασφάλειες, μέσα στα οποία βολευόμαστε και δεν τολμάμε ν’ αλλάξουμε κι εν τέλει να προχωρήσουμε ως άνθρωποι. Το πουλόβερ, που είναι η ασφάλεια του ήρωα του βιβλίου, ξηλώνεται και το νήμα του μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, χρήσιμο για κάποιον συνάνθρωπο· έτσι και ο κάτοχος του πουλόβερ, μέσα από αυτή τη διαδικασία εξελίσσεται, απαλλάσσεται από τη μοναξιά, την ανασφάλεια, που ως βαρίδια τον κρατούσαν πίσω, ωριμάζει και ανοίγεται στον κόσμο.

Η εικονογράφηση εκφρασμένη αισθητικά μέσα από καθαρές, λιτές εικόνες με φωτεινά χρώματα συμβαδίζει και συνδιαλέγεται με το κείμενο· κάποιες φορές το συμπληρώνει ή το σχολιάζει, δημιουργώντας εικόνες που μπορούν να διαβαστούν σε δεύτερο επίπεδο. Οι εναλλαγές από σαλόνι σε σαλόνι, κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο και δημιουργούν μικρές εκπλήξεις. Ήδη από το εξώφυλλο, με τα μικρά ανάγλυφα τετραγωνάκια, που υπαινίσσονται την υφή του πλεχτού, και από το μοτίβο της κουβέρτας, που αναπαριστά το ξηλωμένο νήμα, και που επιδέξια επαναλαμβάνεται σε κάποιες από τις εικόνες, μας προϊδεάζει, ενώ τα χρώματα σε κάποια καίρια σημεία λειτουργούν συμβολικά.

Το βιβλίο που μειοψήφησε είναι το «Αμάλια» σε κείμενο Αντώνη Παπαθεοδούλου και εικονογράφηση Ντανιέλας Σταματιάδη, εκδόσεις Ίκαρος. Ένα βιβλίο με ελάχιστα λόγια που κυριολεκτικά γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας. Η εικονογράφηση, γεμάτη ζωντάνια, κινείται με ρυθμούς κινηματογραφικής ταινίας και αναπαριστά τον πολύβουο και πολύχρωμο μικρόκοσμο μιας λαϊκής αγοράς, τον οποίο η παιδική φωνή κατορθώνει να μεταμορφώσει.

Βραβείο Εφηβικού – Νεανικού Βιβλίου

Το κρατικό βραβείο Εφηβικού-Νεανικού Βιβλίου απονέμεται εξ ημισείας στον Νίκο Πουρσανίδη για το έργο Πέρα από το δάσος & Η μαγεμένη καρυδιά, εκδόσεις Καλειδοσκόπιο 2019 και στη Μελίνα Σιδηροπούλου για το έργο Ήλιος με μουστάκια, εκδόσεις Καλειδοσκόπιο 2019.

Το Πέρα από το δάσος & Η μαγεμένη καρυδιά αποτελείται ουσιαστικά από δύο αυτοτελή διηγήματα που έχουν όμως εσωτερική συνοχή, αφού αναφέρονται στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια, και οι υποθέσεις τους εκτυλίσσονται σε φόντο αγροτικό με έντονα τα κοινωνικά προβλήματα που συνδέονται με την ανέχεια, την βιαιότητα που προκαλεί, τα πολιτικά πάθη. Το σκηνικό είναι ρεαλιστικό και, αν και μινιμαλιστικά, αφήνει πινελιές της δύσκολης καθημερινότητας που ενισχύονται τόσο από το διαλογικό στοιχείο όσο και από εικόνες μιας άλλης εποχής (π.χ. τα παιδιά που πρέπει το χειμώνα να κουβαλούν στην τάξη τους από δυο κούτσουρα για να ζεσταθούν). Ταυτόχρονα όμως, τη ρεαλιστική πραγματικότητα περιβάλλει ένα πέπλο μαγικό, ένας μυθοποιητικός νατουραλισμός όπου η φύση αποκτά ψυχή με τη συνομιλία δένδρων και πουλιών και καλλιεργεί τη δεισιδαιμονία των ανθρώπων και την πίστη τους σε ξωτικά, νεράιδες και σε μια μαγεμένη καρυδιά που καταπίνει τους ανθρώπους. Οι ιστορίες βιώνονται από ένα αγόρι που είναι αντιμέτωπο με τη φυλάκιση του πατέρα του και ένα νεαρό ζευγάρι που, ως απόρροια της φτώχειας τους, το αδύναμο μέλος –η γυναίκα- υφίσταται κακοποίηση από ομόφυλές της.

Το βιβλίο μιλάει αφαιρετικά, τα περισσότερα υπονοούνται και ο αναγνώστης καλείται να συναρμολογήσει τις γνώσεις του από την Ιστορία του 20ου αιώνα για να συγκινηθεί και να αναστατωθεί από τα συμβάντα. Οι μικροϊστορίες των ανθρώπων είναι αυτές που φτιάχνουν την Ιστορία και, όπως εξομολογείται, ο συγγραφέας βρήκε την έμπνευσή του  στις πραγματικές ιστορίες της οικογένειάς του. Το στοιχείο του μαγικού μας μεταφέρει σε αυτή την άλλη εποχή και μας βοηθά να εναρμονίσουμε την (δική μας;) πραγματικότητα με τη φαντασία.

Το Ήλιος με μουστάκια αποτελείται από 26 σύντομες ιστορίες γραμμένες σουρρεαλιστικά και με αφαιρετικό τρόπο∙ ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους είναι η ματιά της έφηβης κοπέλας. Για την Μαρίνα, το γεγονός του διαζυγίου των γονιών της αποτελεί μια τραυματική κατάσταση που βιώνεται είτε με επιθετικότητα είτε με αντιπαλότητα αλλά και συμπάθεια προς την αδελφή της ή, κυρίως, με την προσπάθεια αποδόμησης της πραγματικότητας. Σε αυτή την κάπως διαταραγμένη σχέση της με την πραγματικότητα, συχνά το συναίσθημα υπερχειλίζει και η ανάγκη για τρυφερότητα μπορεί να εκφραστεί με τρόπο συγκλονιστικό, όπως στην ιστορία με το γάτο της, που έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο, ή στην πολύ λακωνική διήγηση για τη γέννηση του παιδιού της αδελφής της. Στις ιστορίες, βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν στον εσωτερικό κόσμο μιας έφηβης, αλλά υπάρχουν και στιγμιότυπα ιστορικά: από τον πόλεμο στην Αλβανία ή, πολύ πιο πρόσφατα, από την Ιστορία της διαφήμισης. Η πραγματικότητα, τωρινή και παρελθούσα, περιγράφεται αποσπασματικά, με την εσωστρέφεια μιας πρωτοπρόσωπης αφήγησης, για να συντεθεί έτσι μια πολύ μοντέρνα γραφή.

Βραβείο Βιβλίου  Γνώσεων για παιδιά

Το βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για Παιδιά απονέμεται κατά πλειοψηφία στη  Ροδούλα Παππά  για το  έργο με τίτλο Πως φτιάχνεται ένα παιδικό βιβλίο και οι συνέπειες για το περιβάλλον μας, εκδόσεις Νεφέλη 2019.

Πρόκειται για ένα πληροφοριακού τύπου βιβλίο στο οποίο, ανάμεσα στην ενδιαφέρουσα εικονογραφική του οπτικοποίηση, αναδύονται πληροφορίες για τον κύκλο παραγωγής του βιβλίου. Συγκεκριμένα, αποτυπώνεται η «περιπέτεια» του βιβλίου από το πώς  φτιάχνεται το χαρτί, από το δάσος και την πολτοποίηση των δέντρων,  μέχρι τα πολύχρωμα μελάνια, τον εκδοτικό οίκο και τον ρόλο του,  τη σελιδοποίηση και το τυπογραφείο, τη στοιχειοθεσία και το βιβλιοδετείο, τον συγγραφέα και την ιδέα του καθώς και τη συμμετοχή του εικονογράφου. Ωστόσο, το σημαντικότερο μέρος του βιβλίου είναι ο διπλός λόγος του: ένα απλό κείμενο για αναγνώστες και αναγνώστριες  μικρών ηλικιών αλλά και μικρής αναγνωστικής ιστορίας και ένα πιο σύνθετο, για αναγνώστες και αναγνώστριες μεγαλύτερης ηλικίας και με πλουσιότερη αναγνωστική ιστορία. Το εν λόγω βιβλίο, συνάμα, εντυπωσιάζει ουσιαστικά και για ένα άλλο στοιχείο: επισημαίνονται προς την κατεύθυνση της περιβαλλοντικής γνώσης και οικολογικής ευαισθητοποίησης οι συνέπειες που  μπορεί να έχει η παραγωγή ενός βιβλίου για το περιβάλλον. Άλλωστε, η καλαίσθητη παρουσία του και η υλικότητά του από ανακυκλωμένο χαρτί το καθιστά από όλες τις πλευρές ένα άκρως οικολογικό βιβλίο.

Επίσης, ένα βιβλίο που ξεχώρισε, αλλά μειοψήφησε, είναι το   Όταν παίζαμε για τη νίκη Καραγκιόζη μου, εκδόσεις  Ελληνοεκδοτική 2019, το οποίο αναφέρεται στην εποχή του ελληνοϊταλικού πολέμου και της γερμανικής κατοχής.

Κλόουν και τέρατα

Γράφει στα ΝΕΑ ο Χρήστος Χωμενίδης

Τους πρωτοαντίκρισα εν δράσει το φθινόπωρο του 1988. Φοιτητές τότε, είχαμε πάει στον κινηματογράφο Οπερα, στην οδό Ακαδημίας, να παρακολουθήσουμε τον «Τελευταίο πειρασμό» του Σκορτσέζε βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη. Αίφνης, μόλις πριν ξεκινήσει η προβολή, ένα ασκέρι μπούκαρε στην αίθουσα, ψέλνοντας, βρίζοντας και λιβανίζοντας. Ανέμελοι τότε οι καιροί, θελγόμενοι εμείς λόγω ηλικίας από οτιδήποτε φανταχτερό και εναλλακτικό, το αντιμετωπίσαμε στην αρχή σαν χάπενινγκ. Να μην σας πω ότι για χαβαλέ τους χειροκροτήσαμε κιόλας. Πως ενώσαμε τις φωνές μας στο «Τη Υπερμάχω» που έκρωζαν υστερικά. Ωσπου δύο ρασοφόροι – παπάδες; καλόγεροι; ορθόδοξοι; σχισματικοί; – έβγαλαν μαχαίρια και έσκισαν την οθόνη. Τότε κάτι μέσα μας πάγωσε. Μια κληρονομημένη μνήμη ξύπνησε φρικαλέων εποχών, όταν τύποι σαν εκείνους έκαιγαν βιβλία, έσπαγαν εβραϊκές βιτρίνες. «Δεν βαριέσαι… Περιθωριακοί είναι, του γιατρού…» διασκεδάσαμε την ανησυχία μας. Τους ξαναείδα τον Ιούνιο του 2000, στη λαοσύναξη υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Η λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας κατάμεστη. Τα λάβαρά τους είχαν βυζαντινούς αετούς, τα πανό τους κακότεχνες ζωγραφιές του Κώστα Σημίτη ως βελζεβούλη. Τα συνθήματά τους κατήγγελλαν από τότε τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», αναφέρονταν στα τσιπάκια με τα οποία θα μας ήλεγχε – λέει – το κράτος. Περπάτησα από περιέργεια ανάμεσά τους. Μου έκανε εντύπωση ότι πλάι στους καταφανώς σαλεμένους υπήρχαν και κανονικοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Μεσόκοπες κυρίες με εμπριμέ φουστάνια, μπαμπάδες με νήπια, έφηβοι που εκ πρώτης όψεως δεν έμοιαζαν του κατηχητικού. Απ’ τον μικρόκοσμό τους δεν τους είχε βγάλει επί δεκαετίες, δεν τους είχε ευαισθητοποιήσει, κανένα πολιτικό ή ανθρωπιστικό έστω ζήτημα. Τα κατάφερε το «Θηρίο» της Αποκάλυψης. Το «666».

Το 2011 ξεδιπλώθηκαν ως «Αγανακτισμένοι» στις πλατείες. Δεν είχαν χαραχτεί ακόμα διαχωριστικές γραμμές, ο αριστερόστροφος λόγος του Βαρουφάκη μπλεκόταν με τις ακροδεξιές κορώνες κάποιου Καζάκη, ο οποίος έβγαζε μαγικές αντιμνημονιακές συνταγές από το καπέλο του. Συνεκτικός ιστός η καταγγελία του «συστήματος», των «προδοτών πολιτικών». Τα κατά κυριολεξίαν εμπρηστικά συνθήματα, «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Οι κρεμάλες… Στην παρωδία δημοψηφίσματος του 2015, οπαδοί πλέον των ΑΝΕΛ ή της Χρυσής Αυγής, φανατίζονταν με το ΟΧΙ. Βαυκαλίζονταν στην ιδέα πως θα κατέβαινε ο Μόσκοβος, ο Πούτιν, να μας σώσει. Στα συλλαλητήρια εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, τέσσερα χρόνια αργότερα, απελευθέρωσαν πλήρως τον δηλητηριώδη εθνικισμό τους. Μασκαρεμένοι μακεδονομάχοι προπηλάκισαν τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη.

Σήμερα γνωρίζουν νέες πιένες. Αποτελούν την αίχμη του δόρατος του αντιεμβολιασμού.

Κανονικά, η όψη τους και μόνο θα έπρεπε να προξενεί το αντίθετο από το ποθητό στους ίδιους αποτέλεσμα. Βλέποντάς τους ο διστακτικός πολίτης θα όφειλε να αναρωτιέται «τι κοινό έχω εγώ με αυτούς τους μουρλούς;». Να αναθεωρεί τη στάση του, να κλείνει ραντεβού στο εμβολιαστικό κέντρο. Αλίμονο. Η στοιχειώδης σοβαρότητα ποτέ και πουθενά δεν θεωρήθηκε προαπαιτούμενο του δημόσιου λόγου. Οι περίοδοι κρίσης ανέκαθεν ανεδείκνυαν κλόουν και τέρατα – η μία ιδιότητα δεν αποκλείει την άλλη, τουναντίον. Το ιερατικό εξάλλου σχήμα, ακόμα κι όταν είναι κίβδηλο ή έστω παλαιοημερολογίτικο, ασκεί επιρροή σε σεβαστό ποσοστό τού πληθυσμού.

Το ζήτημα σήμερα είναι κατεπείγον. Εμείς – γνωρίζοντας τις στατιστικές πιθανότητες να μας εκδηλωθούν σοβαρές παρενέργειες – σπεύσαμε να εμβολιαστούμε προς όφελος προσωπικό μας και των γύρω μας. Εκείνοι όχι απλώς έχουν μουλαρώσει μα και προπαγανδίζουν την άρνηση, διαδίδοντας ψεύδη. Ψεύδη παρηγορητικά ή τρομολάγνα, που αγγίζουν τους πιο αφελείς. Εμείς με την ψυχή στο στόμα προσπαθούμε να χτίσουμε ένα τείχος ανοσίας. Εκείνοι το σαμποτάρουν.

Εάν ξεχειλίσουν οι εντατικές, εάν μετράμε πάλι εκατόμβες νεκρών, εάν παραλύσει ξανά η κοινωνική και οικονομική ζωή με καινούργια λοκντάουν, εκείνοι θα έχουν αποφασιστικά συμβάλει στον όλεθρο.

Κανείς δεν δικαιούται να κρατά ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην τρέλα και στη λογική. Στον θάνατο και στη ζωή. Να αρθρώνει πονηρά, ψηφοθηρικά, «ναι μεν αλλά». Σήμερα ή εμείς ή εκείνοι.

Επιβάλλεται η συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου υπευθυνότητας. Που θα επιβάλλει, με κάθε νόμιμο μέσο, το κοινό καλό.