εκλογές

 

Αν ένας σημερινός εικοσιπεντάρης ταξιδέψει με μια μηχανή του χρόνου στο -όχι και τόσο μακρινό- παρελθόν, αρκεί να φτάσει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, θα μείνει με ανοιχτό το στόμα βλέποντας τα προεκλογικά ήθη και έθιμα της εποχής.

Την εποχή εκείνη, στην οποία κανένας δεν ήξερε τι είναι το Internet και τα social media αποτελούσαν έννοια της πιο προχωρημένης επιστημονικής φαντασίας, η προεκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων ήταν εντελώς διαφορετική. Σήμερα μπορούμε να την αποκαλέσουμε «κιτς» χωρίς κανένα δισταγμό αλλά τότε η υπερβολή ήταν όχι μόνο αναμενόμενη αλλά και επιθυμητή.

Με βασική ευθύνη κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, κάθε προεκλογική περίοδος ήταν θορυβώδης, ακαλαίσθητη και επιβαρυντική για το περιβάλλον, με τα κόμματα και τους υποψηφίους να ανταγωνίζονται για το ποιος θα κατασκευάσει το πιο φαραωνικό εκλογικό κέντρο, ποιανού τα μεγάφωνα θα ακούγονται δυνατότερα και φυσικά ποιος θα δώσει περισσότερες αφίσες και πλαστικές σημαίες στους οπαδούς του.

Η ρίζα του κακού εντοπιζόταν στα εκλογικά κέντρα των κομμάτων και των υποψηφίων βουλευτών, τα οποία ήταν συχνά μνημεία μεγαλομανίας. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, πολυώροφα κτίρια και προσωρινές κυκλώπειες κατασκευές ντύνονταν από πάνω έως κάτω με τα χρώματα του κόμματος και άνοιγαν τις πόρτες τους στους ψηφοφόρους.

Τα εκλογικά κέντρα και περίπτερα, ακόμα και τα περιφερειακά, δεν ήταν μόνο χώροι πολιτικών συζητήσεων αλλά και διάθεσης κάθε είδους προεκλογικού υλικού, από αυτοκόλλητα έως γιγάντιες αφίσες. Ο νέος πολίτης του σήμερα με τις οικολογικές ευαισθησίες θα έφριττε από την αλόγιστη σπατάλη τόνων χαρτιού, το περισσότερο από το οποίο κατέληγε μετά τις εκλογές στη χωματερή.

Οσο δε πλησίαζαν οι μέρες μέχρι τις εκλογές τα εκλογικά κέντρα μετατρέπονταν σε κέντρα διασκέδασης, με τους οπαδούς των κομμάτων να στήνουν τσιμπούσια και να χορεύουν στα πεζοδρόμια έως το πρωί.

Στις προεκλογικές περιόδους του παρελθόντος ο κόσμος μάθαινε θέλοντας και μη τι ψηφίζουν οι γείτονες αφού η διακόσμηση του αυτοκινήτου έδειχνε ξεκάθαρα τις προτιμήσεις τους.

Ολο αυτό το προεκλογικό καρναβάλι άρχισε να εγκαταλείπεται στις αρχές της χιλιετίας. Τα κόμματα κατάλαβαν έστω και καθυστερημένα ότι η αλόγιστη σπατάλη πόρων προκαλεί μόνο αρνητικά σχόλια ενώ μεγάλο ποσοστό της καμπάνιας μπορεί να γίνει φθηνότερα και αποδοτικότερα στο Διαδίκτυο και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Το γεγονός ότι, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, τα κόμματα δεν βιάζονταν καθόλου να στήσουν τα κεντρικά τους περίπτερα, το αποδεικνύει περίτρανα.

Χοροί, τραγούδια και βόλτες με το ΙΧ

Η μεγάλη στιγμή για τον ψηφοφόρο που έτρεξε στις τοπικές οργανώσεις και κούνησε σημαίες σε όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις ήταν η βραδιά της εκλογικής νίκης. Εκείνη τη νύχτα κάθε γειτονιά και κεντρικός δρόμος των πόλεων ανήκε στους νικητές. Δεν ήταν μόνο οι χοροί και τα τραγούδια στα εκλογικά κέντρα.

Οπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα όταν μια ομάδα κερδίζει έναν ευρωπαϊκό τίτλο, έτσι και τότε οι οπαδοί των κομμάτων θεωρούσαν υποχρέωση να οδηγήσουν μέχρι την Ομόνοια και το Σύνταγμα για να πανηγυρίσουν, προκαλώντας κυκλοφοριακά εμφράγματα σε όλη την πόλη.

Οι εκλογικές νίκες του Ανδρέα Παπανδρέου δεν προκαλούσαν κυκλοφοριακή ασφυξία μόνο στο κέντρο αλλά και στα, συνήθως, ήσυχα βόρεια προάστια. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ήταν διατεθειμένοι να μείνουν κολλημένοι στην κίνηση για ώρες προκειμένου να φτάσουν μέχρι το Καστρί και, αργότερα, την Εκάλη για να τον δουν να τους χαιρετάει από το μπαλκόνι του σπιτιού του.

Η ούρα εκείνες τις νύχτες ήταν τεράστια και έφτανε μέχρι τον Τροχονόμο στην Κηφισιά.

Οσο για τους χαμένους; Η απογοήτευσή τους ήταν μεγάλη. Με την οριστικοποίηση της ήττας κλείνονταν στα εκλογικά κέντρα της γειτονιάς τους και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έφταιξε. Το χειρότερο ήταν ότι έβλεπαν χιλιάδες «αντιπάλους» να περνούν απ’ έξω κορνάροντας και τραγουδώντας.

Στέλιος Βογιατζάκης

«Αναμένουμε όλοι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και με το που θα συμβεί αυτό και επιτευχθεί σταθερότητα, σε όποια κυβέρνηση σχηματισθεί, θα επιδιώξουμε τις συζητήσεις που είχαμε με τις ελληνικές αρχές, ώστε να βοηθήσουμε την ελληνική οικονομία να αναπτυχθεί με βιώσιμο και ευρύ τρόπο», ανέφερε η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, απαντώντας σε ερώτηση για την Ελλάδα, μετά τη σημερινή ομιλία της στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, στην Ουάσιγκτον, με θέμα την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας το 2015.

Η κυρία Λαγκάρντ επεσήμανε ότι «η Ελλάδα, όπως και οι υπόλοιπες χώρες χρειάζονται δομικές μεταρρυθμίσεις ώστε να δημιουργήσουν συνθήκες για κατάλληλο περιβάλλον για επενδύσεις».

Στη συνέχεια, επεσήμανε ότι «η σχέση με την Ευρώπη νομίζω ότι έχει σίγουρα δομηθεί καλύτερα ως αποτέλεσμα των αλλαγών των Ευρωπαίων στο πλαίσιό τους. Το γεγονός ότι υπάρχει ESM, ώστε αν αποφευχθεί η συστημικότητα και η μετάδοση που θα μπορούσε να προκληθεί ως αποτέλεσμα μίας μεγάλης κρίσης σε οποιαδήποτε χώρα είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Η τρέχουσα δουλειά που γίνεται για την ερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας, που θα επιτρέψει στις χώρες να ακολουθήσουν δημοσιονομική προσαρμογή με τρόπο λογικό, με δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες, επίσης βοηθά. Αλλά, στο τέλος της ημέρας, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, θα πρέπει να κάνει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να διατηρηθεί η ανάπτυξη και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας. Είναι ένα κοινό πεπρωμένο».

Σε ερώτηση για το αν σκέφτεται «το ανθρώπινο κόστος που έχει προκαλέσει το πρόγραμμα του ΔΝΤ και ειδικά στην Ελλάδα», είπε:

«Πολύ, σας διαβεβαιώνω. Πρέπει να σκεφτείτε ότι το ΔΝΤ ερωτάται να πάει σε μία χώρα όταν η χώρα έχει διαμορφώσει συνθήκες που δεν μπορεί πλέον να χειρισθεί την οικονομική της κατάσταση, δεν έχει λάβει τις πολιτικές εκείνες που θα έπρεπε ώστε να διατηρήσει τη σταθερότητα στην οικονομία της. Όταν το λέω αυτό δεν προσπαθώ να δαχτυλοδείξω κανέναν, αλλά λέω ότι δεν μπορεί κανείς να συνδέει τις δύσκολες προσπάθειες, τις τεράστιες θυσίες που έχουν γίνει, με το ΔΝΤ. Ελπίζω να μην χρειαζόταν να πάμε στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισλανδία, την Ιρλανδία, την Κύπρο, διότι αν δεν χρειαζόταν να πάμε θα σήμαινε ότι οι πολιτικές που υπήρχαν ήταν καλές και διατηρούσαν σταθερότητα σε αυτές τις οικονομίες».

Τέλος, τόνισε ότι «όταν σχεδιάζουμε τις μεταρρυθμίσεις που θεωρούμε ότι είναι απαραίτητες για να ανακτηθεί η θέση της χώρας πάντα σκεπτόμαστε τους φτωχούς ανθρώπους και το δίχτυ ασφαλείας που χρειάζεται. Πρακτικό παράδειγμα, ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι ο ίδιος, όπως στη Γερμανία, όχι ίδιος ακριβώς σε σχέση με το ΑΕΠ ή το κόστος ζωής. Αλλά, όταν προτείναμε τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είπαμε ότι κάτω από ένα όριο δεν μπορείτε να αλλάξετε το όριο, δεν μπορείτε να βάλετε τους ανθρώπους σε μία υπερβολικά δύσκολη κατάσταση. Έχουμε αυτό στο μυαλό μας, και μάλιστα σε πολλές χώρες έχουμε ενισχύσει αυτό το σημείο λέγοντας ότι χρειάζεται το δίχτυ ασφαλείας στις μεταρρυθμίσεις τους».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όσο πλησιάζουμε προς την 25η Γενάρη, τόσο το προεκλογικό κλίμα θα πολώνεται και τόσο οι κόντρες από κάθε πλευρά θα εντείνονται. Αν κάτι δεν θα γλιτώσουμε και σε αυτήν την προεκλογική περίοδο -εκτός από τα «θα» των πολιτικών- είναι μερικές κλισέ ατάκες που θα ακούσουμε να ανακυκλώνονται σε μπαρ, πάνελ και social media από τους ψηφοφόρους όχι πάντα με τόσο σκέψη.

Από τον 20άρη ξάδελφό σου που σηκώνει παντιέρα ότι δεν τον απασχολεί η πολιτική, τον πατέρα σου που έρχεται με το ψηφοδέλτιο στο χέρι υποδεικνύοντάς σου τι θα ψηφίσεις, μέχρι το viral «κλειδώστε τους παππούδες στο σπίτι».

“Πότε θα ξυπνήσει ο κόσμος;”

Συνήθως θα το ακούσεις από μπολσεβίκους του καναπέ που εναποθέτουν την επαγρύπνηση στους άλλους, βάζοντας στο snooze το προσωπικό τους αλάρμ. Τις περισσότερες φορές τους διαφεύγει ότι ο κόσμος έχει ξυπνήσει για τα καλά.

“Όλοι ίδιοι είναι”

Οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου και κυρίως της νεολαίας, αφού αν πας σε ένα σχολείο και κάνεις γκάλοπ το πρώτο πράγμα που θα ακούσεις είναι πως «όλοι ίδιοι είναι» και όλοι μας δουλεύουν. Γενίκευση αντίστοιχη του “όλοι μαζί τα φάγαμε” κι άλλων τέτοιων φράσεων που θέλουν να ισωπεδώσουν το πολιτικό σύστημα και να αποδυναμώσουν την αξία της πολιτικής επιλογής. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι όλοι ίδιοι, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Το ζητούμενο είναι μια μέρα οι “όλοι οι ίδιοι” να απομονωθούν και να γίνουν οι εξαιρέσεις.

“Εγώ απέχω γιατί δεν θέλω να παίξω ρόλο σε αυτήν την κοροϊδία”

Η αποχή είναι πολιτική στάση, καταγράφεται και υπεραναλύεται στα δελτία των 8, άρα φαντάζομαι ότι ούτε εκεί θες να δεις τον εαυτό σου πρωταγωνιστή. Ούτε προφανώς να αφήσεις τη στριμμένη θεία σου να αποφασίσει για σένα. Άλλωστε το να μην συμμετέχεις στις εκλογές δεν σημαίνει ότι δε θα σε επηρεάσει το αποτέλεσμα.

“Κλειδώστε μέσα τους παππούδες”

Επικρατεί η άποψη ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι προηγούμενες γενιές. Δε θα διαφωνήσω αλλά δεν είναι όλοι οι παππούδες ίδιοι. Το να υποτιμάς τους ανθρώπους που δεν πήραν μέρος σε όλο αυτό το σύστημα ή το πολέμησαν είναι σαν αύριο μεθαύριο να κατηγορήσει κι εσένα το εγγόνι σου για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αποτελεί ζητούμενο να κλειδώσουμε μέσα τους παππούδες μας αντί να ανοίξουμε η νεολαία τα μυαλά μας.

“Εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική”

Όπως έχει πει ο Bertolt Brecht: «Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται».

“Εμείς στην οικογένεια ψηφίζουμε το Χ κόμμα”

Μπορεί τα έδρανα στη Βουλή να πηγαίνουν από πάππου προς πάππου, δεν σημαίνειόμως ότι το ίδιο πράγμα πρέπει να συμβαίνει και με τις ψήφους. Όσα σταυρωμένα ψηφοδέλτια κι αν σου δώσει ο πατέρας σου, πίσω από το παραβάν είσαι μόνος σου. Σταύρωσε αυτό που θες και ρίξτο.

“Η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο κόμμα κι ο κόσμος την έχει ψηφίσει”

Η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στη φυλακή και θα δικαστεί ως εγκληματική οργάνωση. Επίσης, όπως μία γυναίκα δεν μπορεί να κάτσει να συζητήσει στο τραπέζι με το βιαστή της έτσι και η Δημοκρατία δεν μπορεί να κάτσει στο τραπέζι να διαπραγματευτεί την ελευθερία του λόγου με τους εχθρούς της.

“Γιατί να πάει η ψήφος μου χαμένη σε μικρά κόμματα, αφού δεν θα μπουν στη Βουλή”

Έτσι όπως έχουν αποδυναμωθεί τα μεγάλα κόμματα, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι τα μικρότερα κόμματα παίζουν κομβικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Άρα έχει σημασία το ποια θα είναι αυτά που θα καθορίσουν σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Άλλωστε δεν μπορείς να προδικάζεις ότι δεν θα μπουν στην Βουλή, ούτε μπορείς να υποστηρίζεις ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Φαντάζεσαι ένα κοινοβούλιο χωρίς πολυφωνία και διαφορετικές απόψεις;

“Οι εκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα”

Οι εκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα από μόνες τους, γι’ αυτό υπάρχουν και όλες αυτές οι δράσεις με τις οποίες κανείς μπορεί να ασκήσει πολιτικές πιέσεις. Ένας από τους πολλούς τρόπους που μπορούν να εκφραστούν αυτές οι πιέσεις είναι και οι εκλογές. Μπορεί να μην αλλάζουν τον κόσμο, εκφράζουν όμως την δυσαρέσκειά του.

“Μα στις ειδήσεις λένε την αλήθεια και είπαν γι’ αυτό το κόμμα ότι…”

Στις ειδήσεις ακούς κατά 80% γνώμες, κατά 10% ειδήσεις, κατά 8% ρεπορτάζ και κατά 2% αλήθειες. Κι αυτό όχι πάντα. Τις περισσότερες φορές οι προβλέψεις για τον καιρό δεν πέφτουν μέσα.

Οι Νομαρχιακές του ΣΥΡΙΖΑ έκοψαν πολλές συνεργασίες ενώ ακόμη παραμένει γρίφος ο επικεφαλής του Επικρατείας.

Για όνομα-έκπληξη στη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας προϊδεάζει η Κουμουνδούρου, διευκρινίζοντας πλέον ότι ο Γιάννης Δραγασάκης – που έπαιζε για την πρώτη θέση – θα διεκδικήσει και πάλι την ψήφο των πολιτών ως υποψήφιος στη Β’ Αθηνών.

Το μόνο δεδομένο για το ψηφοδέλτιο-βιτρίνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο Πάνος Σκουρλέτης θα συμπεριληφθεί σε εκλόγιμη θέση ενώ ο Γιάννης Μηλιός αλλά και ο Γιάννης Τσιρώνης των Οικολόγων Πράσινων θα ενταχθούν στο Επικρατείας σε τιμητική θέση.

Επίσης, χθες συζητούνταν έντονα και το όνομα του Ηλία Λιβάνη, γιου του εκδότη Αντώνη Λιβάνη, που υπήρξε στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι διεργασίες για το κλείσιμο των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξαν πάντως πως το άνοιγμα σε υποψηφιότητες εκτός του στενού κομματικού πυρήνα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη υπόθεση για την Κουμουνδούρου. Η τραυματική εμπειρία από τις περιφερειακές εκλογές και την άστοχη επιλογή ως υποψήφιου περιφερειάρχη τού εκφράζοντος ως και ακραίες απόψεις Θόδωρου Καρυπίδη έχει καταστήσει ιδιαίτερα επιφυλακτικό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η επιτροπή ψηφοδελτίων συνεδρίαζε επί τρία συνεχόμενα 24ωρα για να βγάλει κάποια άκρη: μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες τα κομματικά όργανα (Πολιτική Γραμματεία και Κεντρική Επιτροπή) περνούσαν από κόσκινο τις υποψηφιότητες της περιφέρειας σε απευθείας συνεννόηση με τις τοπικές κομματικές οργανώσεις.

ΒΕΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ. Σε πολλές περιπτώσεις οι Νομαρχιακές Επιτροπές έκοψαν υποψηφιότητες για τις οποίες η Κουμουνδούρου στοιχημάτιζε, κάτι που δεν είναι άσχετο με την τακτοποίηση υποψηφίων που ανήκουν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι «κατάπιαν» τους εξωσυριζαϊκούς ενδιαφερομένους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Νομαρχιακή Κοζάνης «έθαψε» τη Ραχήλ Μακρή, εξέλιξη που ανάγκασε την Κουμουνδούρου να της προτείνει να είναι υποψήφια στη μονοεδρική των Γρεβενών. Εκείνη αρχικώς απέρριψε την πρόταση, ωστόσο το θέμα της συμμετοχής της στα ψηφοδέλτια, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει ανοιχτό.

Επίσης, η Νομαρχιακή των Σερρών «καθάρισε» την τελευταία στιγμή τον Μάρκο Μπόλαρη, ο οποίος θεωρούνταν φαβορί για την ένταξη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά της να περάσει κομματικούς υποψηφίους και να τηρήσει και τις εσωκομματικές ισορροπίες. Κάτι που ίσχυσε σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες. Δηλαδή εκπροσώπηση υποψηφίων και της πλειοψηφίας (προεδρικής ομάδας) και της μειοψηφίας (Αριστερής Πλατφόρμας) και των λεγόμενων πασοκογενών.

Σε αντίθεση με τον Μπόλαρη, η μνημονιακή υφυπουργός Θεοδώρα Τζάκρη τη γλίτωσε από το εσωκομματικό μαχαίρι και θα είναι υποψήφια στην περιφέρειά της, την Πέλλα. 

Ο Θόδωρος Παραστατίδης εντάσσεται στα ψηφοδέλτια και θα είναι υποψήφιος ή στο Κιλκίς ή στη Β’ Θεσσαλονίκης, ενώ ο Οδυσσέας Βουδούρης της ίδιας κίνησης κατεβαίνει στη Β’ Αθηνών.

Από τους συνεργαζόμενους της Αριστερής Προοπτικής θα είναι υποψήφιος στην Β’ Αθηνών ο Ανδρέας Νεφελούδης. Στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποψήφιοι συνολικά 22 εκπρόσωποι των Οικολόγων Πρασίνων, με τον Μιχάλη Τρεμόπουλο να κατεβαίνει πιθανότατα στην Α’ Θεσσαλονίκης.

Το ψηφοδέλτιο της Β’ Αθηνών έχει σχεδόν κλείσει. Και θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα ονόματα των Παναγιώτη Κουρουμπλή, Νίκου Παππά, Δημήτρη Βίτσα, Κώστα Πουλάκη, Δημήτρη Στρατούλη, Σόφης Παπαδόγιαννη, Νάντιας Βαλαβάνη, Κώστα Ησυχου, Θεανώς Φωτίου, Γιάννη Τόλιου, Αννέτας Καββαδία, Νίκου Ξυδάκη.
Στην Α’ Αθηνών θα είναι υποψήφιοι, πλην του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ενδέχεται να επιλέξει και το Ηράκλειο ή τη Β’ Αθηνών, οι Νίκος Βούτσης, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Μαρία Μπόλαρη, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Νίκος Φίλης.
Επίσης στην Περιφέρεια Αττικής βάζουν υποψηφιότητα οι Γιώργος Πάντζας, Αλέξης Μητρόπουλος, Αλέκος Καλύβης, Νάσος Αθανασίου, Πάνος Σκουρολιάκος.