Τι κρύβει η αναφορά Φιντάν σε «συνεκμετάλλευση» των φυσικών πόρων της Κύπρου
Η Αγκυρα επιδιώκει να φέρει τεχνηέντως στο τραπέζι ζητήματα «κυριαρχικής ισότητας» της τουρκοκυπριακής κοινότητας
Τη συνεργασία για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της ανατ. Μεσογείου πρoτού επιτευχθεί πολιτική λύση στο κυπριακό, προέκρινε την Τετάρτη ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, υποδεχόμενος τον λεγόμενο ‘ΥΠΕΞ’ του ψευδοκράτους, Ταχσίν Ερτουρούλογλου, στην Τουρκία.
″Το να περιμένουμε την τελική λύση στο νησί προκειμένου να επωφεληθούμε από τους ενεργειακούς πόρους της ανατολικής Μεσογείου δεν είναι επωφελές ούτε για την περιοχή ούτε και για τον κόσμο”, δήλωσε ο Χακάν Φιντάν, φέρνοντας ως παράδειγμα τη συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου. Επεσήμανε ότι πρέπει να γίνει μια παρόμοια συμφωνία για την ενέργεια στην περιοχή.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου δήλωσε:
«Η τουρκική εξωτερική πολιτική για το νησί της Κύπρου λαμβάνει υπόψη της 2 σημαντικά κεφάλαια, τα οποία επικεντρώνονται στην ευημερία και την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων στο νησί.
Πρώτον, ποια θα είναι η θέση των Τουρκοκυπρίων στη διεθνή κοινότητα;
Δεύτερον, ως Τουρκία, ποια περαιτέρω βήματα μπορούμε να κάνουμε για να διασφαλίσουμε την ευημερία, την ειρήνη, την οικονομική ανάπτυξη και την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων; Ξέρετε, το Κυπριακό βρίσκεται στην ατζέντα μας ως ένα ζήτημα που έχει μείνει άλυτο από τη διεθνή κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Ο κύριος στόχος εδώ ήταν μια προσέγγιση που, αν είναι δυνατόν, αγνοεί τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, ενώ δίνει έμφαση στα δικαιώματα και τα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Ωστόσο, με την υποστήριξη της Τουρκίας, οι Τουρκοκύπριοι εμφανίζονταν πάντα μπροστά στη διεθνή κοινότητα μια εποικοδομητική πολιτική. Όμως αυτή η προσέγγιση δεν έγινε αποδεκτή. Και όχι μόνο αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως γνωρίζετε, επιβράβευσε την ελληνοκυπριακή κοινότητα κάνοντάς την μέλος της, παρόλο που το σχέδιο Ανάν δεν έγινε αποδεκτό.
Στη συνέχεια, οι Τουρκοκύπριοι αποφάσισαν να καθορίσουν οι ίδιοι τη μοίρα τους και δημιούργησαν το δικό τους κράτος. Το τουρκοκυπριακό κράτος είναι μια δομή που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στο νησί και αποτελεί τη ‘στέγη’ τους. Είναι μια νόμιμη δομή που αναγνωρίζουμε. Ως Τουρκική Δημοκρατία, θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε τις καλύτερες προσπάθειές μας για την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους από τη διεθνή κοινότητα.
Ζητήματα «ισότητας»
Είναι προφανές ότι η Λευκωσία απορρίπτει μια τέτοια συζήτηση, η οποία περιλαμβάνει τη συγκρότηση μιας «κοινής» επιτροπής (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) που θα πρέπει να αποφασίζει γι’ αυτή τη «συνεκμετάλλευση», όπως την οραματίζεται η Αγκυρα.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών παρέπεμψε στη συμφωνία οριοθέ- τησης ΑΟΖ ανάμεσα σε Λίβανο και Ισραήλ, που επετεύχθη παρότι βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.
Ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό η Αγκυρα επιθυμεί να φέρει τεχνηέντως στο τραπέζι ζητήματα «κυριαρχικής ισότητας» της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ήτοι de facto αλλαγή και του πλαισίου συζήτησης περί διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και, βεβαίως, ανοιχτή συζήτηση για δύο κράτη.
Το χρονικό σημείο ανακίνησης του ζητήματος από τον κ. Φιντάν, μεσούσης δηλαδή της αδιέξοδης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει το Κυπριακό, βρίσκει ευήκοον ους σε αρκετούς από τους διεθνείς παράγοντες.
Η Αθήνα παραδοσιακά στέκεται πίσω από τις θέσεις της Λευκωσίας για το θέμα, ωστόσο στο Λονδίνο, εκ των εγγυητριών δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάποιες απόψεις όπως αυτή που κατέθεσε ο κ. Φιντάν δεν περνούν απαρατήρητες.
Μάλιστα, δεδομένου ότι και στο επίπεδο της κυπριακής κυβέρνησης έχει γίνει εκτενώς συζήτηση (και από τον νυν πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη) για κάποια μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με την τουρκοκυπριακή πλευρά, η πρόταση Φιντάν γίνεται από κάποιους τρίτους αντιληπτή ως κινούμενη προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρακτικά, με τον τρόπο αυτό η Αγκυρα δίνει το έναυσμα για έναν νέο κύκλο πιέσεων προς τη Λευκωσία, η οποία βεβαίως προσπαθεί να μετακινήσει τη συζήτηση στην πρωτοβουλία που εγκαινιάστηκε από τον κ. Χριστοδουλίδη, δηλαδή την πιο ενεργό εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις συζητήσεις για το Κυπριακό, μέσα από τον διορισμό κάποιας διεθνούς προσωπικότητας.