Το πολιτιστικό κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι αναζητά χώρους και χρηματοδότηση, καθώς θα κλείσει για πέντε χρόνια
Καθώς το Κέντρο Πομπιντού κλείνει για ανακαίνιση από το 2025 έως το 2030, αναζητά να μεταφέρει μέρος των συλλογών και του προσωπικού του σε άλλα ιδρύματα στο Παρίσι και πέραν αυτού.
Σχεδιασμένο από τους διάσημους αρχιτέκτονες Ρέντσο Πιάνο και Ρίτσαρντ Ρότζερς, το Κέντρο Πομπιντού εγκαινιάστηκε το 1977 και έχει αρχίσει να εμφανίζει τα σημάδια της ηλικίας του. Το τολμηρό αυτό έργο στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας -που σήμερα απασχολεί περισσότερους από 1.000 εργαζομένους- συνάντησε έντονες αντιδράσεις την περίοδο του 1970, ακόμη και μηνύσεις, αλλά τελικά έγινε αγαπημένο σημείο αναφοράς του Παρισιού.
Πενήντα χρόνια μετά την κατασκευή του, το κτίριο Πομπιντού διανύει τα τελευταία του βήματα πριν το κλείσιμο το 2025. Οι προσόψεις του πρέπει να απογυμνωθούν από τον αμίαντο και τα παράθυρά του να ανακαινιστούν. Από τον κλιματισμό μέχρι την πυρασφάλεια, τα πάντα πρέπει να αναθεωρηθούν σε αυτό το σκουριασμένο παλιό πλοίο, του οποίου τα έντονα χρώματα κάποτε φούντωσαν τις φλόγες του σκανδάλου. Οι εργασίες ανακαίνισης είναι εκτεταμένες, ο χρόνος κλεισίματος μακρύς – από το 2025 έως το 2030 – και το κόστος τεράστιο : 262 εκατομμύρια ευρώ, με χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Όταν ανακοίνωνε αυτά τα σημαντικά έργα, ο πρώην πρόεδρός του, Serge Lasvigne, είχε υποσχεθεί ένα “μεγάλο μπαμ”. Κατά την πρώτη του εμφάνιση στα μέσα ενημέρωσης το 2021, ο διάδοχος του Lasvigne, Laurent Le Bon, προτίμησε τον όρο “moviment”, δανεισμένο από τον συγγραφέα Francis Ponge, ο οποίος περιέγραψε το Centre Pompidou ως συνδυασμό καλλιτεχνικού κινήματος και μνημείου.
Το κέντρο Πομπιντού κατά καιρούς έχει αποκληθεί με διάφορες εκφράσεις. Μια ενδιαφέρουσα είναι ότι το Μπομπούρ θυμίζει μυ σε αδιάκοπο ρυθμό.
Αναφερόμενος στην ιδρυτική ιδέα της τριβής μεταξύ κοινού και κλάδων, αυτός ο νεολογισμός είναι η ετικέτα ενός διεπιστημονικού προγράμματος που πραγματοποιείται στο παρισινό ίδρυμα έως τις 14 Ιουλίου. Το “Moviment” είναι επίσης η κωδική ονομασία για το πολιτιστικό πρόγραμμα που συνοδεύει το τεράστιο έργο ανακαίνισης, με την ελπίδα να αναβιώσει μια αμαυρωμένη πλέον ουτοπία.
Το μουσείο, εκτός από τις εκπληκτικές βιβλιοθήκες περιλαμβάνει μια από τις πιο βαρυσήμαντες συλλογές σύγχρονης τέχνης με περισσότερα από 59.000 έργα καλύπτουν ένα αρκετά ευρύ μήκος κύματος των τεχνών της περιόδου του 20ου αιώνα.
Στον 4ο όροφο στεγάζονται πολλά έργα μεταξύ της περιόδου 1905 και του 1965 και καλύπτονται μορφές τέχνης , όπως αφηρημένη, Φωβισμός, σουρεαλισμός και κυβισμός.
Μεταξύ των καλλιτέχνες που εκτίθενται, μπορείτε να θαυμάστε έργα των Ματίζ, Πικάσο, Μιρό και Καντίνσκι. Ο 5ος όροφος εκθειάζει την περίοδο μεταγενέστερη του 1965.
Ολο αυτό το πολύτιμο υλικό θα πρέπει να μεταφερθεί σε άλλους χώρους και προφανώς θα χρειαστεί και γενναία χρηματοδότηση. Παράλληλα θα πρέπει και οι εργαζόμενοι να βρουν μουσεία και πολιτιστικά κέντρα για να εργαστούν την πενταετία του κλεισίματος.
Με πληροφορίες από τη γαλλική Monde
I
