H ολοκληρωτική νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ενθαρρύνει τους απανταχού τζιχαντιστές
Το Αφγανιστάν βρίσκεται πλέον στο έλεος των Ταλιμπάν και άγνωστες προς το παρόν τουλάχιστον συνέπειες για τους πολίτες της χώρας, αλλά και για τον κόσμο. Η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να μη θυμίζει ακριβώς την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Σαϊγκόν, δεδομένου ότι πρόκειται για διαφορετικά θέματα με διαφορετικές παραμέτρους. Θυμίζει όμως την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράν με την ανατροπή του Σάχη και την εγκαθίδρυση ενός αμιγώς θεοκρατικού καθεστώτος που φτάνει αναλλοίωτο ως τις μέρες μας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα συμπεριφερθούν οι νέοι εξουσιαστές της Καμπούλ. Αν πέραν των δεσμεύσεων τους για ηπιότερη έναντι των γυναικών συμπεριφορά – κάτι που η διεθνής κοινότητα θα παρακολουθεί από κοντά – θα επιδιώξουν συνεργασίες με το γειτονικό Πακιστάν, τις χώρες του Κόλπου και κυρίως με την Κίνα. Η Κίνα έχει κάθε λόγο να διατηρήσει ένα καλό κλίμα επικοινωνίας με τους Ταλιμπάν, δεδομένου ότι στο αφγανικό έδαφος υπάρχει άφθονος ορυκτός πλούτος, ιδιαίτερα χρήσιμος για την καινοτόμο, υπερσύγχρονη τεχνολογία της Κίνας. Αρα, μένει να φανεί σύντομα η τακτική που θα ακολουθήσει το Πεκίνο, το οποίο προφανώς αισθάνεται “καλά” με την ήττα της Ουάσιγκτον.
Ακόμη όμως κι αν οι Ταλιμπάν, επιδιώκοντας να κερδίσουν διεθνή αναγνώριση, προβούν σε ορισμένες “διορθωτικές” κινήσεις των γνωστών μεθόδων τους αντιμετώπισης όσων αντιδρούν και κυρίως γυναικών, η πασιφανής νίκη τους επί των αφγανικών δυνάμεων και των ΗΠΑ οδηγεί σε ενθάρρυνση των απανταχού στον κόσμο τζιχαντιστών που θα μπορούσαν κάλλιστα να εμπνευστούν από το γεγονός και να προετοιμάσουν το έδαφος σε δικά τους πεδία δράσης.
Η Ινδία ειδικότερα θα πρέπει να προετοιμάζεται για περισσότερα προβλήματα στην επαρχία Τζαμού και Κασμίρ, τη μόνη με μουσουλμανική πλειονότητα.
Η Κίνα έχει λόγους να ανησυχεί πως οι Ουιγούροι, που αγωνίζονται κατά της καταστολής που υφίστανται από το Πεκίνο στην Σιντζιάνγκ, μπορεί να βρουν βάση στο Αφγανιστάν.
Το Ιράν θα χαρεί να δει την Αμερική ηττημένη, αλλά θα ανησυχήσει για τη μοίρα των Χάζαρων, μιας σιιτικής μειονοτικής ομάδας, που έχουν υποστεί βάναυση δίωξη από τους Ταλιμπάν.
Όλοι οι γείτονες του Αφγανιστάν και η ΕΕ θα προετοιμάζονται για μια εισροή προσφύγων.
Τι γίνεται όμως με το Πακιστάν ;
Γράφουν οι Financial Times: Η γειτονική χώρα που βρίσκεται στην πιο αμφιλεγόμενη και επικίνδυνη κατάσταση είναι το Πακιστάν. Για δεκαετίες η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ –και ιδιαίτερα οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες, η ISI- προσέφεραν ασφαλή καταφύγια για τους Ταλιμπάν. Αυτή η πολιτική μισοδιαψεύδονταν και μισοδικαιολογούταν στη βάση ότι το Πακιστάν χρειάζονταν «στρατηγικό βάθος» -που σήμαινε ότι ήθελε να αποτρέψει το ενδεχόμενο το Αφγανιστάν να πέσει στην Ινδική επιρροή. Η επιρροή των σκληροπυρηνικών Ισλαμιστών εντός του Πακιστάν του ίδιου επίσης βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί έναανεκτικό περιβάλλον για τους Ταλιμπάν.
Η σιωπηρή στήριξη του Ισλαμαμπάντ στον βίαιο ισλαμισμό στο Αφγανιστάν επιβίωσε ακόμα και των θηριωδιών που διεπράχθησαν σε πακιστανικό έδαφος –όπως η σφαγή σε ένα σχολείο στην Πεσαβάρ το 2014, όπου οι Πακιστανοί Ταλιμπάν σκότωσαν περίπου 150 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 132 παιδιά.
Εν τούτοις, η κατάληψη του γειτονικού Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν είναι επίσης επικίνδυνη για το Πακιστάν. Οι τζιχαντιστές εντός της χώρας θα πάρουν θάρρος από τη νίκη. Τα σύνορα των 1.600 μιλίων μεταξύ των δυο χωρών είναι παραδοσιακά διάτρητα. Οι Πακιστανοί Ταλιμπάν ήδη φαίνεται να επανέρχονται, και τον περασμένο μήνα ανέλαβαν την ευθύνη για 26 τρομοκρατικές επιθέσεις στο Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένης μιας βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας που σκότωσε εννέα κινέζους εργάτες μεταξύ άλλων. Οι κοσμικοί Πακιστανοί αξιωματούχοι θα μπορούσαν επίσης να γίνουν στόχοι.
Ας μην ξεχαστεί ο εντυπωσιακός τρόπος που ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Ιμράν Χαν – πρώην διεθνής παίκτης του κρίκετ – χαιρέτισε την είσοδο των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, τείνοντας ουσιαστικά χείρα φιλίας προς την ηγεσία τους.
Μιλώντας στο Guardian, ο Σαγιέντ, κάτοικος της Καμπούλ, περιέγραψε με δραματικά λόγια όσα ήδη συμβαίνουν και όσα έπονται: