Τα Ελληνοτουρκικά, μια κριτική- συγκριτική προσέγγιση
H νέα φάση στα ελληνοτουρκικά ζητήματα θέτει και νέα ερωτήματα ως προς τη διεξαγωγή
των σχετικών διαπραγματεύσεων. Στο εγγύς ιστορικό παρελθόν, στην ευρύτερη περιοχή
μας, έχουν διεξαχθεί ανάλογες διαπραγματεύσεις στις οποίες μπορούμε να ανατρέξουμε ως
προς το δέον ή το μη δέον γενέσθαι στα καθ’ημάς κρίσιμα διακυβεύματα.
Η παλαιστινιακή αστοχία
Ο Καθηγητής, πρώην πρέσβυς, Michel Foucher συνδυάζει τη γεωπολιτική θεωρία με τη
διπλωματική πράξη. Στο πρόσφατο βιβλίο του Conseiller le prince. A la lumière de la
géographie politique συγκεντρώνει άρθρα και εμπιστευτικές αναφορές, σχετικά με τα
μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα που απασχόλησαν την Γαλλία. Στο κεφάλαιο “Ισραήλ-
Παλαιστίνη”, παραθέτει και σχολιάζει την εμπιστευτική αναφορά (3-12-1998), προϊόν της
αποστολής του στο Ισραήλ, την οποία απηύθυνε στον Hubert Védrine για να σταθμίσει τις
προοπτικές της ειρηνευτικής διαδικασίας. “Η απουσία συγκεκριμένης γεωγραφικής
σκέψης…υπήρξε επί πολύ η αδυναμία του εθνικού παλαιστινιακού κινήματος το οποίο
λειτουργούσε με μεγαλύτερη άνεση όταν αναφερόταν στον “αραβικό κόσμο” και στην
παγκόσμια σκηνή από την οποία ανέμενε μιαν αναγνώριση”. Παραθέτει, επίσης, τον τίτλο
ενός άρθρου της Guardian (22. 10.1998), σχετικό με τη συμφωνία Wye River: Τhe
Palestinian leader has been outwitted by Israeli mapmakers.
Πολλά από τα σημερινά προβλήματα προέρχονται από την ασυμμετρία στην αντίληψη των
γεωγραφικών και χαρτογραφικών διακυβευμάτων ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους
Παλαιστινίους. Εξ αιτίας αυτής της ανισορροπίας, οι Παλαιστίνιοι απέτυχαν να θέσουν τις
βάσεις για μιαν εδαφική κατάσταση, ευνοϊκή για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Αντιθέτως, οι Ισραηλινοί, χάρη στη γεωγραφική και χαρτογραφική τους υπεροχή,
προώθησαν δεδομένα τα οποία κατέστησαν τη συγκρότηση μιας παλαιστινιακής εδαφικής
οντότητας εξαιρετικά προβληματική. Επιβεβαιώθηκε και πάλι η καθοριστική σημασία της
Γεωγραφίας και της Χαρτογραφίας. Είχε ήδη αναδειχθεί κατά τις διαπραγματεύσεις μετά
τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίες καθόρισαν τον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.
Το Ισραήλ διαθέτει ισχυρή γεωγραφική παιδεία και αποτελεσματικούς χαρτογραφικούς
μηχανισμούς. Όπως και η γαλλική, η ισραηλινή γεωγραφική σχολή διετήρησε την
παράδοσή της, ακόμη και μετά την περιθωριοποίηση της επιστήμης αυτής στον αγγλο-
σαξονικό κόσμο. Παραλλήλως, το Κράτος του Ισραήλ φρόντισε να αναπτύξει τις
χαρτογραφικές του υπηρεσίες και να εμπλουτίσει τα αντίστοιχα αρχεία, χάρη στα οποία
θεμελιώνει τις διεκδικήσεις του.
Οι Παλαιστίνιοι διέθεταν λιγοστά εφόδια για να αντιμετωπίσουν τη γεωγραφική και
χαρτογραφική υπεροπλία των Ισραηλινών. Όμως, η αδυναμία τους δεν περιοριζόταν
αποκλειστικά στην επιστημονική και τεχνική έλλειψη προετοιμασίας. Το κύριο
μειονέκτημα συνίστατο στο ότι οι λίγοι Παλαιστίνιοι γνώστες των γεωγραφικών
παραμέτρων ήταν τελείως παραγκωνισμένοι στις διαδικασίες για τον καθορισμό της
παλαιστινιακής στρατηγικής. Η παλαιστινιακή ηγεσία, χωρίς γεωγραφική παιδεία,
θεωρούσε τους Γεωγράφους και τους Χαρτογράφους ως τεχνικούς οι οποίοι απλώς θα
εφήρμοζαν εκ των υστέρων κάποιες γενικές αρχές. Στο βιβλίο του Παλαιστινίου
Γεωγράφου Khalid Tafakji, περιγράφεται και ο εκνευρισμός των ιθυνόντων όταν έρχονταν
σε επαφή με τα δυσάρεστα εδαφικά διακυβεύματα.
Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στο βιβλίο του Michel Foucher ρίχνουν νέο φως στη
συζήτηση για το παλαιστινιακό ζήτημα, καθώς οδηγούν στις ρίζες των σημερινών
αδιεξόδων. Σήμερα είναι προς το συμφέρον και του Ισραήλ να δημιουργηθεί ένα
παλαιστινιακό κράτος, καθώς κάθε άλλη εξέλιξη οδηγεί σε συνεχή αστάθεια ή σοβαρά
πολιτικά και ηθικά προβλήματα. Όμως, η προοπτική αυτή έχει υπονομευθεί από τις
εδαφικές ρυθμίσεις τις οποίες επέβαλε η ισραηλινή γεωγραφική υπεροχή και απέτυχε να
αποτρέψει η παλαιστινιακή γεωγραφική τύφλωση.
“Πρώτα το πλαίσιο και μετά οι χάρτες”
Κοινό στοιχείο ανάμεσα στους Έλληνες και τους Παλαιστινίους είναι η έλλειψη
γεωγραφικής παιδείας. Και οι δύο λαοί αρεσκόμαστε στις ιδεολογικές γενικότητες και
στους περίπλοκους νομικισμούς. Στο βιβλίο Γεωχωρικά Διακυβεύματα, ο Ευάγγελος
Λιβιεράτος παρουσιάζει ανάγλυφα τις ελληνικές αδυναμίες ως προς τη Γεωγραφία και τη
Χαρτογραφία. Η παλαιστινιακή εμπειρία πρέπει, επομένως, να μας προβληματίσει, εν όψει
διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Σύμφωνα με την Καθημερινή (29-9-24) έχει δοθεί
εντολή στους ομολόγους υπουργούς εξωτερικών, η διαπραγμάτευση να διεξαχθεί σε δύο
φάσεις: “πρώτα το πλαίσιο και μετά (sic) οι χάρτες”. Ακριβώς όπως σκέπτονταν και
ενεργούσαν οι Παλαιστίνιοι ηγέτες.
Βεβαίως, η Ελλάδα είναι ένα οργανωμένο κράτος με σοβαρές τεχνικές υποδομές. Δεν
συγκρίνεται με το παλαιστινιακό κίνημα της περιόδου 1995-2000, το οποίο δεν διέθετε
χαρτογραφικές υπηρεσίες. Ο εξαιρετικός Άτλας των Ελληνο-τουρκικών Σχέσεων, τον οποίο
έχουν εκπονήσει ο Άγγελος Συρίγος και ο Θάνος Ντόκος, συγκεντρώνει, χαρτογραφεί και
σχολιάζει τα γεωγραφικά στοιχεία της ελληνοτουρκικής διένεξης. Στηρίζεται σε
πληροφορίες από ικανές αρμόδιες υπηρεσίες. Μετά την έκδοση αυτού του Άτλαντα, το
Υπουργείο Εξωτερικών παρουσίασε μια σειρά από ανάλογους χάρτες οι οποίοι
διενεμήθηκαν ευρύτατα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Οι πρωτοβουλίες αυτές, ασφαλώς πολύ χρήσιμες, δεν επαρκούν για να καλύψουν το
βαθύτερο έλλειμμα. Η κινητοποίηση της Γεωγραφίας για πολιτικούς σκοπούς, δηλαδή η
Γεωπολιτική, απαιτεί μιαν ολοκληρωμένη και συνθετική προσέγγιση. Πρέπει οι πολιτικοί οι
οποίοι λαμβάνουν τις αποφάσεις να έχουν γεωγραφική θεώρηση. Επίσης, πρέπει να
υποστηρίζονται από μια κοινή γνώμη η οποία να κατανοεί τα γεωγραφικά διακυβεύματα.
Επομένως, οι τεχνικές πλευρές και οι μεμονωμένοι πεφωτισμένοι ειδικοί δεν αρκούν. Η
στρατηγική πρέπει να εδράζεται σε ουσιαστική γεωγραφική παιδεία.
Στην Ελλάδα, εντούτοις, η γεωγραφική παιδεία έχει υποβαθμιστεί ήδη από τον 19ο αιώνα,
για λόγους σχετικούς με τα βαλκανικά προβλήματα. Κυριάρχησε ο ιστορικός λόγος ο
οποίος επεδίωξε να αμβλύνει τις γεωγραφικές αντιφάσεις της εθνικής οικοδόμησης.
Βεβαίως, κατά την περίοδο των Βαλκανικών και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η
ελληνική ηγεσία ανέπτυξε ισχυρή γεωπολιτική αντίληψη. Όμως, κατά τον Ψυχρό Πόλεμο η γεωγραφική παιδεία εγκαταλείφθηκε πλήρως, καθώς “άλλοι σκέπτονταν για εμάς”.
Η στροφή της Ελλάδας προς τα ευρωπαϊκά ζητήματα, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής
οικοδόμησης, ενίσχυσε τις νομικές και τις οικονομικές προσεγγίσεις εις βάρος της
Γεωπολιτικής. Η στροφή αυτή αντανακλάται στις διαδοχικές ηγεσίες του Υπουργείου
Εξωτερικών, κατά κανόνα προερχόμενες από τη νομική επιστήμη. Στο Υπουργείο
Εξωτερικών δεν υπάρχει χαρτογραφική και γεωγραφική υπηρεσία στο πρότυπο, επί
παραδείγματι, του Office of the Geographer and Global Issues στο Αμερικανικό State
Department..
Επομένως, συναντούμε στην Ελλάδα δυσκολίες ανάλογες με τα προβλήματα που
αντιμετώπισαν οι Παλαιστίνιοι. Η πολιτική μας ηγεσία δεν διαθέτει ή δεν προσδίδει τη
δέουσα σημασία σε γεωγραφικούς συμβούλους· αρκείται, ίσως και καθ’υπερβολήν, στους
νομικούς και, έτι πλείον, στους οικονομολόγους. Ενδεχομένως δεν έχει γίνει ακόμη
αντιληπτή η μεγάλη διεθνής στροφή από τον Οικονομισμό στη Γεωπολιτική.
Ένα παράδειγμα της γεωγραφικής αβελτηρίας αφορά τις γεωγραφικές αναπαραστάσεις.
Όταν θα έλθει η ώρα της διαπραγμάτευσης, η Διεθνής Κοινότητα θα έχει στραμμένα τα
βλέμματα στη χώρα μας. Θα κρίνει τις τοποθετήσεις μας, έχοντας ως κριτήριο το πώς έχει
προσλάβει τον χώρο του Αιγαίου· και θα ασκήσει τις σχετικές πιέσεις. Αποσκοπώντας στην
αναδιαμόρφωση της διεθνούς κοινής αντίληψης, η τουρκική πλευρά, αργά και σταθερά,
έχει προωθήσει την εικόνα μιας υποτιθέμενης γεωγραφικής αδικίας: πώς είναι δυνατόν μία
θάλασσα ανάμεσα σε δύο εδαφικά σύνολα να ελέγχεται μόνον από το ένα; Η χώρα μας
θεωρεί ότι μας εξασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο και υποτιμά αυτην την κρίσιμη γεωγραφική
διαμάχη. Παρακολουθούμε στον διεθνή τύπο χάρτες οι οποίοι παρουσιάζουν τη “Γαλάζια
Πατρίδα”, δηλαδή ένα διχοτομημένο Αιγαίο, χωρίς καμία προσπάθεια να εκπονήσουμε και
να προωθήσουμε χάρτες με μιαν εναλλακτική αναπαράσταση. Υπάρχει ο κίνδυνος κατά τη
διαπραγμάτευση να αδυνατούμε να πείσουμε ότι το νόμιμο είναι και δίκαιο. Χωρίς τα
διδάγματα και την κινητοποίηση της Γεωγραφίας, πολλές από τις βεβαιότητές μας θα
αμφισβητηθούν εν τοις πράγμασι, όπως έγινε με το Μακεδονικό.
Η Τουρκία, πίσω από τη συζήτηση “για το πλαίσιο”, αναμφιβόλως κρύβει ένα γεωγραφικό
οπλοστάσιο “για τους χάρτες”, το οποίο θα ανακαλύψουμε με αναπότρεπτη καθυστέρηση.
Το τουρκικό οπλοστάσιο θα συνδεθεί με τη “δημόσια διπλωματία” για τη “Γαλάζια
Πατρίδα”· θα συγκροτήσει μιαν ολοκληρωμένη γεωγραφική επιχειρηματολογία στην οποία
θα προτάξουμε τη νομική μας υπεροπλία. Όμως, στο διεθνές ακροατήριο, το Διεθνές Δίκαιο
υποχωρεί σταθερά έναντι της γεωπολιτικής πραγματικότητας.
Michel Foucher
Γεωγράφος και διπλωμάτης, ο Michel Foucher υπήρξε Καθηγητής Πανεπιστημίου από το
2007, με αντικείμενο την Εφαρμοσμένη Γεωπολιτική. Υπηρέτησε ως σύμβουλος του
Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών (1997-2002), επικεφαλής του Κέντρου Ανάλυσης και
Πρόβλεψης του Γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών (1999-2002), ειδικός απεσταλμένος στα
Βαλκάνια και στον Καύκασο (1999) και Πρέσβης σε Ειδική Αποστολή για τα Ευρωπαϊκά
Ζητήματα (2007). Διηύθυνε το τμήμα σπουδών στο Ινστιτούτο Ανώτατων Σπουδών
Εθνικής Άμυνας από το 2010. Διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ελλάδα, με συχνή
παρουσία σε συνέδρια και άλλες επιστημονικές και διπλωματικές εκδηλώσεις. Από κοινού
με τον Καθηγητή Γιώργο Πρεβελάκη οργανώνουν τακτικές ημερίδες, με τίτλο
“Εφαρμοσμένοι Ελληνο-γαλλικοί Διάλογοι”. Το βιβλίο του-Άτλας Η Μάχη των Χαρτών
κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση, ως πολύτιμο βοήθημα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Η πικρή εμπειρία του Παλαιστινίου χαρτογράφου
O Khalil Tafakji, σημαντικός Παλαιστίνιος ειδικός για τα γεωγραφικά ζητήματα,
περιγράφει τη συνάντησή του με την ηγεσία του κινήματος στην Ιεριχώ (1995).
“Προσκαλώντας με στην Ιεριχώ, οι υπεύθυνοι του κινήματος ανέμεναν μια περιγραφή του
εποικισμού στη Δυτική Όχθη. Για εμένα, όμως, ήταν η ευκαιρία να παρουσιάσω, χωρίς
υπεκφυγές, την κατάστασή μας…Στην Ιεριχώ η ένταση ήταν χειροπιαστή. Ήμουν όμως
προετοιμασμένος. Είχα μια μοναδική ευκαιρία να βάλω τους χάρτες να ομιλήσουν και
αισθανόμουν ότι είχα καθήκον να μην παρεμποδιστώ από … το πρωτόκολλο. Η
πραγματικότητα επί του εδάφους ήταν δύσκολη και το μέλλον αβέβαιο…Ήμουν παρών με
την ιδιότητα του χαρτογράφου. Ένας απλός τεχνικός. Όμως, όσο προχωρούσα στην
παρουσίασή μου τόσο πιό άκαμπτοι γινόντουσαν οι συνομιλητές μου. Ο … [Αραφάτ]
κινούσε νευρικά τα πόδια του και μπορούσα να διακρίνω ένα ελαφρό τρέμουλο στα χείλη
του. Θεώρησα καλό να διευκρινίσω ότι εκφραζόμουν με την ιδιότητα του χαρτογράφου.
“Δεν γνωρίζω αν κάποιος σάς υποσχέθηκε ότι θα αποκτήσετε ένα Κράτος, αλλά σάς μιλώ
με βάση τους χάρτες και, αν μελετήσουμε τους χάρτες, δεν υπάρχει παλαιστινιακό
κράτος…Δεν έχετε τίποτα”. “Όχι! Έχω ένα Κράτος!” μου πέταξε με ένα ξηρό ύφος ο
Αραφάτ. Φαινόταν πολύ σοκαρισμένος”.
Khalil Tafakji και Stéphanie Maupas, 31º Nord, 35º Est. Chroniques géographiques de la
colonisation israélienne, Paris, La Découverte, 2020
Το άρθρο του Γιώργου Πρεβελάκη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 5-6 Οκτωβρίου 2024
Το νέο βιβλίο του Γεώργιου-Στυλιανού Πρεβελάκη
“Στον Ο.Ο.Σ.Α. – Γεωπολιτική θεωρία και Διπλωματική Πράξη”
Με το βιβλίο του Στον Ο.Ο.Σ.Α.: Γεωπολιτική θεωρία και Διπλωματική πράξη, ο Γεώργιος-Στυλιανός Πρεβελάκης, καθηγητής Γεωπολιτικής που θήτευσε δυο φορές ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ τόσο το 2013-15, στην κορύφωση της κρίσεως χρέους/των Μνημονίων, όσο και το 2019-23, μετά την έξοδο της χώρας από τα εν λόγω Μνημόνια, επιχειρεί να φωτίσει τις ευκαιρίες που ανοίγονται, για ένα μάλλον αγνοημένο διεθνή Οργανισμό. Και για την αξιοποίησή του από την Ελλάδα, την ελληνική εξωτερική πολιτική/διπλωματική πρακτική.
Με την διπλή αυτή ματιά, ο Γ. Πρεβελάκης είχε τη δυνατότητα να δει και να αναστοχασθεί τις δυνατότητες μετεξέλιξης του Οργανισμού στην εποχή της τωρινής κρίσης της παγκοσμιοποίησης. Πώς, δηλαδή με απόμακρες ψυχροπολεμικές μνήμες του ΟΟΣΑ (που ξεκίνησε ως ΟΕΟΣ, επί Σχεδίου Μάρσαλ) θα μπορούσε να αναζητήσει ένα «νέο παράδειγμα» στο άνοιγμα της γεωπολιτικής στις θάλασσες – και στη μελέτη/προσέγγιση των πληθυσμιακών προκλήσεων.
Προλογίζοντας το βιβλίο ο Παναγιώτης Όθωνος Πικραμμένος, θεωρεί ότι ο ΟΟΣΑ αποτελεί τον μόνο υφιστάμενο οργανισμό ο οποίος θα μπορούσε να στεγάσει μια «Δημοκρατική Κοινοπολιτεία της Δύσης», την οποία απαιτούν οι καιροί.
Πάντως, η διεξοδική ματιά του Γ. Πρεβελάκη δίνει δείγματα του πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μια πιο προωθημένη ανάγνωση του ΟΟΣΑ και των δυνατοτήτων του. Όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά σίγουρα με την Ελλάδα να αναγνωρίζει και να συμπαρατάσσεται προς έναν τέτοιο ρόλο.
_______________________
Info:
Το βιβλίο κυκλοφορεί
από τις Εκδόσεις Κέρκυρα Α.Ε.-economia Publishing
και διατίθεται σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή (e-book).
My Pietà. Art Project Space
Σύλληψη και επιμέλεια έκθεσης: Πέτρος Δουμάς – Χαλκούσης
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ηλέκτρα Δουμά – Χαλκούση
Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει στον χώρο του Art Project Space την ομαδική έκθεση με τίτλο My Pietà. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου στις 18:00, με διάρκεια έκθεσης έως 16 Νοεμβρίου 2024.
Η Pietà, όντας ένα πολύ οικείο θέμα τόσο στους καλλιτέχνες όσο και στο φιλότεχνο κοινό ήταν αυτό που ιντρίγκαρε τον Πέτρο Δουμά, η ιδέα κάτι τόσο κλασικό να παρουσιαστεί ξανά μέσα από τα μάτια 33 σύγχρονων εικαστικών αποτέλεσε την έμπνευση του για αυτή την ομαδική έκθεση. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση προέκυψαν εν μέρει από την προσωπική επιλογή του Πέτρου Δουμά αλλά και από τις επιλογές εννέα Επιμελητών Τέχνης που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της γκαλερί να προτείνουν με τη σειρά τους καλλιτέχνες καθώς και να γράψουν από ένα κείμενο πάνω στα έργα που δημιουργήθηκαν.
Η αποκαθήλωση ή αλλιώς Pietà αποτελεί ένα αγαπημένο θέμα στον κόσμο της τέχνης το οποίο έχει αποδοθεί ποικιλοτρόπως, αρχής γενομένης από τη Βυζαντινή τέχνη του 9ου αιώνα και στη συνέχεια επηρεάζοντας τους καλλιτέχνες της Δύσης. Η θεματική αφορά την αποκαθήλωση του Χριστού από τον σταυρό μετά την σταύρωση και πριν τον ενταφιασμό του.
Ο τρόπος απόδοσης, της Βυζαντινής από την Δυτική Τέχνη, διαφέρει αισθητά. Οι Βυζαντινές εικόνες είναι πολυπρόσωπες απεικονίζοντας πάντα κεντρικά τον σταυρό με τη μορφή του Ιησού και έχοντας αριστερά την Παναγία με τις μυροφόρες. Ακόμα πολλές φορές εικονίζονται αγγελικές μορφές γύρω από τον σταυρό. Η πολυπρόσωπη σύνθεση εστιάζει στον θρήνο, όχι μόνο της ίδιας της Παναγίας, για τον νεκρό Ιησού αλλά και του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί.
Οι Δυτικοί καλλιτέχνες αποδίδουν το θέμα με τη μορφή της Θεοτόκου να κρατά στην αγκαλιά της τον νεκρό Χριστό. Ο σταυρός δεν εικονίζεται ποτέ και σπάνια δίπλα στην Παναγία παρίστανται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ή Αγγελικές μορφές. Ο θρήνος εδώ αποκτά μεταφορική διάσταση και αφορά τον θρήνο της μάνας για το χαμένο της παιδί ζητώντας έλεος. Η πιο διάσημη Pietà είναι αυτή του Michelangelo, ένα μαρμάρινο γλυπτό που βρίσκεται στην Βασιλική του Άγιου Πέτρου στο Βατικανό, το οποίο απεικονίζει τη Θεοτόκο σε νεαρή ηλικία κρατώντας στην αγκαλιά της τον νεκρό Ιησού.
Στην έκθεση στο Art project space συναντώνται 33 εικαστικοί με έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, φωτογραφίας, εγκαταστάσεις, γλυπτά και video. Ο καθένας με το δικό του μοναδικό στυλ παρουσιάζει τη δική του «αποκαθήλωση». Στόχος της έκθεσης είναι, ξεφεύγοντας από τη νόρμα του θέματος, να το εξετάσουμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο με εικόνες σύγχρονες, αλληγορικές ή και δυστοπικές. Η Pietà συμβολίζει την απώλεια και τον θρήνο. Σε μια κοινωνία ταλαιπωρημένη από τις οικονομικές κρίσεις, τους πολέμους, τη πανδημία και τις κοινωνικές ανισότητες, η έκθεση αυτή έρχεται να προβληματίσει και να παρακινήσει τον θεατή να αναλογιστεί τις δικές του προσωπικές «απώλειες». Θέτει ερωτήματα για την δύστοκη κοινωνία που έχει σμιλέψει ο ίδιος ο άνθρωπος, αναδεικνύοντας μέσα από τα έργα όλες τις παθογένειες της. 
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Άγγελος, Πρόταση Γιάννη Κολοκοτρώνη
Γκάγκικ Αλτουνιάν, Πρόταση Μάνου Στεφανίδη
Μανώλης Αναστασάκος
Ρένα Ανούση-Ηλία
Χρήστος Αντωναρόπουλος, Πρόταση Μάνου Στεφανίδη
Στάθης Βατανίδης
Μπάμπης Βενετόπουλος, Πρόταση Μαρίας Κενανίδου
Ντιάνα Γιαννοπούλου
Γιώργος Δέρπαπας
Γαλήνη Εξαδάκτυλου
Ελένη Εξάρχου, Πρόταση Μπίας Παπαδοπούλου
Βασίλης Καρακατσάνης
Μιχάλης Κουντούρης
Κώστας Λάβδας, Πρόταση Γιώργος Μυλωνάς
Νίκος Λεοντόπουλος
Κώστας Λευκόχειρ
Ελένη Λύρα, Πρόταση Νίκης Παπασπύρου
Μηνάς Μαυρικάκης, Πρόταση Ίριδας Κρητικού
Τάσος Μισούρας, Πρόταση Ίριδας Κρητικού
Μάνος Μπατζόλης, Πρόταση Ίριδας Κρητικού
Χρόνης Μπότσογλου
Φλωρεντία Οικονομίδου
Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου, Πρόταση Γιάννη Κολοκοτρώνη
Κωνσταντίνος Παρθένης
Ελένη Παρχαρίδου
Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης
Σπυριδούλα Πολίτη
Ηλίας Πούλος, Πρόταση Ήρας Παπαδοπούλου
Μαρία Ρηγούτσου
Πάτροκλος Σκαφίδας
Μαρία Φιλιππακοπούλου, Πρόταση Λουίζας Καραπιδάκη
Σοφία Φωτιάδου
Θεοδώρα Χωραφά
Χορηγοί επικοινωνίας είναι Art22, Art views, Axia news, Artpointview
Χορηγός οίνου εγκαινίων είναι Materia prima.
Ένα αυτοκίνητο χωρίς οδηγό, σχεδιασμένο από τρεις μαθητές από το Πρότυπο Γυμνάσιο Αναβρύτων στο Μαρούσι, κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό Race Car Challenge, που διοργανώθηκε στο MIT από το Beaver Works Summer Institute (BWSI) στη Βοστώνη.
Οι μαθητές Φίλιππος Ευστασιάδης, Μιχαήλ Αγαπάκης και Στέλιος Φιωτάκης μίλησαν για τη διάκρισή τους στην εκπομπή του ΕΡΤNews «Συνδέσεις» με τους Χριστίνα Βίδου και Κώστα Παπαχλιμίντζο.
«Ήταν μια φανταστική εμπειρία που αξίζει κάθε μαθητής λυκείου να λάβει μέρος έστω και αν δεν κερδίσει, καθώς οι γνώσεις που θα κερδίσει θα είναι πάρα πολλές. Όσο για την Αμερική, δεν έχω λόγια. Ήταν πραγματικά απίθανο. Μια μοναδική εμπειρία που μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τόσο την Αμερική όσο και καινούργιο κόσμο και να καταλάβουμε πως είναι στην πραγματικότητα το MIT και όχι όπως το βλέπουμε εδώ πέρα» ανέφερε ο Μιχαήλ Αγαπάκης.
Ενώ πρόσθεσε: «Ξεκινήσαμε από την τρίτη Γυμνασίου όπου είχαμε δηλώσει μέρος στον πανελλήνιο διαγωνισμό, τον οποίο δεν κερδίσαμε την πρώτη χρονιά, αλλά κερδίσαμε τη δεύτερη και έτσι πήραμε το εισιτήριο να πάμε στην Αμερική».
Εδώ όλα όσα είπαν οι μαθητές στο ΕΡΤNews:
Θεατρικός χειμώνας 2024-2025: Οι παραστάσεις που δεν θα χάσουμε
κεντρική φωτογραφία, Θέατρο Κεφαλληνίας, Οταν έκλαψε ο Νίτσε
Όλες οι καινούριες θεατρικές παραστάσεις και εκείνες που επαναλαμβάνονται για δεύτερο ή τρίτο χρόνο τη σεζόν 2024-2025
Θέατρο Νέος Ακάδημος, “Η πόρνη από πάνω”
Το φετινό θεατρικό τοπίο χαρακτηρίζεται από πολλές «επαναλήψεις» παραστάσεων που ξεχώρισαν την προηγούμενη θεατρική σεζόν. Στις νέες παραγωγές θα ξεχωρίσουν αρκετές πρεμιέρες σύγχρονων θεατρικών έργων που συζητιούνται στο εξωτερικό και έρχονται για πρώτη φορά στη χώρα μας, όπως η «Φάλαινα», το «Prima Facie» ή το μοναδικό «The Second Woman» με τη Στεφανία Γουλιώτη σε μια 24ωρη παράσταση. Παράλληλα, δεν θα λείψουν οι διασκευές κλασικών αριστουργημάτων της παγκόσμιας θεατρικής λογοτεχνίας αλλά και κάποια πολύ ενδιαφέροντα νέα κείμενα Ελλήνων ή ξένων θεατρικών συγγραφέων.
Οι επαναλήψεις από προηγούμενες σεζόν;
Θέατρο Πορεία, «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Στις επαναλήψεις θα βρούμε παραστάσεις που συζητήθηκαν πολύ και σημείωσαν απανωτά sold out. Για δεύτερη σεζόν, για λίγες και περιορισμένες παραστάσεις συνεχίζουν στο Πορεία το «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Λόρκα και το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι – και τα δυο σε σκηνοθεσία ΔημήτρηΤάρλοου.
Στο θέατρο Ελληνικός Κόσμος «Οι άθλιοι» του Βίκτορος Ουγκό, μια μεγάλη παραγωγή με 23μελή θίασο, σε σκηνοθεσία ΚωνσταντίναςΝικολαΐδη με τον Ιβάν Σβιτάιλο στον ρόλο του Γιάννη Αγιάννη και στο Ζίνα «Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, σε σκηνοθεσία ΓιώργουΝανούρη, με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στον κεντρικό ρόλο.
Άσχημος», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, με πρωταγωνιστή τον Ορφέα Αυγουστίδη, θα συνεχίσει και φέτος, έπειτα από τα soldout της προηγούμενης σεζόν, στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου, από την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου. Στο Studio του θεάτρου Αργώ ξαναπαίζεται το «Χόρεψέ με πατέρα» της Κατερίνας Αντωνιάδου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη, με τους δυο τους να ενσαρκώνουν τον πατέρα και την κόρη. Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε την περσινή χρονιά, η κωμωδία του Τομ Σέπαρντ -και μετάφραση Μίνου Βολανάκη- «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί» επιστρέφει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Παράλληλα, για δεύτερη χρονιά επιστρέφει στο θέατρο Μουσούρη η παράσταση του Στίβεν Κάραμ «The humans» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.
Κυρία, κύριε, μαμά, μπαμπά, γιαγιά,
δε φαντάζομαι να μην είστε έτοιμοι για τη σεζόν…
Τον Σεπτέμβρη ξεχυνόμαστε για σχολικά,
τσάντες, γραφική ύλη, βιβλία σχολείου.
Αλλά και τα σκέτα βιβλία, εκείνα που δεν ανήκουν στη σχολική ύλη, αλλά μπορούν να προσφέρουν πολλά στα παιδιά.
Πώς μπορούμε να ενσωματώσουμε στα «σχολικά» μας εκείνα τα βιβλία που δεν είναι αναγκαία για την εκπαίδευση, αλλά είναι εργαλεία που θα βοηθήσουν τα παιδιά να εξελιχθούν, να προσαρμοστούν, να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους και να διασκεδάσουν;
Σαν να λέμε μολύβια, γόμες, χάρακες, αυτοκόλλητα, αλλά σε βιβλία!
Ας ανακαλύψουμε μερικά τέτοια:
Μολύβι: Για να γράψει μόνο του τα πρώτα του βήματα
Ούτε στο όνειρό σας!: Το δύσκολο (συνήθως) ταξίδι της προσαρμογής, η πρώτη μέρα, ο πρώτος καιρός στο σχολείο (στον παιδικό για κάποιους, για άλλους στο προνήπιο). Το βιβλίο εικονοποιεί έναν πολύ βασικό ανθρώπινο μηχανισμό ή (αν δεν το πιστεύουμε αυτό) έναν ομαλό τρόπο για να προσαρμοστείς στη νέα συνθήκη μακριά από αυτούς που σε αγαπούν και σε προστατεύουν: τους κουβαλάς στο μυαλό σου. Η μικρή νυχτερίδα δεν μπορεί να αποχωριστεί τους γονείς της για να πάει πρώτη φορά σχολείο κι από τις φωνές της αυτοί μικραίνουν τόσο πολύ που μπορεί να τους κουβαλήσει μαζί της για να νιώσει ασφάλεια. Με λεπτό τρόπο (και με έμμεση αναφορά στη λειτουργία της εσωτερικής αναπαράστασης, που παρέχει την αίσθηση σύνδεσης και υποστήριξης, ακόμη και χωρίς την παρουσία του φυσικού προσώπου ή αντικειμένου) η συγγραφέας δίνει το πρώτο σκονάκι στα παιδιά σας. Τώρα θα ξέρουν πως μπορούν απλώς να σας έχουν πάντα στο μυαλό τους. Και σιγά σιγά θα μάθουν. Το λέει και το βιβλίο, μαθαίνουν τόσο πολύ γρήγορα ότι τα καταφέρνουν και μόνα τους (με εσάς στο «τσεπάκι», αν σας χρειαστούν), που όπως είναι η φυσική εξέλιξη κάποια στιγμή δε θα σας έχουν ανάγκη: άνοιξαν τα φτερά τους! Εξάλλου οι γονείς της νυχτεριδούλας, παρόλο που ήταν μικροσκοπικοί, από ένα σημείο και μετά ήταν σαν να ζύγιζαν έναν τόνο ο καθένας…
Γιατί αυτό δεν είναι η γονική αγάπη; Να δίνεις την ώθηση και να βρίσκεσαι πάντα στα μετόπισθεν για όταν (και αν) χρειαστεί. Ακόμα κι αν βρίσκεσαι μόνο σαν αρχές και αγάπη.
Γόμα: Για να σβήσουμε το άγχος
Το δράμα με το λάμα: Πώς να του εξηγήσεις τι είναι το άγχος; Πώς να κάνεις λόγια τα συναισθήματα; Και πώς να το βοηθήσεις να βρει τρόπους να το αντιμετωπίσει; Ευχάριστο, αστείο και με ομοιοκαταληξία, το βιβλίο απαντά σε αυτές τις ερωτήσεις και οπτικοποιεί με τρυφερό τρόπο ένα δύσκολο συναίσθημα για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε, να το διαχειριστούμε και να ζήσουμε μαζί του χωρίς δράματα!
Highlighter: Για να υπογραμμίσουμε την καλή συμπεριφορά
Μια μικρή τελίτσα: Πώς μια τελίτσα μπορεί να γίνει ολόκληρη μπάλα που θα καλύψει τον κόσμο; Μα αν η τελίτσα είναι η καλοσύνη και μεταφέρεται από χέρι σε χέρι, από καρδιά σε καρδιά! Η πολλαπλασιαστική δύναμη της καλοσύνης που μπορεί να αναγνωρίσει πίσω από τον θυμό τη λύπη και να μαλακώσει τα δύσκολα συναισθήματα, σε ένα αστείο, πολύ όμορφα εικονογραφημένο βιβλίο, που σ’ αφήνει να ανακαλύψεις χωρίς να σου κουνήσει το δάχτυλο.
Χάρακας: Για να μετρήσουμε πόσο κοντά είμαστε στην επιτυχία
Μη μου μιλάς για τίγρεις: Ένα μικρό αριστούργημα για το λάθος, την προσπάθεια, την επιμονή. Ένα βιβλίο που μας υπενθυμίζει με χιουμοριστικό και διαδραστικό τρόπο πώς κάθε επιμέρους «αποτυχία» είναι το υλικό με το οποίο χτίζει κανείς την επιτυχία. Βάλε κάτι στο μυαλό σου και θα σου το ζωγραφίσω στην επόμενη σελίδα λέει ο συγγραφέας στον αναγνώστη, μόνο μη μου ζητήσεις να σου ζωγραφίσω τίγρεις. Δεν μπορώ να τις ζωγραφίσω. Τι ήταν να το πει; Όλοι ξέρουμε πως το ρητά απαγορευμένο είναι εκείνο που θα θελήσει όσο τίποτα να δοκιμάσει ένα παιδί! Και ο συγγραφέας παίζει με αυτή την κατεργαριά και σε κάθε σελίδα ζωγραφίζει μια «αποτυχημένη» τίγρη προφανώς αφού τίγρη έχει βάλει πάλι στο μυαλό του ο αναγνώστης! Γύρισμα σελίδας και καινούρια τίγρη – και τι τίγρη… Τι θα γίνει στο τέλος; Ο συγγραφέας θα μάθει να ζωγραφίζει τίγρεις. Δε θα μάθει;
Ξεκαρδιστική εικονογράφηση. Ευφυέστατο, αστείο, ενδυναμωτικό, εκμεταλλεύεται άψογα την αδυναμία του παιδιού σας για σκανταλιά!
Αυτοκόλλητα: Για στιγμές χαράς και διασκέδασης
Μην το αγγίζεις! Μην το κοιτάς!: Δεν είχα γιορτάσει ως παιδί το Χαλογουίν (με γάμα, ναι!), αλλά ο γιος μου το έχει. Και κάθε χρόνο χρειαζόμαστε κάτι για να γιορτάσουμε, το μυστήριο, τον φόβο και την αγωνία. Φέτος θα είναι αυτό το βιβλίο. Πολύ πολύ αστείο και, όπως το προηγούμενο, επενδύει στη σκανταλιά: «Πάνω στο κιβώτιο τυπωμένες με μεγάλα γράμματα υπήρχαν αυτές οι λέξεις: Μην το κοιτάς! Μην το αγγίζεις! Μην το ανοίγεις! Και τι νομίζεις ότι έκαναν οι φίλοι;». Ε, αυτό που νομίζετε… Και το μυστήριο συνεχίζεται αφού τα παιδιά λατρεύουν να κάνουν αυτό που δεν πρέπει!
Πλαστελίνη: Για μαλακά και γλυκά όνειρα
Βγήκαν τ’ αστέρια ώρα για ύπνο: Υπάρχει πιο ωραίος ύπνος από εκείνον που κάνεις κρατώντας μια μαλακιά κουβέρτα ή ένα ζωάκι; Το αισθητηριακό αυτό βιβλίο τα έχει και τα δύο: ζωάκια και μαλακά λούτρινα στοιχεία που αποτελούν το σώμα τους. Για να κοιμηθείτε στα μαλακά.
Μην κοιτάτε που βρήκαμε σε όλα τα βιβλία μια «χρησιμότητα»… Η μεγαλύτερη χρησιμότητα των βιβλίων είναι η απόλαυση. (Πόσες γόμες ή ξύστρες σε σχήμα φράουλας ή μπάλας ή διαστημόπλοιου δεν αγοράσαμε απλά και μόνο επειδή ήταν ωραίες;) Σε αντίθεση όμως με εκείνες που δε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, τα ωραία μας βιβλία θα τα ξεκοκαλίσουμε.
Η Άρτεμις Μάνου είναι φιλόλογος και θεατροπαιδαγωγός.
Ούτε στο όνειρό σας!
Μπεατρίτσε Αλεμανιά
Mετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Το δράμα με το λάμα
Ρέιτσελ Μόρρισρο
Εικονογράφηση: Έλλα Όκσταντ
Mετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Μια μικρή τελίτσα.
Ας ανθίσει η καλοσύνη!
Λούσυ Ρόουλαντ
Εικονογράφηση: Γκουέν Μίλλγουορντ
Μη μου μιλάς για τίγρεις
Άλεξ Λάτιμερ
Mετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Μην το αγγίζεις! Μην το κοιτάς!
Μια τρομακτικά φανταστική ιστορία
Στιβ Πάτσκι
Εικονογράφηση: Ρόλαντ Γκάρριγκ
Mετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Βγήκαν τ’ αστέρια, ώρα για ύπνο!
Μαριόν Κοκλικό
Mετάφραση: Αντωνία Γουναροπούλου
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Ζωή Νικητάκη: Παραμύθια από το βασίλειο των Μάγων
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ή μόλις πριν μια στιγμή ένας άνθρωπος που όσο συνηθισμένος κι αν φαινότανε, εκείνος έλεγε πως ήταν μάγος. Όπου κι αν πήγαινε, ακόμα και πενήντα βήματα πιο πέρα, έφερνε πάντοτε μαζί του μια βαλίτσα. Ήτανε μια τεράστια πράσινη βαλίτσα, με ένα πράσινο χρώμα λαμπερό και λαχταριστό σαν εκείνο το χρώμα που παίρνει το γρασίδι σαν πέφτει απάνω του ο ήλιος και το κάνει ν’ αστράφτει και να λαμποκοπά. Όταν ρωτούσαν τον μάγο τι έχει μέσα στην πράσινη βαλίτσα του, έπαιρνε ένα μυστηριώδες ύφος και έλεγε τα ίδια πάντα μυστήρια λόγια που σαν τραγούδι
ακατανόητο ακούγονταν:
“Από τα πέρατα του κόσμου
έφεραν οι μάγοι ονείρατα φιλόξενα
μήπως θαρρέψει ο άνθρωπος και ψάξει στα χαμένα
και από του ονείρου την καρδιά ανακαλύψει τα κρυμμένα.”
Στο βιβλίο αυτό θα συναντήσεις δεκαοχτώ παραμύθια μαζί με μαγικές ζωγραφιές και ποιήματα για θαρραλέα παιδιά και για ενήλικες που διαφύλαξαν άσβεστη τη φλόγα στην καρδιά. Έρχονται απευθείας από το Παντατωρινό Βασίλειο των Μάγων και σε καλούν ν’ ανάψεις την πύρινη καρδιά του Κόσμου με το θάρρος σου. Είθε να σε βοηθήσουν να θυμηθείς τις ξεχασμένες ουράνιες μαγικές διαδρομές της ψυχής και άφοβα να τολμήσεις τον Ήλιο μέσα σου ν’ ανακαλύψεις!
Μπορείτε να το αναζητήσετε στο e-shop του εκδοτικού οίκου www.dharmapublications.gr ή στον
βιβλιοπώλη σας!
………………………………………………………………………………………………………………………
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε και ζωγραφίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο διάστημα του
πρωτόφαντου για την ανθρωπότητα φαινομένου της πανδημίας και των νέων παραγόμενων εξ αυτού συνθηκών. Πρόκειται για δεκαοχτώ παραμύθια από το Βασίλειο των Μάγων, γραμμένα σε γλώσσα συμβολική για θαρραλέα παιδιά και για ενήλικες που δεν πρόδωσαν το εσώτερό τους παιδί. Δίνουν τροφή για στοχασμό και διαλογισμό, διανοίγουν την πύλη της φαντασίας και σε καλούν κρατώντας σε από το χέρι να ταξιδέψεις μαζί τους στο μονοπάτι που τους πόνους αλαφρώνει και τις πληγές γιατρεύει.
Πρόκειται για ιστορίες που μέσα από τον μαγικό λόγο των παραμυθιών και τη δύναμη της
εικονοπλασίας τους μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, για αυτό και μπορούν να λειτουργούν
θεραπευτικά. Το κάθε παραμύθι συνοδεύεται από μια ή και περισσότερες μαγικές εικόνες θέλοντας να δημιουργήσει επιπλέον πύλη για τον αναγνώστη, ώστε να μπορέσει να διεισδύσει σε βαθύτερα επίπεδα του παραμυθιού και συνάμα της ύπαρξής του. Κάποια παραμύθια συνοδεύονται κι από ποιήματα, καθώς αυτά αποφάσισαν μαζί τους να συμπορευτούν ως παντατωρινοί σύντροφοι του Βασιλείου των Μάγων.
Ο συμβολικός και αλληγορικός λόγος των παραμυθιών από το βασίλειο των Μάγων εμφέρει σπόρους από τον κόσμο της Μαγείας και της Απειροσύνης, ώστε να ξαναθυμηθούμε τις αληθινές δυνατότητες που ως υπάρξεις εμφέρουμε, καθώς και την ουράνια όψη μας, αυτή που είναι πιο άυλη, πιο λεπτοφυής, πιο ευαίσθητη στο Αόρατο και Ανείπωτο. Θέλησα να αγγίξω την παιδική ψυχή, είτε αυτή ζει στο σώμα ενός παιδιού είτε στο σώμα ενός μεγάλου, με λίγη από την αστρόσκονη κόσμων υπεργήινων που αντανακλώνται με κάποιον τρόπο και στην καθημερινότητά μας στη γη, όσο κι αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Οι μεγάλοι στην πλειονότητά τους έχουν λησμονήσει το άγγιγμα της μαγείας του Αόρατου κόσμου, το άγγιγμα από το Βασίλειο των Μάγων, μιας και βούτηξαν για τα καλά μέσα στης ύλης το απύθμενο πηγάδι και ο νους τους έχει πέσει σε λήθαργο, σαν να 'χουν πιει της λήθης το βοτάνι, όπως συνέβη και με τους ανθρώπους του χωριού της Λήθης, για το οποίο μιλάει το παραμύθι “Το μαγικό ταξίδι του Αστρέα”. Παράλληλα, οι μεγάλοι σαν τους κατοίκους της πολιτείας της Σοφίας, που ο Κλειδούχος κρατά τα μυστικά κλειδιά της, απομακρύνθηκαν από την καρδιά τους, σε σημείο που να αδιαφορούν
για το περιβάλλον και τους συνανθρώπους τους.
Το εσώτερο παιδί που είναι κρυμμένο, παραγκωνισμένο, παραμελημένο και κάποιες φορές
συρρικνωμένο και συνθλιμμένο έως ανύπαρκτο, στην πραγματικότητα ασφυκτιά και θέλει να βγει στο φως, να αγκαλιαστεί, να γίνει αποδεκτό έτσι όπως είναι, να του επιτραπεί χώρος να μιλήσει, να εκφραστεί όπως χρειάζεται, να ξεδιπλώσει τα μαγικά χαρίσμα τά του άφοβα χωρίς να σκέφτεται ότι μπορεί να κριθεί, ότι μπορεί να τιμωρηθεί ή ότι μπορεί να μην αγαπηθεί. Το μαγικό παιδί που με το Αόρατο συνομιλεί, θέλει να εκφραστεί. Θέλει να μπορέσει να μιλήσει για τις αληθινές ανάγκες της ψυχής του και να ξεδιπλώσει τα διάφανα φτερά του στον Ανείπωτο κόσμο του παραμυθιού.
Εύχομαι αν είσαι παιδί, εσύ που διαβάζεις αυτά τα παραμύθια, να ανακαλύψεις τις κρυμμένες δυνάμεις σου, να κινηθείς άφοβα σαν τον Αστρέα στην αναζήτηση του θησαυρού του Ουράνιου τόξου
και των δώρων του. Αν είσαι μεγάλος εσύ που διαβάζεις αυτά τα παραμύθια, εύχομαι να θυμηθείς ξανά το εσώτερο παιδί μέσα σου που έχεις λησμονημένο και πονά, να μάθεις να το αγαπήσεις απ’ την αρχή και να κατανοήσεις βαθιά πώς το Δώρο σου είσαι Εσύ! Ένα δώρο μαγικό σταλμένο από τον Ουρανό.
Μέσα από της ζωής μου το μαγικό ταξίδι, και ναι, σε διαβεβαιώνω πως ήταν μαγικό σαν του Αστρέα που θα διαβάσεις σε τούτο το βιβλίο, αυτό που βαθιά μέσα μου έχω κα τανοήσει, είναι πως όλοι μας έχουμε έρθει με κάποια δώρα, με κάποια χαρίσματα, με κάποια ταλέντα, με κάποιες ποιότητες και ιδιότητες που μας κάνουν μοναδικούς, ξεχωρι στούς και ανεπανάληπτους. Τα δώρα αυτά που κουβαλά ο καθένας μας μέσα στη ψυχή του είναι ο θησαυρός μας, ο μαγικός και μυστικός θησαυρός μας που πρέπει να τον ανακαλύψουμε. Και πώς θα τον ανακαλύψουμε; Αν ακολουθήσεις το ουράνιο τόξο, στην άκρη του σε περιμένει ένας θησαυρός κρυμμένος σε σεντούκι λένε πειρατικό, μα στην πραγματικότητα, το σεντούκι αυτό είναι το σεντούκι των Αορατοδιάφανων Υπηρετών του Ουρανού που θέλουν να ανοίξουν των ανθρώπων την καρδιά για να μπορούν να βλέπουν και να αγαπούν
καλύτερα και βαθύτερα &Αόρατα και τα Ορατά.
Το Ουράνιο Τόξο είμαστε εμείς και εμείς είμαστε ο θησαυρός μας.
ΖΩΗ ΝΙΚΗΤΑΚΗ
Θεραπευτική μουσική στην Αρχαία Ελλάδα
Το βιβλίο διερευνά τη θεραπευτική δύναμη της μουσικής μέσα από τα έργα μερικών εκ των σημαντικότερων συγγραφέων της αρχαιότητας
Το βιβλίο «Healing Music in Ancient Greece (Θεραπευτική μουσική στην Αρχαία Ελλάδα) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Seikilo book
Γράφει ο καρδιολόγος και συνθέτης Θανάσης Δρίτσας
Από τον Θεό-θεραπευτή Απόλλωνα στην Πυθαγόρεια Ολιστική Θεραπεία, μέσα από τα λόγια του Ομήρου, του Ιπποκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα, του Σοφοκλή, του Γαληνού, του Ησιόδου και άλλων αρχαίων συγγραφέων. Από τις μελωδίες και τα φυλαχτά για την αποτροπή ασθενειών, μέχρι τους ύμνους στους θεραπευτές θεούς, η σχέση μεταξύ Μουσικής και Ίασης είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο και η ίδια η μουσική. Και για τους αρχαίους Έλληνες, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη έκφραση αυτής της σύνδεσης από τον θεό Απόλλωνα, ο οποίος προΐσταται και των δύο κλάδων, συνδέοντάς τους και καθιστώντας τον έναν για πάντα μέρος του άλλου.
Ακολουθεί το ταξίδι της μουσικής και των θεραπευτικών τεχνών, από τον μύθο και τον θρύλο στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την πράξη, το νέο βιβλίο του πολιτιστικού οργανισμού Seikilo, «Η Θεραπευτική Μουσική στην Αρχαία Ελλάδα», καθώς η έκδοση παρακολουθεί στενά αυτή τη σύνδεση μέχρι τις απαρχές του ελληνικού πολιτισμού.
Το βιβλίο διερευνά τη θεραπευτική δύναμη της μουσικής μέσα από τα έργα μερικών εκ των σημαντικότερων συγγραφέων της αρχαιότητας. Ακολουθεί τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της ιστορίας, καθώς εξηγούν το πώς η μουσική επηρεάζει την ανθρώπινη ψυχή, καθώς και τον θεμελιώδη ρόλο αυτής στη διαμόρφωση υγιών ατόμων και κατ’ επέκταση υγιών κοινωνιών. Το βιβλίο εστιάζει πάνω στους πρωτοπόρους της αρχαιότητας, το έργο των οποίων έθεσε τις βάσεις και της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης, και στο βιβλίο μπορεί να ανακαλύψει ο αναγνώστης το πώς χρησιμοποιούσαν τη μουσική και τη μελωδία στην προσπάθεια τους να θεραπεύσουν -με την ευρύτατη έννοια του- τον ανθρώπινο πόνο.