Μέγαρο Μουσικής, το ελληνικό κονστέρτο για πιάνο
Μέγαρο Μουσικής: Στις 10 Μαίου, η ‘Εφη Αγραφιώτη τιμά την εμβληματική συνθέτρια Ρένα Κυριακού
Εγκαίνια έκθεσης Κ. Βολανάκη
Ο μεγάλος θαλασσογράφος επιστρέφει στον Πειραιά
Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη και το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης Κωνσταντίνος Βολανάκης: ο ζωγράφος της θάλασσας επιστρέφει στον Πειραιά, που θα πραγματοποιηθούν στο Ναυτικό Μουσείο
την Τετάρτη 24 Απριλίου και ώρα 20.00.
Στην έκθεση παρουσιάζονται τα έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, καθώς και του Πολεμικού Ναυτικού, του Δήμου Πειραιώς, της οικογένειας Ευάγγελου Ηλ. Αγγελάκου και του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος.
Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη για το κοινό έως και τις 29 Ιουνίου 2024.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελέσει ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Κωνσταντίνος Τασούλας.
Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος
Ακτή Θεμιστοκλέους, Μαρίνα Ζέας
Πειραιάς
Σαν κόκκινη κλωστή…Ναϊφ ζωγραφική στη Bissell Library
Το Ίδρυμα Παναγιώτη & Έφης Μιχελή και το Κολλέγιο Ανατόλια σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης έργων της ναΐφ ζωγράφου Ρούλης Μπούα με τίτλο:
Σαν κόκκινη κλωστή….
τη Δευτέρα 15 Απριλίου 2024, 6:30-9:30 μ.μ.
στη Bissell Library, Β. Σεβενίδη 17 Πυλαία, Θεσσαλονίκη
Το Ίδρυμα Μιχελή, τιμώντας την επιθυμία της Ιδρύτριάς του, ναΐφ ζωγράφου Έφης Μιχελή (1906–1984), για την προβολή και ανάδειξη της ναΐφ ζωγραφικής, συνεχίζει να την παρουσιάζει στο ευρύ κοινό.
Ήδη από το 2013 δίνει τη δυνατότητα σε σύγχρονους ‘Έλληνες ναΐφ ζωγράφους να εκθέσουν τα έργα τους στην Αίθουσα Εκθέσεων και Εκδηλώσεών του. Ταυτόχρονα ταξιδεύει τα έργα της Έφης Μιχελή, καθώς και αυτά της μόνιμης Συλλογής του, σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Η παρούσα έκθεση είναι αποτέλεσμα της εξαιρετικής συνεργασίας του Ιδρύματος τόσο με τη ζωγράφο, σε εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν παλαιότερα στην Αίθουσα Εκθέσεων και Εκδηλώσεων του Ιδρύματος, όσο και με το Κολλέγιο Ανατόλια.
Τον Νοέμβριο του 2021 το Ίδρυμα οργάνωσε μια έκθεση έργων ναΐφ ζωγραφικής της μόνιμης Συλλογής που διαθέτει, στον φιλόξενο χώρο της Βιβλιοθήκης Bissell του Κολλεγίου Ανατόλια, στο πλαίσιο του προγράμματος του Ιδρύματος για την προβολή της ναΐφ ζωγραφικής.
Στην έκθεση εκείνη, η οποία σύστησε τη ζωγράφο Ρούλη Μπούα στο κοινό της Θεσσαλονίκης, επιχειρήθηκε για πρώτη φορά η σύνδεση της ναΐφ ζωγραφικής με τη φιλαναγνωσία. Αφορμή γι’ αυτό δεν στάθηκε μόνο ο χώρος φιλοξενίας της έκθεσης, αλλά και τα εκπαιδευτικά προγράμματα που την πλαισίωσαν, τα οποία οργάνωσε το Ίδρυμα σε συνεργασία με το Κολλέγιο.
Η Ρούλη Μπούα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ζωγραφική στο Παρίσι (Académie des Beaux Arts de la Ville de Paris) και Νομική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει παρακολουθήσει επιμορφωτικά σεμινάρια στην Ιστορία της Τέχνης, Βυζαντινή Αγιογραφία, Σκηνογραφία και στο Θεατρικό Κοστούμι. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας, όπως και σε ιδιωτικές συλλογές και Μουσεία Ναΐφ Ζωγραφικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η ιστορικός της τέχνης και τεχνοκριτικός Ντόρα Ηλιοπούλου- Ρογκάν γράφει για το έργο της Μπουά: «Κωφεύοντας στις όποιες σειρήνες των διαφόρων επίπλαστων και σκηνοθετημένων εικαστικών συρμών που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα στις μέρες μας, η Ρούλη Μπούα μας δροσίζει σχεδόν στην κυριολεξία μεσ’ από τις μοναδικές σε χρώμα, σε ρυθμό και, κυρίως, σε ψυχικό έρμα, συνθέσεις της.
Συνθέσεις που ταξινομούνται από τους ειδικούς ως ναΐφ αλλά που στην ουσία, και ειδικότερα στην περίπτωση της Ρούλης, αποκαλύπτονται πάνω απ’ όλα ιδιαίτερα διεγερτικές και χαρισματικές, όχι μοναχά για την όραση αλλά και για τον ψυχικό μας κόσμο. Και αυτό, γιατί η δημιουργός αφουγκράζεται, νιώθει και βιώνει στις επάλξεις -ενστικτωδώς- το όποιο ερέθισμά της για να μας το αναμεταδώσει ατόφιο, όχι μόνο μέσω της εξαιρετικής σε χρώματα παλέτας της και της παλμικότητας του ζωγραφικού ίχνους, αλλά γόνιμα μεταλλαγμένο μεσ’ από το δόσιμο της ιδιαίτερα ευαίσθητης ψυχής της.»
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
Διάρκεια έκθεσης: 15 Απριλίου – 5 Ιουνίου 2024
Για το ωράριο λειτουργίας της Βιβλιοθήκης Bissell, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα:
https://anatolia.libguides.com/bissell
Ιστότοπος Ιδρύματος: www.michelisfoundation.gr
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ Ομαδικό εικαστικό αφιέρωμα στο Oh! Dio
«Μυστικό Δείπνο!»
Εγκαίνια: Τρίτη 9 Απριλίου 2024, 18.00-20.30
Oh! Dio, Αδριανού 3, Θησείο
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Το Oh! Dio αγαπά την τέχνη και το έχει ήδη αποδείξει!
Σε συνέχεια του εξαιρετικά επιτυχημένου επετειακού αφιερώματος στη Μαρία Κάλλας που με τίτλο «Oh Dio!» εγκαινίασε τις εικαστικές παρουσιάσεις στον χώρο, από την Τρίτη 9 Απριλίου παρουσιάζεται η ομαδική έκθεση «Μυστικό Δείπνο» με τη συμμετοχή σημαντικών Ελλήνων εικαστικών και επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού.
Το φιλότεχνο νέο wine resto Oh! Dio (πρώην Ωδείο Athenaeum), ένας χώρος με ιστορική αύρα και αθηναϊκή γοητεία που οραματίστηκαν με αγάπη και γνώση οι οικοδεσπότες του Άγγελος Δαμουλιάνος και Φωτεινή Παντζιά, αποτελεί επίσης ολοήμερο και φιλότεχνο προορισμό συνάντησης, μοιράσματος και τέρψης.
Στην έκθεση «Μυστικό Δείπνο» έργα διαφορετικής τεχνικής και μέσων (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, εγκατάσταση, κόσμημα), εξερευνούν με τρόπο συμβολικό τον ερχομό και την ιεροτελεστία της Άνοιξης αλλά και την κατανυκτική συμβίωση, κοινωνία και συμμετοχή γύρω από ένα εορταστικό προπασχαλινό ή πασχαλινό τραπέζι.
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Κάτια Βαρβάκη, Μαρίνα Βλαχάκη, Δημήτρης Βογιατζόγλου, Μάριος Βουτσινάς, Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου, Φάνης Γουλής, Κατερίνα Γραφανάκη, Δικαία Δεσποτάκη, Τάνια Δημητρακοπούλου, Μηνάς Καμπιτάκης, Τάσος Λιακόπουλος, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Ισαβέλλα Ντάσση, Γεύσω Παπαδάκη, Χρίστος Παπαδάκης, Μπάμπης Πυλαρινός, Μηνάς Μαυρικάκης, Μάνος Μπατζόλης, Έφη Wagner.
«ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ» στο Oh! Dio, Αδριανού 3, Θησείο
Διάρκεια έκθεσης: 9.4.24-9.6.24
Συντονισμός-επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Ώρες λειτουργίας: 10.00-24.00 καθημερινά
Τηλ. επικοινωνίας & κρατήσεων: 210 3213170
“Springtime Stories”. Η νέα ατομική έκθεση της Γεωργίας Μπλιάτσου στην γκαλερί “Αστρολάβος”
Εγκαίνια, στις 26 Απριλίου 2024
Επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Λουίζας Καραπιδάκη.
«Η δημιουργία είναι επικοινωνία», το μήνυμα της ζωγράφου
Ιστορίες απόλυτα συνδεδεμένες με τη Μητέρα-Φύση, αλλά και με την Άνοιξη, διηγείται στη νέα ατομική της έκθεση η ζωγράφος Γεωργία Μπλιάτσου, που με τίτλο “Springtime Stories” εγκαινιάζεται στην γκαλερί «Αστρολάβος-Δεξαμενή» στις 26 Απριλίου, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Λουίζας Καραπιδάκη.
Η ζωγράφος παρουσιάζει τη δουλειά της σε πέντε εύγλωττες θεματικές ενότητες, απόλυτα συνδεδεμένες με τον αέναο κύκλο της ζωής, στέλνοντας το μήνυμα της για την προστασία του πλανήτη, πιο επιτακτική από ποτέ, επισημαίνοντας την ανάγκη της αρμονικής συμβίωσης όλων των έμβιων όντων, για αμοιβαίο όφελος, για τη διατήρηση μιας βιώσιμα επιθυμητής ανάπτυξης, καθώς όλα τα είδη είναι απαραίτητα για την ισορροπία του πλανήτη γη. 
Σημεία αναφοράς της είναι το φυσικό τοπίο της ελληνικής υπαίθρου, τα υπέροχα άνθη τα οποία αναδεικνύει με τον χρωστήρα της, η σοφή μέλισσα, που όχι μόνο παράγει το πολύτιμο μέλι, αλλά και μεταφέρει τη ζωή με την ανεκτίμητη επικονίαση των φυτών, τα ζώα γενναιόδωροι παραγωγοί γάλακτος και ο άνθρωπος που με τη μορφή ενός μικρού κοριτσιού, έρχεται για να συμβολίσει το ελπιδοφόρο μέλλον. Πέντε θεματικοί άξονες, διαφορετικοί και αυτόνομοι, που συνδέονται μεταξύ τους και αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της ζωής.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στον Θεσσαλικό κάμπο, η Γεωργία Μπλιάτου έχει μια μοναδική σύνδεση με τη φύση, που αυτή την εποχή είναι στις δόξες της:
«Η Άνοιξη σηματοδοτούσε πάντα τις εξορμήσεις στην εξοχή», σημειώνει η ίδια η καλλιτέχνις. «Ανθισμένες αγκαλιές παντού τριγύρω, αρώματα έρρεαν και πλημμύριζαν τα σώματα, αξέχαστες γεύσεις φρέσκων τυριών, μελιού, λαχανικών, τα ατελείωτα παιχνίδια με το χώμα, τις πέτρες, αιωρήσεις στα κλαδιά δέντρων με αυτοσχέδιες κούνιες σχημάτισαν τον μαγικό παιδικό παράδεισο που τα θεμέλια του ήταν η Ελληνική Φύση… Αυτή τη ροή της ζωής, μέσα από την παρουσία του σιωπηρού τοπίου που μόνο το θρόισμα των φυλλωμάτων, το βουητό των μελισσών, το περπάτημα των ζώων, το γέλιο των παιδιών που παίζουν άφοβα στη φύση, αυτή την έννοια της ζωής της αιώνιας, όσο υπάρχει, θέλω να αποτυπώσω.» Εποχής
Η ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη σημειώνει στο κείμενο της για την έκθεση:
«Με το έργο της η δημιουργός περιγράφει την ιερή αλληλουχία της οικολογικής ισορροπίας και του κλειστού κυκλώματος του φυσικού κόσμου, όπου κάθε ζωντανή ύπαρξη και η παραγωγή της εξαρτάται από τη συμβίωση με τις άλλες μορφές ζωής. Η διαταραχή στη δομή του περιβάλλοντος είναι ζημιογόνα, γιατί αν καταστραφεί η ύπαιθρος, το νερό, τα δέντρα και τα άνθη δεν θα γονιμοποιεί η μέλισσα και πολλές από τις φυτικές καλλιέργειες και αυτοφυή είδη θα εξαφανιστούν. Έτσι θα χαθούν και θρεπτικά στοιχεία σε διατροφικά είδη που χρειάζονται τα ζώα, θα υπάρξει επίπτωση στην παραγωγή των κτηνοτροφικών προϊόντων και κατά συνέπεια θα διαταραχθεί όλη η τροφική αλυσίδα, με αρνητικές συνέπειες για τον άνθρωπο.
Στο μυθιστορηματικό θεματικό της πεντάπτυχο η Μπλιάτσου εικονογραφεί με ακρυλικά, μικτές τεχνικές με μελάνια και φύλλα χρυσού την ευεργετική αλληλεπίδραση ανθρώπου-φύσης, με ευαισθησία, δίνοντας και μια ποιητική διάσταση στις συνθέσεις της. Επιλέγει οι ζωγραφικές της επιφάνειες να είναι αισιόδοξες και να σφύζουν από ζωή και χρώμα, παρόλο που με τα απεικονιζόμενα παραπέμπει εννοιολογικά στα φλέγοντα περιβαλλοντολογικά θέματα και στις μοιραίες συνέπειες της συνεχούς οικολογικής καταστροφής. Προτιμά να περιγράφει, οπλισμένη και από την έμφυτη αισιοδοξία της, την ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος και την ευεργετική προσφορά της φύσης στον άνθρωπο παρά να καταγράφει μελλοντικές καταστροφές. Ο στόχος της είναι να ευαισθητοποιήσει τον θεατή, να του υπενθυμίσει τον κίνδυνο, να τον μετατρέψει σε κοινωνό του σύγχρονου προβλήματος της διαταραχής της ισορροπίας πολλών οικοσυστημάτων και να τον προτρέψει να αποκτήσει οικολογική συνείδηση», καταλήγει η Λουίζα Καραπιδάκη.
Info: Γεωργία Μπλιάτσου “Springtime Stories”
Εγκαίνια έκθεσης: 26 Απριλίου
Διάρκεια έκθεσης : έως τις 8 Ιουνίου 2024, στην Αίθουσα Τέχνης «Αστρολάβος – Δεξαμενή»
Ξανθίππου 11, Κολωνάκι, τηλ: 210 7294342, 3,
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Τρίτη–Παρασκευή: 12.00–16.00 και 17.00–20.00, Σάββατο 11.00–15.00.
www.astrolavos.gr
Fb: Astrolavos Art Galleries
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΛΙΑΤΣΟΥ
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών.
Δίδαξε για δεκαπέντε χρόνια ζωγραφική στη Μέση εκπαίδευση.
Μέχρι σήμερα έχει κάνει 27 ατομικές εκθέσεις και πάρα πολλές ομαδικές, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Έχει τιμηθεί στην Biennale της Βουλγαρίας το 1989 και έχει λάβει διακρίσεις στη Γερμανία και στην Πολωνία.
Έργα της βρίσκονται: στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, στο Μουσείο Βορρέ, στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, στο Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα στην Κώ, στο Rowaq Al-Balqa Foundation, στο Αμάν Ιορδανία, σε ιδιωτική συλλογή στη FIladelphia Usa, στην Credit Lyonnais και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το βιβλίο: «Απογραφές της μνήμης-Μαρτυρίες από την Τζια», από την αντίστοιχη έκθεση βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Εμπνεόμενη από την ομορφιά της Ελληνικής φύσης ζωγραφίζει λουλούδια, τοπία και ανθρώπινες φιγούρες, με υλικά ακρυλικά, ακουαρέλες και παστέλ. Χρησιμοποιεί κυρίως ξύλο, μέταλλο και πλεξιγκλάς για τα αντικείμενα της. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη μελέτη του ιστορικού παρελθόντος και τη σύνδεση του με το σήμερα καθώς πιστεύει πως δεν μπορεί να υπάρχει αύριο χωρίς τη γνώση του χθες.
“Η δημιουργία είναι επικοινωνία”, το μήνυμα της.
Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
Ασχολείται με την εικονογράφηση βιβλίων.
Ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Κέας.
Στις 19 Απριλίου 2024 στο βιβλιοπωλείο Επί Λέξει, επί της οδού Ακαδημίας31, ο πατρινός δημοσιογράφος Στάθης Πολίτης παρουσιάζει στο κοινό της Αθήνας το πρώτο του μυθιστόρημα με τον τίτλο “Σπείρα”
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι: Αντώνης Παπαγιαννίδης, Βίβιαν Ευθυμιοπούλου και Δημήτρης Ινταρές.
Την παρουσίαση και τη συζήτηση θα συντονίσει ο Ανδρέας Τσιλίρας, υπεύθυνος εκδόσεων «Το Δόντι».
Η Σπείρα είναι μια ιστορία για τον άνθρωπο και τους δαίμονές του, για τον τρόπο με τον οποίο οι ανθρώπινες ιστορίες διαλέγονται με την ιστορία και εντάσσονται στο μεγάλο κάδρο της, για το θεό και το διάβολο που συνομιλούν μέσα μας, για την ελπίδα που έρχεται ως πολιορκητικός κριός με τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης και ανοίγει διάπλατα μια πόρτα εκεί όπου όλα φαντάζουν ερμητικά κλειστά…
Από τις Πολιτείες του αμερικανικού Νότου έως τη Γαλλική Ριβιέρα του Μεσοπολέμου, από το Λονδίνο του 1937 έως την Πάτρα της δικτατορίας του Μεταξά, και από την εμφυλιοπολεμική Ισπανία έως την ακμάζουσα Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1950, στο βιβλίο του Στάθη Πολίτη ξετυλίγεται μια ιστορία για τη φιλία και τον πόλεμο, για την αγάπη και το κακό που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο.
Μα πάνω απ’ όλα ξετυλίγεται μια ιστορία για τη δύναμη της συνέχειας που πηγάζει από την ίδια τη φύση του ανθρώπου και γεννά την ελπίδα που μας κάνει ν’ αντέχουμε κακουχίες, να υπερνικούμε εμπόδια και να παλεύουμε για τα όνειρά μας.
Η Σπείρα του Πολίτη έχει αφετηρία ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα που χρησιμοποιείται από την παλαιολιθική εποχή στον Ελλαδικό χώρο ως σύμβολο της ζωτικής δύναμης, της ανάπτυξης και της συνεχούς ροής των πραγμάτων.
Η Σπείρα είναι ένα ταξίδι. Ταξίδι στην ιστορία, στους ανθρώπους, στις καταστάσεις, στους τόπους.
(απόσπασμα από το βιβλίο- Κυανή Ακτή, 1919)
«Η Κυανή Ακτή βίωνε απαστράπτουσα ένα καλοκαίρι ξεχωριστό. Έμοιαζε, θαρρείς, με εξωτική χορεύτρια που λικνιζόταν όλο χάρη κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα του πρίγκιπα ήλιου της.
Η ευθύνη, όμως, για την όλη ευφορία εκείνου του καλοκαιριού, δεν έπεφτε αποκλειστικά στα ειδυλλιακά τοπία και το ασύγκριτο κλίμα της μεσογειακής λεκάνης.
Μετά από τόσα καλοκαίρια που το μαύρο σύννεφο του Μεγάλου Πολέμου την είχε σκεπάσει, η Ευρώπη μπορούσε επιτέλους ν’ απολαύσει το πρώτο καλοκαίρι του φωτός».
δύο φωτ. από την παρουσίαση του βιβλίου στην Πάτρα, γενέτειρα του Στάθη Πολίτη
Το βιβλίο διερευνά γνωστούς και άγνωστους τόπους στην ανθρώπινη ψυχή και την ανθρώπινη συνείδηση και θέτει ερωτήματα που ξεπερνούν το χρονικό πλαίσιο της πλοκής του και φτάνουν στο σήμερα με την ίδια ένταση.
Πόσο ευρύχωρη είναι η ανθρώπινη συνείδηση ιδίως μετά από ακραία τραυματικά βιώματα;
Τι είναι η φιλία και ποια η κινητήριος δύναμή της; Πόσο μας καθορίζει ο έρωτας και κατά πόσο ο όποιος εγκλωβισμός σε μια ανάμνηση είναι μια δική μας κατασκευή;
Ποια είναι η αντοχή των ανθρωπίνων σχέσεων απέναντι στο χρόνο;
Ποιο είναι το πρόσωπο του φασισμού και ποια η σχέση του με το χρήμα; Και τελικά, αλλάζει ο άνθρωπος την ιστορία ή η ιστορία τον άνθρωπο;
Η φθορά και η αναγέννηση είναι επί της ουσίας ο άξονας πάνω στον οποίο κινείται η σκέψη του συγγραφέα, ο οποίος μεταχειρίζεται κομβικές στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας του 20ου αιώνα προκειμένου να μιλήσει για τα όνειρα, τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, το φόβο του τέλους και το ίδιο το τέλος μιας στιγμής, μιας ζωής ή μιας κατάστασης.
Να μιλήσει για την προδοσία ενός ανθρώπου ή ενός ονείρου, την βύθιση στα σκοτεινά ύδατα και την ανάδυση σε ένα καινούργιο μέλλον για το οποίο θα παλέψεις αν και πίστευες ότι αυτή η δύναμη, της πάλης, σε έχει εγκαταλείψει όπως και το προνόμιο της καλοτυχίας.
Αυτή είναι η ζωή, μας λέει ο Πολίτης. Αυτή είναι και η μαγεία της. Η τάξη της διαδοχής σκοτάδι-φως.
Χωρίς να αναλώνεται σε περιγραφές, θα λέγαμε ότι αυτές είναι μόνο οι απολύτως απαραίτητες, ο συγγραφέας της Σπείρας καταφέρνει να δημιουργεί ατμόσφαιρες που σε μεταφέρουν με μια εξαιρετική ευκολία στην εποχή, στην πόλη και στην κατάσταση, σαν να έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο σκηνικό, για το οποίο ωστόσο δεν έχεις λάβει όλες τις πληροφορίες και το κατασκευάζεις κι εσύ με τη φαντασία σου.
Αυτή η ικανότητά του καθώς και ο συνοπτικός λόγος, η πολύ καλή χρήση της ελληνικής, οι νευρώδεις και πειστικοί διάλογοι, δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με τα πρώτα βήματα ενός ταλαντούχου παραμυθά.
Ενός παραμυθά που μπλέκει στην ιστορία του φανταστικά και ιστορικά πρόσωπα, τους δίνει φωνή και διακριτή προσωπικότητα, επικοινωνεί τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους, αλλά ταυτόχρονα τους εγκαταλείπει όπου χρειάζεται για να αποδώσει την αίσθηση του έρμαιου των καταστάσεων ή του κινούμενου από τις εξωτερικές συνθήκες.
Τελευταία αλλά όχι έσχατη σημείωση, η άνεση με την οποία περνάει από τον ένα τόπο στον άλλο, στον ίδιο ή σε διαφορετικό χρόνο, μεταφέροντας αρώματα και μύθους πόλεων.
Αρώματα όπως αυτό που ανέδυε η Πάτρα του 1937 από όπου και το παρακάτω απόσπασμα.
«Σηκώθηκε αχάραγα σχεδόν και πήρε να κατηφορίζει προς τη θάλασσα.
Αν αυτή η πόλη δεν είχε σύντροφό της τη θάλασσα θα είχε χάσει το μυαλό του.
Έφτασε στον Μόλο και κατευθύνθηκε προς τις βαρκούλες που ήταν δεμένες εκεί. Ήθελε να πάρει μία και να χαθεί στο πέλαγο. Να προσπαθήσει έστω για λίγο ν’ αδειάσει το μυαλό του. Με τα πολλά, κατάφερε να συνεννοηθεί μ’ ένα παλικάρι κι επιβιβάστηκε με προορισμό ένα κοντινό ψαροχώρι το οποίο είχε ακούσει αρκετές φορές απ’ τον Ανδρέα. Ήταν ένα γαλήνιο πρωινό. Ο ήλιος μόλις είχε ξεπροβάλει πάνω απ’ τις κορυφές του βουνού που έστεκε άγρυπνος προστάτης της πόλης.
Ένα απαλό δυτικό αεράκι τους χάιδευε τις πλάτες.
Είχε ακούσει τους ντόπιους να το λένε μαΐστρο.
Δεν άργησαν να φτάσουν στον προορισμό
τους.
Πήδηξε από τη βάρκα και πήρε να περπατάει δίπλα στη θάλασσα. Τα βουνά στην απέναντι πλευρά του κόλπου της Πάτρας είχαν βαφτεί με λογιών αποχρώσεις του κίτρινου, του πορτοκαλί, του χρυσού.
Γαλήνη έξω. Τρικυμία μέσα.»
(απόσπασμα από τον Ισπανικό Εμφύλιο).
«Βαδίζοντας με τα χίλια ζόρια προς το δωμάτιο, ο Χοσέ Αντόνιο γύρισε και του είπε: «Η Γκερνίκα έγινε σύμβολο, φίλε. Κάπου διάβασα πως ένας παλαβός ζωγράφος την έκανε και πίνακα. Τον περιφέρουνε μάλιστα σε όσες περιοχές κρατούν ακόμα οι σύντροφοι για να τους αναπτερώνει, λέει, το ηθικό. Ό,τι και να πει όμως κανείς, αν δεν τα έζησε όλα αυτά, αν δεν τα είδε με τα μάτια του, αν δεν σηκώθηκαν οι τρίχες στο πετσί του, αν δεν σταμάτησε για λίγο η καρδιά του, τίποτα δεν μπορεί να γράψει, να τραγουδήσει ή να ζωγραφίσει που ν’ αγγίζει έστω την εφιαλτική τους πραγματικότητα.
Μόνο εμείς ξέρουμε τι ήταν η Γκερνίκα. Μόνο εμείς μπορούμε να πούμε τι ήταν το Αλκάθαρ, ο Χαράμα, η Γουαδαλαχάρα. Μοναχά εμείς μάθαμε τι θα πει πόλεμος».
(απόσπασμα από την Αμερική του 1954)
«Τη θυμόταν τόσο ξεκάθαρα εκείνη τη στιγμή. Ήταν σε μια από τις αγαπημένες τους απογευματινές βόλτες στον πράσινο πνεύμονα της Νέας Υόρκης, το Σέντραλ Παρκ. Τις μέρες που δεν είχαν πολλή ώρα μπροστά τους συνήθιζαν να μπαίνουν από την Άπερ Γουέστ Σάιντ και να περπατούν μόνο μέχρι την έξοδο του Κολόμβου, στη νότια πλευρά. Τα Σαββατοκύριακα όμως το διέσχιζαν όλο, πάντοτε ξεκινώντας από τη βόρεια πλευρά του πάρκου. Περνούσαν τις λίμνες, ξεκουράζονταν για λίγο σε κάποιο από τ’ αναρίθμητα παγκάκια του και συνέχιζαν. Η μοιραία μέρα ήταν ένα από εκείνα τα πρώτα απογεύματα της άνοιξης που το πάρκο ξυπνούσε για τα καλά από τη χειμερία νάρκη του.
Ευωδίαζε ολάκερο. Λογιών λογιών αιθέριες μυρωδιές τους συναντούσαν καθώς το διέσχιζαν ράθυμα, αγκαλιασμένοι, μόνοι μέσα στο πλήθος των εκατοντάδων νεοϋορκέζων που έκαναν το ίδιο. Σ’ αυτόν τον ανοιξιάτικο οργασμό, στα μάτια του Χοσέ Αντόνιο κυριαρχούσε μια νεράιδα, η κατάξανθη Κάρολαϊν του. Ένα πλάσμα τόσο τέλεια σμιλευμένο που δεν μπορούσε παρά να ήταν δημιούργημα κάποιας ανώτερης ύπαρξης.
Την είχε σταματήσει μπροστά στο σιντριβάνι της Βηθεσδά. Είχε αγκαλιάσει το πρόσωπό της με τα χέρια του κι είχε χαθεί στο γαλάζιο των ματιών της.
«Θέλω να ζήσω όλη μου τη ζωή μαζί σου», της είχε πει. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Δεν έπρεπε να είχε μείνει εκεί. Έπρεπε να είχε απεκδυθεί τον ψεύτικο εαυτό του και να της παρουσιαστεί γυμνός, πληγωμένος, αλλά γενναίος.
Η αγάπη της θα τον είχε λυτρώσει. Η αγάπη της θα τον είχε σώσει — σαν σύγχρονο παραλυτικό στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά.»
_
Ο Στάθης Πολίτης γεννήθηκε το 1983 στην Πάτρα. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, συνέχισε με μετεκπαίδευση στο LSE. Στο Λονδίνο έζησε για άλλα τρία χρόνια, εργαζόμενος στον ξενοδοχειακό όμιλο Accor. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά του, δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στον χώρο του διαδικτύου με διάφορα εγχειρήματα, κύριο εκ των οποίων είναι το thebest.gr. Ως σύμβουλος επικοινωνίας έχει να επιδείξει συνεργασίες με πατρινές και πανελλαδικής εμβέλειας επιχειρήσεις. Ως αρθρογράφος έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με έντυπα και διαδικτυακά Μέσα Ενημέρωσης. Έχει αναπτύξει πολυσχιδή εθελοντική δράση, ενώ έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ. του Απόλλωνα Πάτρας και παραμένει φανατικός καρναβαλιστής, επικεφαλής του Πληρώματος 95. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Η «Σπείρα» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Χάρης Βλαβιανός, Αναγέννηση. Στις 11 Απριλίου η παρουσίαση του βιβλίου στον Ιανό.
Στά ποιήµατα τῆς συλλογής αὐτῆς πρωταγωνιστοῦν γνωστά, ἀλλά καί ἄγνωστα, πρόσωπα τῆς Ἀναγέννησης, πού µέ τό ἔργο τους διαµόρφωσαν µιά ὁλόκληρη ἐποχή, τά ἐπιτεύγµατα τῆς ὁποίας καθόρισαν τήν ἐξέλιξη τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισµοῦ.
Τά «39 πορτραῖτα» τοῦ βιβλίου δίνουν τήν ἀφορµή στόν Χάρη Βλαβιανό νά ἀναλύσει σέ βάθος ζητήµατα –θρησκευτικά, πολιτικά, ἠθικά, αἰσθητικά– πού ἀφοροῦν τήν προσπάθεια τῶν καλλιτεχνῶν, τῶν ποιητῶν καί τῶν στοχαστῶν νά διατηρήσουν τήν ἐλευθερία τῆς σκέψης τους, µέσα στίς ἀντίξοες συνθῆκες τῆς Μεταρρύθµισης καί τῆς Ἀντιµεταρρύθµισης, τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισµοῦ δηλαδή, καί νά ὑπερασπιστοῦν, ἀκόµα καί µέ τή ζωή τους, τά δηµιουργήµατά τους.
Σέ µιά ἐποχή πού ἡ πνευµατική καί καλλιτεχνική ζωή ἀπειλεῖται ἀπό τούς αὐτόκλητους ὑπερασπιστές µιᾶς ἀµφιλεγόµενης «ὀρθότητας», ἡ συλλογή τοῦ Χάρη Βλαβιανοῦ ἀνοίγει ἕνα σηµαντικό πεδίο διαλόγου καί ἀναστοχασµοῦ.
Γιάννης Κακουλίδης: Εκδήλωση στη μνήμη του από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος
Στον κινηματογράφο ΑΝΔΟΡΑ η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος πρόβαλε το ντοκιμαντέρ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ, παραγωγής της, σε σενάριο Ανδρεάνας Σαπρίκη και σκηνοθεσία Ηλία Φλωράκη και Αδαμάντιου Πετρίτση προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του εκλιπόντος σεναριογράφου/στιχουργού/διαφημιστή, ιδρυτικού μέλους της Ε.Σ.Ε..
Προ της προβολής αναφέρθηκαν στον Γιάννη Κακουλίδη και το έργο του ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, η αδελφή του Κατερίνα Κακουλίδη και ο Πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος Αλέξανδρος Κακαβάς
Παρέστησαν οι δυο του κόρες Εύη και Δήμητρα μετά των τέκνων τους, οι αδελφές του Νόρα και Κατερίνα μετά των συζύγων τους, ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, ο Πρόεδρος της Ε.Σ.Ε. Αλέξανδρος Κακαβάς, ο Αντιπρόεδρος της Ε.Σ.Ε. Κώστας Παπαπέτρος, η Γενική Γραμματέας της Ε.Σ.Ε. Τζένη Κοσμίδου, το μέλος Δ.Σ. Γιάννης Βολιώτης, οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος Ανδρεάνα Σαπρίκη, Ηλίας Φλωράκης και Αδαμάντιος Πετρίτσης, τα μέλη της Ε.Σ.Ε. Θάνος Τσάμπρας, Αλέξανδρος Κωστόπουλος, Νίκος Σκουλάς, Νίκος Γιαννίκας, τα μέλη της Λέσχης Τέχνης και Πολιτισμού της Ε.Σ.Ε. Κατερίνα Καράμπελα και Έλενα Σπανού, ο Βασίλης Κεσίσογλου, η Ειρήνη Σουγανίδου, η Μαρίνα Κουρουνιώτη, η Αθηνά Μακρίδου, ο Μάριος Κοντέλλης, ο Τζανέτος Κομνηνέας, η Ελένη Τσαγκαράκη, κ.ά.
Theorema Art Gallery, Luxembourg Art Fair, 2024
Η Theorema Art Gallery με έδρα τις Βρυξέλες συμμετέχει στην Luxembourg Art Fair 2024 στο Λουξεμβούργο, (booth 21), από τις 18 έως και τις 21 Απριλίου 2024, στο LuxExpo The Box, rue Carlo Hemmer, South Entrance (opposite Auchan), L-1347 Luxembourg-Kirchberg.
Στην διεθνή αυτή διοργάνωση Τέχνης που λαμβάνει χώρα στο κέντρο της Ευρώπης, προβάλουμε ένα κομμάτι της σύγχρονης Eλληνικής Τέχνης μέσω των δημιουργιών της Χρύσας Βέργη, της Μαρίας Γιαννακάκη, του Βασίλη Καρακατσάνη, του Χρήστου Κεχαγιόγλου, του Σπύρου Λύτρα, και του Πέτρου Ματζάκου.
Υπεύθυνη της γκαλερί:
Κλεοπάτρα Λιακοπούλου
www.art3f.fr/en/luxembourg-art-fair
Η Σούπα Σήφης
Giovanna Zomboli
Απόδοση: Μαρία Κοκάλα
Νερό, βότανα, λαχανικά και μια πρέζα αλάτι”: Η συνταγή της σούπας του Σήφη, του λαγού με το γυαλιστερό τρίχωμα και τα μακριά αυτιά, είναι πολύ απλή, χωρίς μυστικά συστατικά.
Οι εκδόσεις ΑΜΜΟΣ παρουσιάζουν σε μετάφραση από τα Ιταλικά το “Σήφη”, ένα γευστικότατο βιβλίο που μαγεύει και μας προσφέρει μια διασκεδαστική ανάγνωση. Η γραφή της Giovanna Zoboli, λεπτομερής και εκλεπτυσμένη, συνδυάζεται απόλυτα με τα τρυφερά και ονειρικά σχέδια της Mariachiara di Giorgio. Μικροί και μεγάλοι θα ακολουθήσουμε αβίαστα το Σήφη και θα ανακαλύψουμε τις πιο κρυφές λεπτομέρειες, υπόγεια λαγούμια, κεφάλια μαρουλιού, κουτάκια σούπας και δαιδαλώδη εργοστάσια, μια ιστορία επιχειρηματικότητας αλλά και τη δύναμη των ονείρων, το θεμελιώδες συστατικό κάθε ανθρώπινης προσπάθειας.
