Εντυπωσιακή η Μαρία Σάκκαρη προκρίθηκε στον ημιτελικό του US Open
Η νίκη της Μαρίας Σάκκαρη επί της Καρολίνα Πλίσκοβα καιη πρόκρισή της για πρώτη φορά στον ημιτελικό του US Open εντυπωσίασε ακόμη και την ίδια η οποία μάλιστα δήλωσε άφωνη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Μαρία Σάκκαρη δεν δέχθηκε ούτε ένα break point ενώ κέρδισε 41 από τους 49 πόντους στο σερβίς της. Ακόμα πιο εντυπωσιακά ήταν τα στατιστικά της στο πρώτο σερβίς καθώς κέρδισε 24 στους 26 πόντους, ένα ποσοστό 92%.
Όπως εξομολογήθηκε και η ίδια μετά το τέλος του αγώνα όταν ρωτήθηκε για το εκπληκτικό σερί των 22 κερδισμένων πόντων στο σερβίς της απάντησε: «Είμαι εντυπωσιασμένη. Εμπιστευόμουν ήδη το σερβίς μου, αλλά τώρα θα το εμπιστεύομαι ακόμα περισσότερο».
«Σέρβιρα καλά, η Καρολίνα είναι πιθανότατα καλύτερη server στο tour, οπότε ήξερα ότι έπρεπε να βγάλω πολλές επιστροφές για να μπορέσω να κάνω τουλάχιστον ένα break σε κάθε σετ. Νομίζω ότι τα πήγα αρκετά καλά. Έπρεπε να αποδεχτώ το γεγονός πως θα έκλεινε κάποια games εύκολα είμαι άφωνη, δεν ξέρω τι να πω» συμπλήρωσε η Μαρία Σάκκαρη.
Η Μαρία Σάκκαρη ρωτήθηκε και για τον ημιτελικό, τα ξημερώματα της Παρασκευής (4:00 ώρα Ελλάδος) με αντίπαλο την 18χρονη Βρετανίδα, Έμα Ραντουκάνου, και είπε: «Πρώτα απ’ όλα είναι θαυμάσιο για το άθλημά μας, να έχουμε τόσες πολλές νέες παίκτριες να παίζουν πολύ καλά αυτή την περίοδο. Η Έμα και η Λέιλα έχουν πολύ καλά σερί. Αλλά εμπιστεύομαι το παιχνίδι μου, πιστεύω πολύ στον εαυτό μου, θα σας δω όλους αύριο εδώ»
Βάσω Γιαννακοπούλου: Ο τίτλος της παράστασης με τους άστεγους που ανέφερες είναι οι «Ευγενείς αποδράσεις». Αυτή η παράσταση έκανε περιοδεία και παρουσιάστηκε και στη Σύρο πριν την εγκατάστασή μου εδώ. Είχα κάνει μια μικρή έρευνα για το πώς κάποιοι άνθρωποι μένουν άστεγοι κι εκεί με έκπληξή μου διαπίστωσα και κάτι άλλο που θέλω να το μοιραστώ, μιας και αναφέρθηκες και σε αυτό το έργο, ότι σε αρκετούς από αυτούς δεν ήταν μόνο ανάγκη. αλλά και επιλογή τους. Ένα πράγμα που με ξάφνιασε….δηλαδή, ακόμα κι αν τους δίνονταν στέγη, εκείνοι επιλέγουν να μείνουν άστεγοι. Εδώ να πω ότι χρησιμοποιήσαμε ως καμβά το περιβάλλον δύο αστέγων οι οποίοι καταφέρνουν να υπερπηδήσουν τον καθημερινό τους αγώνα για επιβίωση και να επικεντρωθούν στην χαρά και την απόλαυση μιας φιλικής σχέσης αλλά και στις λίγες στιγμές στη ζωή που βιώνει κανείς το αίσθημα της ολοκλήρωσης.
Βάσω Γιαννακοπούλου: Αυτό ήταν δύσκολο αλλά και μεγάλη πρόκληση για εμάς. Κι αυτό γιατί στις προηγούμενες δουλειές η έκφραση του σώματος περιορίζονταν στο χορευτικό κομμάτι αλλά εδώ τώρα θα έπρεπε να κινηθεί ένας άστεγος με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Θυμάμαι ότι τότε με την Φαίδρα Φουρούλη, που χορέψαμε και συν-χορογραφήσαμε την συγκεκριμένη παράσταση αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με πιο τρόπο θα μπορούσαν να κινηθούν να συνομιλήσουμε μεταξύ τους δύο άστεγοι προσέχοντας λεπτομέρειες στην έκφρασή τους και χωρίς να υπάρχει καθόλου επιτήδευση. Μας πήγε σε άλλα μονοπάτια η έρευνα αυτή και κατέληξε μια πολύ ενδιαφέρουσα κινησιολογία με μικρές, κοφτές κινήσεις μελών του σώματος ερωτο-απαντήσεις, ένας σωματικός διάλογος μεταξύ τους.
Μαίρη Λίντα
Μαίρη Λίντα: Με τον Γιάννη Μπουρνέλη είμαστε σαν αδέλφια. Για τον Γιάννη νοιώθω αδελφική αγάπη και τον θεωρώ τον καλύτερο άνθρωπο που γνώρισα μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Δεν με άφησε ποτέ χωρίς φροντίδα και χωρίς έναν καλό λόγο. Γι’ αυτό και τον περιμένω πάντα να με επισκεφθεί και να περάσουμε μαζί ευχάριστα. Είναι ο μεγάλος μου αδελφός! Δεν ξέρω ποιος είναι πιο μεγάλος βέβαια….αλλά….(γέλια)
Ε. Γ.: Στην πρώτη περίοδο της πανδημίας γράψατε ένα βιβλίο μαζί με τη Τασούλα Επτακοίλη με τίτλο: «Με βλέπεις;». Μια αλληλογραφία μεταξύ σας. Πώς ζήσατε εσείς αυτή την αλληλογραφία;
Ε. Γ.: Παρ’ όλα αυτά η τέχνη ήταν πάντα μια παρηγοριά. Διαβάζοντας, μάλιστα, το βιβλίο σας «Οι παράξενες ιστορίες της κας ΦΙ» διαπιστώνουμε ότι αυτή η γυναίκα – η κα ΦΙ- επιδιώκει το θαύμα κάθε μέρα. Ξεπερνάει τις δυσκολίες….
Ε. Γ.: Γιατί οι άνθρωποι συνηθίζουν να κατηγοριοποιούν τα πράγματα; Το κάνουμε για λόγους επιβίωσης;
Ε. Γ.: Τέτοια ήταν και η σχέση σας με τη Μαργαρίτα Καραπάνου;
Φ. Τ.: Αλλοίμονο αν μέσα στην καταστροφή δεν υπήρχε η δυνατότητα υπέρβασης. Η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι, αν είμαστε τώρα σε θέση να μιλάμε, είναι γιατί η ανθρωπότητα έχει ξεπεράσει πλήθος δύσκολων καταστάσεων, πανδημιών, καταστροφών, πολέμων κ.λ.π Παρ’ όλα αυτά, ο Άνθρωπος είναι το ΟΝ τη έλλειψης και της υπέρβασης. Οι δυσκολίες δεν σε διαλύουν μόνο. Μπορούν και να ενεργοποιήσουν ένα σθένος, μια ανθεκτικότητα. Αλλοίμονο αν δεν εμφορούμαστε από μια τέτοια δυνατότητα. Αξίζει να στοιχηματίσουμε σε αυτό ακόμα κι αν χάσουμε το στοίχημα. Αξίζει να πιστέψουμε σε αυτό. Ότι, δηλαδή, υπάρχει κάτι που είναι ΜΑΖΙ με και όχι ΕΝΑΝΤΙΑ στον άνθρωπο. Αυτό το ‘’Μαζί με’’ είναι ο Έρως. Ικανός εσαεί να αντιστρατεύεται τη δύναμη του Θανάτου.
Ε. Γ.: Πείτε μου σας παρακαλώ μια δική σας αλήθεια, έναν μπούσουλα που πάντοτε τον ακολουθείτε γιατί τον πιστεύετε ως στάση ζωής. Κάτι δικό σας που το ακούτε όταν σας μιλάει.
