Στην έκθεση των 160 σελίδων συμπεραίνεται ότι η οφειλή της Γερμανίας φτάνει τα 11 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την εφημερίδα «Το Βήμα». Πρόκειται για την έκθεση που παρέδωσε μετά από τρεις μήνες εργασίας η επιτροπή που είχε συστήσει στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, με επικεφαλής τον τέως γενικό διευθυντή Θησαυροφυλακίου, Παναγιώτη Καρακούση.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στη μεθοδολογία που ακολούθησε η επιτροπή ελήφθησαν υπόψη οι πλέον συντηρητικοί υπολογισμοί, ενώ ο κ. Καρακούσης διευκρινίζει ότι το ποσό αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις πολεμικές επανορθώσεις για τις ζημιές που υπέστη η Ελλάδα και η οικονομία της τα χρόνια της Κατοχής, οι οποίες- ως απαίτηση- μπορεί να ανέρχονται σε δεκάδες δισ. ευρώ.
Η έκθεση παραδόθηκε στον κ. Σταϊκούρα, ο οποίος θα την αποστείλει στον υπουργό Εξωτερικών, Ευάγγελο Βενιζέλο και εκείνος με τη σειρά του θα τη διαβιβάσει στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Η ολομέλειά του θα πρέπει να συνεδριάσει ώστε να εισηγηθεί στην κυβέρνηση πώς να χειρισθεί το θέμα.
Καθώς η Ελλάδα οδεύει σε εθνικές εκλογές, και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις, ολοένα και πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για ένα πιθανό Grexit και ιδιαίτερα από την πλευρά του γερμανικού τύπου.
Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν ισχύει, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Bloomberg Businessweek διότι η Γερμανία δεν έχει κανένα συμφέρον να διακινδυνεύσει τη διάλυση του ενιαίου νομίσματος που πιθανότατα να φέρει ένα Grexit.
Στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία έχει ανάγκη όσο καμία άλλη χώρα την διατήρηση του ενιαίου νομίσματος διότι αν αναγκαστεί να επιστρέψει στο γερμανικό μάρκο, οι Γερμανοί εξαγωγείς, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν περίπου το ήμισυ του ΑΕΠ, θα πάψουν να είναι το ίδιο ανταγωνιστικοί και το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας θα συρρικνωθεί σημαντικά.
Επιπλέον, ο πληθωρισμός θα αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Boris Schlossberg του BK Asset Management στη Νέα Υόρκη, αν επέστρεφε το γερμανικό μάρκο θα διαπραγματευόταν τώρα περίπου στο 1,50 δολάριo, δηλαδή περίπου 25% πιο ακριβά σε σχέση με τα επίπεδα του ευρώ.
«Η Ευρώπη δεν μπορεί να αντέξει μια ελληνική έξοδο», ανέφερε ο Joachim Poss, εκπρόσωπος του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών που ανήκει στο κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών σε συνέντευξή του αυτή την εβδομάδα.
Μια έκθεση του 2013 από το Ίδρυμα Bertelsmann εκτίμησε ότι χωρίς το ευρώ, το γερμανικό ΑΕΠ θα είναι περίπου 0,5% το χρόνο μικρότερο μέχρι το 2025, που ισοδυναμεί με απώλεια 120.000.000.000 ευρώ και θα κοστίσει στη χώρα 200.000 θέσεις εργασίας.
Σε ακραίες καιρικές συνθήκες χθες βράδυ πάνω από 10.000 Γερμανοί με σημαίες στα χέρια αψήφησαν τις εκκλήσεις της καγκελαρίου Μέρκελ για αυτοσυγκράτηση και τα 70 χρόνια πολιτικών ταμπού για να ακούσουν εκρηκτικές ομιλίες εναντίον των αλλοδαπών, των μέσων ενημέρωσης και της άρχουσας τάξης. PEDIGA – Πατριώτες Ευρωπαίοι εναντίον της ισλαμοποίησης της Δύσης.
Το κίνημα διαμαρτυρίας ξεκίνησε από τη Δρέσδη με λίγους αρχικά οπαδούς, που καλούσαν τον κόσμο να βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί, θυμίζοντας ίσως την πιο σκοτεινή εποχή της γερμανικής ιστορίας. “Για την πατρίδα, για τα παιδιά μας”, αναγράφεται στη σελίδα του κινήματος στο facebook. “Η Δρέσδη δείχνει το δρόμο”. Σύμφωνα με την αστυνομία στη χθεσινοβραδινή συγκέντρωση συμμετείχαν πάνω από 18000 άτομα – η μεγαλύτερη συγκέντρωση ως τώρα.
Για πρώτη φορά μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα λαϊκιστικό κίνημα διεκδικεί ανοικτά το δικαίωμα στη διαμαρτυρία όσον αφορά μια εθνοτική μειονότητα και όπως όλα δείχνουν το κατεστημένο είναι τρομοκρατημένο.
Μεταξύ των συνθημάτων που ακούστηκαν και ακούγονται συχνά από τα πλήθη που συμμετέχουν σε τέτοιες διαδηλώσεις είναι “ΜΜΕ ψεύτες” – μια άλλη ηχώ από το Τρίτο Ράιχ – αλλά οι ηγέτες του PEDIGA είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί προκειμένου να μην ταυτιστούν με ναζιστικά σύμβολα.
“Οι ξένοι φέρνουν ασθένειες στη Γερμανία και θα πρέπει να τεθούν σε καραντίνα”, δήλωσε ένας από τους διαδηλωτές.
“Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ”, δήλωσε ένας άλλος οπαδός, “είναι γιατί θέλω να ελπίζω ότι σε λίγες δεκαετίες θα εξακολουθούν να υφίστανται οι πυλώνες του γερμανικού πολιτισμού. Γι αυτούς τους λόγους αγωνίζομαι”
Ένας άλλος άνδρας δήλωσε ότι “στη Δρέσδη θέλουν να κτίσουν ή να ανακαινίσουν 14 σπίτια για μετανάστες που ζητούν άσυλο. Δεν έχουν ακούσει αναφορές για να κατασκευαστούν 14 νέα νηπιαγωγεία ή 14 σχολεία που επίσης χρειαζόμαστε επειγόντως”. Και κατέληξε : “Φοβάμαι ότι αυτή η ισλαμοποίηση γίνεται συντριπτική”
Η Ανγκέλα Μέρκελ στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της παρότρυνε τους Γερμανούς πολίτες να μείνουν μακριά από τέτοιες εκδηλώσεις, αλλά οι παροτρύνσεις της εξ ελήφθησαν διαφορετικά, ότι το Βερολίνο ζει εκτός της κοινωνίας.
Το κίνημα PEDIGA έχει προσελκύσει ευρύ φάσμα οπαδών. Κάποιοι από το πλήθος που συμμετείχαν στις χθεσινές διαδηλώσεις εξέφρασαν τη συμπάθειά τους προς τη Ρωσία. Κάποιοι άλλοι ήταν θυμωμένοι με τις μειώσεις των συντάξεων ή με την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα.
http://www.thetimes.co.uk/tto/news/world/europe/article4314799.ece
Η Κ. Αμανπούρ ρώτησε τον αρμόδιο Γερμανό υπουργό γιατί ο ηγέτης του PEDIGA Λουτζ Μπαχμαν, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του εγκληματικές ενέργειες, όπως διαρρήξεις, οδήγηση σε κατάσταση μέθης, εμπόριο ναρκωτικών μπορεί να ηγείται του κινήματος. “Είναι μια καλή ερώτηση” είπε ο υπουργός για να συνεχίσει : Δεν γνωρίζω. Ο αντιπρόεδρος του κινήματος ηγείται μιας εταιρείας σεκιουριτά, άρα μπορεί να οργανώνει μεγάλες συγκεντρώσεις, εντός των οποίων υπάρχουν ακροδεξιές οργανώσεις. Άρα είναι καλά οργανωμένοι” ” Αλλά αυτός ο τύπος δεν είναι ο διανοούμενος της ιστορίας, πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος πίσω από αυτόν” Ο Τόμας ντε Μαιζιέρ εξήγησε βεβαίως ότι “καθένας μπορεί να οργανώνει διαδηλώσεις, αυτό αποτελεί κομμάτι της ελεύθερης κοινωνίας μας”
με θέμα το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, το οποίο ανέκυψε εκ νέου μετά το χθεσινοβραδινό δημοσίευμα του περιοδικού «Der Spiegel», σύμφωνα με το οποίο η γερμανική κυβέρνηση έχει αλλάξει θέση και θεωρεί πλέον μια έξοδο της χώρας από το ευρώ ως διαχειρίσιμη.
«Όποιος θεωρεί αδιάφορη την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ας έχει προειδοποιηθεί: Ένα “Grexit” δεν θα ήταν ακίνδυνο. Οι Έλληνες το γνωρίζουν και έχουν γερά νεύρα. Ένα κούρεμα χρέους γίνεται πιθανό», αναφέρει η εφημερίδα και προσθέτει ότι το Βερολίνο «κραδαίνει το μεγάλο ραβδί», για να συνεχίσει: «Λέγεται τώρα ότι η Ευρωζώνη θα άντεχε μια έξοδο της Ελλάδας. Mια τέτοια έξοδος θα ήταν μάλιστα αναπόφευκτη, σε περίπτωση που ο αρχηγός του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ερχόταν στην εξουσία και χαλάρωνε ακόμη περισσότερο την πορεία λιτότητας των Ελλήνων. Με αυτό το απειλητικό σενάριο από το δημιουργικό τμήμα της βερολινέζικης υπουργικής γραφειοκρατίας η γερμανική κυβέρνηση ανακατεύεται εμμέσως στον ελληνικό προεκλογικό αγώνα», για να σημειώσει ότι κάτι τέτοιο «είναι πολύ ριψοκίνδυνο και λάθος».
Γιατί; «Κατ’ αρχήν αυτή η απειλή μπορεί να ενισχύσει την δυσαρέσκεια στην Ελλάδα για «τους Γερμανούς» και να γίνει έτσι μια προεκλογική βοήθεια για τον Τσίπρα. Δεύτερον, αν η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ακολουθήσει την «τακτική» της και τις επόμενες μέρες, θα μπορούσε αυτό να επιδεινώσει την οικονομική αβεβαιότητα στην Ελλάδα και στην χειρότερη περίπτωση να οδηγήσει σε ένα «bank run». Τρίτον, οι ελληνικές πολιτικές ελίτ θα μπορούσαν να θεωρήσουν την απειλή της Μέρκελ ως καθαρή μπλόφα και να αυξήσουν από τη δική τους πλευρά την πίεση στους διασώστες Ευρωπαίους», αναφέρει ο αρθρογράφος.
«Η Ευρωζώνη δεν μπορεί, σύμφωνα με τις συνθήκες, να αποκλείσει ένα μέλος. Η ΕΚΤ όμως θα μπορούσε να περιορίσει τόσο τις δυνατότητες αναχρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών ώστε η Αθήνα θα έπρεπε τελικά να εισαγάγει νέο νόμισμα. Η απειλή από το Βερολίνo θα ήταν λοιπόν εφαρμόσιμη», συνεχίζει ο συντάκτης και υποστηρίζει ότι οι κίνδυνοι μιας εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν είναι τόσο εύκολο να υπολογιστούν όσο πιστεύει η γερμανική κυβέρνηση, καθώς, όπως επισημαίνει, η ομπρέλα διάσωσης της ΕΕ δεν αποτελεί εγγύηση για την σταθερότητα, περιορίζει ωστόσο τον κίνδυνο μιας επίδρασης-ντόμινο.
«Μια έξοδος της Ελλάδας θα οδηγούσε όμως με ασφάλεια στο ότι στο στόχαστρο των αγορών θα έμπαιναν, εκτός από την εύθραυστη Πορτογαλία, οι νέες πηγές ανησυχίας της Ευρωζώνης, η Γαλλία και η Ιταλία».
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ακόμη ότι «οι απειλές από το Βερολίνο αποτελούν ομολογία αποτυχίας», καθώς «δείχνουν ότι η πολιτική διάσωσης της ΕΕ, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ελλάδας, έχει αποτύχει» και συνεχίζει: «Η ετυμηγορία των διασωστών Ευρωπαίων «χρήματα έναντι μεταρρυθμίσεων» έχει πάψει εδώ και καιρό να ισχύει. Το κόστος της διάσωσης γινόταν κατά το παρελθόν όλο και μεγαλύτερο, όμως η προθυμία της Αθήνας για μεταρρυθμίσεις όλο και μικρότερη. Οι Έλληνες εδώ και καιρό δεν είναι διατεθειμένοι να βαδίσουν την απαραίτητη μεταρρυθμιστική πορεία των διεθνών δανειστών – ασχέτως εάν ο πρωθυπουργός λέγεται Τσίπρας ή Σαμαράς. Η Ελλάδα είναι μια πανωλεθρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση», αναφέρει χαρακτηριστικά, γα να καταλήξει προβλέποντας ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους: «Ποια θα είναι η συνέχεια; Περισσότερο από 260 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 80% του συνολικού ελληνικού χρέους βαραίνουν πλέον δημόσιους δανειστές, ιδιαίτερα τις χώρες της Ευρωζώνης. Στην περίπτωση εξόδου της Ελλάδας, ένα σημαντικό μέρος αυτών των χρημάτων θα χανόταν. Αυτό θα έπρεπε η Μέρκελ να το εξηγήσει στον Γερμανό φορολογούμενο, ο οποίος σηκώνει το κύριο βάρος. Ο Τσίπρας & ΣΙΑ το γνωρίζουν αυτό. Βρίσκονται σε θέση ισχύος. Αντί «Grexit», θα υπάρξει, άρα, ένα επιπλέον κούρεμα χρέους και νέα βοήθεια δισεκατομμυρίων από την Ελλάδα», τονίζει.
Από σήμερα, 1η Ιανουαρίου του 2015, ισχύει στη Γερμανία το κατώτατο ωρομίσθιο των 8,5 ευρώ. Πολλοί εργοδότες προειδοποιούν για απολύσεις ενώ και τα συνδικάτα διατηρούν αρκετές επιφυλάξεις.
Άκρως ικανοποιημένη, αντίθετα, εμφανίζεται η υπουργός Εργασίας Αντρέα Νάλες.
«Εργατικοί, φθηνοί, αλλά απροστάτευτοι, αυτή ήταν μέχρι πρότινος η πραγματικότητα για εκατομμύρια εργαζόμενους στη Γερμανία. Τώρα όμως μπαίνει ένα τέλος σε αυτό».
3,7 εκατομμύρια εργαζόμενοι αναμένεται να επωφεληθούν από την καθιέρωση του κατώτατου μισθού, σύμφωνα με υπολογισμούς του υπουργείου. Πρόκειται για μια καλή είδηση, σχολιάζει και ο Χάινριχ Αλτ, μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας:
«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να βλέπουν ότι υπάρχει ένα κατώτατο όριο μισθού, με τον οποίο να μπορείς να ζήσεις».
Εξαιρέσεις
Το κατώτατο ωρομίσθιο ισχύει για όλους τους κλάδους, τόσο στην ανατολική όσο και στη δυτική Γερμανία. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις: νέοι κάτω των 18 ετών αλλά και μακροχρόνια άνεργοι δεν δικαιούνται κατά τους πρώτους έξι μήνες νέας απασχόλησης το κατώτατο ωρομίσθιο. Επίσης, μέχρι το τέλος του 2016 οι επιχειρήσεις έχουν το δικαίωμα να καταβάλουν χαμηλότερους μισθούς εάν αυτό έχει προηγουμένως συμφωνηθεί με τα συνδικάτα στο πλαίσιο δεσμευτικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ο κλάδος της κομμωτικής, για παράδειγμα, έχει κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας.
Το κόμμα της Αριστεράς κατηγορεί την κυβέρνηση Μέρκελ ότι υπέκυψε στις πιέσεις του εργοδοτικού λόμπι. «Απέχουν παρασάγγας από όσα υποσχέθηκαν», λέει ο Κλάους Έρνστ, από την Αριστερά. «Έδωσαν μια υπόσχεση, αλλά την αθέτησαν».
Στο ίδιο μήκος κύματος και τα συνδικάτα που υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση προχώρησε σε υπερβολικές παραχωρήσεις έναντι των εργοδοτών. Όπως σχολιάζει η Μπριγκίτε Πότμερ από τους Πράσινους:
«Μπορούμε να κατονομάσουμε τους ηττημένους της υπόθεσης: είναι οι μακροχρόνια άνεργοι, οι νέοι, οι εποχιακοί εργάτες. Αυτοί δεν έχουν λόγο να πανηγυρίζουν».
Ενόψει μαζικών απολύσεων;
Μια άλλη πτυχή αναδεικνύουν από την πλευρά τους οικονομικοί σύνδεσμοι. Πολλές επιχειρήσεις, όπως λένε, δεν είναι σε θέση να καταβάλλουν τον κατώτατο μισθό. Ως εκ τούτου αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των ανέργων, προειδοποιεί ο πρόεδρος των εργοδοτών Ίνγκο Κράμερ.
«Υψηλότεροι μισθοί σημαίνουν πάντα ότι ακριβαίνουν η υπηρεσία ή το προϊόν που παράγονται με αυτούς. Εμείς εκτιμούμε ότι θα υπάρξουν περιοχές και κλάδοι όπου θα αυξηθεί η ανεργία».
Και ο Χάινριχ Αλτ από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να κινδυνεύσουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, θέσεις εργασίας. Σε καμία περίπτωση όμως, όπως εκτιμά, δεν αναμένεται κάποια θεαματική αύξηση της ανεργίας.
«Δεν πρόκειται να υπάρξει μαζική απώλεια θέσεων εργασίας. Μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιος εργοδότης να μην μπορεί να πληρώσει τον κατώτατο μισθό. Πιστεύω όμως ότι η Γερμανία είναι σε θέση να κάνει ό,τι κάνουν άλλες 26 ευρωπαϊκές χώρες».
Πηγή: Deutsche Welle
Γάλλοι και ιταλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι αντέδρασαν οργισμένα στις δηλώσεις της καγκελαρίου Αγγελα Μέρκελ, η οποία κάλεσε μέσα από τη συνέντευξή της στην εφημερίδα Die Welt τις δύο κυβερνήσεις να καταβάλουν περισσότερες προσπάθειες για τη δημοσιονομική τους προσαρμογή, κρίνοντας τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που προγραμματίζονται “ανεπαρκείς”.
“Τις μεταρρυθμίσεις τις κάνουμε στη Γαλλία όχι για να ευχαριστήσουμε τον έναν ή τον άλλον ευρωπαίο ηγέτη, αλλά διότι είναι αναγκαίο για τη Γαλλία”, απάντησε απόψε ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν.
Ο γάλλος υπουργός Οικονομικών πρόσθεσε ότι η Γερμανία έχει τα δικά της προβλήματα, από τους διαλυμένους δρόμους μέχρι την υπογεννητικότητα.
“Στη Γερμανία, ο πληθυσμός μειώνεται κάθε χρόνο. Σε 10 ή 20 χρόνια, εξαιτίας αυτού, θα είμαστε σε καλύτερη θέση. Η Γερμανία είναι τώρα σε καλύτερη θέση εξαιτίας των μεταρρυθμίσεων που εφάρμοσε πριν από δέκα χρόνια”, πρόσθεσε.
————
Υπέρ του ενδεχομένου η Γερμανίδα Καγκελάριος Α. Μέρκελ να θέσει υποψηφιότητα για μία τέταρτη θητεία στην Kαγκελαρία, τάσσεται η πλειονότητα των Γερμανών πολιτών, σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενήργησε η εταιρεία Emnid για λογαριασμό της κυριακάτικης έκδοσης της εφημερίδας Bild.
Ειδικότερα το 56% των Γερμανών θα ήθελε η Merkel να θέσει υποψηφιότητα για μια τέταρτη θητεία, έναντι του 37% που είναι αντίθετο σε αυτό το ενδεχόμενο.
Επίσης σχεδόν τρεις στους τέσσερις, δηλαδή το 74%, πιστεύουν ότι η Μerkel θα ήθελε να παραμείνει στην καγκελαρία και μετά το 2017, όταν λήξει η τρέχουσα θητεία της.
Την Τρίτη, η καγκελάριος αναμένεται να επανεκλεγεί πανηγυρικά στην ηγεσία του συντηρητικού κόμματός της στο ετήσιο συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) που θα πραγματοποιηθεί στην Κολωνία.
Η απόφαση ελήφθη κατά τη δεύτερη, μυστική ψηφοφορία στη Βουλή της Ερφούρτης. Η εκλογή πρωθυπουργού από το Κόμμα της Αριστεράς, 25 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, προκαλεί αντιδράσεις: το βράδυ της Πέμπτης περίπου 2.000 άτομα συμμετείχαν σε διαδήλωση κατά του Ράμελο στο κέντρο της Ερφούρτης. Ο ίδιος ο Ράμελο, στην πρώτη ομιλία μετά την εκλογή του, ζήτησε «συγγνώμη» από τα θύματα της Στάζι στο κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας, ενώ τόνισε ότι οι άνθρωποι αυτοί «υπέστησαν μεγάλες αδικίες» και ανέφερε ότι υπεύθυνη ήταν «μία από τις κομματικές δυνάμεις που οδήγησαν στο Κόμμα της Αριστεράς», εννοώντας το σοσιαλιστικό κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας (SED), από το οποίο προήλθε μετά την επανένωση της Γερμανίας το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS) και, στη συνέχεια, το Κόμμα της Αριστεράς.
Όλα τα πολιτικά κόμματα συμφωνούν ότι η εκλογή Ράμελο έχει ευρύτερη σημασία, που υπερβαίνει τα όρια της Θουριγγίας. Ο γ.γ. των χριστιανοδημοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ, Πέτερ Τάουμπερ, δήλωσε ότι η εκλογή αριστερού πρωθυπουργού στην Ερφούρτη θα έχει συνέπειες για το έργο του «μεγάλου συνασπισμού» στο Βερολίνο, ενώ ο γ.γ. των συγκυβερνώντων βαυαρών χριστιανοκοινωνιστών Αντρέας Σόιερ, σε υψηλούς τόνους, έκανε λόγο για «ημέρα ντροπής για την ενωμένη Γερμανία». Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα οι δηλώσεις του Γκρέγκορ Γκύζι, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κόμματος της Αριστεράς στην Ομοσπονδιακή Βουλή: «Σήμερα είναι μία μεγάλη μέρα, δεν πίστευα ότι θα ζήσω μία τέτοια μέρα» δηλώνει. Ο ίδιος ο Ράμελο, μιλώντας στους δημοσιογράφους ζήτησε να τον κρίνουν «με βάση τη δουλειά του».
Σενάρια για τις εκλογές του 2017
Διαδήλωση κατά του Ράμελο το βράδυ της Πέμπτης στην Ερφούρτη
Το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων υποστηρίζει σε ανάλυσή του ότι η εκλογή Ράμελο «τερματίζει τη δαιμονοποίηση» του Κόμματος της Αριστεράς. Σύμφωνα με το πολιτικό βαρόμετρο του πρώτου καναλιού της γερμανικής τηλεόρασης (ARD), το 59% των Γερμανών εκτιμά ότι το Κόμμα της Αριστεράς δεν έχει αποτινάξει την κληρονομιά του κομμουνιστικού καθεστώτος, ενώ το 56% δεν εγκρίνει τη συμμετοχή του σε μία ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Πάντως αισθητά μικρότερο, 36%, είναι το ποσοστό εκείνων που θεωρούν ότι «η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο» μετά την εκλογή Ράμελο.
Σχολιαστές υποστηρίζουν ότι το Κόμμα της Αριστεράς, για πρώτη φορά, κερδίζει την εμπιστοσύνη των γερμανών ψηφοφόρων σε τοπικό επίπεδο και εγγράφει υποθήκη για μεγαλύτερες ευθύνες ενόψει των εθνικών εκλογών του 2017. Επισημαίνουν όμως και κάτι άλλο: ότι για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων έχει επιδείξει μεγαλύτερο πολιτικό ρεαλισμό και έχει αποδεχθεί το ευρώ, καθώς την ανάγκη για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη και μία άλλη μεγάλη εσωκομματική συζήτηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.
Γιάννης Παπαδημητρίου
Μεταξύ αυτών διάσημη για τις αγορές και τα παραμυθένια στολίδια της η φίλη και γειτόνισσα Γερμανία. Κάθε χρόνο ορδές τουριστών και ντόπιων παίρνουν αυτή την εποχή τους δρόμους για μία από τις γνωστές και διάσημες αγορές της καθώς και για τα παραμυθένια χωριά όπου φτιάχνονται τα στολίδια των Χριστουγέννων.
Και αφού όλοι εκδράμουν για να πιούν ζεστό κρασί και να γευτούν τα γλυκά και τα πατροπαράδοτα εδέσματα της χώρας της κας Μέρκελ, έτσι και η παρέα μας αποφάσισε να επισκεφτούμε το πολύ γνωστό για την χριστουγεννιάτικη αγορά του Aachen (Aachener WeihnachtsΜarkt). Και δεν διαψευσθήκαμε. Το όμορφο Άαχεν αυτή την εποχή του χρόνου γίνεται πραγματικά παραμυθένιο.
Η κεντρική πλατεία με τον Καθεδρικό Ναό και το Δημαρχείο είναι γεμάτη από ξύλινα σπιτάκια με κάθε λογής στολίδι και μυρωδιές, με κάθε λογής φαγητό. Με άφθονο ζεστό κόκκινο κρασί (Glühwein). Όλοι οι δρόμοι είναι στολισμένοι και φωτισμένοι.
Παντού κλαδιά πεύκων γεμάτα φωτάκια να λαμπυρίζουν, υπαίθριοι πωλητές των φημισμένων γερμανικών λουκάνικων, πατατών και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ανά τακτά διαστήματα οι καλλιτέχνες της παντομίμας διασκεδάζουν το κοινό.
Λίγο πιο κάτω ένας μοναδικός δημιουργός φτιάχνει από άμμο έναν τεράστιο ξαπλωμένο σκύλο! Πιο δίπλα γλυκές, νοσταλγικές και ταξιδιάρικες μελωδίες των Ανδεων από φολκλορικό συγκρότημα γεμίζουν τον αέρα. Στη γωνία ένας υπέροχος φούρνος έχει «ντυθεί» και στολισθεί και προσφέρει τα μοναδικά του αρτοσκευάσματα και γλυκά. Οι βιτρίνες μαγνητίζουν.
Περπατάς μέσα σε όλα αυτά τα χρώματα και τα λαμπιόνια και νιώθεις να ξαναγίνεσαι παιδί. Κόσμος πάει και έρχεται – κομφούζιο. Ενας «τρελός» ήλιος μας συντροφεύει όλη την ημέρα παρότι δεν μπορεί όσο και να το θέλει να ζεστάνει το πολύ κρύο των 2οC …
Αποφασίζουμε να κανουμε μία στάση για έναν ζεστό καφέ, μια ζεστή σοκολάτα και για να γευτούμε τα υπέροχα γλυκά του ζαχαροπλαστείου Middelberg. Ο χώρος μαγικός.
Στολισμένος και αρωματισμένος. Η βιτρίνα με τις τούρτες και κάθε είδους γλυκό αστράφτει! Τα κομμάτια των γλυκών πηγαινοέρχονται με απίστευτη ταχύτητα. Στον πάγκο λίγο πιο πέρα σειρές από τα ονειρικά γερμανικά τσουρέκια stollen. Με την διάθεση να αλλάζει κατακόρυφα μόλις η ζάχαρη εισχωρεί στον οργανισμό, ξαναπαίρνουμε τους κρύους δρόμους για να φτάσουμε επιτέλους στην περίφημη χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης.
Η μέρα αρχίζει να φεύγει και σιγά σιγά τα φώτα αρχίζουν να δίνουν τη μαγική γιορτινή όψη σε όλη την πλατεία. Απο το κέντρο της ακούγεται μια μπάντα να παίζει χριστουγεννιάτικους ρυθμούς. Χαζεύουμε τα ξύλινα σπιτάκια δεξιά και αριστερά.
Μπάλες, αστέρια φωτεινά, τρενάκια, ξύλινα στολίδια, μυρωδικά, κανέλλες, πορτοκάλια, στεφάνια από κουκουνάρια αρωματισμένα με γαρύφαλλα.
Το ζεστό κρασί ρέει άφθονο. Από κιόσκι σε κιόσκι δεν ξέρεις τί στολίδι να πρωτοδιαλέξεις. Αν γινόταν να τα πάρουμε όλα. Νύχτωσε πιά για τα καλά, χέρια και πόδια έχουν γίνει «κόκκαλο» από το κρύο. Σιγά σιγά επιστρέφουμε προς το αυτοκίνητο. Τα μάτια έχουν γεμίσει από πανέμορφες εικόνες και φως. Έχουν αποτυπώσει ένα ολόκληρο παραμύθι.
Η επιστροφή στο σπίτι θα είναι γλυκιά και λαμπερή όπως τα λαμπιόνια που στολίζουν τους δρόμους του Άαχεν. Οι σακκούλες με τα δώρα και τα στολίδια θα τοποθετηθούν στο σαλόνια και θα περιμένουν την αυριανή μέρα για να στολίσουν το σαλόνι και να το μετατρέψουν σε μια χριστoυγεννιάτικη εικόνα. Ένα φλυτζάνι ζεστό μυρωδάτο τσάι θα συνοδεύσει όλη την τλεετουργία του στολισμού, ενώ απο κάποιο cd θα ακούγονται χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Η αμερικανική οικονομία φαίνεται ότι επιτέλους αρχίζει να βγαίνει από την βαθιά τρύπα που είχε πέσει κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς, η Ευρώπη, το άλλο επίκεντρο της κρίσης, δεν μπορεί να πει το ίδιο. Η ανεργία στην ευρωζώνη έχει «κολλήσει» σε σχεδόν διπλάσιο επίπεδο από αυτό των ΗΠΑ, ενώ ο πληθωρισμός είναι μακράν χαμηλότερος του επίσημου στόχου, με τον κίνδυνο του ξεκάθαρου αποπληθωρισμού να αιωρείται.
Οι επενδυτές το έχουν προσέξει αυτό. Τα ευρωπαϊκά επιτόκια έχουν κάνει «βουτιά», με την απόδοση των γερμανικών μακροπρόθεσμων ομολόγων να διαμορφώνεται στο μόλις 0,7%. Πρόκειται για απόδοση που κάποτε σχετίζαμε τον ιαπωνικό αποπληθωρισμό και οι αγορές πράγματι σηματοδοτούν ότι περιμένουν η Ευρώπη να βιώσει την δική της «χαμένη δεκαετία».
Γιατί βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση η Ευρώπη; Η γενικά αποδεκτή θεωρία μεταξύ των ευρωπαίων νομοθετών είναι ότι αυτό που βλέπουμε είναι το τίμημα της ανευθυνότητας: ορισμένες κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να συμπεριφερθούν με τη σύνεση που απαιτεί ένα κοινό νόμισμα, επιλέγοντας αντιθέτως να υποκύψουν στους παραπλανημένους ψηφοφόρους και να παραμείνουν προσκολλημένες σε αποτυχημένα οικονομικά δόγματα. Και αν θέλετε τη δική μου γνώμη (και ορισμένων άλλων οικονομολόγων που έχουν εξετάσει σε βάθος το ζήτημα), αυτή η ανάλυση είναι ουσιαστικά σωστή, μόνο που έχουν κάνει λάθος στην ταυτότητα των «κακών παικτών».
Διότι η κακή συμπεριφορά στην «καρδιά» της ευρωπαϊκής καταστροφής δεν προέρχεται από την Ελλάδα, ή την Ιταλία, ή τη Γαλλία, αλλά από τη Γερμανία.
Δεν αρνούμαι ότι η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα πριν την κρίση, ή ότι η Ιταλία έχει μεγάλο πρόβλημα με την στασιμότητα της παραγωγής. Όμως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα της οποίας το δημοσιονομικό «χάλι» είναι μοναδικό, ενώ τα μακροχρόνια προβλήματα της Ιταλίας δεν είναι η πηγή της αποπληθωριστικής κίνησης της Ευρώπης. Αν προσπαθήσετε να ταυτοποιήσετε τις χώρες οι πολιτικές των οποίων ήταν ανάρμοστες πριν την κρίση και έχουν πλήξει την Ευρώπη από τότε που ξέσπασε η κρίση, και οι οποίες αρνούνται να μάθουν από την εμπειρία, όλα δείχνουν ότι η Γερμανία ήταν ο χειρότερος «παίκτης».
Σκεφτείτε, ιδιαίτερα, τη σύγκριση μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας.
Η Γαλλία βλέπει πολλά αρνητικά δημοσιεύματα, με μεγάλη συζήτηση να γίνεται ιδιαίτερα για την υποτιθέμενη απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της. Αυτή η συζήτηση υπερβάλει σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με την πραγματικότητα: δεν θα γνωρίζατε ποτέ από τα περισσότερα δημοσιεύματα του Τύπου ότι η Γαλλία έχει ένα πολύ μικρό εμπορικό έλλειμμα. Ποιο είναι όμως το ζήτημα εδώ; Έχει διαβρωθεί η ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας από την υπερβολική αύξηση του κόστους και των τιμών;
Όχι. Από τότε που γεννήθηκε το ευρώ, το 1999, ο αποπληθωριστής της Γαλλίας έχει αυξηθεί κατά 1,7% ετησίως, ενώ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει αυξηθεί κατά 1,9% ετησίως. Και τα δυο νούμερα ευθυγραμμίζονται με τον στόχο της ΕΚΤ για πληθωρισμό λίγο χαμηλότερο του 2%, αλλά και με ότι συμβαίνει στις ΗΠΑ. Αντιθέτως, η Γερμανία, συμπεριφέρεται με τελείως ανάρμοστο τρόπο, με τις τιμές και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος να αυξάνονται κατά 1% και 0,5% αντίστοιχα.
Και δεν είναι μόνο στη Γαλλία όπου τα κόστη βρίσκονται περίπου εκεί που πρέπει να βρίσκονται. Η Ισπανία είδε τα κόστη και τις τιμές να αυξάνονται κατά τη διάρκεια της «φούσκας» των ακινήτων, όμως σε αυτό το σημείο όλες οι υπερβολές εξαλείφθηκαν μετά από χρόνια ανεργίας και περιορισμού των μισθών. Η αύξηση του κόστους στην Ιταλία ήταν πράγματι υπερβολικά υψηλή, όχι όμως τόσο υπερβολικά, όσο υπερβολικά χαμηλή είναι αυτή της Γερμανίας.
Με άλλα λόγια, εάν πράγματι υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη, αυτό προκλήθηκε από τις πολιτικές ισχυροποίησης της Γερμανίας σε βάρος των ανταγωνιστών, οι οποίες στην ουσία εξάγουν τον αποπληθωρισμό στις γειτονικές της χώρες.
Και με το χρέος τι γίνεται; Δεν πληρώνει η Ευρώπη εκτός Γερμανίας το τίμημα της παρελθούσας δημοσιονομικής ανευθυνότητας; Στην πραγματικότητα, αυτό αφορά την Ελλάδα και κανέναν άλλον. Και είναι λάθος ιδιαίτερα στην περίπτωση της Γαλλίας, η οποία δεν αντιμετωπίζει καμία δημοσιονομική κρίση. Η Γαλλία μπορεί να δανειστεί μακροπρόθεσμα με ιστορικά χαμηλά επιτόκια στο 1%, λίγο υψηλότερα δηλαδή από την Γερμανία.
Ωστόσο, οι ευρωπαίοι νομοθέτες φαίνονται αποφασισμένοι να επιρρίψουν ευθύνες στις λάθος χώρες και στις λάθος πολιτικές για τα προβλήματά τους. Είναι αλήθεια ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κυκλοφορήσει ένα σχέδιο για να τονώσει την οικονομία με δημόσιες επενδύσεις, όμως τα δημόσια κεφάλαια είναι τόσο μικρά σε σχέση με το πρόβλημα, που το σχέδιο είναι σχεδόν αστείο. Και, στο μεταξύ, η Κομισιόν προειδοποιεί τη Γαλλία, η οποία έχει το χαμηλότερο κόστος δανεισμού στην ιστορία της, ότι μπορεί να έρθει αντιμέτωπη με πρόστιμα διότι δεν έχει μειώσει αρκετά το έλλειμμα του προϋπολογισμού της.
Με την επίλυση του προβλήματος του υπερβολικά χαμηλού πληθωρισμού στη Γερμανία τι γίνεται; Η πολύ επιθετική νομισματική πολιτική μπορεί να είναι αποτελεσματική (αν και δεν θα βασιζόμουν σε αυτό), όμως οι γερμανοί αξιωματούχοι προειδοποιούν κατά τέτοιων πολιτικών διότι μπορεί έτσι να «τη γλιτώσουν» οι οφειλέτες.
Αυτό που βλέπουμε, συνεπώς, είναι η εξαιρετικά καταστροφική δύναμη των κακών ιδεών. Δεν φταίει αποκλειστικά και μόνο η Γερμανία –η Γερμανία είναι ένας μεγάλος «παίκτης» στην Ευρώπη, όμως μπορεί να επιβάλει αποπληθωριστικές πολιτικές μόνο επειδή ένα τόσο μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ελίτ έχει πιστέψει αυτή την αφήγηση. Και θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι θα είναι αυτό που θα τους προσγειώσει στην πραγματικότητα.
euro2day
