‘Ερευνα: 5.000 βήματα ημερησίως μειώνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου – «Οσα περισσότερα, τόσο καλύτερα»
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα ευθύνεται για 3,2 εκατομμύρια θανάτους ετησίως ενώ αποτελεί την τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου παγκοσμίως.
Το να περπατά κανείς τουλάχιστον 4.000 βήματα ημερησίως, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου, αν και «όσο περισσότερα βήματα κάνει κανείς, τόσο καλύτερα», σύμφωνα με μετα-ανάλυση πολλαπλών μελετών.
«Όσο περισσότερα βήματα κάνει κανείς περπατώντας, τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχει στην υγεία του. Και η αύξηση σε βήματα, κατά 500/1000 την ημέρα ίσως συνδέονται με σημαντική μείωση θνησιμότητας» σημειώνει ο επικεφαλής της ανάλυσης, δρ. Μάσιεϊ Μπάναχ της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οτιδήποτε κάτω από 5.000 βήματα ημερησίως θεωρείται «καθιστική ζωή».
«Δείξαμε πως κάθε αύξηση βημάτων κατά 1000 την ημέρα σχετίζεται με 15% μείωση του κινδύνου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, και κάθε αύξηση βημάτων κατά 500 ημερησίως συνδέεται με μείωση 7% θανάτου από καρδιαγγειακή νόσο» διευκρινίζει ο Μπάναχ που είναι επίσης επίκουρος καθηγητής καρδιολογίας στη σχολή Ιατρικής του Τζον Χόπκινς.
Στα άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω, το μέγεθος της μείωσης του κινδύνου θανάτου ήταν μικρότερο από αυτό που παρατηρήθηκε σε άτομα κάτω των 60 ετών. Σε όσους ήταν μεγαλύτερης ηλικίας παρατηρήθηκε μείωση του κινδύνου κατά 42% όταν περπατούσαν μεταξύ 6.000 και 10.000 βήματα την ημέρα, ενώ στους νεότερους ενήλικες η μείωση του κινδύνου ήταν κατά 49% εφόσον περπατούσαν 7.000 έως 13.000 βήματα την ημέρα.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε χθες, Τρίτη, στην επιστημονική επιθεώρηση European Journal of Preventive Cardiology, ανέλυσε τα δεδομένα περίπου 227.000 ανθρώπων από 17 έρευνες που διεξήχθησαν σε Αυστραλία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες.
«Από όσο γνωρίζουμε, πρόκειται για τη μεγαλύτερη ανάλυση που έχει γίνει μέχρι στιγμής» λέει ο Μπάναχ.
Η ομάδα από την ιατρική σχολή του Λοτζ στην Πολωνία και του Τζον Χόπκινς στο Μέριλαντ διαπίστωσαν πως το περπάτημα ωφελεί κάθε φύλο και ηλικία, ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα ευθύνεται για 3,2 εκατομμύρια θανάτους ετησίως ενώ αποτελεί την τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου παγκοσμίως.
Πηγή: CNN/BBC
Μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να έρχονται στη δουλειά απλώς και μόνο επειδή πρέπει. Η Μαρίνα Πσενκόφσκαγια χρειάζεται να είναι στους δρόμους πάνω από τέσσερις ώρες πήγαινε – έλα γιατί το μετρό δεν έχει πλέον δρομολόγια που να την πηγαίνουν στο προάστειο όπου ζει.
Η Μαρίνα έχει να πληρώσει ενοίκιο και να φροντίσει τον 13χρονο γιο της, οπότε κάνει το εξαντλητικό ταξίδι καθημερινά. Καπνίζει πολλά τσιγάρα. «Οι άνθρωποι καπνίζουν περισσότερο όταν είναι ανήσυχοι», λέει. Αλλά το απόθεμα θα διαρκέσει μόνον άλλη μια εβδομάδα και δεν ξέρει τι θα κάνει μετά.
Ο Ιερώνυμος Μπος ανήκει στην κατηγορία των ζωγράφων που μέσα από τους πίνακές τους – εδώ η Τελική Κρίση – προσέδωσαν στο άγχος του θανάτου μια αιματοβαμμένη εικαστική διάσταση. Οι προειδοποιήσεις των θρησκευτικών ηγετών για τις τιμωρίες που θα υποστεί ο άνθρωπος μετά θάνατον εφόσον δεν τηρήσει συγκεκριμένους κανόνες και κανονισμούς έγιναν πίνακες ζωγραφικής που σήμερα κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου.
Η διαχείριση του θανάτου, λέει ο Γιάλομ είναι διαφορετική ανά τους αιώνες. Υπήρξαν πολιτισμοί που τον αρνήθηκαν. Το βλέπουμε στους τάφους των Φαραώ ή στους τάφους των αρχαίων προγόνων μας. Δίπλα στο νεκρό σώμα, αντικείμενα προσωπικά, αντικείμενα που ενδεχομένως θα διευκόλυναν το νεκρό στη δεύτερη ζωή του. Ο επίγειος πλούτος στοιβάζεται στην τελευταία κατοικία του νεκρού.
Αργότερα, οι διάφορες θρησκείες διέσπειραν το φόβο, αλλά και την ευτυχία της μετά θάνατον ζωής, προκαλώντας τεράστια σύγχυση. Η θρησκευτική εικονογραφία του μεσαιωνικού χριστιανισμού με τις τιμωρίες της Κόλασης ή τις σκηνές από την Ημέρα της Κρίσης του Ιερώνυμου Μπος επέτεινε το άγχος του θανάτου, δίδοντας του μια αιματοβαμμένη εικαστική διάσταση.
Ο Επίκουρος αμφισβητήθηκε όσο κανένας άλλος. Ισως γιατί πέραν των θρησκευτικών επιταγών μπορεί να εκμηδενίσει το κύρος οποιασδήποτε εξουσίας, η οποία υποτίθεται ότι στηρίζεται – σύμφωνα με τους πρώτους στίχους του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου – στο Κράτος και τη Βία. Οι Επικούρειοι όμως, όντας απαλλαγμένοι από το φόβο δεν υποκύπτουν σε καμιά μορφή βίας, αναζητώντας τη χαρά τη ζωής στα μικρά και τα ταπεινά και αδιαφορώντας για τα μεγάλα και τα σπουδαία….
Ο Γούντι Αλλεν, ευφυολογώντας κάποια φορά είπε το εξής : « Δεν φοβάμαι το θάνατο, απλώς δεν θέλω νάμαι εκεί όταν θα έρθει»! Ο θάνατος όμως, διατείνεται ο Επίκουρος δεν μας αφορά, επειδή όταν εμείς υπάρχουμε δεν υπάρχει αυτός κι όταν αυτός επέλθει, δεν το καταλαβαίνουμε γιατί έχουμε πάψει να υπάρχουμε! Από τη στιγμή που ο άνθρωπος θα ξεπεράσει το φόβο των Θεών (του Θεού), από τη στιγμή που θα διερευνά με το νου και την εμπειρία τη φύση των πραγμάτων και θα μάθει να χαίρεται την ουσία της ζωής, αναζητώντας την ηδονή στο κορμί, στο μυαλό, στο φύλο, στη γνώση, στο στομάχι και στην τέχνη, από τη στιγμή λοιπόν που θα αποκτήσει αυτά τα αθάνατα αγαθά θα μπορεί να ζήσει –όσο ζήσει – την πρόσκαιρη, αλλά ανεπανάληπτη ύπαρξη του, απολαμβάνοντας την υπαρξιακή ηδονή.(«Εμείς οι Επικούρειοι», εκδόσεις Μ.Βερέττας). Η ηδονή με την επικούρεια έννοια σημαίνει αποφυγή του σωματικού πόνου και αταραξία της ψυχής!