Αποψη της γραφικής πλατείας του χωριού. (Φωτογραφία: Κατερίνα Καμπίτη)
Επτά πανέμορφα χωριά – ισάριθμες αφορμές για να εξερευνήσουμε το γοητευτικό βουνό της Μαγνησίας, απολαμβάνοντας διαδρομές στη φύση, ζεστή φιλοξενία και καλό φαγητό.
Ετούτο το μικρό χωριό αργήσαμε πολύ να το γνωρίσουμε. Ισως επειδή άργησαν να φτάσουν εδώ πάνω ο ηλεκτρισμός, ο δρόμος, ο τουρισμός. Το ρεύμα πρωτοήρθε το 1973, το λεωφορείο από/προς τον Βόλο το 1978, ενώ ο δρόμος από την ήδη γνωστή και πολυσύχναστη Βυζίτσα πρωτοάνοιξε μόλις το 1999. Μέχρι τότε το χωριό συνδεόταν με την πρωτεύουσα της Μαγνησίας (και τον κόσμο όλο) μόνο από την πλευρά του Αγίου Γεωργίου Νηλείας. Γι’ αυτό και σήμερα το τοπίο είναι ακόμα αυθεντικό, με ελάχιστες παρεμβάσεις.
Αν φτάσετε εδώ κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ, θα νιώσετε σαν να εισέρχεστε σε σκηνικό παραμυθιού. Η μικρή και καλά προφυλαγμένη πλατεία, με τον μεγάλο πλάτανο και τη χαρακτηριστική κρήνη -δωρεά Ελλήνων Αιγυπτιωτών από τα ένδοξα χρόνια των 2.000 μόνιμων κατοίκων και των πλούσιων ομογενών-, δανείζεται φως από την παρακείμενη ταβέρνα, τα καλντερίμια είναι σκοτεινά, ο αέρας μυρίζει καμένο ξύλο από τις σόμπες και τα τζάκια που καίνε στα μπακάλικα και στα γύρω σπίτια και ξενώνες. Ησυχία, ξεκούραση, σκέψεις.
Το πρωί, πάλι, το τοπίο ζωηρεύει. Αρχίζει κάπως να φαίνεται ότι εδώ ζουν καμιά ογδονταριά κάτοικοι, εκ των οποίων τα 23 είναι παιδιά (!), ενώ κάθε εικόνα που αντικρίζουμε, είτε προς τον Παγασητικό στο βάθος μακριά είτε στο εσωτερικό του χωριού, από τα διάφορα σημεία όπου κοντοστεκόμαστε, είναι «καρτποσταλική».
Κάπου εκεί, σε ένα από τα κλικ της κάμερας, είμαστε πια σε θέση να καταλάβουμε τι βρήκαν στις Πινακάτες πριν από δέκα και πλέον χρόνια ο Εντουαρτ και η Μαρία-Λουίζα από το Βέλγιο, και αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα, φτιάχνοντας σπίτι και ξενώνα. Βρήκαν φύση, θέα στη θάλασσα, παραλίες σε κοντινή απόσταση και, το κυριότερο, τέσσερις εποχές. Βρήκαν το Πήλιο.
Μετάβαση
Οι Πινακάτες απέχουν 3 χλμ. από τη Βυζίτσα, 5 χλμ. από τις Μηλιές και 27 χλμ. από τον Βόλο, επιστρέφοντας από το επόμενο χωριό στη σειρά, που είναι ο Αγιος Γεώργιος Νηλείας (σε απόσταση 4 χλμ.).
Διαμονή
Τα Χελιδονάκια (Τ/24230-86.920, 86.230, pinakates.com). Βελγική φιλοξενία σε ένα αυθεντικό ελληνικό περιβάλλον. Ο Εντουαρτ και η Μαρία-Λουίζα έχουν φτιάξει ένα bed & breakfast, όπως ακριβώς το ονειρεύονταν. Αποκατέστησαν το παλιό αρχοντικό με ιδιαίτερη προσοχή και προσφέρουν σήμερα εννέα περιποιημένα δωμάτια και ένα στούντιο. Εξαιρετικό και για την ακρίβεια γκουρμέ (!) το πρωινό, με ποικιλία τυριών, όπως μπρι ή brique de brebis, και αλλαντικών, όπως προσούτο, μαζί με φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι, μυρωδάτο εσπρέσο και άλλα καλούδια. 100 ευρώ το δίκλινο και 120 ευρώ το τρίκλινο με πρωινό (ή 90 και 110 ευρώ αντίστοιχα, για πάνω από 5 ημέρες).
Πινακωτή Ρήγα (Τ/6932-701.977, pinakotilodge.gr). Πηλιορείτικο αρχοντικό του 1900, το οποίο αποτελείται από 2 αυτόνομα κτίρια που ενώνονται μεταξύ τους με εσωτερική σκάλα, προσφέροντας 5 δίκλινα δωμάτια και καλοφτιαγμένους κοινόχρηστους χώρους. Υπάρχει η δυνατότητα να το νοικιάσετε και ολόκληρο αν είστε παρέα 6 έως 10 ατόμων. Στα 80 ευρώ το δίκλινο με πρωινό ή από 240 έως 400 ευρώ το σπίτι ανάλογα με τα άτομα.
Αρχοντικό Σακαλή (Τ/24230-86.560, www.sakalihotel.gr). Πολυτελής διαμονή σε αναπαλαιωμένο αρχοντικό και στο πιο σύγχρονο «παράσπιτό» του. Διαθέτει 4 απλά δίκλινα, 3 deluxe και 1 σουίτα, καθώς και boutique spa με χαμάμ και τζακούζι. Από 110 ευρώ το απλό δίκλινο με πρωινό και 150 ευρώ η σουίτα.
Εφιποι (Τ/6932-663.114, efipoi.com). Τέσσερα αυτόνομα διαμερίσματα, που διαθέτουν καθιστικό με τζάκι, υπνοδωμάτιο, κουζίνα και λουτρό και στεγάζονται σε κτίριο του 18ου αιώνα. Από 60 ευρώ το διαμέρισμα.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
Φαγητό
Στην ταβέρνα του Πηλέα (Τ/24230-86.873) στην πλατεία του χωριού, η οποία λειτουργεί όλο το χρόνο, θα ξεκινήσετε με μια ολόφρεσκια σαλάτα εποχής και καλό ντόπιο γαλοτύρι ή πίτα ημέρας με χειροποίητο φύλλο, για να συνεχίσετε με τα κυρίως, που τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές είναι πολλά και διάφορα, όπως σπετζοφάι, κόκορας με χυλοπίτες και ενίοτε κυνήγι αγριογούρουνο, αλλά τις καθημερινές περιορίζονται σε δύο-τρία καλομαγειρεμένα πιάτα, όπως αρνάκι ψητό στη γάστρα ή ανάμεικτο χοιρινό και μοσχάρι στη λαδόκολλα. Το λάδι, το κρασί, το τσίπουρο, ακόμη και το ξίδι, είναι όλα δικά τους!
Κυριακή Βασσάλου, Καθημερινή