“Ηταν μια σκηνή απόλυτης καταστροφής και κάθε λεπτό που περνούσε γινόταν χειρότερη μπροστά στα μάτια μου.Αισθανόμουν αδύναμος και άχρηστος καθώς άκουγα τις κραυγές των ανθρώπων μέσα στο κτίριο. Μετά από μια ώρα, ξαφνικά, απόλυτη ησυχία. Οταν όλα ησύχασαν, ένοιωσα ότι ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Ο θάνατος είχε κάνει καλά το κουμάντο του”
Οι κουβέντες του εφημέριου της εκκλησίας που άνοιξε τις πόρτες της για να φιλοξενήσει εκατοντάδες πληγωμένους ανθρώπους :
“Υπάρχουν στιγμές που όλες οι λέξεις έχουν τελειώσει, που δεν έχεις τίποτα πια να πεις, γιατί καμιά λέξη μπορεί να εκφράσει ακριβώς αυτό που αισθάνεσαι ή να περιγράψει αυτό που έχει συμβεί. Σήμερα είναι ακριβώς αυτή η ημέρα. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα είναι να δούμε κάτι που είναι πραγματικά καλό κι αυτό προέρχεται από τους ανθρώπους που έχουν απλώσει τα χέρια ο ένας στον άλλο. Ας αφήσουμε το φως να θριαμβεύσει πάνω σε οτιδήποτε είναι σάπιο, πάνω σε ο,τι αψηφεί την κατανόησή μας, την αγάπη μας για τον άνθρωπο”