Gwen John, Pallant House. Αναδρομική έκθεση με ανάδειξη της συστολής της ζωγράφου.
Η Gwendolen Mary John ήταν Ουαλή καλλιτέχνιδα που δημιούργησε κυρίως στη Γαλλία
1876–1936
Ποια ήταν η Gwen John και πώς πρέπει να δούμε τους πίνακές της; Από τον θάνατό της στο Dieppe το 1939 έχει ταξινομηθεί ως η αδελφή του πιο διάσημου Augustus, τόσο συγκρατημένη όσο και οι γυναίκες και τα τοπία δωματίων που είναι τα χαρακτηριστικά θέματά της. Η μεταστροφή της στον καθολικισμό και οι επιστολές που έγραφε στον Ροντέν -για τον οποίο ήταν μοντέλο, μούσα και ερωμένη- ενίσχυσαν τη φήμη της ως μιας απομονωμένης, ευσεβούς, ερωτοχτυπημένης γεροντοκόρης που επέλεγε την τέχνη και τη μοναξιά ως βάλσαμο της καρδιάς.
Στο Pallant House αυτό το καλοκαίρι, η επιμελήτρια Alicia Foster επαναφέρει την John ως μια γυναίκα και καλλιτέχνη που, σύμφωνα με τα δικά της λόγια, ήθελε “να ανθίσει”- που χαρακτήρισε τις ακουαρέλες του Cézanne “πολύ καλές αλλά προτιμώ τις δικές μου”- και που παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να φανταστεί “γιατί το όραμά μου θα έχει κάποια αξία στον κόσμο – και όμως ξέρω ότι θα έχει”.
Παρ’ όλα αυτά, η John ήταν ερωμένη του ερμητικού και του παροδικού, γοητευμένη περισσότερο από μια φευγαλέα ματιά του φωτός παρά από το μεγαλείο της σάρκας και της μορφής. Η έκθεση του Chichester ξεκινά με έργα που δείχνουν ότι οι ανησυχίες της ρίζωσαν νωρίς. Ζωγραφισμένο το 1896-97, όταν η John ήταν μόλις στα είκοσί της χρόνια, το “Τοπίο στο Tenby με φιγούρες” δείχνει την πόλη της στο Pembrokeshire να λάμπει από τον ήλιο μπροστά σε μια θολή παραλία όπου περιφέρονται και κουτσομπολεύουν φιγούρες που μοιάζουν με φυτό. Η αντίθεση των αποχρώσεων είναι πολύ σκληρή για να λειτουργήσει πλήρως ο πίνακας, αλλά αναγγέλλει την αποφασιστικότητα της John να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν πιο διεξοδικά την οικονομία των μέσων της – φως, σκιά, αιθέρια στερεά -.
Το Slade School of Art παρείχε την πρώιμη εκπαίδευση του John. Το γεγονός ότι ήταν η μόνη σχολή που επέτρεπε στις γυναίκες να μαθαίνουν να σχεδιάζουν τη ζωή, λέει πολλά για έναν κόσμο όπου η φίλη του John, η Gwen Salmond, θα περιέγραφε το να είσαι κορίτσι ως “τρομερή κατάρα”.
Περιλαμβάνοντας όχι μόνο την John, αλλά και έργα των συγχρόνων της γυναικών, η έκθεση αποκαλύπτει πόσο σθεναρά αντιστάθηκαν οι γυναίκες καλλιτέχνες στην καταπίεση των φιλοδοξιών τους. Η συμφοιτήτριά της Mary Constance Lloyd, για παράδειγμα, παραδίδει ένα πολυτελές λάδι του 1905 με τη γυμνή John να διαβάζει σε ένα κρεβάτι. Το σώμα της και το υπνοδωμάτιό της διαμορφωμένα από λευκή σαντιγί και γαλακτώδη ροζ, καρυκευμένα με νότες από πασχαλιά, φασκόμηλο και λεμόνι, η John είναι ταυτόχρονα αισθησιακή και ανέγγιχτη – περισσότερο απορροφημένη από το βιβλίο της παρά από οποιονδήποτε καλλιτέχνη ή εραστή.
Με πληροφορίες από τους Financial times
