Τι θα σημάνει η πτώση του Μπαχμούτ
Ρώσοι μισθοφόροι ισχυρίζονται ότι έχουν τον έλεγχο της πόλης, αλλά ο Ζελένσκι έχει ορκιστεί ότι δεν θα αφήσει ποτέ να την καταλάβουν. Ποια πλευρά πρέπει να πιστέψουμε;
Η πρώτη ρωσική οβίδα προσγειώθηκε στο Μπαχμούτ στις 17 Μαΐου 2022. Σχεδόν ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, ο Yevgeny Prigozhin, ο ηγέτης της ρωσικής ομάδας μισθοφόρων Wagner, στάθηκε σε μια βομβαρδισμένη πλατεία της πόλης και ανακοίνωσε: “Σήμερα, στις 12 το μεσημέρι, η Μπαχμούτ κατακτήθηκε πλήρως”.
Το Κίεβο αμφισβήτησε αμέσως τον ισχυρισμό του. Ο Serhiy Cherevatiy, εκπρόσωπος του ουκρανικού στρατού, δήλωσε: “Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι μονάδες μας μάχονται στο Μπαχμούτ”.
Ο ουκρανός πρόεδρος διέψευσε, σύμφωνα με εκπρόσωπό του, τους ισχυρισμούς του Πριγκόζιν και του ρωσικού υπουργείου Αμυνας ότι η μαρτυρική πόλη της ανατολικής Ουκρανίας βρίσκεται πλέον στα χέρια των μισθοφόρων της Ομάδας Βάγκνερ και των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων
Η Χάνα Μαλιάρ, αναπληρώτρια υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας, δήλωσε στην υπηρεσία μηνυμάτων Telegram ότι οι “σκληρές μάχες” συνεχίζονται στην πόλη και ότι οι ουκρανικές μονάδες εξακολουθούν να κατέχουν “βιομηχανικές εγκαταστάσεις και εγκαταστάσεις υποδομής”, αν και παραδέχθηκε ότι η κατάσταση είναι “κρίσιμη”.
Το να φτάσει κανείς μέσα στην ομίχλη του πολέμου για να επαληθεύσει τις ταχέως μεταβαλλόμενες τύχες στο πεδίο της μάχης δεν είναι ποτέ εύκολο. Όταν και οι δύο πλευρές αναζητούν απεγνωσμένα ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα εν αναμονή μιας μεγάλης ουκρανικής επίθεσης, είναι σχεδόν αδύνατο.
Ποιανού η εκδοχή των γεγονότων είναι πιο αληθοφανής; Και γιατί, ένα χρόνο μετά, η μάχη για αυτή την πόλη που κάποτε φημιζόταν για τα αλατωρυχεία της και τη “σοβιετική σαμπάνια” έχει τόση σημασία;
Εάν επιβεβαιωθεί, η κατάληψη του Μπαχμούτ από την Ομάδα Βάγκνερ θα ήταν το πρώτο σημαντικό βραβείο για τη Ρωσία εδώ και δέκα μήνες και ένα πλήγμα στο ηθικό των Ουκρανών. Και οι δύο χώρες έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες στη μάχη για το Μπαχμούτ, με απώλειες που πιστεύεται ότι ανέρχονται σε χιλιάδες, αν και καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει αποκαλύψει τους αριθμούς, ενώ έχουν δαπανήσει τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών και έχουν μετατρέψει μεγάλο μέρος της πόλης σε ερείπια.
Τον Μάρτιο ο πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι το Κίεβο δεν μπορούσε να επιτρέψει την πτώση του Μπαχμούτ. Μια ρωσική επανάσταση εκεί θα επέτρεπε στον πρόεδρο Πούτιν να “πουλήσει αυτή τη νίκη στη Δύση, στην κοινωνία του, στην Κίνα, στο Ιράν”, είπε ο Ουκρανός ηγέτης. “Αν θα νιώσει λίγο αίμα – θα μυριστεί ότι είμαστε αδύναμοι – θα πιέσει, θα πιέσει, θα πιέσει”.
Το αμυντικό κατεστημένο της Μόσχας, το οποίο υπήρξε συχνός στόχος της περιφρόνησης του Πριγκόζιν σε βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν ενέκρινε τον ισχυριζόμενο θρίαμβό του.
Ο Prigozhin είναι επίσης ένας αναξιόπιστος μάρτυρας: ένας πρώην μικροεγκληματίας που αναζητά την προσοχή και έχει στο παρελθόν κάνει πολλές κενές κομπασίες για τα κατορθώματα της οργάνωσής του στο Μπαχμούτ. Αυτή τη φορά, ωστόσο, υπάρχουν λόγοι να τον πιστέψουμε.
Την περασμένη εβδομάδα τα ουκρανικά στρατεύματα διατήρησαν ένα στήριγμα στο νοτιοδυτικό άκρο της πόλης. Η οδός διαφυγής τους, ο δρόμος T0504, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως “δρόμος του θανάτου” από τα ουκρανικά στρατεύματα, παρέμενε σχεδόν βατή. Ωστόσο, η εστίασή τους φάνηκε επίσης να απομακρύνεται από τις αστικές περιοχές της Μπαχμούτ, τις οποίες ο Πριγκόζιν δήλωσε ότι οι δυνάμεις του είχαν καταλάβει “σπίτι προς σπίτι”.
Αυτό έχει σημασία επειδή η συμβολική αξία του Μπαχμούτ ήταν πάντα πιο σημαντική από την αμελητέα στρατηγική του σημασία. Για τις ρωσικές δυνάμεις, το Μπαχμούτ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πύλη για να επιτεθούν στις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις του Σλοβιανσκ και του Κραματόρσκ, η οποία, με μια σιδηροδρομική αποθήκη, έχει μεγαλύτερη στρατηγική σημασία. Ωστόσο, η αποτροπή αυτού και μόνο δεν άξιζε τις 100 έως 200 απώλειες την ημέρα που υπέστη η Ουκρανία στα πιο ζοφερά σημεία της μάχης.
Ο συνταγματάρχης Oleksandr Syrsky, διοικητής των χερσαίων δυνάμεων της Ουκρανίας, έχει συχνά τονίσει τη σημασία του ηθικού και των ψυχολογικών πτυχών του πολέμου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ ο πόλεμος σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό κατά μήκος της γραμμής του μετώπου των 600 μιλίων, η μάχη για το Μπαχμούτ απορρόφησε δυσανάλογη προσοχή.
Οι υπεράριθμες ουκρανικές δυνάμεις είχαν το ρόλο των αμυντικών, που κρατούσαν ενάντια στις αντιξοότητες. Τον τελευταίο μήνα αυτή η δυναμική άλλαξε. Μια σειρά από επιθέσεις στις ρωσικές θέσεις στις 9 Μαΐου στα νότια της πόλης και στις 11 Μαΐου στα βορειοδυτικά δημιούργησαν μια νέα αφήγηση της ουκρανικής επιτυχίας.
Ο Σύρσκι δήλωσε ότι τα στρατεύματα του Βάγκνερ είχαν υποχωρήσει από τα χωράφια έξω από την πόλη σε αστικές περιοχές “σαν ποντίκια σε ποντικοπαγίδα”.
Το βρετανικό υπουργείο Άμυνας δήλωσε ότι η πρόοδος αυτή είχε προσελκύσει ρωσικές εφεδρείες, αποδυναμώνοντας ενδεχομένως το βάθος των αμυντικών γραμμών της Μόσχας αλλού, καθώς η Ουκρανία προετοιμάζεται για την ευρέως αναμενόμενη αντεπίθεσή της.
“Οι Ουκρανοί πέτυχαν δύο πράγματα με αυτές τις επιθέσεις στα βόρεια και στα νότια”, δήλωσε ο Michael Clarke, επισκέπτης καθηγητής αμυντικών σπουδών στο King’s College του Λονδίνου. “Έχουν αποσπάσει την προσοχή από το γεγονός ότι έχουν ουσιαστικά χάσει το αστικό κέντρο, αλλά έχουν δώσει στους Ρώσους κάτι άλλο για να ανησυχούν”.
Ακόμη και αν η ομάδα Βάγκνερ έχει καταλάβει κάθε κτίριο στο Μπαχμούτ, η στιγμή της νίκης της Ρωσίας θα ξεθωριάσει γρήγορα αν οι ουκρανικές ταξιαρχίες εφόδου είναι σε θέση να σαρώσουν γύρω τους με μια κίνηση τσιμπίδας. Τι θαΠολύ σύντομα, και οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι τα δικαιώματα καυχησιολογίας που προκύπτουν από την κατοχή ενός τμήματος του κατεστραμμένου αστικού τοπίου του Μπαχμούτ θα έχουν πολύ μικρότερη σημασία από το τι συμβαίνει αλλού κατά μήκος της γραμμής του μετώπου.
“Αυτό που συμβαίνει στην πόλη είναι ότι οι Ουκρανοί έχουν ουσιαστικά χάσει το Μπαχμούτ, αλλά δεν χρειάζεται να το παραδεχτούν μέχρι να χάσουν απόλυτα τον έλεγχο του T0504”, πρόσθεσε ο Κλαρκ.
“Δεν έχει σημασία [αν έχουν εγκαταλείψει την πόλη], αρκεί να μην χρειάζεται να το παραδεχτείς στον κόσμο. “Αν μπορέσετε να αντέξετε για άλλη μια εβδομάδα ή δέκα ημέρες, θα καταστεί άσχετο, καθώς [η τύχη του Μπαχμούτ] απλώς θα χαθεί στη γενική επίθεση όταν αυτή ξεκινήσει”.
Με πληροφορίες από τους Times του Λονδίνου
