Για την ιστορία. O Παντελής Μπασιάκος γράφει στο Books’ journal
Στις 21 Μαΐου εκηδεύθη το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».
Οι πιο πολλοί από εμάς χωρίς θλίψη το αποχωριστήκαμε, και δίχως καθόλου πένθιμη μουσική.
Η Αριστερά όμως, είναι αλήθεια, αυτή την απώλεια την θρηνεί. «Ένα μόνο σύνθημα σου λείπει και έρημος μοιάζει όλος ο κόσμος», όπως περίπου λέει ο ποιητής. Μέσα στη μοναξιά της θα έχει βέβαια πάντοτε το όνομά της για συντροφιά, η Αριστερά δεν παύει, επιτέλους, αυτή να είναι η Αριστερά. Αλλά και τούτο, το κάποτε ισχυρό χαρτί, το «εν τούτω νίκα» της μεταπολίτευσης, τώρα πια φιγουράρει σαν σύμβολο ξεθυμασμένο, φίρμα προβληματική, που ψάχνεται να βρει το προϊόν που θα πουλήσει.
Τελευταίο της καταφύγιο, η καθαρά πια διαφημιστική λογική – μα δεν βοηθάει κι αυτή, πιο πολύ τονίζει τη φτώχεια, αφού στις εκλογές το πάνω χέρι το παίρνουν οι τηλεπερσόνες, ενώ καθίζηση παθαίνουν τα στελέχη της τα βαριά, τα λεγόμενα και ιστορικά. Η δε Ιστορία, που πάντοτε έβλεπε αυτή τη χρήση του ονόματός της συγκαταβατικά, τώρα γελάει με την καρδιά της, φωναχτά.
Παντελής Μπασάκος
Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και στο Παρίσι. Πρωτοδίδαξε (1977) στην Αθήνα, στο Κέντρο Φιλοσοφικών Ερευνών.Έχει διδάξει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1979-2014) και ως επισκέπτης καθηγητής στο φιλοσοφικό τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού του Κέντρου Φιλοσοφικών Ερευνών Δευκαλίων, μαζί με τους καθηγητές Παύλο Καλλιγά και Ιόλη Πατέλη. Διευθύνει, μαζί με τους καθηγητές Βασίλη Κάλφα και Γεράσιμο Κουζέλη, την έκδοση των Απάντων του Αριστοτέλη από τις εκδόσεις Νήσος, με την χορηγία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Κυριότερα γραπτά: L’ instance d’ aporie, essai sur Platon (1981), Επιχείρημα και Κρίση (1999), Τρεις Γλώσσες, Αριστοτέλης – Husserl – Wittgenstein (2006), Αριστοτέλης Τέχνη Ρητορική (μετάφραση και εισαγωγή, 2016).