Νέοι συσχετισμοί και δυναμικές για την αντιπολίτευση
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Οι τουλάχιστον περίεργες και προϊόν ενστικτώδους αντίδρασης, περισσότερο, παρά ώριμης σκέψης και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού αντιδράσεις του Στέφανου Κασσελάκη στην καυτή καθημερινή επικαιρότητα στον ΣΥΡΙΖΑ (με αποτέλεσμα να προκαλούνται αλυσιδωτές εκρήξεις και νέα προβλήματα), οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι το κόμμα (τύποις…) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν απειλείται απλώς από διάσπαση. Αντιμετωπίζει, πλέον, άμεσα τον κίνδυνο της διάλυσης…
Η εντυπωσιακή εκλογή του κ. Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα από την βάση του κόμματος, όχι μόνο δεν τον κατέστησε αδιαμφισβήτητο στο… πολυτασικό εσωτερικό του κόμματος, αλλά όπως όλα δείχνουν τον αναδεικνύουν στον… «αδύναμο κρίκο» του. Οι κατηγορίες ότι «το παιδί, δεν κάνει…», δεν εκφράζονται μόνο από τους διακηρυγμένους εσωκομματικούς αμφισβητίες του, αλλά αρχίζουν να διαπερνούν και τους, μέχρι σήμερα, ανεκτικούς στις ιδιορρυθμίες και την «αφελή αντιπολιτική» εν γένει συμπεριφορά του.
Οι «ξινίλες» και τα «αριστερόμετρα» του , οι ασύμβατες για αριστερό «ριζοσπαστικό» κόμμα θέσεις του στον ΣΕΒ (την ίδια ώρα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας παλιότερη αρθρογραφία του υπέρ… των απολύσεων και των μειώσεων μισθού- που ο ίδιος λέει ότι… «δεν τις θυμάται… γιατί «τότε ήταν πολύ νέος…»!) η παντελής απουσία δομημένου και ουσιαστικού πολιτικού λόγου, η αστοχίες των σχολίων του στην ισραηλινή κρίση, τα περί «κρατιδίου» για το τουρκικό ψευδοκράτος στην Κύπρο, όσιο περνάει ο χρόνος, δεν μπορούν να εκλαμβάνονται και δεν εκλαμβάνονται ως «λεκτικά ατοπήματα», ούτε αρκεί η έκκλησή του στο Κερατσίνι, «δώστε μου χρόνο , θα γίνω ξεφτέρι!».
Μπορεί οι ιδέες και ο πολιτικός λόγος των ριζοσπαστικών αντιπάλων του να ακούγεται (και να είναι…) ξύλινος και παρωχημένος. Αλλά και ο δικός του λόγος, όχι μόνο δεν προσφέρει καμιά προοπτική και πειθώ (σκόρπιες γενικές και… αόριστες σκέψεις, δεν συνιστούν συγκροτημένη πολιτική πρόταση και πειστικό εναλλακτικό σχέδιο και μάλιστα… επανόδου στην διακυβέρνηση…), αλλά προκαλεί γέλια και χαχανητά. Και, ξέρουμε πολύ καλά, πως όταν στην Ελλάδα ο κόσμος αρχίζει να σε παίρνει στο ψιλό, ξόφλησες…
Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, μπας και αλλάξει τους συσχετισμούς και φύγουν… από μόνοι τους οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του (αναβάλει την σύγκλιση των καθοδηγητικών οργάνων, το συνέδριο δείχνει να το πηγαίνει… μετά τις ευρωεκλογές, δρα αντικαταστατικά, όπως με την διαγραφή Τζουμάκα και την απειλή ότι όσοι τον αμφισβητούν δεν θα ξαναμπούν στις λίστες υποψηφίων) αλλά ο χρόνος είναι εις βάρος του.
Οι δημοσκόποι αναλυτές, συμφωνούν σχεδόν στο σύνολό τους ότι αυτή την ώρα το πλεονέκτημα βρίσκεται στην πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Και στις ευρωεκλογές του Μαΐου, είναι πολύ πιθανό το κόμμα της (σήμερα) ελάσσονος αντιπολίτευσης να προσεγγίσει το 18%, ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σαφείς πτωτικές τάσεις και να οδεύει στο 10%, κινδυνεύοντας σταδιακά να πέσει σε μονοψήφιο ποσοστό, ιδίως όταν το ΚΚΕ προβάλει δυναμική που πλησιάζει το 10%!
Η διάσπαση, αν όχι η διάλυση, είναι προ των πυλών. Και η «ανασυγκρότηση» των απομειναριών σχεδόν αδιανόητη. Για να μην σκεφθούμε ότι όσοι τυχόν αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και ίσως δημιουργήσουν (παρά τις μεταξύ τους σημαντικές διαφορές…) δικό τους κόμμα, θα έχουν μεγαλύτερες προοπτικές. Επειδή, τουλάχιστον, θα ξέρουν σε ποιο (μικρό έστω, αλλά ενιαίο) κοινό απευθύνονται.
Εκ των πραγμάτων, όλη αυτή η… βαβούρα, ευνοεί το ΠΑΣΟΚ. Και ο κ. Ανδρουλάκης, κινείται συνετά και λογικά όταν αρνείται και την παραμικρή πιθανότητα «σύμπραξης» με τον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με τον οποίο, ο χρόνος λειτουργεί εκ των πραγμάτων υπέρ του. Αρκεί μεθοδικά και μεσοπρόθεσμα να καλλιεργήσει τους δεσμούς του με την κοινωνία και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ (συμφωνίες κορυφής ή σ’ επίπεδο στελεχών, αυτή την ώρα θα ήταν όχι μόνο άσκοπες, αλλά και καταστροφικές, θα εξέπεμπαν λάθος μήνυμα και καιροσκοπισμό…), και να εκπονήσει και ακολουθήσει τακτικές και στρατηγική που δεν θα χαρακτηρίζονται από εκδικητικότητα, ή διαφαινόμενη λογική πάθους και ηγεμονισμού.
Στις ανόητες μεγαλόστομες εκκλήσεις (πανικού) του ΣΥΡΙΖΑ «να ενωθούμε για να διώξουμε τον… Μητσοτάκη!»- αν είναι δυνατόν ένας τέτοιος «στόχος» να συνιστά… εναλλακτική λύση!) το ΠΑΣΟΚ οφείλει, αν θέλει να ξανακαταστεί σοβαρός πολιτικός παράγοντας, να προβάλει σοβαρότητα, υπευθυνότητα, εφαρμόσιμες εναλλακτικές προτάσεις, και δημοκρατική διάθεση για πραγματική, θετική αντίληψη του ρόλου μιας ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
Όσο για την κυβέρνηση, αρκεί να αναλύσει σοβαρά όλες τις παραμέτρους των εξελίξεων, να ανασυνταχθεί και… να επιμείνει στην υλοποίηση του προγράμματός της, για το οποίο και υπερψηφίσθηκε πανηγυρικά πρίν μόλις τρείς μήνες…
Πηγή: iefimerida.gr
