Να γιατί ο Μητσοτάκης «παίζει» μόνος του!
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Εντάξει. Ο Στέφανος Κασσελάκης μάζεψε… όλο το επικοινωνιακό χαρτί με την απρόσμενη εμφάνισή του στην εκδήλωση-συζήτηση Τεμπονέρα- Αχτσιόγλου-Χριστοδουλάκη, με θέμα προβληματισμού «απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;»!
«Άδειασε» Παππά, Τζάκρη και την εκπρόσωπο Τύπου Αυγέρη, που είχαν καταδικάσει δημόσια την εκδήλωση, αγνόησε όσους ακόμη και την τελευταία στιγμή του εισηγούντο να διαγράψει τον Τεμπονέρα, απαρνήθηκε ακόμη και… τον ίδιο του τον εαυτό που μέχρι λίγες ώρες πριν απαξίωνε τη συνάντηση ως… «ηχορύπανση» και… καπέλωσε το όλο χάπενινγκ!
Ε, και; Οι επικοινωνιακές εντυπώσεις στην πολιτική προκαλούν θόρυβο και συζητιούνται μέχρι να… εξανεμισθούν, όταν έρθει η ώρα για το επόμενο… σόου. Και μπορεί οι κ.κ. Τεμπονέρας (ΣΥΡΙΖΑ) και Χριστοδουλάκης (ΠΑΣΟΚ) στις ομιλίες τους να…άλλαξαν τον τίτλο της εκδήλωσης, αντικαθιστώντας το «ποιος» με το «απέναντι στον Μητσοτάκη πώς;», αλλά το βασικό ζητούμενο της αγωνίας και του προβληματισμού είναι ποιου είδους «προοδευτική κεντροαριστερή» δύναμη θα ρίξει τον Μητσοτάκη. Αυτό είναι που απασχολεί όσους κινούνται (ή θέλουν να δηλώνουν ότι κινούνται…) σε αυτόν τον χώρο.
Έχει το ενδιαφέρον του ότι όσοι «αγωνιούν» και θέλουν «κάτι καινούργιο» προέρχονται οι περισσότεροι από το… «βαθύ παλιό»! Και, κατά πως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η αγωνία δεν εκπέμπεται από τον κόσμο, αλλά από… τα στελέχη των τριών κομμάτων! Και είτε στο ερώτημα βάλεις «ποιος;» ή «πώς», αυτό που καταλαβαίνει ο καθείς είναι ότι οι σημερινές τους ηγεσίες, τα προγράμματά τους, οι εναλλακτικές που (θα έπρεπε να…) προτείνουν, δεν γοητεύουν κανέναν!
Λένε, λοιπόν, να ενώσουν τα κομμάτια τους, μπας και εμφανισθούν πιο πειστικοί και δυνατοί στην κοινωνία (που, πάντως, δεν προκύπτει από πουθενά ότι τους το… ζήτησε!), για να είναι οι επόμενοι αυτοί που θ’ αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Έστω. Το πρόβλημα και η μεγάλη δυσκολία του όποιου τέτοιου φιλόδοξου εγχειρήματος είναι ότι για να είναι αποτελεσματικό και ως πρόταση αλλά και ως τελικό προϊόν θα πρέπει να προκύψει από πλήρη και τέλεια ομογενοποίηση των «υλικών» που θα βάλεις στο μίξερ! Αν βάλεις, π.χ., λάδι και νερό, σε λίγο το νερό θα πάει στον πάτο και το λάδι στον αφρό…
Η «Νέα Αριστερά» της Αχτσιόγλου είναι αυτή που διέσπασε τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, μόλις πριν από δύο μήνες, με βαρύτατες καταγγελίες. Χθες ακόμη, η κ. Αχτσιόγλου… ξεκαθάρισε ότι «δεν μπορεί να συμπορευθεί με κόμμα που υπερψήφισε τις αμυντικές δαπάνες…», σε μια ευθύτατη αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη! Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκη ότι «τον κρατάει» ο κ. Μητσοτάκης με την υπόθεση των υποκλοπών. Και ο κ. Ανδρουλάκης διερωτάται πώς μπορεί να συνεργασθεί με αυτούς που καθύβριζαν το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του ως «Γερμανοτσολιάδες» και «δωσίλογους» για τη στάση τους στα πρώτα μνημόνια, μέχρι να… μετατρέψει τους «Γερμανοτσολιάδες» σε «Γενίτσαρους» και να τους πάρει στον ΣΥΡΙΖΑ (που έφερε το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο!) και να τους κάνει υπουργούς…
Ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος, τέτοιες κολεγιές, τις ξεφώνιζε ως «παρά φύσιν!». Και η Ιστορία έχει δείξει ότι ακόμη και αν γίνουν, είναι βραχύβιες, θνησιγενείς. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει κανένα νόημα και δεν εκπέμπει στην κοινωνία σοβαρότητα και υπευθυνότητα, όλες αυτές οι «ζυμώσεις» και οι δημόσιες διακηρύξεις να γίνονται ως κραυγή αγωνίας «εδώ, είμαστε κι εμείς, παίξτε μας κι εμάς…», όταν οι συσχετισμοί και η ισορροπία δυνάμεων, θα αλλάξουν, ίσως και απρόσμενα δραματικά για όλους, με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών…
Παραδείγματος χάριν, φαντάζεται κανείς τον κ. Ανδρουλάκη, αν εξασφαλίσει «μεγάλο» ποσοστό, λίγο κοντά στο 18-20% (κάτι για το οποίο, πάντως, δεν προϊδεάζουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις), και με τον ηγεμονισμό που θα νομίζει ότι περιεβλήθη, πρόθυμο να τα «βρει» με τον ΣΥΡΙΖΑ που θα έπεται κατά αρκετές μονάδες, και με μια «Νέα Αριστερά», ακόμη και αν εξασφαλίσει το μίνιμουμ του 3% για να μπει στην Ευρωβουλή; Και ο (εναπομείνας…) ΣΥΡΙΖΑ ποια μορφή και «λόγο» θα έχει αν εξ αιτίας των χαμηλών επιδόσεών του ο σημερινός του πρόεδρος… καταφύγει στην Καλιφόρνια;
«Με τον νου πλουτίζει η κόρη, με τον ύπνο η ακαμάτρα…», ή, όπως λέει και η θρυλική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου, «απόψε είμαστε μια… ωραία ατμόσφαιρα είμαστε!»
Πηγή: iefimerida.gr
