Philip Glass: Λέξεις χωρίς Μουσική
Γράφει ο καρδιολόγος του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και συνθέτης Θανάσης Δρίτσας
Πρόσφατα μελέτησα το εξαιρετικό αυτοβιογράφημα του συνθέτη Philipp Glass. Σύμφωνα με τα σχόλια της πρόσφατης ελληνικής έκδοσης του βιβλίου (Εκδόσεις Ροπή) με τίτλο “Λέξεις χωρίς Μουσική,” το οποίο έχει λάβει εξαιρετικές διεθνείς κριτικές, ο μουσικός Glass παρουσιάζει μια νέα και απρόσμενη φωνή. Αυτή είναι η φωνή ενός γεννημένου αφηγητή, που ζωντανεύει τις αναμνήσεις του με τέτοια ζωντάνια ώστε οι αναγνώστες να νιώθουν τις στιγμές εκρηκτικής δημιουργίας, όπου η ζωή και η τέχνη συγχωνεύονται μαγικά.
Philip Glass – Μια αυτοβιογραφία
Ο Philip Glass γεννήθηκε στη Βαλτιμόρη το 1937 και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Juilliard. Έχει συνθέσει όπερες, κινηματογραφική μουσική και συμφωνίες, και εμφανίζεται τακτικά με το μουσικό σύνολό του, το Philip Glass Ensemble. Σήμερα, ζει στη Νέα Υόρκη.
Από τα παιδικά του χρόνια στη Βαλτιμόρη και τις σπουδές του στο Σικάγο και το διάσημο Juilliard School of Music, μέχρι το πρώτο του ταξίδι στο Παρίσι και τη βαθιά επηρεαστική γνωριμία του με την Ινδία, ο Glass συγκινεί με τις αναμνήσεις από τους πρώτους του μέντορες και ανασυνθέτει τις εμπειρίες που διαμόρφωσαν τη δημιουργική του συνείδηση. Είτε περιγράφει τις υδραυλικές εργασίες στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70 είτε τη συγγραφή της όπερας “Satyagraha,” ο Glass χρησιμοποιεί λέξεις για να μεταδώσει την έξαψη της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Ένα σημαντικό βιβλίο και μια κατάθεση στην ιστορία της μουσικής. Αυθεντικές εξομολογήσεις του Glass πάνω στη ζωή και το έργο του. Η κλασσική του παιδεία χτισμένη πάνω στην παράδοση του Juilliard School και την μαθητεία του στο Παρίσι με την αυστηρότητα της Nadia Boulanger συνδέθηκε με την ινδική μουσική και την φιλία και συνεργασία του με τον Ravi Shankar. Έτσι προέκυψε η γένεση ενός φρέσκου ρεύματος στην ιστορία της μουσικής του 20ου αιώνα που συνδέθηκε με αυτό που αποκαλείται (προσεγγιστικά) minimalism.
Ο όρος «μινιμαλιστική μουσική» (minimalist music) καθιερώθηκε από τον συνθέτη Michael Nyman. Προέρχεται από τον όρο μινιμαλισμός (minimalism), του οποίου οι ιδέες πρωτοεφαρμόστηκαν στον χώρο των εικαστικών τεχνών. Ειδικά στη μουσική, για το παρακλάδι εκείνο του μινιμαλισμού που εφαρμόζει αυστηρούς κανόνες μετασχηματισμού του συνθετικού υλικού, χρησιμοποιείται και ο όρος procces music. Παρόλα αυτά, ορισμένοι συνθέτες χρησιμοποιούν μεθόδους οργάνωσης που παράγουν απρόβλεπτα αποτελέσματα. Οι συνθέσεις αυτές ανήκουν στην κατηγορία της “μουσικής των αφηρημένων μετασχηματισμών” ή και της λεγόμενης “διαισθητικής μουσικής” (intuitive music)
Ο Glass αποδεικνύεται ένας μουσικός με βαθύτατη μόρφωση επίσης στη ζωγραφική, στο θέατρο και την λογοτεχνία. Περιγράφει την σύνδεση και σχέση του με σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και τις επιδράσεις που άσκησαν στο έργο του. Οι παρέες γράφουν τελικά ιστορία, η παρέα του Glass με ταξίδεψε στο περίφημο πατάρι του Λουμίδη της Αθήνας του περασμένου αιώνα.
Σημαντικό κομμάτι της ζωής του και του έργου του (ως καταλυτική επίδραση) καταλαμβάνει η επαφή με την πνευματική ζωή και πολιτιστική παράδοση της Ινδίας και του Θιβέτ. Ο Glass για μεγάλα διαστήματα της ζωής του άσκησε για να κερδίσει τα προς το ζην το επάγγελμα του υδραυλικού, του μεταφορέα και του ταξιτζή στη Νέα Υόρκη. Αργησε πολύ να βιοποριστεί αποκλειστικά από το έργο του ως συνθέτης. Μια πολύ σημαντική προσωπικότητα της μουσικής των ημερών μας και ένα σπουδαίο βιβλίο που κατάφερα να διαβάσω (τις τελευταίες εβδομάδες) και ήταν συναρπαστική η μελέτη του.
Σύμφωνα με κριτική του βιβλίου από τον New Yorker ο Philip Glass αποτελεί θεμελιώδη προσωπικότητα του μουσικού μινιμαλισμού, ήταν από τους πρώτους συνθέτες που απέρριψαν τη διάκριση μεταξύ ethnic και (δυτικής) κλασικής μουσικής. Σε αυτήν την αυτοβιογραφία ο συνθέτης και συγγραφέας εξηγεί πώς έφτασε να θεωρεί μια σύνθεση όχι γραμμική αφήγηση αλλά εξελισσόμενες ρυθμικές ακολουθίες.
Το βιβλίο αυτό ήταν μια παρηγοριά για εμένα. Θαυμάζω ιδιαίτερα τον Glass και το έργο του. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και όχι μόνον σε μουσικούς. Μια εξαιρετική έκδοση και πολύ καλή μετάφραση από τις εκδόσεις Ροπή
Θανάσης Δρίτσας
Ο Θανάσης Δρίτσας γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Λύκειο στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή. Σπούδασε ιατρική στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύθηκε στην καρδιολογία στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία Guy’s & Hammersmith Hospital, RPMS, London, UK. Παράλληλα με τις ιατρικές του σπουδές μελέτησε ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση με τους Κώστα Κυδωνιάτη και Γιάννη Ιωαννίδη. Έχει ιδρύσει και διετέλεσε πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας Ποιότητας Ζωής & Ψυχοκοινωνικής Καρδιολογίας της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας. Αποτελεί ενεργό μέλος του European Association of Preventive Cardiology (EAPC) της Ευρωπαικής Καρδιολογικής Εταιρείας (ESC) και διακεκριμένο μέλος της Ευρωπαικής Καρδιολογικής Εταιρείας (FESC).
Έχει αναγνωρισθεί διεθνώς ως πρωτοπόρος για την κλινική και ερευνητική του δραστηριότητα στη χρήση της μουσικής ως θεραπευτικού μέσου (music medicine) και αποτελεί διακεκριμένο μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μουσικής και Ιατρικής (International Association of Music and Medicine, IAMM). Έχει διεθνώς αναγνωριστεί ως προσωπικότητα «γέφυρα» μεταξύ ιατρικής και τέχνης και έχει τιμηθεί με το διεθνές βραβείο Fontane Di Roma (2013).
Παραγωγός της ιστορικής εκπομπής «Μαγικός Αυλός» του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (1999-2001). Η μουσική του χρησιμοποιήθηκε από την χορογραφική ομάδα διεθνούς φήμης Gelabert-Azzopardi Companya de Danca στο Edinburgh International Art Festival 2004, Arthur’s Feet σε μία πρωτοποριακή παράσταση την οποία παρουσίασαν ως χορευτές άτομα με αναπηρίες.
Εχουν κυκλοφορήσει σε δίσκους (CD) τα έργα του: Εικόνες-String Images (Musica Viva 2002), Υδατογραφίες (Protasis Music 2004), Δύο Μουσικά Παραμύθια (Lyra 2005), Μορφέας-Θεραπευτικό CD που χρησιμοποιεί εμβρυικούς ήχους για εισαγωγή ύπνου σε συνεργασία με τον αμερικανό αναισθησιολόγο Fred Schwartz (Info Health 2004), Θεραπευτικοί ήχοι απ’ όλο τον κόσμο (εκδ. Ελευθεροτυπία /Ε-Ιατρικά 2004), CD με συλλογή τραγουδιών πάνω σε ελληνική ποίηση με τίτλο Στην άκρη των παραμυθιών-τραγούδια και εύθραυστοι ήχοι για φωνή και πιάνο (Protasis Music 2008), Εικόνες-Κύκλος Ελληνικός (Protasis Music 2015), A portrait in three colors (Digital CD-Protasis Music 2019) και πρόσφατα Η αναζήτηση του τέλειου γαλάζιου (CD Protasis Music 2021).
Επίσης είναι συγγραφέας των βιβλίων: Κωδικός Μπλε-ιστορίες στα όρια ζωής και θανάτου (εκδ. Μπαρτζουλιάνος 2008), Το όνειρο της Αθηνούλας-παραμυθένιες ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά (εκδ. Μπαρτζουλιάνος 2009), Η ασθένεια της Υγείας (εκδ. Παπαζήση 2010), Δύο Ποιητικοί Μονόλογοι (εκδ. Μπαρτζουλιάνος 2017), Το διακόνημα και το χειροτέχνημα (εκδ. Παπαζήση 2017), Η μουσική ως φάρμακο (εκδ. Παπαζήση 2018). Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του Πανδημιολόγιον Homo Novus Epidemicus (εκδ. Παπαζήση 2021).
Ακόμη με Χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης είχε την εκδοτική επιμέλεια των ιστορικών εκδόσεων Μουσικοκινητικά Δρώμενα ως Θεραπευτική Αγωγή (εκδ. Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών 2003) και η Τέχνη ως Μέσον Θεραπευτικής Αγωγής (εκδ. Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών 2004).
Τα μουσικά του έργα έχουν παρουσιαστεί συχνά στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε πολλές συναυλίες βλ. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (ΜΜΑ) και Θεσσαλονίκης (ΜΜΘ), Αίθουσα Συναυλιών Φίλιππος Νάκας, Συνεδριακό Κέντρο Πανεπ. Πάτρας, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Θέατρο Άλεκτον, Θέατρο Κολεγίου Αθηνών, Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Ιδρυμα Θεοχαράκη.
Το 2019 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το επιστημονικό του έργο που αφορά την εφαρμογή της μουσικής στην θεραπεία καρδιολογικών ασθενών.
Εργάζεται στο Ωνάσειο Καρδ. Κέντρο ως Καρδιολόγος, Αναπληρωτής Διευθυντής στο Τμήμα Αναίμακτης Καρδιολογίας του Καρδιολογικού Τομέα.