Οι τέσσερις κανόνες της ευδαιμονίας
“Μια ξεχασμένη λέξη, που πρέπει να θυμηθούμε, είναι η ευδαιμονία για την οποία μιλά ο Αριστοτέλης. Η ευδαιμονία είναι η ικανότητά μας να βρούμε τους καλούς μας δαίμονες, τον καλό μας εαυτό. Και αυτό είναι κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε εμείς οι ίδιοι.
Η ευδαιμονία μπορεί να επιτευχθεί μέσα από συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι και ο προσωπικός μας οδηγός αλλά και ο εθνικός μας οδηγός. Και είναι τέσσερα πράγματα όλα κι όλα.
Το πρώτο είναι η Τόλμη. Μια ζωή που περνάει για ανθρώπους που ζουν με φόβο, είναι μια μισή ζωή. Η τόλμη, διάθεση για ρίσκο, η αποδοχή της αποτυχίας, πρέπει να είναι ο οδηγός μας. Αυτό είναι το πρώτο. Η τόλμη.
Το δεύτερο είναι το Μέτρο. Μπορεί να έχεις πετύχει πάρα πολλά, μπορεί να νομίζεις ότι έχεις πετύχει πάρα πολλά, αλλά το να παραμείνεις μετριόφρων, να παραμείνεις ταπεινός, να έχεις την ικανότητα να καταλάβεις ότι αυτά που έχεις πετύχει, είναι παροδικά και ασήμαντα, δίνει πάντα σε μια κοινωνία μια ισορροπία και δίνει και στον άνθρωπο μια ισορροπία.
Λοιπόν, Τόλμη, Μέτρο, Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη είναι κάτι που ο καθένας κουβαλάει μέσα του. Ξέρεις ποιό είναι το δίκαιο και ποιο είναι το άδικο σε κάθε τομέα της ζωής σου και προσπαθείς πάντα να είσαι δίκαιος, ακόμα κι αν βλάπτει το προσωπικό σου συμφέρον.
Και το τελευταίο είναι η ενσυναίσθηση, η Μεγαλοψυχία. Δεν είμαστε τίποτα από μόνοι μας. Είμαστε κάποιοι σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Πρέπει να καταλαβαίνεις τους γύρω σου, να ασχολείσαι με τους γύρω σου, να λειτουργείς μέσα σε μια κοινωνία, σε μια ομάδα, να μην είσαι ιδιώτης. Η λέξη “ιδιώτης” στα αρχαία δεν υπάρχει, η απ’ ευθείας μετάφραση είναι μόνο στα λατινικά και είναι idiot, ηλίθιος, αυτός που βρίσκεται έξω από την κοινωνία, έξω από τους άλλους.
Αυτοί είναι λοιπόν οι 4 κανόνες της ευδαιμονίας”
