Κοίταξα τον πλάτανο. Πανύψηλος, με τα τεράστια κλαδιά του αγκάλιαζε την πλατεία του χωριού. Χάριζε τον ίσκιο και τη δροσιά του στους ανθρώπους που απολάμβαναν τον καφέ και το δροσερό νερό τους. Ένιωσα το ελαφρύ αεράκι που έκανε τα πυκνά φυλλώματα να θροΐζουν. Ανάμεσά τους δεκάδες πουλιά πετούσαν από κλαδί σε κλαδί κελαηδώντας. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα ν’ ακούσω το τραγούδι τους. Έμοιαζε σαν να είχε βρέξει. Απόλαυσα την ευωδιά της νοτισμένης γης.

Έκλεισα το βιβλίο. Κοίταξα έξω από το παράθυρο το έρημο, αφυδατωμένο και αφιλόξενο τοπίο. Πέρα μακριά διακρινόταν το κουφάρι ενός καμένου δέντρου. Άνοιξα το κουτί και πήρα μια κάψουλα για τη δίψα.

Φανή Ματσινοπούλου

Διηγηματογράφος