Η Ουκρανία απέφυγε μια ακόμη κρίση — αλλά η επόμενη ίσως να μην αργήσει
H Ε.Ε. βρίσκεται «στον διάδρομο» των διπλωματικών εξελίξεων, όχι στο κυρίως δωμάτιο.
Η Γενεύη έγινε για μία ακόμη φορά το σημείο όπου η Ουκρανία κατάφερε να αποτρέψει μια βαθιά ρήξη με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η τελευταία στιγμή συμβιβασμός μεταξύ Κιέβου και Ουάσιγκτον μπορεί να αναχαίτισε την ένταση, όμως η ίδια η φύση του αμερικανικού σχεδίου —που επιμένει σε περιορισμούς για τον ουκρανικό στρατό και ανοίγει συζήτηση για εδαφικές προσαρμογές— αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων συγκρούσεων συμφερόντων.
Η «ειρήνη με κάθε κόστος» που προωθεί η αμερικανική ηγεσία φαίνεται να αποκλίνει σημαντικά από τις υπαρξιακές ανάγκες της Ουκρανίας, η οποία παλεύει όχι για στρατηγικό πλεονέκτημα αλλά για την ίδια της την κυριαρχία.
Την ίδια ώρα, η Ευρώπη παρακολουθεί με αυξανόμενο άγχος. Μια συμφωνία που συνομολογείται μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου, χωρίς ουσιαστική ευρωπαϊκή συμμετοχή, υπονομεύει την ίδια τη δομή ασφάλειας της ηπείρου. Η σταθερότητα στην ανατολική Ευρώπη δεν μπορεί να καθοριστεί από τρίτες δυνάμεις χωρίς η Ευρώπη να έχει λόγο — ιδίως όταν θα κληθεί να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος της ανοικοδόμησης και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες τυχόν νέας ρωσικής επιθετικότητας.
Η Γενεύη έδειξε, για άλλη μια φορά, πως η Ε.Ε. βρίσκεται «στον διάδρομο» των διπλωματικών εξελίξεων, όχι στο κυρίως δωμάτιο.
Το αποτέλεσμα είναι μία λύση εύθραυστη, προσωρινή και γεμάτη ρωγμές. Η Ουκρανία κέρδισε χρόνο, όχι ασφάλεια. Οι ΗΠΑ διατήρησαν προς το παρόν τον κεντρικό τους ρόλο, αλλά το στρατηγικό χάσμα με την Ευρώπη βαθαίνει. Και η Ρωσία παραμένει ο μεγάλος αστάθμητος παράγοντας που περιμένει να δει εάν ο δυτικός συνασπισμός θα αντέξει ή θα διαλυθεί. Αν κάτι διδάσκει η συμφωνία της Γενεύης, είναι ότι η επόμενη κρίση δεν είναι ζήτημα «αν», αλλά «πότε».
Με πληροφορίες από τον ECONOMIST
