Η γειτονιά δεν μιλά, αλλά με τη σιωπή της κρατά ομήρους

Πόσοι ήξεραν τι γινόταν στο γηροκομείο-κολαστήριο στα Χανιά; Πόσοι ήξεραν ότι τάιζαν με τόση βιασύνη τους ηλικιωμένους στο μεσημεριανό που πέθαιναν από πνιγμό; Ότι έτρωγαν αποφάγια; Δεν μίλησε ποτέ κανείς. «Δεν είναι δουλειά μας» ή «Θα χάσουμε τη δουλειά μας», ανάλογα.

Πόσοι ήξεραν για τα βασανιστήρια του 11χρονου κοριτσιού στην Κρήτη; Για τον άγριο ξυλοδαρμό γυναίκας από το σύζυγό της στην Πάτρα; Την κακοποίηση της γυναίκας στο Αίγιο; Στο Νέο Κόσμο; Για το ανελέητο bullying ενός μαθητή στο κέντρο της Αθήνας; Για την κακοποίηση αθλητριών από τον προπονητή τους; Κανείς δεν μίλησε. Κανείς δεν ξέφυγε από το δικό του βασανιστήριο, να ακούει κλάματα παιδιών, κραυγές πόνου, και να μην τρέχει σε βοήθεια. 

Αλλά να που καμία φορά τα μάγια λύνονται, η γειτονιά αποκτά φωνή. Αν έχουν τελικά βάση οι πληροφορίες από την Κάρπαθο, φαίνεται ότι εκεί οι χωριανοί δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό όταν έμαθαν για ένα βίντεο όπου εμφανίζονται δύο άντρες σε ερωτικές στιγμές. Έπιασαν ο ένας στον άλλον – «ντροπής πράγματα», «τς τς τς», «σκάνδαλο»-, έπιασαν και τον πατέρα, τον κορόιδεψαν. Αυτή τη φορά δεν πείραζε που δεν ήταν «δουλειά τους», αυτή τη φορά δεν πείραζε που ήταν «ξένες υποθέσεις».

Όταν η γειτονιά σταματά να αποτελεί δίχτυ ασφαλείας, λιμάνι, γίνεται «περίγυρος». Ένας απρόσωπος τρίτος, με μόνιμα υψωμένο το δάχτυλο. Πόσα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί, πόσοι άνθρωποι έχουν ζήσει μισή ζωή, από το φόβο του κοινωνικού περίγυρου; Από το φόβο τι θα πουν γι’ αυτούς στο καφενείο, στο περίπτερο, στα ψιλικά και στα άνθη-φυτά;

Η γειτονιά δεν μιλά, αλλά με τη σιωπή της κρατά ομήρους. 

Όταν στην Κάρπαθο οι γλώσσες λύθηκαν, το σούσουρο φούντωσε, έγινε μαύρο σύννεφο, η μπόρα ξέσπασε και τα παρέσυρε όλα. Ένας 59χρονος έδωσε τέλος στη ζωή του με το κυνηγετικό του όπλο. «Από ντροπή» λένε οι γείτονες.