Νίκος Καρούζος, ο ποιητής της Αθήνας
Να έχεις το κύμα να χάνεσαι στο πλήθος
έρημος ώς τα σπλάχνα
δεν τραγουδάς
ανοίγεσαι μεσ’ στη λησμονιά κι ολοένα θυμάσαι
χρόνος αδηφάγος οπού σε κάνει αυξανόμενο νεκρό.
Να έχεις το κύμα να χάνεσαι στο πλήθος
ή ο λαιμός να καίγεται
ποιός άλλος θρίαμβος
των ηττημένων…
Α η χαρά μας είναι τρομερή με τ’ αστέρια
κομματιασμένα σε δροσερό θάνατο.
Κι ο ήλιος κάθε μέρα έρχεται
με ένα παλιό όπλο και πολλές σφαίρες.
Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1926. Ο πατέρας και ο
παππούς του, δασκάλοι και οι δύο, θα τον μυήσουν στην αρχαία ελληνική
και χριστιανική πατερική γραμματεία ενώ η μητέρα του θα του
δημιουργήσει μια έντονη ανάμνηση ασφάλειας και τρυφερότητας που θα
την ανακαλεί πάντα μέχρι το τέλος της ζωής του. Γραμμένος ήδη στην
ΕΠΟΝ, θα έρθει στην Αθήνα για να ξεκινήσει σπουδές στην Νομική σχολή
Αθηνών το 1945. Στη συνέχεια θα εξοριστεί στην Ικαρία και θα
ακολουθήσει η Μακρόνησος δύο φορές, την πρώτη ως στρατιώτης
κάνοντας την θητεία του, την δεύτερη ως εξόριστος. Το 1953 θα εκδόσει
την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η επιστροφή του Χριστού. Η
ποίηση του Νίκου Καρούζου μας συστήνει ευθύς εξαρχής, μια ανέφικτη
προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου και της ζωής, μια μάταιη προσπάθεια
εύρεσης νοήματος στην ύπαρξη των όντων μέσα από τη ζωή ή τον θάνατό
τους. Με αφετηρία αυτή την αδυναμία, η ποιητική του θα αποκτήσει μιαπένθιμη παρατηρητικότητα του παρόντος, με συχνά πικρά ειρωνική και
άλλες φορές μεταφυσική ένταση.