Μια καταπράσινη αυλή στη σκιά του πανέμορφου Μεγάρου Τσίλερ – Νομισματικό Μουσείο.
Ένα λοξό βήμα μονάχα έκανες, κι από την πολύβουη οδό Πανεπιστημίου βρισκόσουν σα δια μαγείας σε ένα κρυμμένο ησυχαστήριο.
Μια καταπράσινη αυλή στο καράκεντρο της πόλης, όπου στη σκιά του πανέμορφου Μεγάρου Τσίλερ, έδρα του Νομισματικού Μουσείου, ένας αστισμός παλαιάς κοπής έμοιαζε να σκεπάζει με ανακουφιστική αχλή το ολόφυτο τοπίο.
Δικηγόροι σε ραντεβού ή διάλειμμα απ’ τα τριγύρω γραφεία, νεοφώτιστοι επιστήμονες με τα μπουκέτα της αποφοίτησης στα Προπύλαια ανά χείρας, γιαγιάδες με τα εγγονάκια στα καρότσια, γνωστοί-άγνωστοι από σωματεία σε ραντεβού παραγοντισμών, αλλά και περαστικοί έκθαμβοι με το μικρό αθηναϊκό μυστικό που είχαν ανακαλύψει, όλοι συντονίζονταν στο χαλαρό vibe που εξέπεμπε αυτό το σημείο αστικής ραστώνης, ενώ παρουσιάσεις βιβλίων, συναυλίες, συζητήσεις, βραδιές ποίησης και κινηματογράφου σταθερά στο μενού των δραστηριοτήτων του, να θυμίζουν ότι τα καφέ της Αθήνας δεν είναι απλά σταθμοί ανεφοδιασμού, αλλά σημεία αναφοράς και ψηφίδες αστικής ταυτότητας που νοηματοδοτούν την κουλτούρα της καφεοποσίας
Κρίμα που το Café του Νομισματικού Μουσείου γίνεται άλλη μια γραμμή στη λίστα των αστικών ραντεβού που χάνονται απ’ αυτήν την πόλη, το συγκεκριμένο ως αποτέλεσμα της απόφασης του Υπουργείου Πολιτισμού (μέσω του Οργανισμού Διαχείρισης Αρχαιολογικών Πόρων) να παραχωρήσει ομαδόν 59 αναψυκτήρια και εστιατόρια αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και μουσείων της χώρας (το Cafe του Αρχαιολογικού Μουσείου επίσης ανάμεσά τους) σε μεγάλες αλυσίδες ταχυκαφεστίασης. Η απώλεια του χαρακτήρα αρκετών απ’ αυτά, θα είναι ένα ακόμη μελανό σημείο στη μακρά διαδρομή προβληματικής διαχείρισης της έννοιας του μουσειακού καφέ ανά τα έτη και ανά την Επικράτεια.
Ι. Π.
Πανεπιστημίου 12, cafenomismatikomouseio