Μαζί με τις ειλικρινείς ευχές μου για καλές γιορτές και μια νέα χρονιά με υγεία και χαρά και αγάπη και ειρήνη (επιτέλους) στον κόσμο, ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου.

Πιστεύω βαθιά πως δεν γίνονται θαύματα και ότι ποτέ δεν έγιναν. Ούτε ένα. Ποτέ και με τίποτα. Η πίστη στο θαύμα είναι ok για να ταΐσει τη φαντασία κάποιου ή να του δώσει ελπίδα, αλλά ως εκεί. Το μόνο “θαύμα” που μπορώ να αναγνωρίσω, δεν είναι άλλο από την επιστήμη. Είναι η αφοσίωση αμέτρητων επιστημόνων και ερευνητών που κάνει θαύματα, είναι η πρόοδος στην τεχνολογία που κάνει θαύματα. Τίποτα περισσότερο. Κανένας καρκινοπαθής δεν έγινε καλά από θαύμα, κανένα μωρό δεν γεννήθηκε από θαύμα, κανένας που βρέθηκε πολυτραυματίας από τροχαίο δεν σώθηκε από θαύμα. Κάμποσες μάχες θα δόθηκαν πάνω του μέσα στα χειρουργεία.

Οπότε, μια ακόμα ευχή μου για φέτος είναι να γίνουμε πιο πολλοί εκείνοι που πιστεύουμε στην επιστήμη και όχι στο θαύμα. Η ελπίδα είναι κάτι υπέροχο αλλά σε έναν ιδανικό κόσμο για εμένα, συνέχειά της είναι η ευγνωμοσύνη απέναντι στην επιστήμη γιατί μόνο αυτή μπορεί να μεταφράσει την ελπίδα σε κάτι. Όχι η προσμονή για ένα θαύμα.

Όπως λένε και στην Ιρλανδία την Πρωτοχρονιά “Out with the old, in with the new!”

Χρόνια πολλά στο φως!

Στέλλα