Συνομιλώντας με αγάλματα. Μια συλλογή (επιλογή) παλαιότερων φωτογραφιών μου σε ασπρόμαυρο από επισκέψεις σε μεγάλα Μουσεία του κόσμου. Με υπόβαθρο soundtrack μουσικής μου σύνθεσης για solo piano που ερμηνεύει υπέροχα η Mirella Tillianaki
Thanassis Dritsas Healing Nature
A relaxing combination of music and photo slide show of healing natural pictures. Music is composed by Thanassis Dritsas and included in his CD Ydatografies/ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, έργα για μικρά σύνολα, PROTASIS MUSIC 2004. Music is performed by Odysseas Korelis (violin) and Alexandra Koreli (piano). Photos are also taken by Thanassis Dritsas.
Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, τιμούμε τις αμέτρητες γυναίκες που έχουν αγωνιστεί για την ισότητα των φύλων και αναγνωρίζουμε το έργο που πρέπει ακόμη να γίνει.
Γνωρίστε τη Στέλλα 
και τη Λίντα 
δύο Ευρωπαίες που αγωνίζονται για μια δικαιότερη κοινωνία.
και τη Λίντα δύο Ευρωπαίες που αγωνίζονται για μια δικαιότερη κοινωνία.Σε επίπεδο ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εργάζεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, από τον τερματισμό της άνισης αμοιβής έως την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω φύλου. 
Συμμετάσχετε στις προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας πιο ισότιμης ευρωπαϊκής δημοκρατίας: χρησιμοποιήστε την ψήφο σας στις 9 Ιουνίου!
Ο Τζον Όλιβερ εξηγεί πως η ιστορία της Boeing είναι πλέον μια από τις τραγωδίες του ύστερου καπιταλισμού.
Η Boeing τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξε εταιρική κουλτούρα και από εταιρεία που επενδύει σε έρευνα και δίνει έμφαση στην τεχνική αρτιότητα και την λεπτομέρεια, έγινε μια παραδοσιακή επιχείριση που κόβει κόστη από παντού για να δίνει τα μεγαλύτερα δυνατά μερίσματα στους μετόχους της και να επαναγοράζει τις μετοχές της για να αυξήσει την τιμή της μετοχής. Πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα η ποιότητα των αεροπλάνων που κατασκευάζει να πέσει απότομα, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τραγελαφικά δυστυχήματα αλλά και κάποια σοβαρά, θανατηφόρα. Αλλά μην ακούτε εμένα. Ο Τζον Όλιβερ εδώ λέει την ιστορία αναλυτικά, απολαυστικά. Η ιστορία της Boeing είναι μια από τις τραγωδίες του ύστερου καπιταλισμού.
Αϊδέε Μερσέδες Σόσα, Gracias A La Vida
Η τραγουδίστρια από την Αργεντινή Αϊδέε Μερσέδες Σόσα, γνωστότερη ως La Negra, είχε γεννηθεί στις 9 Ιουλίου του 1935 και πέθανε 4 Οκτωβρίου του 2009
H πρώτη ερμηνεία με την Violeta Parra που είναι και η συνθέτης, που είχε γεννηθεί την ίδια ημερομηνία που πέθανε η Sosa, δηλαδή 4 Οκτωβρίου 191
Γεννήθηκε στο Σαν Μικέλε Μοντόβι της Ιταλίας. Οι γονείς του Ρόσο είχαν προσπαθήσει να τον στείλουν στο πανεπιστήμιο, αλλά στα 19 του επέλεξε την τρομπέτα από την ακαδημαϊκή ζωή και έφυγε από το σπίτι του.
Ήταν αντάρτης κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης του ναζιστικού και φασιστικού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έδρασε στη Βάλε Μάιρα, μαζί με τον Τζόρτζιο Μπόκα, και τον Ντέτο Νταλμάστρο, διοικητή των ανταρτών της αντιφασιστικής ταξιαρχίας Giustizia e Libertà στο Partito d’Azione της βόρειας Ιταλίας.
Μετά τη διακοπή της απασχόλησής του σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης από την αστυνομία, επέστρεψε στην πατρίδα του, αλλά λίγο αργότερα αναχώρησε και πάλι για να επανεκκινήσει την καριέρα του.
Σύντομα έγινε ένας από τους πιο γνωστούς τρομπετίστες της τζαζ στην Ιταλία, φτάνοντας στο απόγειο της δημοτικότητάς του τη δεκαετία του ’60. Έγινε γνωστός στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1962, όταν η ηχογράφησή του του “Concerto Disperato” διασκευάστηκε από τον Ken Thorne και την Ορχήστρα του και έγινε επιτυχία με τον τίτλο “The Theme from ‘The Legion’s Last Patrol'”
Το πρωτότυπο του Rosso κυκλοφόρησε γρήγορα από την εταιρεία Durium και μπήκε επίσης στα charts, αλλά ήταν λιγότερο επιτυχημένο από τη διασκευή.
Η παγκόσμια επιτυχία του 1965 “Il Silenzio” έφτασε στο νούμερο 1 στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία και πούλησε πάνω από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι το τέλος του 1967.
Στις ΗΠΑ έφτασε στην κορυφή τον Νοέμβριο του 1965 στη θέση 32 του Billboard Chart. Τιμήθηκε με χρυσό δίσκο[5].
Ο Ρόσσο πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα το 1994, σε ηλικία 68 ετών
.Ευχαριστούμε τον μουσικό παραγωγό Γιάννη Πετρίδη που μας θυμίζει σπουδαίους μουσικούς και τις σημαντικές τους δουλειές.
Η Μία Μαρτίνι, χαϊδευτικά Μιμί από το κοινό της (Мia Martini, ψευδώνυμο της Ντομένικα Μπερτέ, Domenica Rita Adriana Bertè, 20 Σεπτεμβρίου 1947 – 12 Μαΐου 1995) υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες Ιταλίδες τραγουδίστριες και τραγουδοποιούς.
Γεννήθηκε το 1947 στο Μπανιάρα Καλάμπρα. Εκπροσώπησε την Ιταλία στην Eurovision 2 φορές: Η πρώτη το 1977 με το τραγούδι Libera με το οποίο κατέλαβε τη 13η θέση και η δεύτερη το 1992 με το τραγούδι Rapsodia με το οποίο κατέλαβε την 4η θέση. Απεβίωσε το 1995 στο Καρντάνο ντι Κάμπο.
Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο της κριτικής επιτροπής στον Ιταλικό διαγωνισμό τραγουδιού Σανρέμο.
Κοινώς αποδεκτή ως μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες του ιταλικού ρεπερτορίου, φημίζεται για το εκλεπτυσμένο ρεπερτόριό της και το μεγαλείο της φωνητικής της έκτασης, καθώς και για το έντονο πάθος που χαρακτήριζε κάθε της ερμηνεία.
Η Μία Μαρτίνι συνεργάστηκε με πολλούς από τους πιο φημισμένους Ιταλούς συνθέτες έχοντας τραγουδήσει σε διάφορες γλώσσες. Κυρίως στα Ιταλικά, τραγούδησε επίσης και στην Αγγλική, Ισπανική, Γαλλική και Γερμανική γλώσσα, καθώς και στα Ελληνικά (στο τραγούδι Agapimu σε στίχους της ίδιας και του Τζοβάνι Κόντε, μουσική του Ντάριο Μπαλντάν Μπέμπο). Σε αντίθεση με τις περισσότερες τραγουδίστριες της Ιταλίας, τα τραγούδια της δεν έχουν ως μόνιμο επίκεντρο τον έρωτα, αλλά η θεματολογία ακουμπά ποικίλα ζητήματα, όπως τις άσχημες οικογενειακές συνθήκες (για παράδειγμα στο τραγούδι Padre davvero (=Πατέρας στ’ αλήθεια) περιγράφει τη σχέση που είχε με τον πατέρα της), το βιασμό (στο τραγούδι La vergine e il mare (= Η παρθένα και η θάλασσα)), τη θρησκεία (στο τραγούδι Gesù è mio fratello (= Ο Ιησούς είναι αδερφός μου)), τα ναρκωτικά (στο τραγούδι La malattia (= Η ασθένεια)) και την θέση των καταπιεσμένων γυναικών (στο τραγούδι Io donna, io persona (= Εγώ γυναίκα, εγώ άνθρωπος) και στο μεγάλο της σουξέ Gli uomini non cambiano (= Οι άντρες δεν αλλάζουν)), αντλώντας έμπνευση από το σκληρό και βάναυσο παρελθόν της.
Είναι κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη αδελφή της Ιταλίδας τραγουδίστριας Λορεντάνα Μπερτέ, με την οποία μοιράζονται την ίδια μέρα γενεθλίων. Το 2019 κυκλοφόρησε η βιογραφική της ταινία Io sono Mia (Είμαι η Μία, αλλά μπορεί να μεταφραστεί και ως Εγώ είμαι δική μου).
Σοκότρα είναι ένα μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα στον Ινδικό ωκεανό και βρίσκεται στα ανοικτά του Κέρατος της Αφρικής. Το 2008 το κύριο νησί και το υπόλοιπο αρχιπέλαγος αναγνωρίστηκαν από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς λόγω της βιοποικιλότητας.
Το νησί είναι αρκετά απομονωμένο και, λόγω της διαδικασίας της ειδογένεσης, το ένα τρίτο της χλωρίδας του δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού στον πλανήτη. Οι λόφοι του είναι διάσπαρτοι με «αίμα του δράκου», ένα είδος δέντρου που ενδημεί μόνο εδώ. Στο νησί επίσης ζουν μερικά μοναδικά είδη ενδημικών πουλιών, πολλά εκ των οποίων είναι υπό εξαφάνιση.
Το μέρος απολαμβάνει μια παράξενη αίσθηση ειρήνης και ηρεμίας, 400 χιλιόμετρα μακριά από τις νότιες ακτές της ηπειρωτικής Υεμένης. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μακριά και ο τουρισμός είναι η κύρια πηγή εισοδήματος.
Πηγή: DW Documentary/Lifo.gr
Jeff Beck – Women of Ireland (Mná na hÉireann) – Live at Madison Square Garden 2013
Newer Posts