37
Σιωπή…περπατάει μονάχη ‘κείνη και οι ασύνειδες μνήμες της…Η συμμετοχή του όνειρου στην ζωή της…ήταν πάντα σίγουρη πως ήταν η κάτοχος ενός μεγάλου μυστικού, γιατί τά βράδυα προτου αποκοιμηθεί, έρχονταν στόν νού της όχι μόνον εικόνες που είχε ζήσει στην πραγματικότητα, αλλά και εικόνες -θραύσματα μιας άλλης ζωής…έτσι βλάσταιναν τα όνειρά της, έτσι μεγάλωσε…μολαταύτα στόν έρμο δρόμο της δεν συνάντησε παρά τήν μουσική.