Ο κυρ Βασίλης, η Τόνια και οι…ελιές

Το μαγαζί του ήταν στην απέναντι γωνία από το σπίτι μας. Ένα απλό φαστφουντάδικο της εποχής σε αποχρώσεις «θρύλου». Λευκοί πάγκοι και κόκκινα σκαμπό. Το λέγαμε το «σαντουιτσάδικο του κυρ Βασίλη». Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω δεν είχε καν ταμπέλα. ΕΜΕΙΣ το είχαμε βαφτίσει.

Από το παράθυρο του δωματίου μου τον έβλεπα να καθαρίζει αποβραδίς με σχολαστικότητα την ψησταριά και τις τσιμπίδες του και το πρωί, σε ένα καθιερωμένο τελετουργικό, να κρεμάει με επιμέλεια το πανωφόρι του σ΄ έναν μεγάλο γάντζο και να ντύνεται μια χιονάτη ποδιά. Σαν γιατρός έδειχνε ο κυρ Βασίλης. Και το μαγαζί του ήταν πεντακάθαρο. Δεν πουλούσε τίποτε περισσότερο από μπιφτεκάκια –σουτζουκάκια τα λέμε στη Θεσσαλονίκη- στο ψωμί ή σε μερίδα στο λαδόχαρτο, σαλάτες, αναψυκτικά και μπύρες. Νομίζω ότι εκείνα τα μπιφτεκάκια ήταν τα ωραιότερα που έχω φάει ίσαμε τώρα.

Ο κυρ Βασίλης ήταν ο πατέρας της συμμαθήτριάς μου, της Μαιρούλας, στο Δημοτικό, και συχνά πυκνά βρισκόμασταν οι δυο μας πεινασμένες μετά το σχολείο στο κατάστημά τους να κατεβάζουμε με βουλιμία μπιφτεκάκια. Μια από εκείνες τις φορές, λοιπόν –σαν χθες το θυμάμαι- και καθώς ετοιμαζόμουν να φάω μια ελιά από τη χωριάτικη σαλάτα που μας είχε κόψει εκείνη την ώρα για να είναι φρέσκια, μου λέει ο καταστηματάρχης… «Ξέρεις ότι στον πόλεμο οι ελιές είχαν σκουληκάκια;

Επίτηδες το έκανε ο Θεός για να τρώνε οι άνθρωποι και λίγο κρεατάκι!». Αυτό ήταν! Δεν ματάφαγα ελιές! Επέστρεψα στο σπίτι δηλώνοντας στη μαμά μου, με το ύφος τού «δεν το διαπραγματεύομαι», ότι εγώ δεν θα ξαναφάω ελιές, επειδή είναι δραματικό για τα σκουληκάκια. «Είναι τραγικό να βρίσκουν τέτοιο θάνατο ανάμεσα στα δόντια μας!» της είπα, αφήνοντάς την άναυδη!

Η ιστορία ήρθε στο μυαλό μου μόλις χθες κι έτσι καθώς τα λέγαμε με τη μαμά μου στο τηλέφωνο, μας έπιασαν τα γέλια. «Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι μετά από εκείνο το περιστατικό, πήγα στον Βασίλη και τον ξέ@@σα πατόκορφα. Κι όχι τίποτ΄ άλλο… Δεν πίστευε πως έπαψες να τρως ελιές, όχι από αηδία, αλλά από… ζωοφιλική ευαισθησία» μου είπε εκείνη και ήταν η σειρά της να με αφήσει άναυδη!