Ο νόμος περί εμβολιασμού στη Μ. Βρετανία (1853) και οι αντιδράσεις
Το 1840, στη Μ. Βρετανία ψηφίστηκε νόμος με τον οποίον τα εμβόλια γίνονταν δωρεάν σε όλους τους άπορους.
Ωστόσο, ο νόμος που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, ήταν αυτός του 1853, ο οποίος υποχρέωνε τους γονείς να εμβολιάζουν τα παιδιά τους κατά τους πρώτους τρεις μήνες της ζωής τους, διαφορετικά θα τιμωρούνταν με πρόστιμο ή φυλάκιση. Νέος νόμος, το 1867, επέκτεινε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό σε ηλικία 14 ετών, με σωρευτικές κυρώσεις για μη συμμόρφωση. Αρκετοί, θεώρησαν ότι αυτοί οι νόμοι αποτελούσαν παρέμβαση του κράτους στις προσωπικές ελευθερίες του ατόμου. Έτσι, μετά την ψήφιση του νόμου το 1853, ξέσπασαν βίαιες ταραχές στο Ίσπουϊτς, στο Χένλεϊ, το Μίντφορντ και αλλού. Το 1853, ιδρύθηκε στο Λονδίνο η «Anti-VaccinationLeague».
Μετά την ψήφιση του νόμου του 1867, ιδρύθηκε η «Anti-Compulsory Vaccination League» (Λίγκα, συμμαχία για τον μη υποχρεωτικό εμβολιασμό).
Πρόεδρός του, ήταν ο William Hume-Rothery και με ένα σκληρό μανιφέστο επτά σημείων, στράφηκε και εναντίον του Κοινοβουλίου. Παράλληλα, τις δεκαετίες του 1870 και του 1880, κυκλοφόρησαν στη Μ. Βρετανία πολλά αντιεμβολιαστικά βιβλία και περιοδικά. Ανάμεσα στα περιοδικά αυτά, ήταν τα: «Anti-Vaccination Inquire» (1879).
Οι αντιεμβολιαστές σε άλλες χώρες
Αντιεμβολιαστικά κινήματα αναπτύχθηκαν και αλλού στην Ευρώπη. Στη Στοκχόλμη, περισσότερο από το 40% του πληθυσμού δεν δέχονταν τους εμβολιασμούς, ενώ σε ορισμένες περιοχές της χώρας, το ποσοστό άγγιζε το 90%! Όμως, μια μεγάλη επιδημία το 1874, συγκλόνισε τη Στοκχόλμη και οδήγησε σε μαζικούς εμβολιασμούς και τον τερματισμό των επιδημιών.
Ωστόσο, στη Μ. Βρετανία, το κίνημα των αντιεμβολιαστών γιγαντωνόταν. Μετά από μια ογκώδη διαδήλωση 100.000 ατόμων στο Λέστερ το 1885, διορίστηκε μια βασιλική επιτροπή για να μελετήσει τις θέσεις των υπέρμαχων των εμβολιασμών και των αντιεμβολιαστών. Η επιτροπή αυτή για επτά ολόκληρα χρόνια άκουγε επιχειρήματα των δύο πλευρών και μελετούσε τα γεγονότα. Στην έκθεσή της το 1896, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο εμβολιασμός προστατεύει από την ευλογιά, αλλά εισηγούνταν την κατάργηση των σωρευτικών κυρώσεων. Έτσι, με νόμο του 1898 αφαιρέθηκαν οι σωρευτικές κυρώσεις και καθιερώθηκε μια ρήτρα συνείδησης, που επέτρεπε στους γονείς που δεν πίστευαν ότι ο εμβολιασμός ήταν αποτελεσματικός ή ασφαλής, να αποκτήσουν πιστοποιητικό εξαίρεσης. Τότε καθιερώθηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά ο όρος «concientions objector» δηλ. «αντιρρησίας συνείδησης», γνωστός και στη χώρα μας. Ο αντίστοιχος γαλλικός όρος, objecteur de conscience, είναι μεταγενέστερος (1933).
Ολο το άρθρο για τους αντιεμβολιαστές εδώ