«Χαλαρώνει» το Σύμφωνο Σταθερότητας

«Τα 90 είναι τα νέα 60» επιγράφεται άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt με αφορμή τις προτάσεις της Κομισιόν για μερική αναθεώρηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ. Σύμφωνα με αυτές, το Σύμφωνο Σταθερότητας εξακολουθεί να περιορίζει το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ, όμως για τα κράτη-μέλη που έχουν ήδη υψηλό χρέος ορίζεται ένας πιο χαλαρός «ενδιάμεσος στόχος» στο 90% του ΑΕΠ. Το σχόλιο της γερμανικής εφημερίδας: «Η Κομισιόν συνθηκολογεί μπροστά στη θλιβερή πραγματικότητα. Μετά την επιδημία του κορωνοϊού το δημόσιο χρέος φτάνει το 186% στην Ελλάδα και το 148% στην Ιταλία. Στον κύκλο των ‘χωρών υψηλού κινδύνου’ ανήκουν επίσης Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Βέλγιο και Κύπρος, με το κρατικό χρέος να υπερβαίνει το όριο του 90%».

Θα είχε όμως νόημα η απαρέγκλιτη εφαρμογή των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας; Όπως παρατηρεί η Handelsblatt, «το να επιμένει κανείς υπό αυτές τις συνθήκες να μειωθεί το χρέος στο 60% εντός 20 ετών, όπως ορίζουν οι κανόνες μέχρι σήμερα, δεν θα ήταν μόνο εξωπραγματικό. Θα ήταν και αναποτελεσματικό από οικονομικής άποψης, καθώς μία πολιτική υπερβολικών περικοπών θα οδηγούσε κατευθείαν στην ύφεση. Δεν μπορεί παρά να επιδοκιμάσει κανείς το γεγονός ότι τα κράτη έχουν στη διάθεσή τους περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη ευελιξία, για να μειώσουν το χρέος τους».

Ο Σολτς και η Ευρώπη

Ποικίλα σχόλια για τη διαπραγματευτική τακτική του Όλαφ Σολτς στην ΕΕ

«Συμφωνία-λάιτ» για το πλαφόν στο φυσικό αέριο βλέπουν πολλά γερμανικά μέσα ενημέρωσης μετά τη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, με τις λεπτομέρειες να μην έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί. Πάντως η διαπραγματευτική τακτική του καγκελάριου Όλαφ Σολτς σχολιάζεται με κριτική διάθεση. H Süddeutsche Zeitung σημειώνει: «Στο Βερολίνο, στην καγκελαρία για την ακρίβεια, φαίνεται ότι κανείς δεν καταλαβαίνει (ή δεν θέλει να καταλάβει) πόση ζημιά προκαλούν στην υπόλοιπη Ευρώπη οι μοναχικές αποφάσεις του Όλαφ Σολτς, που ενίοτε μοιάζουν να υπαγορεύονται από πείσμα. Η Ευρώπη διέρχεται τη μεγαλύτερη κρίση από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διαχείριση της κρίσης σημαίνει, σε μεγάλο βαθμό, επικοινωνία. Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τι κάνεις για την κρίση, άλλες κυβερνήσεις πρέπει να γνωρίζουν πώς και γιατί το κάνεις. Η επικοινωνία του Όλαφ Σολτς σε ευρωπαϊκό επίπεδο περιορίζεται σε μία πρόταση, η οποία στην καλύτερη περίπτωση φανερώνει άγνοια και στη χειρότερη υπεροψία: Η Γερμανία κάνει τα πάντα σωστά».

«Τα κράτη-μέλη της ΕΕ συμφωνούν σε ένα πλαφόν για τις τιμές του φυσικού αερίου – παρά την αντίσταση της Γερμανίας» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ). Σε σχόλιό της με τίτλο «Η τέχνη του εφικτού» η εφημερίδα παρατηρεί: «Στη σημερινή συγκυρία προφανώς δεν μπορούσε να προκύψει τίποτα καλύτερο στη σύνοδο κορυφής από έναν φαινομενικό συμβιβασμό, τον οποίο όλοι οι συμμετέχοντες θεωρούν επιτυχή, υπό την έννοια ότι οι σημαντικές αποφάσεις αναβάλλονται». Η εφημερίδα της Καρλσρούης Badische Neueste Nachrichten προειδοποιεί: «Ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Ρώσο πρόεδρο στην απόφαση για εισβολή στην Ουκρανία, είναι ότι θεωρεί την ΕΕ ένα συνονθύλευμα εγωκεντρικών, μαλθακών και παρηκμασμένων (πολιτικών). Στην αρχή φαινόταν να κάνει λάθος, γιατί η ΕΕ αντέδρασε με μία ομαδικότητα και αποφασιστικότητα, που εξέπληξε πρωτίστως την ίδια. Αλλά όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, όσο πλησιάζει ο χειμώνας και όσο η ζωή ακριβαίνει εν μέσω κρίσης, τόσο πληθαίνουν οι ρωγμές στη συνοχή της ΕΕ».

Γιάννης Παπαδημητρίου