Βάλτερ Πούχνερ/ Με το σκότος στο στόμα

Με το σκότος στο στόμα

 

To φως στο στόμα του είχε σβήσει

και μαύρες προφητείες αναβλύζουν

από σκοτεινό πηγάδι, η γλώσσα

σπρώχνει λέξεις ανείπωτες στα χείλη

στο στόμιο στάζουν οράματα φρικτά.

 

Όταν ανοίγεις το στόμα σου φως ανάβει

αυτή είναι η αποστολή του ποιητή

χρυσόστομος να σπείρει τον ιερό λόγο

που φυτρώνει στο χώμα της ψυχής

και το στολίζει με άνθη μυρωδάτα.

 

Μαύρες πέτρες κυλούν από το σπήλαιο

εκεί που γεννιέται το φως του λόγου

μάγισσες και μάντισσες ουαί και αλί

σαν τις αράχνες στα δίχτυα κοιτάζουν

πως κρύα λάβα ρέει στο πηγούνι η χολή.

 

Μασάει ο προφήτης το μέλλον μας

και ξερνάει την πίσσα των ματιών του

κάρβουνο και σκόνη

κάρβουνο και σκόνη.

 

 

                                             (από Το πηγάδι)