Κάλλιο νωρίτερα παρά αργότερα οι εκλογές…
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Δεν ξέρω πότε θα γίνουν οι εκλογές. Εδώ, κατά πως φαίνεται, ούτε ο πρωθυπουργός δεν έχει κατασταλάξει καλά-καλά…
Όποτε και να γίνουν, πάντως, από… «αύριο» μέχρι το πολύ μέσα σε πέντε μήνες, «πρόωρες» δύσκολα μπορείς να τις χαρακτηρίσεις. Ο Μητσοτάκης έτσι θα φανεί συνεπής στην επί σχεδόν τέσσερα χρόνια επιμονή του ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Κάτι όχι και σύνηθες στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Όπως και να ’χει, καλό θα ήταν οι κάλπες να στηθούν… αργά, παρά αργότερα. Δεν σηκώνει ο τόπος, υπό τις παρούσες συγκυρίες, μεγάλη παράταση της προεκλογικής περιόδου σε τέτοιο διαρκώς επιδεινούμενο τοξικό κλίμα. Σε αβεβαιότητα για τον κόσμο και τα προβλήματά του, σε αμηχανία υπουργών και κρατικής μηχανής που έχουν (μην κοροϊδευόμαστε…) το μυαλό στραμμένο στις εκλογές και την προσωπική τους τύχη, παρά στην παραγωγή έργου. Προεκλογικής «φιλοσοφίας» κατ’ ανάγκην κι αυτό…
Αν δεν υπήρχε η παγίδα των πρώτων εκλογών με «απλή», τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο προβλέψιμα, βατά. Το μόνιμο υπέρ της ΝΔ δημοσκοπικό προβάδισμα γύρω στο 8% (που υποδηλοί σαφή αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κεφαλαιοποιήσει υπέρ του την αναπόφευκτη κυβερνητική φθορά, αλλά και την ανικανότητά του να υιοθετήσει μια διαφορετική αντιπολιτευτική πολιτική, αφού αυτή που τηρεί από τις τελευταίες εκλογές αποδεδειγμένα δεν αποδίδει) θα ήταν σχεδόν «ασφαλές» για την κυβέρνηση στις κάλπες.
Με τη σχεδόν βεβαιότητα ότι θα πάμε αναγκαστικά και σε δεύτερες κάλπες, τα πράγματα μπερδεύονται και γίνονται πιο πολύπλοκα -σε αυτήν την… αναμπουμπούλα, άλλωστε, πόνταρε και ο κ. Τσίπρας που ψήφισε την «απλή» ως εκλογικό σύστημα, όταν διαπίστωσε ότι θα χάσει τις εκλογές του 2019.
Θεωρητικά, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι «πιστεύει» στην απλή αναλογική, ως το «δικαιότερο εκλογικό σύστημα», στο οποίο καμιά ψήφος «δεν πάει χαμένη» και πιέζει προς την κατεύθυνση των πολυκομματικών κυβερνήσεων «της συναίνεσης και των προγραμματικών συμφωνιών»…
Αυτή την «αρχή» του, όμως, την… κουρέλιασε ο ίδιος, όταν δήλωνε στη Θεσσαλονίκη ότι για να υπάρξει μετεκλογική «προοδευτική διακυβέρνηση», με συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να… έρθει ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, διαφορετικά (ακόμη και στην υποθετική περίπτωση που θα έβγαιναν τα «κουκιά», έστω με τη ΝΔ πρώτο κόμμα) αυτός δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε «κυβέρνηση ηττημένων», δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ και… άλλων «δημοκρατικών δυνάμεων»! Μα, αυτό το πλέον ή πιθανό σενάριο, σε σχηματισμό πολυκομματικής κυβέρνησης ασχέτως ποσοστών εκάστου κόμματος, είναι η πεμπτουσία (και η «λύση») που προσφέρει η «απλή»! Και ο Τσίπρας που τη νομοθέτησε την… απορρίπτει; Και θέλει να είναι πειστικός και «ειλικρινής» στην κοινωνία;
Καλύτερα να γίνουν όσο το δυνατόν νωρίτερα οι εκλογές. Η τετραετία έτσι κι αλλιώς ουσιαστικά θα έχει εξαντληθεί. Να μετρηθούν οι δυνάμεις των κομμάτων (και οι μεταξύ τους αποστάσεις…) στις πρώτες κάλπες, και να στηθούν οι δεύτερες στη μικρότερη δυνατή χρονική απόσταση. Οι συγκυρίες, οι κίνδυνοι, η αβεβαιότητα, οι έξωθεν επιβουλές δεν επιτρέπουν χαλάρωση και αστάθεια…
Σε αυτές τις δεύτερες, με σχετικά ξεκαθαρισμένη τη δυναμική του εκλογικού τοπίου, ο κόσμος θα κρίνει και θα μπορεί να εκτιμήσει ποιες είναι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που δεν θα κερδοσκοπήσουν για μικροκομματικά, πολιτικάντικα (και προσωπικά) συμφέροντα. Οι ηγεσίες τους, ιδίως των… «δευτερότριτων» κομμάτων, θα τεθούν ενώπιοι ενωπίοις έναντι των ευθυνών τους, θα δείξουν (και θα πουν στην κοινωνία) τι είναι διατεθειμένες να επωμισθούν για το γενικό καλό, θα επιτρέψουν στο εκλογικό σώμα να απαντήσει υπεύθυνα «ποιος θέλει να τους κυβερνήσει». Χωρίς μισόλογα, υπεκφυγές, κουτοπονηριές ασύμβατες με τους καιρούς…
Το συντομότερο δυνατόν. Άλλωστε, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για «ψευδαισθήσεις», εμμονές και ιδεοληψίες, συνειδητά επονείδιστα ψέματα και κοροϊδία της κοινωνίας.
Αλλά ούτε και για προεκλογικές παροχές, διορισμούς, αναβολές υπεσχημένων (π.χ. αξιολογήσεις…), ευτελή «χατίρια» προεκλογικής οσμής (π.χ. αναγνώριση αυθαιρέτων κτισμάτων, άδειες για χτίσιμο ακόμη και σε λιγότερα από 4 στρέμματα), κανακέματα μπαταχτσήδων, ακύρωση προστίμων και πάει λέγοντας…
Ας κατανοήσουν οι ταγοί μας ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μπορεί να σταθεί στα πόδια της και… την επομένη της τελευταίας εκλογής, ασχέτως ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνησή της, όχι να ξαναβρεθεί στα χάλια που ήταν (και με τόσο κόπο ορθοπόδησε έκτοτε) πριν από τις εκλογές του 2019!
Μην πετάξουμε την όποια κανονικότητα στα μπάζα, με το που είδαμε και πάθαμε να ξαναπιστέψουμε σε αυτήν…
iefimerida.gr”>iefimerida.gr
